Na stronie IOF dostępne jest już podsumowanie najistotniejszych doniesień ze spotkania w Mediolanie w dniach 26-29.03.2015.

Z podsumowaniem, dostępnym dla zalogowanych na portalu IOF osób, zapoznać się można pod adresem www.

Dodatkowo w ostatnim czasie IOF przytoczył szacunki autorów publikacji w Archives of Osteoporosis,
że aż 76% doniesień ustnych z Kongresu IOF-ESCEO w 2011 zostało opublikowanych w ciągu 3 lat
od ich prezentacji w czasospismach o wysokim Impact Factor, jako pełne prace.

W dokładnym zestawieniu stwierdzono, że:
– z 619 streszczeń (45 ustnych oraz 574 plakaty) te które zostały skierowane do ustnej prezentacji miała odsetek
   publikacji w wysokości 75,6% (dla porównania odsetek opublikowanych doniesień plakatowych wyniósł 27,4%).
– streszczenia z prezentacji ustnych były publikowane w czasopismach z wysokim IF
– w ogólnym zestawieniu 30,9% streszczeń została opublikowana jako pełna praca w okresie 3 lat od prezentacji
– czas od zgłoszenia do publikacji był zbliżony dla wystąpień ustnych i zgłoszeń plakatowych
– połowa doniesień została opublikowana w ciągu roku, zaś prawie 80% do 2 lat od prezentacji
  (dla porównania w poprzednim zestawieniu 20% publikacji miało miesjce w pierwszym roku)
– streszczenia prac prezentowane na Kongresie opublikowano w 81 różnych czaspismach w tym 41,6%
   w renomowanych jak: Osteoporosis International (17,28%), Bone (11%), Journal of Bone & Mineral Research (8,9%),
  Calcified Tissue International (5,24%) oraz Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism (4,19%)

Prof J. Kanis zauważył że od 2011, kiedy nazwa spotkania zmieniła się na WCO-IOF-ESCEO,
zaobserwowano znaczący wzrost jakości przysyłanych abstraktów wraz ze zwiększeniem ich liczby
o około 45%. Podczas bieżącego Kongresu w 2015 zgłoszono ponad 900 abstraktów, zaś w obradach
uczestniczyło 3274 osób.

źródło: www IOF

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s156.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s39.

P076
MONITOROWANIE GĘSTOŚCI MINERALNEJ KOŚCI ORAZ PROGRESJI NOWOTWORU U PACJENTÓW Z ZAAWANSOWANYM RAKIEM STERCZA LECZONYCH 1-OH WITAMINĄ D3 I KLODRONIANEM

Marek Tałałaj1, Barbara Malinowska1, Alojzy Witeska2, Robert Jarema2, Ewa Marcinowska-Suchowierska1.
1. Klinika Chorób Wewnętrznych CMKP, Czerniakowska 231, 00-416 Warszawa
2. Oddział Urologiczny CSK MSWiA, Warszawa.

Całkowita blokada androgenowa stosowana w terapii zaawansowanego raka stercza może powodować ubytek tkanki kostnej i zwiększenie liczby złamań patologicznych szkieletu. Wykazano, że aktywne metabolity witaminy D hamują proliferację komórek nowotworowych oraz, stymulowaną przez nie, angiogenezę. Bisfosfoniany mogą spowalniać rozwój zmian przerzutowych w szkielecie poprzez hamowanie resorpcji tkanki kostnej i ograniczenie uwalniania z niej czynników wzrostowych.
Celem pracy była ocena skuteczności 1-OH witaminy D3 i klodronianu w hamowaniu progresji raka gruczołu krokowego oraz zmian kostnych wywoływanych przez całkowitą blokadę androgenową.
12 miesięczne badania objęły 73 pacjentów z zaawansowanym rakiem stercza, z przerzutami do układu kostnego, leczonych orchidektomią z następowym podawaniem flutamidu. 26 chorych otrzymywało dodatkowo 1-OHD3 w dawce 0,5 g/d oraz CaCO3 w dawce 1 g/d, a 22 pacjentów powyższe leki oraz klodronian w dawce 1600 mg/d. Stopień zaawansowania nowotworu oceniany był badaniem USG, metodami biochemicznymi (PSA, fosfataza kwaśna, PAP) oraz scyntygrafią szkieletu, BMD przy pomocy DXA, a przebudowa szkieletu w oparciu o pomiary biochemicznych markerów resorpcji i tworzenia kości.
Wykazano, że podawanie 1-OHD3 wraz z CaCO3 hamuje ubytek masy kostnej w kręgosłupie i bliższej nasadzie kości udowej, zaś klodronian powoduje wzrost BMD w ocenianych obszarach szkieletu. Stężenia Ca i P w surowicy krwi, poczynając od 6 miesiąca terapii, były wyższe u pacjentów leczonych 1-OHD3 i CaCO3 w porównaniu z dwiema pozostałymi grupami pacjentów. Aktywność fosfatazy zasadowej w surowicy krwi obniżała się szybko we wszystkich grupach chorych, natomiast wydalanie wapnia z moczem, które wzrosło u pacjentów z całkowitą blokadą androgenową, było hamowane przez klodronian. Aktywność fosfatazy kwaśnej, jej frakcji sterczowej oraz poziom PSA w surowicy krwi ulegały szybkiemu obniżeniu we wszystkich grupach pacjentów, wskazując na ograniczenie szybkości wzrostu nowotworu przez stosowaną terapię.

