1

STAN UKŁADU KOSTNEGO U OSÓB ZE SCHYŁKOWĄ NIEWYDOLNOŚCIĄ NEREK LECZONYCH HEMODIALIZĄ LUB DIALIZĄ [..]

|
XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s115.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s27.

 
 
 
P033
STAN UKŁADU KOSTNEGO U OSÓB ZE SCHYŁKOWĄ NIEWYDOLNOŚCIĄ NEREK LECZONYCH HEMODIALIZĄ LUB DIALIZĄ OTRZEWNOWĄ
 
Wojciech Pluskiewicz1, Piotr Adamczyk1, Krystyna Szprynger1, Zenon Halaba2, Dariusz Karasek1, Maria Szczepańska1, Bogna Drozdzowska1.
1 Śląska Akademia Medyczna w Katowicach.
2NZOZ, Zabrze. Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, ul. 3 Maja 13/15, 41-800 Zabrze.
 
Celem pracy była ocena stanu szkieletu u 21 osób (12 płci żeńskiej i 9 płci męskiej o średnim wieku 16+/-3,8 lat, wzroście 1.46+/-0.18 m, masie ciała 43,8+/-14,9 kg) ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializą lub dializą otrzewnową (średni czas dializy 3,1+/-2,8 lat). Aparatem Lunar DPX-L oceniono gęstość mineralną kręgosłupa (spine-BMD [g/cm2]) i całego szkieletu (total body BMD, TB-BMD) oraz aparatem DBM Sonic 1200 zmierzono w paliczkach dłoni prędkość fali ultradźwiękowej zależną od amplitudy (Ad-SoS [m/s]).
Table 1. Średnie wartości (+/-SD) badanych parametrów.
 
Ad-SoS
Z-score
Spine BMD
Z-score
TB BMD
Z-score
Średnia +/-SD
1937 +/-78
-3,2 +/-4,3
0,915 +/-0,25
-1,32 +/-2,11
0,940 +/-0,12
-1,29 +/-1,31
Table 2. Korelacje pomiędzy badanymi parametrami.
 
Spine BMD
TB BMD
wiek
czas dializy
wzrost
masa ciała
Ad-SoS
r=0,53 p=0,01
r=0,59
p=0,004
NS
r=-0,58
p=0,006
r=0,57
p=0,006
NS
 
Spine BMD
–
r=0,83
p<0,001
NS
r=-0,45
p=0,04
r=0,55
p=0,009
r=0,50
p=0,02
TB -BMD
r=0,83
p<0,001
–
NS
r=-0,48
p=0,003
r=0,67
p=0,001
r=0,73
p<0,001
Wniosek: Wykazano znaczny wpływ choroby na stan szkieletu u osób ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializą lub dializą otrzewnową. Parametry densytometryczne i ultradźwiękowe były znamiennie niższe w porównaniu ze zdrową populacją w tym wieku i nie ujawniły normalnie obserwowanego, zależnego od wieku przyrostu ich wartości.
 
 
 
P033
SKELETAL STATUS IN SUBJECTS WITH END-STAGE RENAL FAILURE TREATED WITH HAEMODIALYSIS OR PERITONEAL DIALYSIS
Wojciech Pluskiewicz1, Piotr Adamczyk1, Krystyna Szprynger1, Zenon Halaba2, Dariusz Karasek1, Maria Szczepanska1, Bogna Drozdzowska1,1Silesian School of Medicine in Katowice, 2NZOZ, Zabrze, Clinic of Internal Dis., 3 Maja 13/15 str., 41-800 Zabrze, Poland
The aim of the study was to assess skeletal status in 21 subjects (12 females and 9 males) with end-stage renal failure treated with haemodialysis or peritoneal dialysis. Mean age was 16+/-3.8 years, mean height was 1.46+/-0.18 m, mean weight was 43.8+/- 14.9 kg, and mean dialysis duration was 3.1+/-2.8 years. Skeletal status was evaluated by bone mineral density (BMD [g/cm2]) measurements of the lumbar spine and total body (TB) using the Lunar DPX-L (USA) and by quantitative ultrasound of the phalanges using the DBM Sonic 1200 (Igea, Italy) which measures amplitude-dependent speed of sound (Ad-SoS [m/s]).
Table 1. Mean values of parameters measured.
Ad-SoS                Spine BMD TB BMD
Z-score                 Z-score                 Z-score
Mean ±SD 1937±78                           -3.2±4.3 0.915±0.25
-1.32±2.11 0.940±0.12 -1.29±1.31
Table 2. Correlations between parameters studied.
 
Spine BMD
TB BMD
age
dialysis duration
height
weight
Ad-SoS
r=0.53
r=0.59
NS
r=-0.58
r=0.57
NS
 
p=0.01
p=0.004
 
p=0.006
p=0.006
 
Spine
–
r=0.83
NS
r=-0.45
r=0.55
r=0.50
BMD
 
p< 0.001
 
p=0.04
p=0.009
p=0.02
TB BMD
r=0.83
–
NS
r=-0.48
r=0.67
r=0.73
 
>p< 0.001
 
 
p=0.003
p=0.001
p< 0.001
 
Conclusion: Skeletal status in subjects with end-stage renal failure treated with haemodialysis or peritoneal dialysis is strongly affected by the disease. Ultrasound and densitometric para­meters were decreased in comparison to the healthy population, and they did not reveal the normally observed age-dependent accretion.



PRÓBA WYJAŚNIENIA PATOMECHANIZMU OSTEODYSTROFII WĄTROBOWEJ W OPARCIU O OCENĘ WYBRANYCH […]

|

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s116.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s27.


P034
PRÓBA WYJAŚNIENIA PATOMECHANIZMU OSTEODYSTROFII WĄTROBOWEJ W OPARCIU O OCENĘ WYBRANYCH PARAMETRÓW HORMONALNYCH ORAZ METABOLIZMU KOSTNEGO U CHORYCH Z PRZEWLEKŁYM AKTYWNYM ZAPALENIEM WĄTROBY (PZW)

Bogdan Marek1, Dariusz Kajdaniuk1, Beata Kos-Kudła1, Zofia Ostrowska2, Elżbieta Swiętochowska2, Brygida Adamek3, Dariusz Karasek4, Ewa Janczewska-Kazek1
1Katedra Patofizjologii i Endokrynologii,
2Zakład Biochemii Klinicznej,
3Katedra Biologii Ogólnej,
4Klinika Chorób Wewnętrznych i Diabetologii. Śląskiej Akademii Medycznej. 41-800 Zabrze, pl.Traugutta.

Choroby wątroby mogą prowadzić m.in. do przewlekłych zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej i w następstwie do zmian kostnych zwanych osteodystrofią wątrobową. Patomechanizm tych zmian nie jest precyzyjnie określony. Niektóre dane wskazują, że osteoporoza u chorych z pzw może być związana z hypogonadyzmem, z zaburzeniem czynności osi somatotropinowej oraz z nieprawidłowym metabolizmem witaminy D3. Celem pracy była ocena dobowych stężeń markerów obrotu kostnego [osteokalcyna, karboksy-terminalnego telopeptydu kolagenu typu I (ICTP)], osi hormon wzrostu (GH) – insulinopodobny czynnik wzrostowy-I (IGF-I) – białka wiążącego insulinopodobne czynniki wzrostowe-3 (IGFBP-3), parathormonu oraz 25(OH)D3 w powiązaniu z oceną gęstości mineralnej kości u chorych z pzw. Badania przeprowadzono u 25 mężczyzn i 15 kobiet z rozpoznaniem pzw typu B i C oraz u 20 osób stanowiących grupę kontrolną. Krew pobierano o godz. 8.00, 12.00, 16.00, 20.00, 24.00 i 4.00. Stężenia badanych parametrów oznaczono metodą radioimmunologiczną. U wszystkich badanych wykonano pomiar gęstości mineralnej kości metodą densytometryczną (DEXA). W grupie chorych z pzw stwierdzono istotne zwiększenie dobowego wydzielania do krwi GH przy jednoczesnym istotnym zmniejszeniu dobowego wydzielania IGF-I oraz IGFBP-3 w porównaniu do osób z grupy kontrolnej. U chorych z pzw stwierdzono też znamienne zwiększenie dobowego stężenia we krwi ICTP przy jednoczesnym istotnym zwiększeniu dobowego wydzielania PTH oraz istotnym zmniejszeniu dobowego stężenia osteokalcyny i 25(OH)D3. W DEXA odcinka lędźwiowego kręgosłupa nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w gęstości mineralnej kości żadnego z badanych kręgów pomiędzy grupą chorych z pzw a grupą kontrolną.


