World Congress of Osteoprosis IOF, Rio de Janeiro 14-18.05.2004 (CZ. 4)

Rizedronian buduje kość, redukuje złamania u mężczyzn

OC43. Therapeutic efficacy of Risedronate in men with primary and secondary osteoporosis: One year result in 316 patients

Ringe JD (1), Dorst A (1), Faber H (1), Moeller G (2), Salem M (1), Grauer A (3);

1. Medizinische Klinik IV, Klinikum Leverkusen, Teaching Hospital University of Cologne, D-51375 Leverkusen, Germany,
2. Procter & Gamble Pharmaceuticals Germany GmbH, D-64331 Weiterstadt, Germany,
3. Procter & Gamble Pharmaceuticals, Mason, OH, USA

Inne badanie prezentowane na Światowym Kongresie Osteoporozy IOF w Rio de Janeiro

ukazuje korzyści ze stosowania przez mężczyzn leków na osteoporozę, które są powszechnie stosowane wyłącznie u kobiet.

Alendronian jest obecnie jedynym bisfosfonianem stosowanym w leczeniu osteoporozy u mężczyzn, prawdopodobnie dołączy do niego inny bisfosfonian- rizedronian.

Naukowcy z Niemiec pod kierownictwem Dr.Johanna D. Ringe z University of Cologne `s Teaching Hospital w Leverkusen porównywali efekty stosowania rizedronianu i Vit.D z wapniem z grupą kontrolną stosującą tylko wapń i Vit.D.[streszczenie OC 43]

Badanie objęło 318 mężczyzn z osteoporozą, wśród nich także tych, którzy przebyli złamania kręgów.

Ringe donosi o istotnych korzyściach w grupie stosującej rizedronian po upływie roku.

Gęstość mineralna kości znacząco rosła w kręgosłupie i szyjce kości udowej, podobnie jak to obserwowano w leczeniu rizedronianem kobiet z osteoporozą w wieku pomenopauzalnym.

Ponadto naukowcy zauważyli, że tylko 5% z grupy mężczyzn leczonych rizedronianem miało świeże złamania kręgów w porównaniu do 12,7% w grupie kontrolnej.

„Na podstawie tego badania stwierdzamy, że rizedronian jest równie skuteczny u mężczyzn”, powiedział Ringe.

MEDICINA SPORTIVA Vol. 4 (Suppl. 1): S91 – S97, 2000

Osteoporoza u dzieci
(Osteoporosis in children)

EWA GÓRECKA1, CECYLIA ZYCH-LITWIN2, PIOTR GŁUSZKO3

1SP ZOZ Krowodrza Kraków,
2Wojewódzki Szpital Dziecięcy im. Św. Ludwika, Kraków,
3Zakład Reumatologii i Balneologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego

STRESZCZENIE

Osteoporoza u dzieci jest nadal problemem niedocenianym, mimo że konsekwencje zaburzeń mineralizacji kośćca w okresie wzrostu zwiększają ryzyko wystąpienia tej choroby w wieku dojrzałym. Wciąż brakuje długofalowych obserwacji i badań klinicznych dotyczących obrazu klinicznego osteoporozy i potwierdzających skuteczność stosowanego leczenia. W artykułach omawiano najważniejsze problemy związane z osteoporozą u dzieci, zwracając szczególną uwagę na czynniki ryzyka, objawy kliniczne, diagnostykę i leczenie. W wieku dziecięcym bardzo rzadko występuje idiopatyczna osteoporoza młodzieńcza. Coraz częściej jednak spotykamy się u dzieci z osteoporozą wtórną w przebiegu schorzeń przewlekłych, która jest konsekwencją zarówno tych schorzeń jak i postępowania terapeutycznego. Autorzy podkreślają ogromne znaczenie profilaktyki (odpowiednia podaż wapnia i witaminy D₃, ćwiczenia fizyczne).

Słowa kluczowe: Idiopatyczna osteoporoza młodzieńcza, osteoporoza wtórna u dzieci, choroby wrodzone, wapń i witamina D₃, ćwiczenia fizyczne

ABSTRACT

Osteoporosis in children has been neglected for a long time. However increased interest in this problem was observed recently. It is caused by the fact that abnormal mineralization of the growing skeleton can result in lower values of bone mineral density in adults. Up to now, long-term studies and clinical investigations (regarding both the diagnostic approach and effectiveness of applied treatment) are lacking. Therefor, we discuss main issues connected with child osteoporosis; risk factors, clinical symptoms, current diagnostic procedure and therapy. Idiopathic juvenile osteoporosis is rare and specific for childhood. Secondary osteoporosis is encountered much more often due to various factors like chronic gastrointestinal disorders or applied medication. We emphasize particular importance of prophylactics i.e. proper diet and physical activity.