P076
EVALUATION OF BONE MINARAL DENSITY AND NEOPLASM PROGRESSION AND IN PATIENTS WITH ADVANCED PROSTATIC CARCINOMA TREATED WITH 1-a VITAMIN D3 AND CLODRONATE

Barbara Malinowska1, Marek Talataj1, Alojzy Witeska2, Robert Jarema2, E. Marcinowska-Suchowierska1, 1.Department of Internal Medicine, Postgraduate Medical Education Centre, Czerniakowska 231, 00-416 Warsaw and 2.Dept. of Urology, Hospital of Min. of Int.Aff.&Administration, Warsaw, Poland

A complete androgenic blockade used in the treatment of advanced prostate carcinoma may result in bone mass loss and an increased number of bone fractures. Active metabolites of vitamin D inhibit the proliferation of neoplastic cells and restrain angiogenesis. Bisphosphonates, inhibiting bone resorption and reducing the release of growth factors from bone tissue, can retard the development of bone metastases.
The purpose of the study was to assess whether 1 a-OH vitamin D3 and clodronate are able to retard the progression of prostate carcinoma and bone changes induced by androgenic blockade.
73 patients with advanced prostate carcinoma, with skeletal metastases, treated with orchidectomy and flutamide were examined for at least 12 months. 26 of the patients were additionally given 1a-OHD3 in a dose of 0,5 mg/d and CaCO3 in a dose of 1g daily, while 22 patients were treated with the same drugs and clodronate in a dose of 1600 mg daily. Carcinoma extent was determined with USG, biochemical analyses (PSA, acid phosphatase, PAP) and with skeletal scintigraphy. BMD was measured by means of DXA and bone turnover with biochemical markers of bone resorption and formation processes.
It was found that treatment with 1 a-OHD3 and CaCO3 decreased the loss of bone mass in the lumbar spine and proximal femur, while therapy with clodronate resulted in an increase in BMD in the evaluated regions of the skeleton. Starting from the 6th month of therapy serum Ca and P concentrations were higher in patients treated with 1 a-OHD3 and CaCO3 compared to other groups of patients. Serum alkaline phospha- tase activity decreased in all groups of patients, while urine calcium that increased in patients with a complete androgenic blockade was reduced by clodronate therapy. Serum acid phosphatase, PAP and PSA decreased promptly in all groups of patients indicating inhibition of neoplasm progression with the treatment used.

Zapraszamy do zapoznania się z najnowszym numerem pisma online redagowanego przez redaktora Ego Seeman’a z IOF. Zawiera ono streszczenia najważniejszych prac naukowych dot. kości i osteoporozy opublikowanych w ostatnich miesiącach na świecie. 

Celem uzyskania dostępu konieczne jest zarejestrowanie się na portalu IOF.
Link do odpowiedniej lokalizacji dostępny jest tutaj.

W najnowszym numerze Vol 15, Issue 1:
1. Osteocytes: The galaxy within
2. The Bone Remodeling Compartment: Where the action is
3. Coupling Between Bone Resorption and Formation Within the BRC
4. Coadministration of Antiresorptive and Anabolic Therapy: Is two better than one?
5. Cortical Porosity: The void within
6. Bone Formed During Anabolic Treatment is Slowly Lost After Stopping
7. Modeling Based Bone Formation Detected by Suppressing Remodeling
8. Denosumab, Alendronate and Remodeling Suppression
9. Raloxifene and Skeleton Hydration
10. Bisphosphonates Do Not Increase Cortical Thickness
11. Odanacatib and Altered Ductility
12. Heterogeneity in Trabecular Matrix Mineral Density
13. Familial Resemblance in Microarchitecture
14. Fractures, Osteopenia and Mortality
15. Sclerostin Inhibition Preserves Bone Mass in Paralysis
16. Atrial Fibrillation and Alendronate

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s160.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s39-s40.