P034
AN ATTEMPT OF EXPLANATION OF HEPATIC OSTEODYSTROPHY PATHOGENESIS ON THE BASIS OF ASSESSMENT OF SELECTED HORMONAL AND BONE METABOLISM PARAMETERS IN PATIENTS WITH CHRONIC ACTIVE HEPATITIS (CAH)
Bogdan Marek1, Dariusz Kajdaniuk1, Beata Kos-Kudla1, Zofia Ostrowska2, Elzbieta Swietochowska2, Brygida Adamek3, Dariusz Karasek4, Ewa Janczewska-Kazek1,

1Department of Pathophysiology & Endocrinology,
2Department of Clinical Biochemistry,
3Department of Biology,
4Department of Internal Diseases and Diabetology, Silesian Medical Academy. 41-800 Zabrze, Pl. Traugutta 2, Poland

Liver diseases can lead, amongst others, to chronic disturbances of calcium-phosphoric homeostasis and following this to hepatic osteodystrophy. The pathogenesis of the bone changes is not completely understood. It is suggested that osteoporosis in patients with CAH can be a result of hypogonadism, disturbances of the somatotrophine axis, and abnormal metabolism of vitamin D3. The aim of the study was an evaluation of daily concentra¬tions of bone metabolism markers [osteocalcin, carboxyterminal telopeptide of type I collagen (ICTP)], growth hormone (GH) – insulin-like growth factor-I (IGF-I) – insulin-like growth factors binding protein-3 (IGFBP-3) axis, parathormon (PTH) and 25(OH)D3 in connection with an estimation of bone mineral density in patients with chronic liver function lesion. Studies were performed in 25 males and 15 females with type B and type C CAH. The control group consisted of 20 males and females. Blood for studies was collected at 8.00 AM, 12.00 AM, 4.00 PM, 8.00 PM, 0.00 AM, 4.00 AM. The studied parameters were assessed with the use of the RIA method. Bone mineral density was estimated with the use of densitometry (DEXA). In patients with CAH a significant increase in daily GH secretion and simultaneous significant decrease of daily IGF-I and IGFBP-3 secretion in comparison to control group were observed. In patients with CAH an essential increase of daily serum ICTP concentration and simultaneous significant increase of daily PTH secretion and significant decrease of osteocalcin and 25(OH)D3 were also noted. In CAH patients bone mineral density in the lumbar region of the vertebral column did not change in comparison to healthy subjects.



BEZTTŁUSZCZOWA MASA CIAŁA A GĘSTOŚĆ KOŚCI U MŁODYCH DOROSŁYCH Z CELIAKIĄ

|

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s117.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s27-28.


P035
BEZTTŁUSZCZOWA MASA CIAŁA A GĘSTOŚĆ KOŚCI U MŁODYCH DOROSŁYCH Z CELIAKIĄ

P.Dziechciarz1, G.Matusik2, A.Tałajko2, K.Bochenek1 , A.Horvath1, I.Łazowska1, A.Topczewska1 A.Radzikowski1
1 Klinika Gastroenterologii i Żywienia Dzieci Akademii Medycznej w Warszawie
2 Zakład Biochemii Klinicznej Instytutu Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie

Cel: Ocena związku pomiędzy antropometrycznymi wykładnikami stanu odżywienia a gęstością kości u młodych dorosłych z celiakią.
Materiał i metody: 50 młodych dorosłych z rozpoznaną w dzieciństwie z celiakią (30K, 20M), w wieku 17-31 lat ( śr. wiek. 22 lata) podzielono na 2 grupy: grupę A – 25 pacjentów, którzy od wielu lat przestrzegali dietę bezglutenową oraz grupę B – 25 pacjentów, którzy nie przestrzegali diety bezglutenowej przez minimum 12 lat w ciągu całego życia (w tym przez min. 3 lata bezpośrednio poprzedzające badanie). Gęstość kośćca całego ciała (BMDT), odcinka L2L4 kręgosłupa (BMDL), całkowitej zawartości mineralnej kości (BMC) oraz tłuszczowej (FM) i beztłuszczowej masy ciała (LBM) oceniane były aparatem Lunar DPX-L metodą dwuwiązkowej absorpcjometrii promieniowania rentegenowskiego. U wybranych 12 pacjentów z grupy A i 12 z grupy B, w okresie od listopada do kwietnia, oceniono dodatkowo biochemiczne wykładniki gospodarki wapniowo-fosforanowej: wapń zjonizowany, fosfor, 25OHD, 1,25(OH)2D, fosfatazę alkaliczną i parathormon.
Wyniki: U wszystkich badanych pacjentów wykładniki gospodarki wapniowo-fosforanowej ustroju były w zakresie norm laboratoryjnych. U 6 pacjentów z grupy A i u 5 z grupy B stwierdzono z-score<-1 w zakresie BMDL lub/i BMDT. BMC, BMDT, BMDL w sposób istotnie statystyczny korelowały z LM( r=0,42-0,88 p<0,01). Podobnych korelacji nie stwierdzono między wykładnikami mineralizacji kości a FM.
Wniosek: Beztłuszczowa masa ciała jest dobrym wykładnikiem gęstości kości u młodych dorosłych z celiakią.

P035
BODY COMPOSITION AS A PREDICTOR OF BONE MINERAL STATUS IN YOUNG ADULTS WITH COELIAC DIESASE

P. Dziechciarz1, G. Matusik1, A. Tatajko1, K.Bochenek1, A. Horvath1, I. Lazowska1, A. Topczewska1, A. Radzikowski1,
1Dept. of Pediatric Gastroenterology & Nutrition Warsaw University Medical School,
2Division of Clinical Biochemistry The Children’s Memorial Health Institute, Warsaw, Poland

Osteopenia in coeliac disease (CD) is the result of calcium and vit.D malabsorption, moreover CD leads to impairment of nutritional status which in itself may reduce bone mineral density (BMD).
Goal: Assessment of the relationship between anthropometric indices and bone mineral status in young adult coeliacs with silent CD.
Patients and Methods: 50 young adults (30F,20 M), mean age 22 yrs (range 17-31yrs) with diagnosed coeliac disease before the age of 6, were classified into two groups – group A:25 patients on a long term gluten free diet (GFD), group B:25 asymptomatic coeliacs who for various reasons did not follow GFD for more than 12 yrs (minimum last 3 yrs before the study). Total body BMD (BMDT), lumbar spine: L2-L4 BMD (BMDL), total bone mineral content (BMC) and the indices of total body mass (TM), fat mass (FM) and lean body mass (LM) were measured using the Lunar DPX-L with dual energy X-ray absorptiometry. In 12 patients from group A and 12 from group B serum levels of ionized calcium, phosphate, 25OHD, 1,25(OH)2D, alkaline phosphatase and parathormone were measured between November and April.
Results: In all of the patients the indices of mineral metabolism were within normal limits. 6 patients from group A and 5 patients from B group had BMDT and/or BMDL z-score<-1. There were no significant differences in lumbar spine and total body BMD and BMC between the two analyzed groups. BMC, BMDT and BMDL significantly correlated with LM (r=0,42-0,88 p<0,01) but not with FM in the both analyzed groups.
Conclusion: Lean body mass but not fat mass is a good predictor of bone mineral status in young adult coeliacs with silent coeliac disease.



DŁUGOFALOWA OCENA GĘSTOŚCI KOŚCI U MŁODYCH DOROSŁYCH Z CELIAKIĄ

|
XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s118.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s28.

 
P036
DŁUGOFALOWA OCENA GĘSTOŚCI KOŚCI U MŁODYCH DOROSŁYCH Z CELIAKIĄ
 
P.Dziechciarz1, G.Matusik2, A.Tałajko2, A.Horvath1, K.Bochenek1, I.Łazowska1, A.Radzikowski1
1 Klinika Gastroenterologii i Żywienia Dzieci Akademii Medycznej w Warszawie
2 Zakład Biochemii Klinicznej Instytutu Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie
 
Cel: Długofalowa ocena wpływu nieprzestrzegania diety bezglutenowej na gęstość kości u młodych dorosłych z celiakią.
Pacjenci i metody: 26 (15K, 11M) pacjentów z rozpoznaną w dzieciństwie celiakią, w wieku 17-26 lat ( śr.21 lat) podzielono na 2 grupy: grupę A – 13 pacjentów przestrzegających od minimum 3 lat diety bezglutenowej i grupę B – 13 pacjentów nie przestrzegających diety bezglutenowej. W obu grupach na początku badania i po 5 latach przeprowadzono ocenę gęstości kości (BMD), całego ciała i odcinka L2L4 beztłuszczowej i tłuszczowej masy ciała kręgosłupa aparatem Lunar DPX-L metodą dwuwiązkowej absorpcjometrii promieniowania rentegenowskiego. W celu oceny przestrzegania diety bezglutenowej każdego roku oceniano obecność przeciwciał IgAEmA.
Wyniki: Nie zaobserwowano różnic pomiędzy badanymi grupami w zakresie wskaźników antropometrycznych.

Wyniki badań densytometrycznych przedstawiono w tabeli:

grupa
 L2L4 (g/cm2)
Gęstość kości całego ciała (g/cm2)
Badanie I
Badanie II
p*
Badanie I
Badanie II
p*
A
1,174(0,13)
1,204(0,15)
NS
1,139(0,11)
1,165(0,11)
NS
B
1,196(0,22)
1,212(0,24)
NS
1,147(0,13)
1,163(0,15)
NS
p**
NS
   NS
 
NS
NS
 
p – test t-Studenta dla zmiennych zależnych p -test t-Studenta dla zmiennych niezależnych
Wniosek: Nie stwierdza się statystycznie istotnych zmian gęstości kości wśród młodych dorosłych z celiakią, przestrzegających i nieprzestrzegających diety bezglutenowej.