Key words: idiopathic juvenile osteoporosis, secondary osteoporosis in children, inherited disorders, calcium and vitamin D₃, physical activity

Streszczenia IV Ogólnopolskiego Sympozjum Chorób Metabolicznych Tkanki Kostnej PTOiTr, Jurata 3-5.09.04

Jacek Szpunar, Tadeusz S. Gaździk, Marek Kaleta, Marek Bożek
Katedra i Oddział Kliniczny Ortopedii Ś. A. M. w Sosnowcu
Kierownik : Prof. dr hab. n. med. Tadeusz Szymon Gaździk

Celem pracy jest ocena powtarzalności pomiarów gęstości tkanki kostnej wokół panewek i trzpieni u pacjentów po protezoplastyce stawów biodrowych.

Grupa badana została podzielona na 5 podgrup w zależności od rodzaju implantowanej protezy stawu biodrowego.

Wykonano podwójne badanie DEXA u 25 pacjentek, po 5 z każdej badanej podgrupy,

w 14 dobie po endoprotezoplastyce.

Panewkę analizowano w 3 opracowanych przez autorów strefach ROI (A, B, C), trzpień w strefach Gruena (1 – 7).

Korzystając ze wzoru na średni współczynnik zmienności, uzyskano powtarzalność pomiarów wahającą się od 2,4% w strefie 4 Gruena do 11,3% w strefie B wokół panewki.

Terapia 2/2005. Osteoporoza.

Prof. dr hab. med. Stanisław Czekalski

Artykuł w załaczniku

Julian Dutka1, Paweł Sosin1,2, Mariusz Urban1.
1Oddział Chirurgii Ortopedyczno-Urazowej Szpitala Specjalistycznego im. St. Żeromskiego 31-913 Kraków, os.Na Skarpie 66 2Instytut Rehabilitacji Akademii Wychowania Fizycznego im.B.Czecha 31-571 Kraków, al.Jana Pawła II 78

Streszczenia zjazdu PTOiTR – 2000

W26

Retrospektywnej ocenie poddano wyniki realloplastyk całkowitych biodrawykonanych w latach 1991-1999 w tutejszym Oddziale u 60 chorych. Średnia wieku dla 45 kobiet wynosiła 68,4 lat, dla 15 mężczyzn wynosiła 70,9 lat. Badaniem objęto 90 realloplastyk biodra wykonanych z użyciem 87 endoprotezy cementowych (Weller, Charnley, Ultima-Straight, Centrament, Müller) i 3 bezcementowych (SKT, Alloclassic). W 40 przypadkach wskazaniem do operacji było aseptyczne obluzowanie obu elementów endoprotezy, w 18 aseptyczne obluzowanie wyłącznie panewki, w 2 zwichnięcie endoprotezy, w 1 septyczne obluzowanie endoprotezy. Czas obserwacji wahał się od 3 do 120 miesięcy (średnio 2 lata i 3 miesięcy). Plastykę kostną panewki i/lub trzonu kości udowej wykonano w 58 przypadkach z zastosowaniem allogenych przeszczepów kości mrożonej. W 5 przypadkach zastosowano dodatkowe implanty w postać siatek, pętli drucianych i śrub. Oceny klinicznej dokonano wg skali HHS (Harris Hip Score), a radiologicznej dokonano w oparciu o kryteria podane prez wspólny komitet The Hip Society, SICOT i AAOS. Klasyfikacji ubytków podłoża kostnego dokonano w opraciu o kryteria podane przez Paprovsky’ego. .
W analizowanym materiale stwierdzono 81,2% wyników bardzo dobrych i dobrych, oraz 18,8% dostatecznych i złych. Uzyskane wyniki są gorsze od tych uzyskiwanych w przypadku pierwotnych alloplastyk calkowitych stawu biodrowego. Warunkiem uzyskania zadawalających wyników realloplastyki stawu biodrowego są: 1/przeszkolony i doświadczony zespół chirurgiczno-anastezjologiczny, 2/ posiadanie specjalnego instrimentarium rewizyjnego, 3/dostępność odpowiedniej ilości i jakości przeszczepów kostnych 4/zgromadzenie odpowiedniej ilości krwi autologicznej i preparatów krwiopochodnych.

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s28-29.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s3-s4.

L06
Liczba złamań obwodowych i ich konsekwencje finansowe na Węgrzech
C.Horvath1, S.Meszaros1, M. Kricsfalusy2, P. Somogyi3
1. 1st Department of Medicine, Semmelweis University, Budapest, Hungary,
2. National Institute of Traumatology, Budapest, Hungary,
3. Department of Orthopedics, Semmelweis University, Budapest, Hungary

CELE: Podążając za postanowieniami Węgierskiej Sieci Osteoporozy dotyczącymi diagnozy i leczenia osteoporozy często pojawiają się pytania jakie są praktyczne korzyści z leczenia tej choroby. Można odpowiedzieć jedynie na kilka pytań, znając dokładną liczbę złamań niskoenergetycznych i ich kalkulację koszty/korzyści. Postawiliśmy sobie za cel policzenie ilości złamań osteoporotycznych na Węgrzech porównaniu z częstością w regionie i świecie.