P077
WPŁYW GĘSTOŚCI MINERALNEJ I MIKROSTRUKTURY TKANKI KOSTNEJ NA WYTRZYMAŁOŚĆ TRZONÓW KRĘGOWYCH NA ŚCISKANIE

Artur Gądek1, Leszek Wojnar2, Edward Czerwiński1.
1Klinika Ortopedii CMUJ ul. Kopernika 19A, 31-501 Kraków,
2Instytut Materiałoznawstwa i Technologii Metali PK

Wytrzymałość na ściskanie trzonów kręgowych ma istotne znaczenie dla spełniania przez nie podstawowej funkcji podpórczej. Określenie tej wytrzymałości pozwala na ustalenie zagrożenia typowymi dla osteoporozy złamaniami kompresyjnymi kręgów. Pośrednio wytrzymałość trzonów określa się poprzez badanie ich gęstości mineralnej (BMD).
Jakkolwiek badania densytometryczne pozwalają określić zagrożenie złamaniem kości, to niektóre obserwacje kliniczne złamań kręgosłupa nie potwierdzają w pełni ich wyników. Podnoszona jest natomiast coraz częściej rola oceny struktury tkanki kostnej w prognozowaniu złamań. Szerokie informacje o niej uzyskujemy dzięki histomorfometrii. Ocena możliwości obu metod w aspekcie diagnostyki wytrzymałości tkanki kostnej była głównym celem niniejszej pracy.
Aby ustalić, która z wymienionych powyżej metod w sposób bardziej wiarygodny pozwala oszacować rzeczywistą wytrzymałość tkanki kostnej i określić jej podatność na złamania, przeprowadzono serię badań densytometrycznych i histomorfometrycznych izolowanych trzonów kręgowych, analizując wyniki obu tych badań w aspekcie oceny wytrzymałości tych kręgów. Potwierdzono istotny wpływ mikrostruktury beleczek kostnych na wytrzymałość trzonów kręgów na ściskanie. Szczególnie wysoka korelacja z wytrzymałością wystąpiła w przypadku długości gałęzi i zawartości belek (R=0,90), podczas gdy dla BMD była ona znacząco mniejsza (R=0,48)

P077
EFFECT OF BONE MINERAL DENSITY AND MICROSTRUCTURE OF LUMBAL VERTEBRAL BODIES ON THEIR COMPRESSIVE STRENGTH

A. Gadek1, L. Wojnar2, E. Czerwinski1,
1. Department of Orthopaedics, Med. Col. Jagielloniam University, ul. Kopernika 19A, 31-501 Krakow,
2. Institute of Materials Science Kracow University of Technology, Poland

Prediction of vertebral body compressive strength is very important for determination of fracture risk in the spine. Bone mineral density is widely used as an indirect method for estimation of this parameter.
However, some clinical observations indicate a rather poor relation between BMD and occurrence of compression vertebral fractures. Similarly, bone micro-structure, especially its trabe- cular configuration, is postulated to be one of the decisive factors for determining its mechanical properties. The main goal of this study has been the comparison of compression strength estimated using both methods described above with the apparent compression strength determined on cadaveric vertebral bodies. An especially high correlation with bone compressive strength was for length of branches and trabecular bone volume (R=0,90). This correlation for BMD was indeed lower (R=0,48).

W świetle pojawiających się wątpliwości w zakresie refundacji dla leku Prolia (denosumabum) Minister Zdrowia, po zasięgnięciu opinii Zespołu Ekspertów ds. Osteoporozy, działającym przy Konsultancie Krajowym w dziedzinie reumatologii, wydał komunikat doprecyzowujący interpretację obowiązujących przepisów.

Pełna treść komunikatu:

W związku z pojawiającymi się wątpliwościami dotyczącymi interpretacji zakresu wskazań objętych refundacją dla leku Prolia (denosumabum) Minister Zdrowia, po zasięgnięciu opinii Zespołu Ekspertów ds. Osteoporozy, działającym przy Konsultancie Krajowym w dziedzinie reumatologii, wskazuje, iż w zakresie refundacyjnym właściwym jest uznanie następującej interpretacji poszczególnych kryteriów przedmiotowego wskazania:

1. Osteoporoza pomenopauzalna (T-score mniejsze lub równe -2,5, mierzone metodą DXA). –  rozpoznanie osteoporozy   pomenopauzalnej, udokumentowane w historii choroby pacjentki oraz potwierdzone oceną gęstości mineralnej kości (BMD) wyrażoną wartością T-score mniejszą lub równą -2,5 oraz mierzoną metodą DXA w lokalizacji centralnej, tj: bliższy koniec kości udowej (neck, total) lub w zakresie kręgosłupa lędźwiowy (odcinek L1 –L4), z tym że wystąpienie wartości -2,5 jest wymagane jako potwierdzenie diagnostyczne w momencie rozpoznawania, a kolejne pomiary BMD – bez względu na ich wartość – służą monitorowaniu leczenia;