 

 
P036
BONE MINERAL DENSITY IN YOUNG ADULT COELIACS – LONG TERM FOLLOW-UP STUDY
P. Dziechciarz1, G. Matusik2, A. Talajko2, A. Horvath1, K. Bochenek1, I. Lazowska1 A. Radzikowski1,
1. Dept. of Ped. Gastroneterology & Nutrition Warsaw Univ. Medical School,
2Clinical Biochemic Division The Children’s Memorial Health Institute, Warsaw, Poland
 
Aim: The assessment of long term effect of gluten ingestion on bone mineral density (BMD) in young adult coeliacs.
Patients and Methods: 26 (15 F,11 M) patients at a mean age of 21 y (17-26y) at the beginning of the study with diagnosed coeliac disease were divided into two groups: 13 patients on a gluten free diet (GFD)-group A, 13 asymptomatic coeliacs not willing to comply GFD-group B. Total body and lumbar (L2-L4) spine BMD and anthropometric measurements (total body mass, fat free mass and lean body mass) were measured using the Lunar DPX-L with dual energy X-ray absorptiometry at baseline and at 5 y (range 4,5-5,5 y). Detailed dietary inquiry, IgAEmA and/or duodenal biopsy were carried out every year to evaluate compliance to GfD. BMD measurements were expressed as mean ± SD in g/cm2.
Results: There were no differences between group A and B regarding total body mass, fat mass and lean body mass at the initial and final examination. BMD results were as follows:
Group
Lumbar spine (g/cm2)
 
Total body (g/cm2)
 
Initial
final
p*
Initial
final
p*
A
1,174±0,13
1,204±0,15
NS
1,139±0,11
1,165±0,11
NS
B
1,196±0,22
1,212±0,24
NS
1,147±0,13
1,163±0,15
NS
p**
NS
NS
 
NS
NS
 
p* – by paired t-test, p** – unpaired t-test


 
Using the paired t-test we had not observed any significant changes between initial and final BMD in groups A and B as well as for lumbar spine and total body. There was also no difference in lumbar spine and total between the two analyzed groups at the final and follow-up examination.
Conclusion: There are no long term changes of BMD in young adult coeliacs regardless of treatment with a GFD



GĘSTOŚĆ KOŚCI ORAZ SZYBKOŚĆ OBROTU KOSTNEGO W ZALEŻNOŚCI OD STOPNIA WYRÓWNANIA CUKRZYCY

|

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s119.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s28.


P037
GĘSTOŚĆ KOŚCI ORAZ SZYBKOŚĆ OBROTU KOSTNEGO W ZALEŻNOŚCI OD STOPNIA WYRÓWNANIA CUKRZYCY

Barbara Katra, Jacek Sieradzki, Ewa Kawalec
Katedra i Klinika Chorób Metabolicznych Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

WSTĘP: Wpływ hiperglikemii na gęstość kości i szybkość obrotu kostnego nadal pozostaje w sferze badań. Wyjaśnienie ewentualnych zależności może być podstawą do wdrażania postępowania zapobiegawczego w warunkach złej kontroli metabolicznej cukrzycy.
CEL PRACY: Ocena wpływu wyrównania cukrzycy na gęstość kości oraz procesy tworzenia i resorpcji tkanki kostnej. MATERIAŁ I METODY: Przebadano grupę 62 osób z cukrzycą typu 1, 2 i MODY, w wieku od 17- 80 rż.. Oceniano gęstość kości, obrót kostny i wyrównanie cukrzycy ( na podstawie HbA1c) na początku badania oraz po 3- 15 miesiącach (średnio 6.8). Gęstość kości określano w obrębie kręgosłupa lędźwiowego, szyjki kości udowej i przedramienia z zastosowaniem metody densytometrycznej DEXA (Aparat DPX firmy Lunar) oraz oceniano strukturę tkanki kostnej w obrębie pięty, stosując metodę ultradźwiękową (Aparat Achilles plus firmy Lunar). Procesy tworzenia i resorpcji kostnej określano na podstawie wartości markerów kostnych: osteokalcyny, izoenzymu kostnego fosfatazy zasadowej, dezoksypirydynoliny oraz usieciowanego telopeptydu z N- końca łańcucha kolagenu (Ntx). U wszystkich osób przeprowadzono badania w kierunku obecności późnych powikłań cukrzycy. WYNIKI: U 48 osób uzyskano poprawę wyrównania cukrzycy, na początku badania średnia HbA1c- 10.72, w badaniu kontrolnym: 7.67. 14 osób nie uzyskało poprawy kontroli metabolicznej cukrzycy- stwierdzono pogorszenie wskaźnika HbA1c z wartości wyjściowej 8.35 do 9.49 w badaniu kontrolnym. Nie stwierdzono istotnie statystycznej zmiany gęstości kości w badaniu kontrolnym w grupie która uzyskała poprawę kontroli metabolicznej, jak i w grupie z pogorszeniem wyrównania cukrzycy. Stwierdzono znamienną statystycznie zmianę stężenia frakcji kostnej fosfatazy alkalicznej (p= 0,0299) oraz granicznie znamienną zmianę stężenia dezoksypirydynoliny (p=0,0541).
WNIOSKI: Długotrwałe wyrównanie cukrzycy sprzyja poprawie gospodarki kostnej.


P037
BONE MINERAL DENSITY AND SPEED OF BONE TURNOVER DEPENDING IN DIABETIC CONTROL
Barbara Katra, Jacek Sieradzki, Ewa Kawalec,
Department of Metabolic Diseases, Collegium Medicum UJ, Krakow, Poland

Introduction: The action of hypoglycemia on bone mineral density and speed of bone turnover is still under research. An explanation of this relationship may prove to be the basis for implementing of preventative measures in cases of poor metabolic control of diabetes.
Aim of the study: To evaluate the influence of diabetic control on bone mineral density and the bone formation and resorption processes.
Material and Methods: A group of 62 patients with type 1 and 2 diabetes mellitus and MODY aged between 17 and 80 were examined. Bone mineral density, bone turnover and diabetic control (based on HbA1c) were evaluated at baseline and then after 3-15 months (av. 6.8). Bone mineral density was measured in the spine, femoral neck and forearm regions by the DEXA method on the Lunar DPX apparatus. Bone structure in the heel was also evaluated using the Lunar Achilles apparatus. Bone formation and resorption processes were evaluated by the levels of bone markers: osteocalcin, bone-specific alkaline phosphatase, deox- ypiridinoline and N terminal type 1 collagen peptides (NTX). All subjects were evaluated for late diabetic complications.
Results: In 48 subjects an improvement of diabetic control was observed. At the beginning of the study an average HbA1c was 10.72, in the follow-up – 7.67. 14 subjects did not achieve an improvement of diabetic control and the HbA1c changed from 8.35 to 9.49 in the follow-up. We did not observe a statistically significant change in bone mineral density in either group of patients. A statistically significant change was seen in the level of bone-specific alkaline phosphatase (p=0.0299) and also a margin¬al significant change in deoxypiridinoline (p=0.0541).
Conclusion: Long term diabetic control improves bone metabolism.



OCENA DYNAMIKI ZMIAN KOSTNYCH U CIĘŻARNYCH Z CUKRZYCĄ TYPU 1

|

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s120-121.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s28-29.

P038
OCENA DYNAMIKI ZMIAN KOSTNYCH U CIĘŻARNYCH Z CUKRZYCĄ TYPU 1

I. Trznadel-Morawska, B. Katra, A. Hebda-Szydło, J. Sieradzki
Katedra i Klinika Chorób Metabolicznych Collegium Medicum UJ, Kraków

Ciąża wywiera wpływ diabetogenny, który wyraża się przemijającymi zaburzeniami przemiany węglowodanów różnego stopnia ( cukrzyca ciężarnych, występowaniem trwałej cukrzycy i pogorszeniem przebiegu już istniejącej). Cukrzyca typu 1 wywiera wpływ destrukcyjny na strukturę kostną zwłaszcza w pierwszych latach jej trwania w związku z niedoborem insuliny, często kwasica cukrzycową przy rozpoznaniu i niewyrównaniem metabolicznym. W cukrzycy ciążowej na stan kości wpływają zmiany hormonalne w ciąży, a w przyszłości rodzaj powstałych zaburzeń gospodarki węglowodanowej. Na stan masy kostnej w ciąży wpływają czynniki resorpcyjne kości wydzielane przez łożysko jak kortyzol , którego wydzielanie jest pobudzane przez wytwarzany w łożysku ACTH , z drugiej strony w ciąży dochodzi do wzrostu hormonu wzrostu, estrogenów oraz insulinooporności poza receptorowej i hiperinsulinemii .Wobec braku badań nad wpływem ciąży u chorych z cukrzycą na stan masy kostnej podjęto prace której celem jest : 1) ocena wpływu ciąży u chorych z cukrzycą na stan masy kostnej 2) ustalenie optymalnego modelu suplementacji wapnia i witaminy D. Materiał i metody: 1)badaniem objęto 15 ciężarnych z cukrzyca typu1 trwającą 10 lat w czasie ciąży i 3 miesiące po porodzie 2) oceny masy kostnej dokonano przy pomocy ultradźwiękowego aparatu Achilles.3)oceny wyrównania cukrzycy dokonano przy pomocy 7 punktowego profili glikemmii, HbA1c i fruktozaminy 4)w celu oceny zachowania się masy kostnej wykonano oznaczenie markerów kostnych resorpcji DPX (dezoksypirydynoliny), NTX (N końcowy telepeptyd kolagenu ) i tworzenia – izoenzym fosfatazy zasadowej, osteokalcyna 5)ocenę gospodarki wapniowo fosforanowej dokonano przy pomocy poziomu wapnia całkowitego i zjonizowanego oraz fosforu w surowicy krwi 6) oceniono przewlekłe powikłania cukrzycy. Wyniki: Uzyskano wyrównanie cukrzycy na poziomie normoglikemii w ciąży i 3 miesiące po porodzie ( średnia HbA1c w ciąży wynosiła 6.3% , po porodzie 6.8 %, średnia dobowa glikemia odpowiednio 6.3 mmol/l i 6.8 mmol/l / .Średnia wartość T score wyniosła w ciąży –0,66 SD , po porodzie –0.32 SD. Średni czas trwania cukrzycy 10 lat. Średnia wartość poziomu Ca całkowitego 2,30 mmol/l, zjonizowanego 1,10 mmol)l i fosforu 1.o5 mmol/l w ciąży odpowiednio 2,37 mmol/l, 0,9 mmol /l i 1.13 mmol/l. Analizie poddano także zależność średniej dobowej glikemii oraz HbA1c z parametrami oceny masy kostnej SOS [speed of sound, (m/s) ] i BUA [broadband ultrasound attenuation, (dB/MHz)] oraz zachowania markerów kostnych w ciąży i po porodzie. Wnioski: Wyrównanie cukrzycy w ciąży na poziomie normoglikemii przyczynia się do utrzymania stanu masy kostnej w ciąży i po porodzie. Nie stwierdzenie zmian parametrów gospodarki wapniowo/fosforanowej w trakcie ciąży i trzy miesiące po porodzie wskazuje na potrzebę jej monitorowania i ewentualną suplementację .