METODY: Przebadano przypadki złamań szyjki kości udowej, części dalszej kości promieniowej i bliższej kości ramiennej na podstawie krajowej bazy danych pacjentów hospitalizowanych w latach 1996-1999. Koszty obliczono przy użyciu danych z Krajowego Instytutu Traumatologii z 1999r. Nie brano pod uwagę innych koszów, jak ostre powikłania, rehabilitacja, opieka socjalna i koszty poniesione przez rodzinę. Dofinansowanie diagnostyki i leczenia osteoporozy udzielone przez Krajowe Ubezpieczenie Zdrowotne zostało porównane z bezpośrednimi kosztami złamania.

WYNIKI: Rocznie na Węgrzech dochodzi do 15000 złamań szyjki kości udowej, 25000złamań końca dalszego kości promieniowej i 10000 złamań końca bliższego kości ramiennej ( cała populacja: 10.000.000). Średni roczny koszt bezpośredniego leczenia złamania wynosi 12 miliardów HUF (=40 milionów USD). Na leczenie i diagnostykę osteoporozy wydano 5,5 miliarda HUF (=18 milionów USD) WNIOSKI: Występowanie złamań szyjki kości udowej na Węgrzech podwoiło się na przestrzeni ostatnich 10 lat, jednak nadal pozostaje niższe jak w Europie Zachodniej czy Ameryce Północnej. Częstość występowanie złamań końca dalszego kości promieniowej równe jest jedynie jednej trzeciej odpowiednich danych ze Szwajcarii i nie obserwuje się wzrostu w ostatniej dekadzie. Całkowite koszty postępowania w osteoporozie (diagnoza i leczenie) wydają się być niższe od połowy kosztów bezpośrednich leczenia złamania ( nie licząc złamań kręgów, nie licząc rehabilitacji i innych nie medycznych kosztów złamania). Nie ma realnych nadziei na osiągnięcie korzystnego stosunku koszty/korzyści, ale każde zahamowanie rosnącej częstości złamań jest obietnicą poprawy tego stosunku w osteoporozie.

Korespondencja:

Dr. Csaba Horvath, D.Sc. 1st Department of Medicine Semmelweis University Koranyi Sandor 2/A H-1083 Budapest Hungary
Tel: +36-1-210-0278 / 1509 ext. Fax: +36-1-313-0250; Email: horcsa@bel1.sote.hu

L06
THE NUMBER OF NON-SPINE FRACTURES AND ITS FINANCIAL CONSEQUENCES IN HUNGARY
Csaba Horvath1, Szilvia Meszaros1, Mihaly Kricsfalusy2, Peter Somogyi3,
1. 1st Department of Medicine, Semmelweis University, Budapest, Hungary,
2. National Institute of Traumatology, Budapest, Hungary,
3. Department of Orthopedics, Semmelweis University, Budapest, Hungary

Aims: Following the establishment of the Hungarian Osteoporosis Network for diagnosis and treatment of osteoporosis it is often asked what the practical benefit of the management of this disease is. Several questions can only be answered knowing the accurate number of low-trauma fractures followed by a cost/ benefit calculation. We aimed to account the osteoporosis related fractures in Hungary in comparison with regional and international incidence rates. A secondary aim was to compare costs coming from the management of fractures with costs of diagnostic and treatment procedures of osteoporosis.

Methods: Incidence of hip, distal radius and proximal humerus fractures were examined on the basis of a national medical database on hospitalized patients between 1996-1999. Costs were calculated using data of National Institute of Traumatology in 1999. Other sources of costs as acute complications, rehabilitation, social care or extra costs of the families were not taken into consideration. Financial support for the diagnosis and treatment of osteoporosis given by the National Health Insurance were compared with the direct costs of the fractures.
Results: 15 000 hip fractures, 25000 distal radius fractures and 10000 proximal humerus fractures related to osteoporosis occur yearly in Hungary (total population: 10000000). The overall yearly cost of the direct fracture treatment is about 12 billion HUF (= 40 million USD). Diagnosis and treatment of osteoporosis is covered by 5.5 billion HUF (= 18 million USD).
Conclusions: The incidence of hip fractures in Hungary has doubled during the last ten years, however, it is still lower than in Northern Europe or in North America. The incidence of distal radius fracture is only one third of respective data from Switzerland and there is no increase in the last decade. The total cost of osteoporosis management (diagnosis + treatment) seems to be less than half of the direct fracture costs (without vertebral fractures, without rehabilitation and other non-medical costs of fractures). It is not a real hope to reach a positive cost/ benefit ratio

1083 Budapest Hungary

Tel: +36-1-210-0278 / 1509 ext. Fax: +36-1-313-0250; Email: horcsa@bel1.sote.hu

Osteoporosis International, Czerwiec 2006

Wpływ inhibitorów cykoloksygenazy 2 na gęstość mineralną kości: wyniki Kanadyjskiego Wieloośrodkowego Badania Osteoporozy.