2. U kobiet w wieku powyżej 60 lat – ukończone 60 lat życia, licząc od daty urodzenia;

3. Złamanie osteoporotyczne. – złamanie niskoenergetyczne, niewspółmierne do sił je wywołujących, tj. upadek z własnej wysokości lub wystąpienie złamania samoistnego. Do złamań osteoporotycznych zalicza się złamania bliższego końca kości udowej (szyjki kości udowej, złamania przezkrętarzowe lub podkrętarzowe) oraz kręgów, żeber, kości ramiennej, promieniowej lub piszczelowej, kości miednicy, przy czym powyższe wskazanie nie obejmuje złamań patologicznych i atypowego złamania kości udowej;

4. Niepowodzenie leczenia doustnymi bisfosfonianami lub przeciwwskazania (nietolerancja) do ich stosowania:

a) Niepowodzenie terapii bisfosfonianami w postaci doustnej (alendronianem lub ryzedronianem, lub ibandronianem) – wystąpienie w okresie leczenia terapeutycznymi dawkami bisfosfonianów, trwającym dłużej niż 12 miesięcy, nowego złamania niskoenergetycznego lub obniżenie wartości BMD w badaniu kontrolnym po 12 miesiącach terapii, w stosunku do wartości wyjściowej o wartość większą od najmniejszej znaczącej zmiany (4,5% – w przypadku szyjki kości udowej lub 3.4% w przypadku kręgów lędźwiowych), mierzonej w tym samym miejscu i tą samą techniką DXA.

b) Przeciwwskazania do leczenia bisfosfonianami doustnymi – czynna choroba wrzodowa żołądka, zaburzenia połykania, czynna choroba refluksowa, resekcja żołądka, niezdolność do utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej przez co najmniej 60 minut, uczulenie na lek lub inny stan pacjenta, uniemożliwiający regularne przyjmowanie doustnych bisfosfonianów oraz inne przeciwwskazania wymienione w Charakterystyce Produktu Leczniczego.
c) Nietolerancja leczenia bisfosfonianami – zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, wystarczająco poważne, by podjąć decyzję o przerwaniu leczenia.

Należy wskazać, iż lekarz prowadzący, działając w oparciu o swoją najlepszą wiedzę, stwierdza wystąpienie albo brak przeciwwskazań lub nietolerancji bisfosfonianów doustnych.

Źródło: http://www.mz.gov.pl/aktualnosci/komunikat-ministra-zdrowia-w-sprawie-refundacji-denosumabu

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s161.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s40.

P078
WPŁYW DŁUGOTRWAŁEGO STOSOWANIA BISFOSFONIANÓW NA STRUKTURĘ KOŚCI OCENIANY METODĄ SCYNTYGRAFICZNĄ I RADIOLOGICZNĄ

Paweł Kapuściński, Ewa Marcinowska-Suchowierska
Klinika Chorób Wewnętrznych SPSK Nr 1 im. Prof. W. Orłowskiego, CMKP, ul. Czerniakowska 231, 00-416 Warszawa