P038
THE DYNAMICS OF BONE CHANGES IN PREGNANT WOMEN WITH TYPE 1 DIABETES MELLITUS
I. Trznadel-Morawska, B. Katra, A. Hebda-Szydlo. J. Sieradzki,
Department of Metabolic Diseases, Collegium Medicum UJ, Krakow, Poland

Pregnancy has a diabetogenic influence, which is characterized by short standing disturbances in carbohydrate metabolism (diabetes in pregnancy, persisting diabetes and exacerbation of existing diabetes). Type 1 diabetes mellitus has a destructive influence on bone structure especially in the first years where an insulin deficit, quite often ketoacidosis and the lack of metabolic control is observed. In Pregnancy induced diabetes hormonal changes occurring in this state influence the state of the bones, but in the future will influence the type of metabolic carbohydrate disturbances. The state of the bone mass in pregnancy is influenced by bone resorptive factors secreted by the placenta, e.g. cortisol, secreted as a response to ACTH produced by the placenta. On the other hand in pregnancy there is an increase in growth hormone and estrogen secretion, extra receptor insulin resistance and hyperinsulinaemia. Because of the lack of research on the influence of diabetes in pregnancy and its influence on the state of the bone mass we have decided to answer the following aims: 1) evaluate the influence of pregnancy induced diabetes on bone mass, 2) establish an optimal model of calcium and vitamin D supplementation.
Materials and Methods: 1) 15 pregnant subjects with a 10 history of type 1 diabetes mellitus were recruited into the study. The control group consisted of 10 subjects. The patients were examined both during pregnancy and then again 3 months after delivery. 2) Bone mineral density was evaluated by the Achilles ultrasound apparatus. 3) The level of diabetic control was evaluated with the aid of the 7-point glycemia profile, HbA1c and fructosamine. 4) In order to see the bone status, bone resorption markers DPX, NTX , bone specific AP and osteocalcin were evaluated. 5) Serum levels of total and ionized calcium and phosphate were evaluated to have an insight into the calcium- phosphorous metabolism. 6) An estimation of chronic diabetic complications was undertaken.
Results: Diabetic control was achieved during pregnancy and 3 months afterwards (av. HbA1c during pregnancy was 6.3%, after pregnancy 6.8%, average daily glycemia was suitably 6.3 and 6.8 mmol/l. The average T-score during pregnancy was 0.66 SD, and after birth -0.32 SD. The average level of total calcium was 2.30 mmol/l, ionized calcium 1.10mmol/l, phosphorous 1.05 mmol/l. During pregnancy these results were as follows; 2.37 mmol/l, 0.9 mmol/l, 1.13mmol/l. The level of daily diabetic control and HbAlc was analyzed in respect to parameters of bone density SOS (m/s) and BUA (dB/MHz) and bone markers during pregnancy and after birth.
Conclusions: Good diabetic control at the level of normo- glycemia contributes to the maintenance of bone status during and after pregnancy.



ZALEŻNOŚĆ STĘŻEŃ WYBRANYCH CYTOKIN Z OBROTEM KOSTNYM I ZMIANAMI BMD W AKROMEGALII

|

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s121.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s29.

P039
ZALEŻNOŚĆ STĘŻEŃ WYBRANYCH CYTOKIN Z OBROTEM KOSTNYM I ZMIANAMI BMD W AKROMEGALII

Marek Bolanowski, Jacek Daroszewski, Diana Jędrzejuk, Andrzej Milewicz
Katedra i Klinika Endokrynologii, Akademia Medyczna, Wrocław,
Pasteura 4, 50-367 Wrocław, Polska

Akromegalii towarzyszą zmiany gęstości kości i aktywności przebudowy kości. Niektóre cytokiny uczestniczą w procesie przebudowy kości, a ich stężenia obwodowe odzwierciedlają aktywność obrotu kostnego. Przebadano stężenia w osoczu IL-1β IL-6, TNF-α i TGF-β u 20 chorych na czynną akromegalię w porównaniu do 20 wyleczonych i 10 zdrowych osób z grupy kontrolnej Stężenia cytokin były odnoszone do poziomów GH, IGF-1, osteokalcyny (OC) i produktów degradacji C-końcowych telopeptydów kolagenu typu 1 – CrossLaps (CL). Badanie densytometryczne kręgosłupa lędźwiowego, szyjki kości udowej i przedramienia wykonano metodą DEXA. Stężenia IL-6, OC i CL były wyższe (p <0.05) u chorych z czynną akromegalią niż u wyleczonych i zdrowych osób. Stwierdzono dodatnie korelacje między IL-1β i CL (r = 0.34; p < 0.05); TNF-α i OC (r = 0.58; p < 0.05) w czynnej akromegalii. Poziom IL-6 korelował z GH (r = 0.3; p< 0.05), CL z GH (r = 0.3; p < 0.05), OC z GH (r = 0.3; p < 0.05), OC z IGF-1 (r = 0.34; p < 0.05) w całej grupie pacjentów z czynną i wyleczoną akromegalią. Poziom TGF-β korelował ujemnie z wartościami BMD szyjki kości udowej, trójkąta Warda i krętarza (p<0.05) u chorych na czynną akromegalię, ale IL-6 korelował dodatnio z BMD trójkąta Warda i krętarza (p < 0.05), a TNF-α korelował z BMD kręgosłupa lędżwiowego i przedramienia (p < 0.05) w całej grupie pacjentów. Ponadto, wartości densytometryczne w szyjce kości udowej, trójkącie Warda i krętarzu były statystycznie istotnie zależne od maksymalnych wartości GH i IGF-1. TNF-α i IL-1β odzwierciedlają aktywność obrotu kostnego w czynnej akromegalii. TGF-β TNF-α i IL-6 biorą udział w zmianach BMD w akromegalii.

P039
SOME CIRCULATING CYTOKINES ARE CORRELATED WITH BONE TURNOVER AND BMD CHANGES IN ACROMEGALY
Marek Bolanowski, Jacek Daroszewski, Diana Jędrzejuk, Andrzej Milewicz,
Dept. of Endocrinology, Medical University, Wrocław, Pasteura 4, 50-367 Wrocław, Poland

Acromegaly is associated with changes in BMD and in the activity of bone turnover. Some cytokines are involved in the bone remodeling process, and their circulating levels reflect the activity of bone turnover. We have studied serum IL-1B, IL-6, TNF- B and TGF- B concentrations in 20 patients with active acromegaly in comparison to 20 cured patients and 10 controls. Cytokine levels were related to GH, IGF-1, osteocalcin (OC) and degradation products of C-terminal telopeptides of type 1 collagen – Cross- Laps (CL). Densitometry of the lumbar spine, femoral neck and forearm was carried out using the DEXA method.
Serum IL-6, OC and CL levels were higher (p<0.05) in patients with active disease in comparison to cured patients and controls. There were positive correlations between IL-1 B and CL (r = 0.34; p<0.05); TNF- B and OC (r = 0.58; p<0.05) in active acromegaly. IL-6 correlated with GH (r = 0.3; p<0.05), CL with GH (r = 0.3; p<0.05), OC with GH (r = 0.3; p<0.05), OC with IGF-1 (r = 0.34; p< 0.05) in the entire group of patients with active and cured acromegaly.
TGF-B correlated negatively with values of BMD within the femoral neck, Ward’s triangle and trochanter (p<0.05) in patients with active acromegaly. IL-6 was positively correlated with BMD of Ward’s triangle and trochanter (p<0.05). TNF-B revealed positive correlations with BMD of the lumbar spine and forearm (p < 0.05) in the entire group of patients. Moreover, densitometric values within the femoral neck, Ward’s triangle and trochanter were statistically significantly positively correlated with maximal basal GH and IGF-1 concentrations.
TNF-B and IL-1B reflect activity of bone turnover in active acromegaly.
TGF-B. TNF-B and IL-6 are involved in BMD changes in the disease.



GOSPODARKA Ca-P-Mg I GĘSTOŚĆ MINERALNA KOŚCI (BMD) U CHORYCH Z ZAPALENIEM PRZEŁYKU LECZONYCH […]

|

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s122.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s29.