J.B.Richards,L.Joseph,K.Schwartzman,N.Kreiger,A.Tonenhouse, D.Goltzman.

Artykuł w załączeniu

World Congress of Osteoprosis IOF, Rio de Janeiro 14-18.05.2004 (CZ. 4)

OC9. Low 25-hydroxycholecalciferol (25OHD) level is a risk faktor of accelerated bone loss in elderly men: The MINOS study

Szulc P1, Munoz F1, Marchand F2, Delmas PD1;

1INSERM Research Unit 403, Lyon, France, 2SSMB, Montceau les Mines, France

Duże badanie na mężczyznach po 50-tym roku życia wykazało, że niski poziom Vit.D jest czynnikiem ryzyka przyspieszającym utratę masy kostnej i w konsekwencji wzrostu ryzyka złamań.

Kości u mężczyzn są narażone na niedobór Vit.D, zgodnie z badaniami prezentowanymi przez Dr. Pawel Szulca z INSERM 403 Unit w Lyon, Francja.[streszczenie OC 9].

W badaniu nazwanym MINOS pod kierownictwem Prof. Pierre’a D.Delmasa, dyrektora IOF, Szulc i jego współpracownicy przebadali ok.700 mężczyzn w wieku 50-85 lat w ciągu prawie 5-ciu lat w celu określenia poziomu Vit.D, który może oddziaływać na tempo utraty masy kostnej.

Według Szulca, badanie to jest ważne nie tylko dlatego, że dotyczy mężczyzn, ale również dlatego, że dotyczy mężczyzn poruszających się samodzielnie.

Wcześniejsze badania typowo dotyczyły kobiet, często mieszkających w ośrodkach pomocy społecznej.

Naukowcy odkryli, że w tej populacji niedobór Vit.D rzeczywiście był czynnikiem ryzyka przyspieszającym utratę masy kostnej.

U mężczyzn, którzy mieli poziom Vit.D we krwi poniżej 25 mikrogramów na 1 ml, częstość występowania ubytku masy kostnej była ok. dwukrotnie większa niż u tych mężczyzn, u których poziom Vit.D sięgał progowego poziomu.” powiedział Szulc.

To doniesienie potwierdza użyteczność, a wręcz konieczność pomiaru poziomu Vit.D u starszych mężczyzn, zwłaszcza po 70-tym roku życia i u mężczyzn z niską gęstością mineralną kości nie mających poczucia swojego zaawansowanego wieku.

„Rezultaty te sugerują także pośrednio, że suplementacja Vit.D i wapnia może być pożyteczna w zapobieganiu postępującego ubytku masy kostnej u starszych mężczyzn.

MEDICINA SPORTIVA Vol. 4 (Suppl. 1): S105 – S110, 2000

Zmiana wybranych morfometrycznych, ultrasonometrycznych i densytometrycznych parametrów kości odwodowych u młodych samic szczurów pod wpływem intensywnego treningu
(Changes of selected morphometric, ultrasonometric and densitometric parameters of femoral bones of female rats under influence of intensive traning)

Wojciech Glinkowski 2, 3, Anna Czajkowska 1, Barbara Wysokińska 1, Małgorzata Sienicka 1, A.K. Gajewski 1
1. Zakład Biologii, Akademia Wychowania Fizycznego, Warszawa
2. Oddział Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej, Szpital Praski, Warszawa
3. Zakład Anatomii Prawidłowej, Akademia edyczna, Warszawa

STRESZCZENIE

            Celem badań było wykazanie zmian w kościach udowych samic szczurów pod wpływem treningu na bieżni, w zależności od wieku w momencie rozpoczęcia treningu. Do badań użyto kości 30 samic szczurów rasy Wistar/AWF, które losowo przydzielono do trzech grup doświadczalnych: T-20 rozpoczynały trening w 20 dniu życia, czyli przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, T-70 były obciążone treningiem o takiej samej intensywności, ale od 70 dnia życia – po osiągnięciu dojrzałości płciowej, trzecią grupę stanowiły szczury kontrolne nietrenujące. Kości udowe pobierano w 120 dniu życia, mierzono a następnie poddawano badaniu ultradźwiękowemu (w wymiarze kłykciowo-krętarzowym i kłykciowo-głowowym) jak również densytometrycznemu (w czterech miejscach kości: nasadzie bliższej, nasadzie dalszej, trzonie i w całej kości). W wyniku przeprowadzonych pomiarów stwierdzono wystąpienie statystycznie istotnych różnic w zakresie następujących cech: długości kłykciowo-krętarzowej, długości kłykciowo-głowowej, czasu przechodzenia fali ultradźwiękowej przez kość (SOS) w obu długościach oraz gęstości minerałów kostnych (BMD) we wszystkich badanych miejscach. Największe wartości badanych parametrów uzyskano w grupie zwierząt poddawanych treningowi od 20 dnia życia.