Bisfosfoniany, skuteczne inhibitory resorpcji kostnej są szeroko stosowane w różnych chorobach szkieletu prowadząc do zmniejszenia utraty masy kostnej.
Celem pracy była: 1)próba ilościowej oceny wychwytu 99mTc-MDP oraz 2)możliwości obrazowania zmian kostnych w scyntygrafii u psów leczonych różnymi bisfosfonianami. Badania przeprowadzono na 38 psach podzielonych na 5 grup, z których każda otrzymywała odpowiednio: 1) Etidronate(EHDP) 0,5mg/kg/d s.c, 2) EHDP 5,0mg/kg/d s.c., 3) Risedronate 0.5mg/kg/d p.o., 4) Alendronate 1,0mg/kg/d p.o., 5) 0,9% NaCl s.c. (kontrola) przez 12 miesięcy. Przed rozpoczęciem po 7 i 12 miesiącach leczenia wykonano zdjęcia radiologiczne kręgosłupa lędźwiowego, miednicy oraz żeber. Po 7 i 12 miesiącach leczenia wykonano scyntygramy kości z ilościową oceną wychwytu znacznika izotopowego. Scyntygramy wykonano po 5 minutach, 3 i 24 godzinach po dożylnym podaniu 8-10mCi 99mTc-MDP. Oceny ilościowej wychwytu znacznika dokonano w obszarze kręgów piersiowych Th1 – Th4 w projekcji P.A. Retencję znacznika w tym obszarze oznaczono w czasie 3 i 24 godzin od podania radioizotopu i określono jako odsetek pozostającej aktywności w porównaniu z wartościami uzyskanymi w 5 minucie po wstrzyknięciu. Wartości odczytów korygowano zgodnie z krzywą rozpadu promieniotwórczego radioizotopu. Dodatkowo 3 godziny po podaniu 99mTc-MDP wykonano scyntygramy klatki piersiowej oraz miednicy w projekcjach bocznych celem oceny ew. ognisk wzmożonego gromadzenia znacznika – odpowiadających złamaniom. Porównano wyniki zdjęć radiologicznych oraz scyntygrafii pod względem ilościowym i jakościowym. Ilościowa analiza wykazała znamienne zmniejszenie wychwytu 99mTc-MDP w 2 grupach psów leczonych EHDP po 7 miesiącach. Retencja znacznika była zmniejszona po 12 miesiącach leczenia u wszystkich psów otrzymujących bisfosfoniany w porównaniu z grupą kontrolną. Złąmania kostne znaleziono tylko w grupie psów leczonych wyższymi dawkami EHDP. Po 7 miesiącach scyntygramy wykazały 22 złamania żeber wśród tych psów. Radiogramy potwierdziły 13(59%) z 22 złamań. Po 12 miesiącach scyntygramy potwierdziły 48 złamań żeber tylko u psów otzrymujących wyższe dawki EHDP. W tym czasie radiogramy wykazały 43(89%) z 48 złamań. Wnioski: psy leczone bisfosfonianami potwierdziły zmniejszoną retencję znacznika potwierdzając wpływ bisfosfonianów na tempo obrotu i mineralizację kości. Złamania żeber wykazano jedynie w grupie psów leczonych wysokimi dawkami EHDP. Scyntygrafia u psów poddawanych długotrwałemu leczeniu bisfosfonianami jest bardziej czuła niż radiogramy w diagnozowaniu złamań.

P078
THE EFFECT OF PROLONGED BISPHOSPHONATE TREATMENT ON BONE ESTIMATED BY SCINTIGRAPHY AND RADIOGRAPHY

Paweł Kapuściński, Ewa Marcinowska-Suchowierska
Klinika Chorób Wewnętrznych SPSK Nr 1 im. Prof. W. Orłowskiego, CMKP, ul. Czerniakowska 231, 00-416 Warszawa, Poland

Bisphosphonates as potent inhibitors of bone resorption are widely used to prevent bone loss associated with various bone diseases. The aims of our study were to determine: 1) the retention of 99mTc-MDP in dogs treated with different bispho¬sphonates, 2) the frequency of spontaneous fractures in these dogs shown by bone scans and radiography. Mature female beagles (n=38) were assigned into 5 groups receiving: 1) Etidronate (EHDP) 0.5mg/kg/day s.c., 2) EHDP 5.0mg/kg/day s.c., 3) Risedronate 0.5mg/kg/day p.o., 4) Alendronate 1.0mg/kg/ day p.o., 5) Control – saline s.c. for 12 months. Skeletal radiographs of the lumbar spine, pelvis, ribs in ventro-dorsal and lateral views were obtained at baseline and after 7 and 12 months of treatment. Bone scans with semiquantitative body retention studies were performed after 7 and 12 months of treatment. The scans were obtained 5 minutes, 3h and 24h after i.v. injection of 8-10mCi of 99mTc-MDP. Regions of interest (ROI) were placed over the T1-T 4 vertebrae in the posterior projection. Retention of the tracer was calculated at 3h and 24h, and expressed as a percentage of activity found at 5 minutes after injection. Counts were corrected for radionuclide decay. Lateral images of the thorax and posterior images of the pelvis were obtained 3 hours after injection. Focal areas of increased uptake in bones were considered to be fractures. Bone scan results were compared with radiographs.
Semiquantitative study revealed decreased retention of 99mTc- MDP in two groups of dogs treated with EHDP after 7 months of treatment. Retention of radionuclide tracer after 12 months of treatment was decreased in all dogs receiving bisphosphonates in comparison to the control group. Bone fractures were found only in the group of dogs treated with the higher dose EHDP. During the 7th month of treatment bone scans revealed 22 rib fractures in all of these dogs. Radiographs revealed 13 (59%) of the 22 fractures. During the 12th month of treatment bone scans revealed 48 rib fractures only in dogs receiving the higher dose EHDP. At that time radiographs revealed 43 (89%) of the 48 fractures.
In conclusion: dogs treated with bisphosphonates showed decreased retention of tracer indicating a significant influence of bisphosphonates on bone turnover and mineralization. Multiple rib fractures were found only in the group treated with the higher dose of EHDP. Bone scintigraphy in dogs undergoing prolonged treatment with bisphosphonates was far more sensitive than radiographs in detecting fractures.