P040
GOSPODARKA Ca-P-Mg I GĘSTOŚĆ MINERALNA KOŚCI (BMD) U CHORYCH Z ZAPALENIEM PRZEŁYKU LECZONYCH OMEPRAZOLEM

Tomasz Sikorski, Ewa Marcinowska-Suchowierska
Klinika Chorób Wewnętrznych CMKP Warszawa.
00-416 Warszawa, Czerniakowska 231.

Cel: Ocena metabolizmu Ca-P-Mg i BMD u chorych z zapaleniem przełyku(ZP) leczonych przez rok omeprazolem(OM). Metoda: Kryteria włączenia: co najmniej nadżerkowe ZP w endoskopii; wiek 18-80 lat dla mężczyzn i 60-80 dla kobiet; bez chorób i leków wpływających na metabolizm Ca-P-Mg. OM, 20 mg/d, podawano przez rok, część chorych zakażonych H. pylori(Hp) na początku eradykowano. Oznaczano Ca, P, Mg, całkowitą fosfatazę alkaliczną(AP) w surowicy i Ca w moczu (FUCa/Kr) przed, po 6 i 12 miesiącach OM; osteokalcynę(OC) w osoczu i dezoksypirydynolinę(dP) w moczu przed i po 6 miesiącach; BMD(L2-4, Neck i Total) metodą DEXA przed i po roku. Zakażenie i eradykację Hp potwierdzano testem ureazowym. Testy t-Studenta, Manna-Whitney’a i Fishera, ANOVA, regresja wieloczynnikowa służyły do analizy danych. Wyniki: Badania ukończyło 30 chorych(20 mężczyzn, 10 kobiet) w wieku 58,714,0 lat. Po 6 miesiącach OM wzrosła OC w osoczu w całej grupie z 4,62±3,66 do 8,15±6,20 ng/ml(p<0,05), a po roku AP w surowicy u mężczyzn z 71,9±19,3 do 81,5±22,8 IU/l(p<0,05). Stężenie Ca, P i Mg w surowicy, FUCa/Kr i wydalanie dP w moczu nie zmieniło się. BMD Total wzrosła po OM z 1,106±0,084 do 1,121±0,091 g/cm2 (p<0,05) w całej grupie i u mężczyzn z 1,122±0,076 do 1,145±0,082 g/cm2 (p<0,05). BMD L2-4 i Neck nie zmieniła się. U chorych wyleczonych z zakażenia Hp spadło stężenie Ca w surowicy z 9,68±0,30 do 8,88±0,55 po 6(p<0,01) i do 9,11±0,45 mg/dl po 12 miesiącach OM (p<0,05), a wzrosła BMD Total z 1,183±0,062 do 1,214±0,069 g/cm2 (p<0,01). Wnioski: 1. Roczne leczenie OM nie zmienia Ca, P, Mg we krwi; 2. OM korzystnie modyfikuje tworzenie i resorpcję kości u mężczyzn, ale nie wpływa na przebudowę kości u kobiet po 60 r. ż.; 3. Eradykacja Hp może mieć korzystny wpływ na metabolizm mineralny.

P040
Ca-P-Ma METABOLISM AND BONE MINERAL DENSITY (BMD) IN PATIENTS WITH OESOPHAGITIS TREATED WITH OMEPRAZOLE
Tomasz Sikorski, Ewa Marcinowska-Suchowierska,
Department of Internal Diseases Postgraduate Medical Education Centre, Warsaw. 00-416 Warsaw, Czerniakowska St. 231, Poland

Aim: To assess Ca-P-Mg metabolism and BMD in patients with oesophagitis(OE) treated for 1yr with omeprazole(OM).
Methods: Inclusion criteria: at least erosive OE in endoscopy; age 18-80 yrs for males and 60-80yrs for females; lack of disease and drugs influencing Ca-P-Mg metabolism. OM 20 mg/d, was given for 1 yr, a portion of H. pylori(Hp) infected patients underwent eradication at the beginning. Serum Ca, P, Mg, total alkaline phosphatase(AP) and urinary Ca(FUCa/Cr) before, after 6 and 12 months of OM; plasma osteocalcin (OC) and urinary deoxypyridinoline (dP) before and after 6 months; BMD(L2 -4, Neck and Total) by DEXA before and after 1 yr were determined. Hp infection and eradication were assessed by a urease test. For
data analysis the Student’s t-test, Mann-Whitney’s and Fisher’s tests, ANOVA, multiple regression were applied.
Results: 30 patients (M 20, F 10) aged 58.7±14.0 yr completed the study. After 6 months of OM plasma OC increased in the whole group from 4.62± 3.66 to 8.15±6.20 ng/ml (p<0.05) and after 1 yr serum AP did so in males from 71.9±19.3 to 81.5±22.8 lU/l (p<0.05). Serum Ca, P and Mg, FUCa/Crand urinary dP did not change. Total BMD increased after OM in the whole group from 1.106±0.08 to 1.121±0.09 g/cm2 (p<0.05) and in males from 1.122±0.08 to 1.145±0.08 g/cm2 (p<0.05). BMD at L2-4 and Neck did not change. In Hp eradicated patients serum Ca decreased from 9.68±0.30 to 8.88±0.55 after 6 (p<0.01) and to 9.11±0.45 mg/dl after 12 months of OM (p<0.05), and Total BMD increased from 1.183±0.062 to 1.214±0.069 g/cm2 (p<0.01).
Conclusions: 1.1-yr OM therapy does not change serum Ca, P and Mg. 2. OM favorably modifies bone formation and resorption in men, but does not effect bone remodeling in women aged above 60 yrs. 3. Hp eradication may have a favorable effect on mineral metabolism.



STĘŻENIE HORMONU WZROSTU I NIEKTÓRYCH CZYNNIKÓW WZROSTOWYCH U KOBIET PO DOUSTNEJ HORMONALNEJ […]

|

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s123.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s29.


P041
STĘŻENIE HORMONU WZROSTU I NIEKTÓRYCH CZYNNIKÓW WZROSTOWYCH U KOBIET PO DOUSTNEJ HORMONALNEJ TERAPII ZASTĘPCZEJ

Ewa Żochowska, Stanisław Stanosz
Pracownia Menopauzy i Andropauzy PAM w Szczecinie
ul. Unii Lubelskiej 1

Wstęp: Stosowanie złożonych preparatów w doustnej terapii zastępczej (HRT) winno być zawsze poddane krytycznej ocenie pod względem ich efektów terapeutycznych. Uzyskane dane pozwolą dokonać oceny wad i zalet różnych typów komponent estrogennych i progestagennych wchodzących w skład preparatów doustnych.
Cel pracy: Celem pracy jest ocena dynamiczna stężeń hormonu wzrostu GH i niektórych czynników wzrostowych.
Materiał i metodyka: Analizą statystyczną objęto 25 kobiet z osteoporozą i osteopenią w wieku 53,3 ±5,3 podzielonych na dwie grupy w zależności od metody hormonalnej terapii zastępczej : grupa I – kobiety otrzymujące terapię zastępcza przezskórną , grupa II – kobiety otrzymujące hormony doustnie. U kobiet w obu grupach wykonano badanie densytometryczne (metodą DEXA) i czterokrotnie w ciągu roku oznaczono: hormon wzrostu (GH), czynnik wzrostowy insulinopodobny (IGF-1), czynnik wzrostowy transformujący (TGF-B), czynnik wzrostowy fibroblastyczny (FGFs)
i czynnik płytkowy PDGF. Analizę statystyczną badanych parametrów przeprowadzono testem t’Studenta i UManna-Whithneya.
Wyniki: U kobiet na doustnej hormonoterapii zastępczej przyrost masy kostnej wyniósł 1%, a u kobiet otrzymujących terapię przezskórną przyrost był od 2,5% do 3,5%. Badania biochemiczne wykazały u kobiet w grupie II spadek GH oraz nie znamienne obniżenie IGF i PDGF i wzrost TGF-B. Stężenie FGFs nie wykazywało istotnych statystycznie różnic w obu grupach.
Wnioski. U kobiet droga hormonoterapii zastępczej wywiera wpływ na stężenie hormonu wzrostu i czynników wzrostowych.


P041
THE CONCENTRATION OF GROWTH HORMONE AND SOME GROWTH FACTORS AMONG WOMEN WITH ORAL HORMONE REPLACEMENT THERAPY
Ewa Zochowska, Stanistaw Stanosz,
The Menopause and Andropause Department, The Pomeranian Medical Academy, Szczecin

Introduction: The use of complex oral hormone replacement therapy formulations (HRT) should always be critically evaluated with regard to their therapeutic effects. The obtained results allow to evaluate advantages and disadvantages of different types of estrogen-progesterone components composing oral formula¬tions.
The aim of the study is a dynamic assessment of the concentration of growth hormone and some growth factors.
Materials and Methods: A statistical analysis was carried out in a group of 25 women with osteoporosis and osteopenia (mean age 53,3±5,3) divided into two groups depending on hormone replacement therapy: I- women receiving transdermal HRT, II- women receiving oral hormonal therapy. In each of the two groups bone mineral density (BMD) of the lumbar spine was measured by dual-energy X-ray densitometry. Growth hormone (GH), insulin-like growth factor-1 (IGF-1), transforming growth factor (TGF-B), fibroblast growth factor (FGFs) and plate factor (PDGF) were examined four times within a year. A statistical analysis was performed with the use of the T-student and UMann- Whithney tests.
Results: Among women using oral hormonal replacement therapy bone mineral density increased by about 1%, in comparison to women taking transdermal therapy where the increase was between 2,5 % and 3,5%. Biochemical examina¬tions revealed a decrease of GH in group II and a non significant decrease of IGF-1 and PDGF in relation to group I. The FGF concentration did not show any significant differences in both groups.
Conclusions: The type of HRT influences both the concentra¬tion of GH and growth factors in women.