Słowa kluczowe: samice szczurów, densytometria, ultrasonometria, gęstość kości, kość udowa

ABSTRACT

The aim of the study was to show femoral bone changes in female rats after training on treadmill and to find differences dependent on daily training onset age. Thirty female rats (Wistar/AWF) were randomized into three groups (T-20 training onset on 20 day of life, before maturation, T-70 training applied on 70 day of life to mature already rat and control group). Femoral bones were harvested when the rats were 120 day old, and four areas analyzed using morphometry, radiography, ultrasonometry, and DEXA densitometry. Both trained groups showed significantly higher values of densitometry and ultrasonometry than control group. This suggests that applied physical training leads to rise of bone mass. The results also show that age and duration of training significantly influences bone density measured. Adaptation to physical activity with significant rise of peak bone mass may be considered as an important factor in osteoporosis prophylaxis.

Key words: female rats, densitometry, ultrasonomerty, exercise, bone density, femur

Streszczenia IV Ogólnopolskiego Sympozjum Chorób Metabolicznych Tkanki Kostnej PTOiTr,
Jurata 3-5.09.2004 r.

Piotr Piekarczyk, Wojciech Marczyński, Sławomir Kroczak, Piotr Cieślik

Złamania osteoporotyczne ze względu na częstość występowania stanowią poważny problem społeczny i kliniczny. Charakterystyczną wspólną, cechą ich jest to, iż powstają w wyniku urazu o małej energii. Typowe lokalizację to kręgosłup, bliższa nasada kości ramiennej, dalsza nasada kości promieniowej, bliższa nasada kości udowej.

Celem pracy była prezentacja naszych doświadczeń w leczeniu złamań ostroporotycznych.

W latach 1998 – 2003 w Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu CSK MON WIM z powodu  złamań osteoporotycznych leczonych było 786 chorych.

Przeważały kobiety 76%. Średni wiek leczonych chorych to 72 lata. Najstarsza chora miała w dniu leczenia operacyjnego 104 lata i 10 miesięcy. Wiekszość chorych leczona była z powodu obrażeń w okolicy bliższego końca kości udowej. Było to spowodowane tym i znaczna liczba chorych ze złamaniami w obrębie bliższego końca kości ramiennej i daszego końca kości promieniowej była leczona ambulatoryjnie. Sposób leczenia, był zależny od typu złamania, miejsca i stanu ogólnego chorych. Celem leczenia było możliwie szybkie uruchomienie chorego i wczesna rehabilitacja. Operacyjnie leczyliśmy złamania bliższego końca kości ramiennej, dalszego końa kości promieniowej i bliższego końca kości udowej. Nieoperacyjnie leczyliśmy większość złamań kompresyjmych trzonów kręgów, oraz chorych z przeciwskazaniami ogólno internistycznymi, a także tych, którzy nie wyrażali zgody na planowane leczenie operacyjne. Ważne znaczenie na planowanie leczenia miała informacja o sprawności i aktywności chorego przed urazem, a także możliwości współpracy chorego w trakcie leczenia. Oprócz leczenia ortopedycznego, chorzy mieli ordynowane leczenie farmakologiczne osteoporozy. Ocena póżnych wyników leczenia jest w tej grupie chorych bardzo utrudniona ze względu na zaawansowany wiek większości chorych i ich  większą śmiertelność.

Terapia 2/2005. Osteoporoza

Prof. dr hab. med. Wojciech Cichy, lek. med. Anna Rosińska

artykuł w załączeniu

Tadeusz Gaździk, Bogdan Wójcik
Katedra i Oddział Kliniczny Ortopedii Śl. AM
Szpital Wojewódzki nr 5 im. Św. Barbary
Plac Medyków 1, 41-200 Sosnowiec