Zapraszamy do zapoznania się z  serią wykładów, w systemie Webinar poświęconych tematyce wtórnej prewencji złamań niskoenergetycznych, organizowanych przez International Osteoporosis Foundation. Materiały ze wszystkich spotkań dostępne są w załączeniu.

Komplet informacji odnośnie wykładów dostępny na stronie  www.

WEBINAR IV
19.11.2015 o godz. 9.00 (CET)
Temat: FLS Champions: Global success stories
Prowadzący:Dr Kassim Javaid (Lecturer in Metabolic Bone Disease, Honorary Consultant Rheumatologist, Oxford, UK),
Dr Manju Chandran (Senior Consultant and Director Osteoporosis and Bone Metabolism Unit Department of Endocrinology Singapore General Hospital, SG)
Materiały w wersji video (MP4) dostępne tutaj

WEBINAR III
17.09.2015 o godz. 09.00 (CET)
Temat: Get Mapped: How to get best practice recognition for your FLS
Prowadzący: Dr Kassim Javaid (Lecturer in Metabolic Bone Disease, Honorary Consultant Rheumatologist, Oxford, UK)
Materiały w wersji video (MP4) dostępne tutaj

WEBINAR II
11.06.2015 o godz: 9.00 (CET)
Temat: Step-by-step Guide for Implementing a Successful FLS
Prowadząca: Prof. Kristina Åkesson (Chair, Capture the Fracture Campaign, Professor in Malmo Skåne University Hospital, SWE)
Materiały w wersji video (MP4) dostępne tutaj

WEBINAR I
15.04.2015 o godz: 9.00 (CET)
 Temat: Get Involved in Secondary Fracture Prevention: Join the Capture the Fracture^® programme
Prowadzący:Prof. Cyrus Cooper (Chair, IOF Committee of Scientific Advisors, Director & Professor of Rheumatology and Professor of Musculoskeletal Science, Oxford, UK)
Materiały w wersji video (MP4) dostępne tutaj

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s162.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s40.

P079
OCENA GĘSTOŚCI MINERALNEJ WOKÓŁ ELEMENTÓW ENDOPROTEZY STAWU BIODROWEGO PO ALLOPLASTYKACH

R. T. Kukiełka, E. Czerwiński, J. Lorkowski
Klinika Ortopedii CMUJ 31-501 Kraków, ul. Kopernika 19

Alloplastyka całkowita stawu biodrowego jest powszechnie stosowaną metodą leczenia operacyjnego zmian zwyrodnieniowych oraz złamań szyjki kości udowej. Istotnym problemem jest planowanie zabiegu operacyjnego, prognozowanie wyników leczenia oraz wczesne wykrywanie powikłań. Badanie densytometryczne wokół elementów endoprotezy jest stosunkowo nową metodą pozwalająca na dokładną ocenę gęstości mineralnej wyrażoną w wartościach liczbowych g/cm2. Przeprowadzono analizę BMD u 33 pacjentów, w tym 24 po alloplastykach pierwotnych cementowych oraz 9 po rewizyjnych. W tej grupie było 27 kobiety i 6 mężczyzn w wieku od 45-84 lat. BMD oceniano przy użyciu densytometru DPX-IQ przy pomocy oprogramowania „Orthopedic hip”. U wszystkich pacjentów oceniono BMD wokół elementów trzpienia endoprotezy w strefach Gruena, przy czym w 3 przypadkach w tzw. rozszerzonych strefach Gruena. W 9 przypadkach stosując opcję Manual oceniano zmiany BMD w strefach panewki wg De Lee-Charnleya. Badania densytometryczne wykonywane były przed endoprotezoplastyką, następnie w 6 tyg., 3 msc., 6 msc oraz rok po alloplastyce. Okres obserwacji zmian gęstości mineralnej wynosił od 9 msc do 3,5 lat, średnio 21, 5 msc Stwierdzono początkowy spadek gęstości we wszystkich strefach od Gruena a w szczególności w strefach 1 i 7 o 13-25% Gruena, zwłaszcza w okresie od 3-6 msc, natomiast w następnych kontrolach dochodziło do normalizacji BMD. Pozostałe strefy trzpienia i strefy panewki nie wykazywały istotnych zmian w BMD. W badaniach przedoperacyjnych alloplastyk rewizyjnych stwierdzano statystycznie znaczące różnice w zakresie BMD w strefach obluzowanych w porównaniu do stref bez osteolizy. Wyniki badań jakkolwiek po krótkim okresie obserwacji, wskazują na celowość zastosowania pomiarów densytometrycznych zarówno w planowaniu przedoperacyjnym jak i prognozowaniu wyników leczenia przy alloplastykach stawów biodrowych .