WPŁYW PRZEZSKÓRNEJ HORMONALNEJ TERAPII ZASTĘPCZEJ NA ZMIANY PROFILU HORMONALNEGO I GĘSTOŚCI […]

|
XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s124.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s29-30.

 
 
 
P042
WPŁYW PRZEZSKÓRNEJ HORMONALNEJ TERAPII ZASTĘPCZEJ NA ZMIANY PROFILU HORMONALNEGO I GĘSTOŚCI MINERALNEJ KOŚCI U KOBIET DIALIZOWANYCH
 
S. Radowicki1, K. Skórzewska1, J. Matuszkiweicz-Rowińska2
1Klinika Endokrynologii Ginekologicznej A M w Warszawie
2Klinika Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Warszawie
00-315 Warszawa, ul. Karowa 2
 
Przewlekła dializoterapia pozaustrojowa w przebiegu schyłkowej niewydolności nerek wywołuje szereg zaburzeń hormonalnych, również w obrębie osi podwzgórze-przysadka-jajnik. U leczonych kobiet prowadzi ona do hyperprolaktynemii oraz znacznego obniżenia poziomu estrogenów we krwi i w rezultacie do wtórnego braku miesiączki z następowym obniżeniem gęstości mineralnej kości. Celem pracy jest ocena skuteczności przezskórnej hormonalnej terapii zastępczej w profilaktyce i leczeniu zmian w układzie kostnym oraz jej wpływu na profil hormonalny kobiet dializowanych. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 10 kobiet w wieku rozrodczym (22-45 lat, średnio 39,6 ± 8,29 lat) z wtórnym brakiem miesiączki, dializowanych przewlekle średnio 2,98 ± 2,34 lat z powodu schyłkowej niewydolności nerek. Pacjentki otrzymywały przezskórną, ciągłą sekwencyjną hormonalną terapię zastępczą (Estracomb TTS® Novartis) przez 12 miesięcy. Przed leczeniem oraz po 12 miesiącach jego trwania oceniano stężenie estradiolu (E2) oraz prolaktyny (PRL) we krwi badanych przy użyciu standardowych testów na aparacie Delfia-LKB oraz wykonywano badanie densytometryczne odcinka lędźwiowego kręgosłupa (Lunar DPX). Wyniki przedstawiono w tabeli:
parametr
przed leczeniem
po leczeniu
znam.stat.
BMD     g/cm3
0,896 ± 0,062
0,968 ± 0,05
p < 0,05
T-score
-2,54 ± 0,52
-1,93 ± 0,57
p < 0,05
estradiol   pg/ml
20,57 ± 11,69
50,27 ± 21,15
p < 0,02
PRL     mIU/ml
1456,79 ± 1845,13
690,8 ± 116,44
p < 0,05
Wnioski: Stosowanie przezskórnej, ciągłej-sekwencyjnej hormonalnej terapii zastępczej u kobiet z wtórnym brakiem miesiączki, dializowanych przewlekle z powodu schyłkowej niewydolności nerek prowadzi do znamiennego statystycznie obniżenia stężenia prolaktyny, hormonu wzrostu poziomu estradiolu we krwi oraz zwiększenia gęstości mineralnej kości.
 
 
 

P042
ESTIMATION OF TRANSDERMAL HORMONAL REPLACEMENT THERAPY ON HORMONAL PARAMETERS AND BONE MINERAL DENSITY IN HEMODIALYZED WOMEN.
S. Radowicki1, K. Skorzewska1, J. Matuszkiewicz-Rowinska2,
1 Department of Endocrinological Gynecology, Medical University Warsaw, Poland,
2Department of Internal Medicine, Medical University Warsaw, Poland, 00-315 Warszawa, ul. Karowa 2, Poland
 
Patients with end-stage renal disease during hemodialysis frequently have hormonal disturbances to of hypothalamic- pituitary-ovarian axis. This leads to hyperprolactinemia, hypoes- trogenism with menstrual disturbances and a decrease in bone mineral density.
The aim of the study was the estimation of transdermal cyclical-continuous hormone replacement therapy on hormonal profiles and bone density.
Materials and Methods: 10 amenorrheic females aged 22-45 years (mean 39,6 ± 8,29 years) on hemodialysis from a mean 2,98 ± 2,34 years, were treated with transdermal cyclical-continuous regimen of HRT (Estracomb TTS® Novartis) for 12 months. Before treatment and after 12 months serum concentrations of estradiol and prolactin was measured by fluorescence immunoassay (Delfia-LKB). The assessment of bone mineral density of the lumbar region was performed with DEXA-Lunar DPX.
The results are shown below:
parameter                      before treatment                      after treatment stat. sign.
BMD g/cm3
0,896 ±
0,062
0,968 ±
0,05
p<0,05
T-score
-2,54 ±
0,52
-1,93 ±
0,57
p<0,05
estradiol pg/ml
20,57 ±
11,69
50,27 ±
21,15
p<0,02
PRL mIU/ml
1456,79 ±
1845,13
690,8 ±
116,44
p<0,05
 
Conclusions: Transdermal hormone replacement therapy in amenorrheic, hemodialyzed women results in an increase in bone mineral density. This treatment leads to a significant increase of serum estradiol and a decrease in prolactin levels.



ROCZNA SUPLEMENTACJA WAPNIEM I WITAMINĄ D U KOBIET PO MENOPAUZIE Z OSTEOPENIĄ ZAPOBIEGA […]

|
XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s125.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s30.

 
P043
ROCZNA SUPLEMENTACJA WAPNIEM I WITAMINĄ D U KOBIET PO MENOPAUZIE Z OSTEOPENIĄ ZAPOBIEGA UTRACIE MASY KOSTNEJ I NIE WPŁYWA NA POZIOM MARKERÓW KOSTNYCH
 
N.A.Nowak, J.E.Badurski , A.Dobrenko, S.Daniluk, E..Z. Jeziernicka
Centrum Osteoporozy i Chorób Kostno- Stawowych . 15-461 Białystok, Warynskiego 6/2.
 
Wprowadzenie;Korzystny wpływsuplementacji wapniem i witaminą D na masę kostną u starszych kobiet jest dobrze udokumentowany (1,2 ). Jednakże, wpływ tej terapii u kobiet po menopauzie z osteopenią jest różnie oceniany w zależności od badanej populacji. Materiał i Metody: Celem niniejszej pracy jest ocena wpływu trzyletniej suplementacji wapniem i wit. D na masę kostną i markery kostne u 121 kobiet po menopauzie , których wartości gęstości kości spełniają kryteria WHO osteopenii. Pierwszy rok badania ukończyło 108 kobiet. Dzienne spożycie wapnia zostało obliczone na podstawie kwestionariusza spożycia wapnia wynosiło średnio 620/mg. W badaniu stosowaliśmy preparat wapnia i witaminy D , Calcium 500D (500mg Ca + 250 I.U. Wit.D w jednej saszetce ) firmy Polfa Łódź. Wykonaliśmy badanie gęstości metodą DXA szyjki kości udowej i kręgosłupa lędźwiowego L1-L4 jak również oznaczaliśmy poziomy markerów kostnych, resorpcji – Cross Lapss w surowicy i tworzenia – fosfatazę zasadową w surowicy (ALP) oraz wydalanie wapnia z moczem w postaci wskaźnika wapniowo- kreatyninowego (Ca/Cr) na początku badania i po 12 miesiącach. Wyniki są zamieszczone w tabelce poniżej:
 
T score
Sz.k.u.
T-score L1-L4
T-score
Cał.biodr.
ALP
Ca/Cr
Cross-Laps
Wizyta 1
0,762
0,912
0,911
20,92
0,303
1698,70
Wizyta 2
0,763
0,909
0,911
19,052
0,419
1806.43
Zmian%
+0,23%
-0,3%
+0,02%
-0,8%
+27%
+5,9%
p
P>0,05
p>0,05
p>0,05
P=0,02
P=0,001
P=0,4
Wnioski: Suplementacja wapniem i witaminą D u pomenopauzalnych kobiet z osteopenią utrzymuje masę kostną po pierwszym roku leczenia.
Piśmiennictwo:1.Dawson-Hughes B.i wsp. : A controlled trial of the effect of calcium supplemntation on bone density in postmenopausal women. N Engl J.Med ,1990.323(13),878
2.Reid I. D.i wsp.:Effect of calcium supplementation on bone loss in postmenopausal women. N Engl J.Med ,1993,328.
 