Streszczenia zjazdu PTOiTR – 2000

W25

Istotnym problemem pojawiającym się w czasie realloplastyki obluzowanych panewek stawu biodrowego stanowi brak kości miednicy. .
Oceniono 61 chorych, u których wykonano wymianę panewki stawu biodrowego. Wśród nich było 48 kobiet i 13 mężczyzn w wieku od 48 do 78 lat (średnio 72 lat).U jednego mężczyzny wykonano realloplastykę obustronną. W 30 przypadkach wymieniono jedynie panewkę, a w 32 całą endoprotezę. Czas od pierwotnej do wtórnej endoprotezoplastyki stawu biodrowego wynosił od 2 do 12 lat (średnio 9 lat). Wykonano wymianę 57 panewek Wellera, 2 Taperloc, 2 Centrament oraz jednej Ultima. Zabieg operacyjny wykonywano z cięcia podobnego, jak w czasie pierwotnej implantacji, zwykle: Watson-Jonesa, Charnleya, Bauera i Hardinge’a. Uszkodzenia panewki miednicy oceniono posługując się podziałem wg. Wayne i Paprosky’ego. Uszkodzenia typu 1, 2A, 2B, 2C, 3A , 3B stwierdzono odpowiednio w 19, 18, 15, 6 ,3 i 1 przypadkach. Po usunięciu tkanek miękkich, rewitalizacji sklerotycznej panewki (przez jej nawiercenie) w 48 przypadkach uzupełniono ubytki kostne dna i brzegów panewki. Przy znacznym ubytku dna lub stropu panewki zakładano metalowe koszyczki. W 9 przypadkach przy ubytkach stropu panewki zastosowano masywny przeszczep kości korowo-gąbczastej, który umocowano śrubą. . Po zabiegu operacyjnym przedłużono okres odciążania kończyny dolnej do 10-12 tygodni. W czasie badania kontrolnego wykonane po upływie 1-3 lat po zabiegu operacyjnym stwierdzono wygojenie przeszczepu i brak obluzowania się panewki w 55 przypadkach. U 7 chorych doszło do ponownego obluzowania panewki.

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s28-29.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s4.
 

L07
WSPÓŁCZESNE MOŻLIWOŚCI DIAGNOSTYKI OBRAZOWEJ OSTEOPOROZY
H.K. Genant1, E. Czerwiński2
1Department of Radiology University of California SF 505 Parnassus Avenue, M392, USA;
2 Klinika Ortopedii CMUJ, 501 Kraków, ul. Kopernika 19

Obecnie dysponujemy wieloma nieinwazyjnymi metodami pomiaru nie tylko BMD, ale również parametrów struktury wewnętrznej kości. W powszechnym użyciu znajduje się szeroki asortyment aparatów densytometrycznych typu DXA, pozwalających na pomiar BMD z wysoką precyzją (1–4%) i dokładnością (2-10%). Zasadniczym niedostatkiem metody DXA jest pomiar w jednej płaszczyźnie, bez uwzględnienia grubości kości oraz wyodrębnienia kości beleczkowej i korowej. Jest to jedną z przyczyn rozbieżności pomiarów w różnych miejscach szkieletu u tego samego pacjenta. Wad tych pozbawiona jest metoda QCT, ale, z racji kosztów, jest rzadko używana do pomiarów szkieletu centralnego, natomiast z dużym powodzeniem stosowana jest do badań w obrębie przedramienia. Możliwość określenia gęstości mineralnej dla poszczególnych voxeli pozwala nie tylko na pomiar BMD wyrażonej w jednostkach wolumetrycznych (osobno dla kości beleczkowej i korowej), ale również na obliczanie wytrzymałości mechanicznej kości.
Wprowadzenie densytometrów z wiązką wachlarzową, dzięki zwiększonej rozdzielczości, zasadniczo poprawiło jakość uzyskiwanych obrazów. Umożliwia to wykorzystanie densytometrów do pomiarów morfometrycznych kręgosłupa (MXA) i zastępowanie obarczonych wysoką ekspozycją i trudnych technicznie radiogramów. Zaletą MXA jest małe napromieniowanie, eliminacja deformacji geometrycznej i powiększenia nieodłącznego dla radiogramów. Szczególnie ważne dla pomiaru jest ruchome ramię C, dzięki czemu projekcja boczna wykonywana jest bez przemieszczania pacjenta (Hologic).
Nieinwazyjna ocena struktury wewnętrznej kości stała się obecnie możliwa dzięki zastosowaniu mikro-tomografii komputerowej oraz wysokiej rozdzielczości MRI. Dokonywanie pomiarów z rozdzielczością 150-200 m pozwala na ocenę parametrów dostępnych dotąd wyłącznie na preparatach histologicznych, takich jak: objętość beleczek, grubość beleczek i odległość międzybeleczkowa.
Niezależnie od bezpośrednich pomiarów struktury kości obserwujemy burzliwy rozwój metod komputerowych analiz struktury kości na radiogramach pozwalających jej obiektywną interpretacje.
Do technik ilościowej oceny makrostruktury zalicza się (poza konwencjonalną radiografią) tomografię komputerową, szczególnie wolumetryczną ilościową tomografię komputerową (vQCT). Do metod nieinwazyjnej i/lub niedestrukcyjnej oceny mikrostruktury kości beleczkowej zaliczamy tomografię komputerową o wysokiej rozdzielczości (hrCT), mikrotomografię komputerową (CT), rezonans magnetyczny o wysokiej rozdzielczości (hrMR) i mikrorezonans magnetyczny (MR). Wolumetryczne QCT, hrCT i hrMR można generalnie zastosować in vivo; CT iMR są zasadniczo stosowane do badań in vitro. Pomimo postępu pozostaje problem.
Należy w dalszym ciągu zastanowić się nad równowagą między rozdzielczością przestrzenną a wielkością próbki, lub między sygnałem wzbudzenia a dawką promieniowania lub czasem narażenia, jak również nad kompleksowością i kosztami a dostępnością. W praktyce klinicznej wyzwaniem w diagnostyce obrazowej kości jest wyważenie pomiędzy zaletami prostej densytometrii kości a bardziej kompleksowymi metodami pomiaru mikroarchitektury kości lub szczegółowymi wymaganiami badań naukowych a ogólniejszymi potrzebami klinicznymi. Należy również zająć się różnicami biologicznymi między szkieletem obwodowym i osiowym. Na koniec należy wyważyć względne wartości tych wyszukanych technik obrazowania mając na uwadze ich zastosowanie jako techniki diagnostyczne wymagające dużej dokładności i wiarygodności lub ich zastosowanie do badań kontrolnych wymagające dużej precyzji i powtarzalności.