P079
EVALUATION OF BONE MINERAL DENSITY AROUND PROSTHESIS ELEMENTS AFTER TOTAL HIP ARTHROPLASTY

T. Kukietka, E. Czerwinski, J. Lorkowski,
Department of Orthopaedics, Med. Coll. Jagiellonian University, 31-501 Krakow, ul. Kopernika 19, Poland

Total hip arthroplasty is the most frequently used operative procedure for coxarthrosis and femoral neck fracture treatment.
The fundamental problems are planning of the operative procedure, prognosis of outcome (result prognostication) and early detection of complications. The densitometric examination around a steam and a cup of the prostheses is a modern method which allows precise analysis of bone mineral density (BMD) marked in numerical values (g/cm2). Bone mineral density was measured in 33 patients, of these 24 patients had primary cemented total hip arthroplasty and 9 patients had revision hip arthroplasty. In the studied group there were 27 females and 6 males, aged 45-84 years. BMD was evaluated using the DPX-IQ densitometer with 'Orthopedic hip’ software. In all patients BMD was estimated around the steam of prostheses in Gruen’s zones, but in 3 cases in the so-called broadened Gruen’s zones. In 9 cases with the application of the Manual option, bone mineral content was determined in Charlney-Lee zones in the acatabulum (cup). The densitometric examinations were performed before hip arthroplasty, and 6 weeks, 3 months, 6 months and a year after arthroplasty. The observation period was from 9 months to 3,5 years (av. 21,5 months). We found an initial decrease of about 13-25% in density in all Gruen’s zones, mainly in first and seventh zones, especially between 3-6 months, but in the following controls we observed a normalisation of BMD. In the remaining zones of the steam and cup there were no important changes of BMD. During preoperative examinations in cases of revision hip arthroplasty we observed statistically significant differences in BMD in the loose zones compared to zones without osteolysis.
In spite of a short period of observation, the results of our study show the usefulness of bone densitometry in both preoperative planning and outcome prognosis of hip arthroplasty.

Z przyjemnością informujemy o uhonorowaniu prestiżową nagrodą IOF Prof. dr hab. med. Edwarda Czerwińskiego podczas trwającego w dniach 26-29.03.2015 Kongresu WCO-IOF-ESCEO w Mediolanie.

            Prof. Czerwiński został wyróżniony przez Prezydenta International Osteoporosis Foundation – Prof. Kanisa
nagrodą za wybitne zasługi na terenie Europy Środkowej. Nagroda jest przyznawana corocznie przedstawicielom
z różnych kontynentów za ich wybitne osiągnięcia w zakresie osteoporozy i chorób mięśniowo-szkieletowych.

            Przewodniczący Europeskie Fundacji Osteoporozy i Chorób Mięśniowo Szkieletowych jest pierwszą osobą
wyróżnioną z Polski i z tej części Europy. W tym roku nagrodę otrzymali również Liu Zhonghou (Asia),
Sansin Tuzun (Bliski Wschód i Afryka), Christian Zerbini (Ameryka Łacińska), Michael McClung (Ameryka Północna),
Marius Kraenzlin (Europa Zachodnia) oraz Poul Mitchell (Pacyfik). Nagrody były wręczone podczas World Congress On Osteoporosis,Osteoarthritis and Musculoskeletal Diseases w Mediolanie w obecności 3 tysięcy uczestników z całego świata.

Więcej informacji na ten temat pod adresem www

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s163.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s40.

P080
OCENA GĘSTOŚCI MINERALNEJ KOŚCI WOKÓŁ BEZCEMENTOWEJ, POKRYTEJ HYDROKSYAPATYTEM, PROTEZY STAWU BIODROWEGO

Marek Tałałaj1, Włodzimierz Ozonek2, Paweł Kapuściński1, Aleksander Wielopolski2, Ewa Marcinowska-Suchowierska1, Kazimierz Rąpała2
1Klinika Chorób Wewnętrznych CMKP, ul.Czerniakowska 231, 00-416 Warszawa,
2Klinika Ortopedii PSK Nr.2, CMKP Warszawa