 
P043
ONE YEAR OF CALCIUM AND VITAMIN D SUPPLEMENTATION IN OSTEOPENIC POSTMENOPAUSAL WOMEN MAINTAINS UNCHANGED BMD AND BONE MARKERS
N. A. Nowak, J. E. Badurski, A. Dobrenko, S. Daniluk, E. Z. Jeziernicka,
Centre of Osteoporosis and Osteo-Articular Diseases, Bialystok, Poland

Background: Supplementation of calcium and vitamin D in elderly institutionalised women is well documented in regard to increase of bone mass (1,2). However, whether such therapy in post- menopausal women with osteopenia is sufficient for the prevention of bone loss is still a matter of discussion.
Subjects and methods: To observe the effect of 3 years supplementation of calcium and vitamin D on bone density and bone markers. 121 postmenopausal women with WHO criteria of low bone mass, mean age 62 were studied. 108 women completed the first year of the study. Daily calcium intake was calculated from a diary questionnaire. Mean value was 620 mg/d. A supplement of 500 mg of Calcium and 500 I.U of vit.D (Calcium 500D by Polfa LodZ) were added to each individual diet. Blood levels of bone formation markers (serum bone specific alkaline phosphatase) and of resorption (serum CrossLaps) and urinary calcium excretion (Ca/Cr), as well as lumbar and hip bone density at baseline and after 12 months were evaluated.
The results are shown in the table below:
Neck
BMD L1-L4
BMD
BAP
Ca/Cr
Serum
 
 
Total Hip
 
 
CrossLaps
Baseline 0.762
0.912
0.911
20,92
0,303
1698,70
12 months 0.763
0.909
0.911
19,052
0,419
1806,43
% Change +0,23
-0,3
+0,02
-8,0%
+27%
+5,9%
p p>0,05
p > 0,05
p> 0,05
p=0,02
p=0,001
p=0,4
 
Conclusions: Supplementation with calcium and vit. D in postmenopausal osteopenic women maintains bone mass during the first year of treatment.



Wpływ leczenia alfakalcidolem i węglanem wapnia na wyniki badania kości ręki ilościową metodą […]

|
XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s126.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s30.

 
 
P044
Wpływ leczenia alfakalcidolem i węglanem wapnia na wyniki badania kości ręki ilościową metodą ultradźwiękową w przewlekłej niewydolności nerek
Jerzy Przedlacki1, Wojciech Pluskiewicz2, Jadwiga Trębicka1,
Bogna Drozdzowska2, Joanna Matuszkiewicz-Rowińska1, Kazimierz Ostrowski1

1Akademia Medyczna w Warszawie, 2Śląska Akademia Medyczna.
Kl. Ch. Wewn. i Nefrologii AM w Warszawie, 02-097 W-wa, Banacha 1a.
 
Ilościowa metoda ultradźwiękowa (IMU) dostarcza informacji dotyczącej ilości i jakości kości (mineralizacji i elastyczności). Stwierdzono obniżenie wyników IMU m. in. u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych dializami. Celem obecnej pracy była ocena wyników IMU u chorych we wczesnym i umiarkowanym okresie przewlekłej niewydolności nerek (pnn) i wpływu leczenia za pomocą węglanu wapnia i alfakalcidolu na wyniki IMU. Badania wykonano u 51 chorych (31 mężczyzn i 20 kobiet) w wieku 55,4±10,8 lat (29-71) z pnn trwającą 52,7±49,9 miesięcy (2-216) ze stężeniem kreatyniny w surowicy 3,1±1,5 mg% (1,5-6,0). Badanie IMU wykonano przy użyciu aparatu DBM Sonic 1200 Igea, Włochy w zakresie dystalnej przynasady paliczków bliższych palców II-V lewej ręki. U kobiet uzyskano wynik 1939±73 m/s (1850-2136), u mężczyzn 2010±83 m/s (1819-2171). U 44 pacjentów (28 mężczyzn i 16 kobiet) stwierdzono wynik prawidłowy (³-1SD), u 4 (3 mężczyzn i 1 kobieta) wynik w zakresie -2SD¸-1SD, a u 3 (3 kobiety) wynik poniżej -2SD. Następnie, chorzy zostali podzieleni w sposób losowy na dwie grupy z uwzględnieniem jedynie płci. Jedna grupa była leczona węglanem wapnia (grupa CaCO3) w dawce 3 x 1,0, a druga węglanem wapnia w tej samej dawce i alfakalcidolem w dawce 0,25 mg co 2 dni (grupa 1a+CaCO3). Obie grupy nie różniły się wynikami IMU przed leczeniem. Po roku leczenia wykonano badania kontrolne – u 21 w grupie CaCO3 i u 23 w grupie 1a+CaCO3.

 
Przed leczeniem
Po 1 roku leczenia
P
 

CaCO3

 
2010±84 m/s
2022±94 m/s
NS
 

1a + CaCO3

 
1971±87 m/s
1988±82 m/s
NS

U chorych we wczesnym i umiarkowanym okresie pnn stwierdza się rzadko zaburzenia mineralizacji i elastyczności kości w badaniu IMU. Leczenie zarówno samym węglanem wapnia jak i w połączeniu z małą dawką alfakalcidolu nie wywiera istotnego wpływu na wyniki IMU.
 

P044
THE INFLUENCE OF CALCIUM CARBONATE AND ALPHACALCIDOL TREATMENT ON PHALANGEAL QUANTITATIVE ULTRASOUND RESULTS IN CHRONIC RENAL FAILURE

Jerzy Przedlacki1, Wojciech Pluskiewicz2, Jadwiga Trebicka1, Bogna Drozdzowska2, Joanna Matuszkiewicz-Rowiiiska1, Kazimierz Ostrowski1, 1Med. Univ. of Warsaw, 2Silesian Med. Academy. Dept. Int. Med. and Nephrol., Medical University of Warsaw, 02-097 Warsaw, Banacha 1a, Poland
Quantitative ultrasound (QUS) informs about bone quantity and quality (mineralization and elasticity). Decreased QUS results were found, among others, in patients with end-stage chronic renal failure treated with dialysis. The aim of the study was to evaluate QUS results in early and moderate chronic renal failure (CRF) and the influence of treatment with calcium carbonate and alphacalcidol on QUS results. Fifty-one patients (31 males and 20 females) aged 55.4±10.8 years (29-71) with CRF lasted for 52.7±49.9 months (2-216), with a serum creatinine of 3.1±1.5 mg% (1.5-6.0) were examined. QUS was performed with the use of the DBM Sonic 1200 Igea device (Italy), at the distal metaphysis of the II-V proximal phalanges of the left hand. QUS was 1939±73 m/s (1850-2136) in women and 2010±83 m/s (1819-2171) in men. There were normal results (5-1SD) in 44 patients (28 males and 16 females), -2SD7-1SD in 4 patients (3 males and 1 female) and below -2SD in 3 patients (3 females). Following this patients were randomly allocated (with respect to gender only) into 2 groups. One group (CaCO3 group) was treated with calcium carbonate in dose of 3 x 1,0 and the second (1a+CaCO3 group) was treated with calcium carbonate in the same dose and alphacalcidol in a dose of 0,25 mg every second day. There was no difference in QUS results between both groups before treatment. A follow up QUS was performed after 1 year in 21 patients in the CaCO3 group and in 23 patients in 1 a+CaCO3 group.
 
Before treatment
After 1-year treatment
P
 

CaCO3

 
2010±84 m/s
2022±94 m/s
NS
 

1a+ CaCO3

 
1971±87 m/s
1988±82 m/s
NS
 
Conclusion: Disturbances in bone mineralization and elasticity are rarely found on QUS examination in early and moderate CRF. There is no significant influence of treatment with calcium carbonate and alphacalcidol on the QUS results.



WZROST MASY KOSTNEJ PO 1 ROKU STOSOWANIA 1,0 ug ALFA-KALCIDOLU U KOBIET Z OSTEOPOROZĄ

|
XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s127.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s30-31.

 
 
 
P045
WZROST MASY KOSTNEJ PO 1 ROKU STOSOWANIA 1,0 ug ALFA-KALCIDOLU U KOBIET Z OSTEOPOROZĄ
 
S.Daniluk, J.Badurski, A.Dobreńko, N.Nowak, E.Jeziernicka.
Centrum Osteoporozy i Chorób Kostno-Stawowych.. Białystok. PL
 
Wprowadzenie Przydatność alfa-kalcidolu (AK) w leczeniu osteoporozy pomenopauzalnej została już wielokrotnie wykazana, jednak nie ustalono jego optymalnej dawki. Celem pracy jest ocena 2-letniej kuracji AK w dawce 1,0 μg na dobę u kobiet z osteoporozą bez złamań. Przedmiotem doniesienia są wyniki po pierwszym roku.
Pacjenci i protokół badania Badaniem objęto 63 kobiety po menopauzie (średni wiek 69 lat) z osteoporozą bez deformacji kręgów, które przyjmowały przez 12 miesięcy AK w dawce 1 μg/dobę oraz wapń 500 mg/dobę. Średnie spożycie wapnia z pokarmem oceniono na 700 mg. Masę kostną w szyjce kości udowej (sz.k.u.) i kręgosłupie L2-L4 po 6 i 12 miesiącach badano metodą DXA, aparatem Hologic QDR4500SL. Wskaźnik tworzenia kości – osteokalcynę oznaczano po 3 i 12 miesiącach, zaś kalciurię oceniano wskaźnikiem wapniowo – kreatyninowym (Ca/Cr) co 2 tyg. w ciągu pierwszych 3 miesięcy leczenia, a następnie co 3 miesiące.
Wyniki w formie średnich wartości badanych parametrów – w tabeli:
Miesiąc
Sz.k.u. BMD
L2-L4 BMD
Osteocalcin
Ca/Cr index
0
0,651
0,768
23,443
0,486
3
NA
NA
27,233
0,701
6
0,663
0,783
NA
0,632
12
0,659
0,778
29,923
0,726
Masa kostna w szyjce kości udowej po 6 miesiącach wzrosła o 1,8% (p<0,05) a w kręgosłupie L2-L4 o 2% (p<0,05), natomiast po 12 miesiącach wzrost wyniósł 1,2 % (p<0,05) w szyjce i 1,3% (p<0,05). w L2-L4. Poziomy osteokalcyny po 3 miesiącach wzrosły o 16% (p<0,05), a po 12 miesiącach o 28% (p<0,05). Wskaźnik Ca/Cr w każdym badaniu w trakcie 1 – rocznego leczenia wykazywał wartości wyższe od wyjściowych w sposób statystycznie zamienny
Wniosek Alfakalcidol w dawce 1 μg/dobę zapobiega utracie masy kostnej w pierwszym roku leczenia, zwiększa poziom wskaźnika tworzenia kości i wydalanie wapnia, ale w granicach uznanych jako prawidłowe.
 