L07
CURRENT DEVELOPMENT OF IMAGING OF OSTEOPOROSIS
H. Genant1, E. Czerwinski2,
1. Department of Radiology University of California SF 505 Parnassus Avenue, M392, USA,
2. Department of Orthopaedics, Med. Coll. Jagiellonian University, 31-501 Krakow, ul. Kopernika 19, Poland

Today there are non-invasive methods of measuring not only BMD but also intrinsic bone structure. There is in common use a wide range of DXA densitometers which allow for BMD measurements with high precision (1-4%) and accuracy (2¬10%). The basic disadvantage of DXA is that the measurement is in only one plane, which reveals no information on the thickness of the bone and does not distinguish trabecular and cortical bone. This is one of the reasons for discrepancies in measurements in different skeletal sites in the same patient. QCT is free from these disadvantages but, due to costs, is rarely applied to the central skeleton. However, it is used with great success for forearm measurements. Estimating mineral density in a single voxel allows measurement of volumetric BMD (individually for trabecular and cortical bone) and also allows calculation of the mechanical strength of bone.
Fan beam densitometers, with their increased resolution, considerably improve image quality. This makes possible the use of densitometers for morphometric measurements of spine (MXA) and can replace traditional radiograms with their high radiation exposure and technical difficulties. Advantages of MXA are low exposure, and elimination of geometric deformation and magnification, which is indispensable for radiograms. Particularly significant is the movable 'C’ arm, which allows lateral projection without changing the position of the patient (Hologic).
Noninvasive and/or nondestructive imaging techniques can provide structural information about bone, beyond simple bone densitometry. While the latter provides important information about osteoporotic fracture risk, many studies indicate that BMD only partly explains bone strength. Quantitative assessment of macro-structural characteristics such as geometry, and micro¬structural features such as relative trabecular volume, trabecular spacing, and connectivity may improve our ability to estimate bone strength.
Methods for quantitatively assessing macrostructure include (besides conventional radiographs) computed tomography, particularly volumetric quantitative computed tomography (vQCT). Methods for assessing microstructure of trabecular bone noninvasively and/or nondestructively include high resolu­tion computed tomography (hrCT), micro computed tomography (mCT), high resolution magnetic resonance (hrMR), and micro magnetic resonance mMR. Volumetric QCT, hrCT and hrMR are generally applicable in vivo; mCT and mMR are principally applicable in vitro. Despite progress, problems remain. The balance between spatial resolution and sampling size, or between signal-to-noise and radiation dose or acquisition time, needs further consideration, as do complexity and expense vs avail­ability and accessibility. Clinically, challenges for bone imaging include balancing the advantages of simple bone densitometry vs the more complex architectural features of bone, or the deeper research requirements vs broader clinical needs. Biological differences between the peripheral appendicular skeleton and the central axial skeleton must be further addressed. Finally, the relative merits of these sophisticated imaging techniques must be weighed with respect to their applications as diagnostic procedures requiring high accuracy or reliability versus their monitoring applications requiring high precision or reproduci-bility.

World Congress of Osteoprosis IOF, Rio de Janeiro 14-18.05.2004 (CZ. 4)

Mężczyźni w różnym wieku mogą stać się ofiarą katastrofalnych złamań kości. Oszacowano, że ok.1 na 5-ciu mężczyzn po 50-tym roku życia jest zagrożony rozwojem osteoporozy, jednakże niewielu zdaje sobie z tego sprawę.

Z tego powodu IOF ustaliła, że tematem Światowego Dnia Osteoporozy w 2004 r., ustalonego na 20 października, będzie osteoporoza u mężczyzn.

Pomimo że generalnie rośnie społeczna świadomość występowania osteoporozy u mężczyzn, badania naukowe dotyczące osteoporozy związanej z męską biologią, diagnoza i leczenie są bardziej opóźnione niż w przypadku osteoporozy u kobiet.

”Osteoporoza u mężczyzn jest niebadana i nieopisywana „-powiedział Prof. John Bilezikan z Columbia University School of Medicine w Nowym Jorku.

„Tylko 4% literatury traktującej o osteoporozie, dotyczy występowania tej choroby u mężczyzn.

Jedyną nadzieją na tym polu jest rewolucja w badaniach genomicznych.

Na IOF-WCO naukowcy ze Szwajcarii i Francji donieśli o odkryciu genu związanego ze zwiększonym ryzykiem obniżenia gęstości mineralnej kości i osteoporotycznych złamań u mężczyzn.[streszczenie OC 37], bardziej szczegółowo opisany w osobnej notatce o genach związanych z osteoporozą.

Źródło:

OC37. MISSENSE SUBSTITUTIONS IN LDL RECEPTOR-RELATED PROTEIN 5 (LRP5): A NEW GENETIC SUSCEPTIBILITY FACTOR FOR IDIOPATHIC OSTEOPOROSIS IN MEN

Ferrari SL1, Deutsch A2, Cohen-Solal M3, Ostertag A3, Antonarakis SE2, Rizzoli R1, de Vernejoul MC3; 1Division of Bone Diseases, Dept of Rehabilitation and Geriatrics, Geneva University Hospital, Switzerland, 2Division of Medical Genetics, Geneva University Hospital, Switzerland, 3INSERM U349, Hospital Lariboisie` re, Paris, France

MEDICINA SPORTIVA Vol. 4 (Suppl. 1): S99 – S104, 2000

Young female physical activity influence on peak ultrasonometric values of calcaneus

Wojciech Glinkowski1, 4, Anna Czajkowska2, 3

1Oddział Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej, Szpital Praski, Warszawa,

2Zakład Biochemii, Instytut Sportu, Warszawa,

3Zakład Biologii, Akademia Wychowania Fizycznego, Warszawa,

4Zakład Anatomii Prawidłowej, Akademia Medyczna, Warszawa

STRESZCZENIE

Jednym z czynników prewencji osteoporozy jest uzyskanie maksymalnie wysokiej szczytowej masy kości w młodym wieku. Celem pracy było wykazanie w jaki sposób duża aktywność fizyczna, spożycie wapnia i charakter cykli menstruacyjnych wpływają na parametry kości młodych kobiet. Przebadano studentki w wieku 19-20 lat charakteryzujące się niskim poziomem aktywności fizycznej (n = 40; do 4 godzin tygodniowo) oraz o wysokim poziomie aktywności fizycznej (n = 28; około 20 godzin tygodniowo). Wartość tkanki kostnej oceniano na podstawie pomiarów ultradzwiękowych kości piętowych. Badane grupy nie różniły się statystycznie pod względem wzrostu i masy ciała jak również wieku wystąpienia menarche. W grupie o wysokim poziomie aktywności stwierdzono istotne statystycznie różnice w prędkości przechodzenia fali ultradźwiękowej SOS (p < 0,0005), tłumienia fali ultradźwiękowej BUA (p < 0,018) oraz współczynnika sztywności STIFFNESS (p < 0,0007). W grupie studentek aktywnych wartości te były wyższe odpowiednio o: SOS – 25 m/s, BUA – 5 dB/MHz i stiffness 11% niż u nieaktywnych. Uzyskane wyniki  mogą sugerować, że jedynie istotny wpływ na osiąganie wysokich wartości parametrów ultradźwiękowych kości ma obserwowana w badaniu (20 godz./tyg.) aktywność fizyczna. Pozostałe czynniki, takie jak spożycie wapnia i brak zaburzeń cykli menstruacyjnych nie wpływają na wartości ultradźwiękowe kości piętowych młodych kobiet w wieku 19-20 lat.

              Słowa kluczowe: młode kobiety, trening sportowy, ultrasonometria, kość piętowa

ABSTRACT

            Maximal peak bone mass achievement is considered as osteoporosis prevention factor. An aim of the study was to find how high level physical activity, calcium intake and menstruation may influence on bone quantity. Sedentary (physical activity not longer than 4 hours per week) (n = 40) and physically active (n = 28) young females (approximatelly 20 hours per week) aged 19-20 years were examined. The studied groups did not differ by body height, mass, age of menarche. Using an ultrasound densitometer to examine the quality of bone in calcaneus, we found significantly higher values of SOS (p < 0,0005), BUA (p < 0,018) and STIFFNESS (p < 0,0007) in high activity group than in sedentary group. The physically active group was characterized by higher ultrasonometry values of SOS – 25 m/s, BUA – 5 dB/MHz and STIFFNESS – 11%, compared to the sedentary group. These results may suggest that physical activity (approximately 20 hours per week) has a significant influence on maximal peak bone mass values. Other factors like calcium intake and regular menstruation do not change ultrasonometric values of heel bones in young females aged 19-20 years.

Key words: young female, sport training, ultrasonometry, calcaneous