 
 
P045
INCREASE IN BONE MASS AFTER ONE YEAR TREATMENT WITH 1.0 mg ALFACALCIDOL IN WOMEN WITH OSTEOPOROSIS
S. Daniluk, J. Badurski, A. Dobrenko, N. Nowak, E. Jeziernicka,
Centre of Osteoporosis and Osteo-Articular Diseases. Biatystok, Poland

Introduction: Usefulness of alfacalcidol in the treatment of postmenopausal osteoporosis was well established, but its optimal dose is yet to be determined. The aim of the study was to asses the efficacy of two years treatment of alfacalcidol in a dose of 1 mg per day in women with postmenopausal osteoporosis without vertebral fractures. Results after the first year of the treatment are reported.
Materials and Methods: 63 postmenopausal osteoporotic women, without vertebral fractures were included. All the subjects received 1 mg of alfacalcidol and 500 mg of calcium per day. Mean dietary calcium intake was 700 mg/d. Bone mineral density (BMD) of the femoral neck and L2-L4 lumbar spine was measured after 6 and 12 months by the DXA method used HOLOGIC QDR4500SL. The marker of bone formation – osteocalcin was evaluated after 3 and 12 months, whereas the Ca/Cr index every 2 weeks during the first 3 months, and after this ever 3 months. Results: Mean value of assessed parameters (in table)
Month
Neck BMD
L2-L4 BMD
Osteocalcin
Ca/Cr index
0
0,651
0,768
23,443
0,486
3
NA
NA
27,233
0,701
6
0,663
0,783
NA
0,632
12
0,659
0,778
29,923
0,726
 
Neck BMD after 6 months increased 1,8% (p<0,05), L2-L4 2% (p <0,05), however after 12 months, 1,2% (p<0,05) and 1,3% (p<0,05) respectively. Osteocalcin levels after 3 months of treatment increased 16% (p<0,05) and after 12 months 28% (p < 0,05). Each Ca/Cr index during the first year of the study was higher than at baseline.
Conclusions: 1mg alfacalcidol daily prevents bone loss after one year of treatment and increases level of marker of bone formation. Urine calcium excretion is higher, but still within of normal values.



WPŁYW SPOŻYCIA WAPNIA W MŁODOŚCI I OKRESACH PÓŹNIEJSZYCH NA WYNIKI LECZENIA PREPARATEM […]

|

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s128.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s31.


P046
WPŁYW SPOŻYCIA WAPNIA W MŁODOŚCI I OKRESACH PÓŹNIEJSZYCH NA WYNIKI LECZENIA PREPARATEM OSSEINOWO-HYDROKSYAPATYTOWYM U KOBIET Z OSTEOPOROZĄ

Roman Lorenc1, Witold Tłustochowicz2, Krzysztof Hoszowski3, Jacek Łukaszkiewicz1, Patrick Biason4.
1Instytut Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka, ,
2Centralny Wojskowy Szpital Kliniczny,
3Szpital Kolejowy.
4Institut de Recherche Pierre Fabre – Labege – France. Zakład Biochemii i Medycyny Doświadczalnej. Instytut Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka al. Dzieci Polskich 20, 04-736 Warszawa-Międzylesie, Polska,.

Niskiej masie kostnej będącej główną przyczyną problemów zdrowotnych u pacjentów z osteoporozą można zapobiegać, jak również można ją zwiększać stosując odpowiednie zabiegi profilaktyczne i lecznicze. Środki zawierające sole wapnia są obecnie w powszechnym użyciu, lecz Osteogenon (OHC) zastosowany w tym badaniu, zawiera nie tylko sole wapnia, lecz również inne minerały, białka i czynniki wzrostowe. Wpływ OHC na ewolucję masy kostnej badano w okresie 2 lat, w porównaniu z suplementacją węglanem wapnia (CC). Oba sposoby leczenia wspomagano witaminą D dla uniknięcia obniżonej absorpcji wapnia. W badaniu uczestniczyło 125 kobiet w wieku od 55 do 83 lat. Stwierdzono, że oba rodzaje leczenia miały dodatni wpływ na końcowe wartości BMD. Stwierdzono również, że wyniki leczenia OHC i CC zależą od spożycia wapnia jakie miało miejsce w okresie wzrostu i konsolidacji masy kostnej. Leczenie OHC wykazało znacząco wyższą skuteczność u pacjentów z niskim spożyciem wapnia. Obie terapie wywołały znaczący spadek stężenia markera resorpcji kostnej (NTx) i wzrost stężenia markera kościotworzenia (BGP).
Wyjaśnienie mechanizmu różnic w działaniu OHC i CC wymaga dalszych badań.


P046
THE IMPORTANCE OF PAST HISTORY OF CALCIUM SUPPLEMENTATION ON THERAPEUTIC EFFECT OF OSSEIN – HYDROXYAPATITE COMPOUND IN OSTEOPOROTIC FEMALES

Roman Lorenc1, Witold Tlustochowicz2, Krzysztof Hoszowski3, Jacek Lukaszkiewicz1, Patrick Biason4,
1The Children’s Memorial Health Institute,
2The Central Clinical Hospital Military School of Medicine,
3The Railway Hospital, 4Institut de Recherche Pierre Fabre – Labege – France.
1 Department of Biochemistry and Experimental Medicine, The Children’s Memorial Health Institute, al. Dzieci Polskich 20, 04-736 Warszawa-Miedzylesie, Poland

Low bone mass, which is a main cause of health problems of osteoporotic patients, can be prevented or improved with appropriate treatment. Medications containing calcium salts are in general use now, but Osteogenone (OHC) used in this trial contains not only calcium salts, but other minerals, proteins and growth factors. Its effect on bone mass evolution over two years was compared to calcium carbonate (CC). Both treatments were supplemented with vitamin D to facilitate calcium absorption. The two-year studies with a participation of 125 postmenopausal women aged 55-83 years were undertaken. It was found, that both treatments had a beneficial effect on the final BMD values, as compared to the baseline values. It was also found, that the results of treatment were influenced by calcium intake during period of the bone mass increment and consolidation, OHC being more effective than CC in the patients with low calcium intake. Both treatments induced a significant fall in the bone resorption markers NTx and rise of the bone formation marker (osteocalcin).
The mechanism of different action of OHC in relation to CC requires further investigation.



PATIENT ADHERENCE TO BISPHOSPHONATE THERAPY

|

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s129.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5
oraz
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s31.

P047
PATIENT ADHERENCE TO BISPHOSPHONATE THERAPY (STOSOWANIE SIĘ PACJENTÓW LECZONYCH BISFOSFONIANAMI DO ZALECEŃ)

Wojciech P. Olszynski1, Rolf J. Sebaldt2, Jonathan D. Adachi2, Jacques Brown3, David A. Hanley4, Alan Tenenhouse5, John Caminis5, Annie Petrie2, Alexandra Papaioannou2, Greg Stephenson6, Charles H. Goldsmith2.

1University of Saskatchewan,
2McMaster University,
3Laval University,
4University of Calgary,
5McGill University, 6Procter & Gamble Pharmaceuticals. Suite 103 – 39 Twenty-Third Street East, Saskatoon, Saskatchewan, CANADA S7K 0H6.

To assess adherence with bisphos¬phonate (B) therapy, either etidronate (E) or alendronate (A), initiated in patients with osteoporosis (OP), we analyzed CANDOO, our prospective observa¬tion¬al database of OP and osteopenia patients seen at our Canadian tertiary care sites. All patients in CANDOO initially seen in Jan/95 or later, who started E or A on or after their initial clinic visit and who were seen at least once in clinic after initiating B were in¬cluded. There were 1176 patients (1037 women) in the E group and 1003 (855 women) in the A group. At the start of B, patients in the E group were slightly older than those in the A group (65 vs 61, p<0.001) but the 2 groups had a similar prevalence of prior vertebral fracture (23% vs 20%, n.s.), and similar lumbar spine bone mineral den¬sity (LS-BMD) t-scores (-2.46 vs –2.48). Using survival curve analysis, at 3, 6, 9 and 12 months after start of B therapy, 97%, 94%, 91% and 88% of patients in the E group and 91, 86%, 83% and 80% of patients in the A group were still continuing therapy. The difference between the survival curves is statistically significant (logrank p=0.036). Compliance diverges within the first 3 months, but the rate of subsequent discontinuation is similar in both groups at 1% of the initial cohort each month. We conclude that an adherence rate of 80-88% after 1 year can be attained with B therapy in a tertiary care setting. The determinants of B adherence need to be established.