Trzpienie protez stawu biodrowego mocowanych przy pomocy masy cementowej ulegają obluzowaniu po upływie 7-10 lat u około 20% pacjentów. Celem pracy była ocena, przy pomocy dwuenergetycznej densytometrii rentgenowskiej, czy zastosowanie pokrytych hydroksyapatytem, bezcementowych protez ABG pozwoli zapobiec procesowi obniżania gęstości mineralnej kości wokół trzpienia protezy.
110 pacjentów (67 kobiet, 43 mężczyzn) w wieku 21-69 lat, monitorowano prospektywnie przez okres co najmniej 12 miesięcy. U 89 spośród nich okres obserwacji przekroczył 2 lata, a u 56 pacjentów 3 lata od zabiegu operacyjnego. Badania densytometryczne wykonywano w okresie pierwszych 3 tygodni po operacji, a następnie po 3, 6, 12, 24 i 36 miesiącach od zabiegu. Analizowano gęstość mineralną kości (BMD) wokół części górnej protezy (analiza standardowa) oraz wokół całego jej trzpienia (strefy Gruena). Mierzono też co 12 miesięcy BMD w kręgosłupie lędźwiowym i bliższej nasadzie przeciwległej kości udowej oraz co 6 miesięcy biochemiczne markery przebudowy tkanki kostnej.
Wykazano, że w okresie pierwszych 3 miesięcy po operacji dochodzi do obniżenia BMD wokół trzpienia endoprotezy ABG o 2-9%. W kolejnych miesiącach BMD wzrastała stopniowo osiągając po 1-2 latach wartości zbliżone do wielkości początkowych, z wyjątkiem górno-przyśrodkowego obszaru kości udowej, gdzie obserwowano postępujący ubytek tkanki kostnej. Wykazano, że ubytek masy kostnej w pierwszych 3 miesiącach po operacji był wyższy u osób z szybszą przebudową szkieletu. Obserwowany w późniejszym okresie przyrost BMD był większy u mężczyzn niż u kobiet oraz u pacjentów z niższą początkową gęstością kości wokół protezy. Wzrost BMD był proporcjonalny do wzrostu i masy ciała pacjentów, natomiast nie korelował ze zmianami BMD w pozostałych obszarach szkieletu.

P080
EVALUATION OF BONE MINERAL DENSITY AROUND CEMENTLESS HIP PROSTHESIS WITH PROXIMAL HYDROXYAPATITE COATING

Marek Tałałaj1, Włodzimierz Ozonek2, Paweł Kapuscinski1, Aleksander Wielopolski2, Ewa Marcinowska-Suchowierska1, Kazimierz Rąpała2,
1. Department of Internal Medicine Czerniakowska 231, 00-416 Warsaw and
2. Department of Orthopedic Surgery, Postgraduate Medical Education Centre, Warsaw, Poland

Within 7-10 years following surgery of the stems of hip prostheses fixed with cement become loose in 20% of patients. The purpose of the study was to determine, by means of dual energy X-ray absorptiometry, whether the application of cement- less, hydroxyapatite coated ABG prostheses prevents bone mass loss next to their stems.
110 patients (67 women, 43 men) aged 21-69 years, were examined prospectively for at least 12 months. 89 patients completed 2-years, and 56 a 3-year observation period. DXA scans were performed within 3 weeks after surgery and then after 3, 6, 12, 24, 36 months following the procedure. BMD was determined in both standard and Gruen zones. BMD of the lumbar spine and of the opposite proximal femur were measured every year and biochemical markers of bone turnover every 6 months.
It was found that within the first 3 months following surgery BMD around the stems of the ABG prostheses decreased by 2¬9%. During the next months BMD had risen gradually and after 1¬2 years approached the baseline values, except for the upper medial aspect of the femur where a progressive reduction in BMD was observed.
It was found, that a decrease in BMD was significantly more pronounced in patients with higher bone turnover. An increase in BMD observed in the subsequent period was greater in men than in women as well as in patients with lower initial BMD values around the prostheses. Changes in BMD around the prostheses positively correlated with patients’ weight and height while they were independent of the changes in BMD in other parts of the skeleton.

W dniu 17.03.2015 odbył się I Kurs dla koordynatorów ośrodków Systemu Zapobiegania Złamaniom. Organizatorem kursu była Europejska Fundacja Osteoporozy i Chorób Mięśniowo Szkieletowych.

Szkolenie obejmowało tematyką zarówno część teoretyczną jak i praktyczną.
Spotkanie odbyło się w Krakowie oraz w Chrzanowie, gdzie pilotażowy ośrodek SZZ działa od 2.02.2015 roku. 
W Kursie udział wzięli przedstawiciele ośrodków z Łodzi, Starachowic oraz Jaworzna.
To właśnie w tych ośrodkach przeszkoleni koordynatorzy we współpracy z lekarzami,
od kwietnia 2015 zainicjują swoją działalność, dołączając do tworzącej się sieci Systemu Zapobiegania Złamaniom.

Nowymi koordynatorami zostali:
 - mgr Marta Łuczyńska – Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Łodzi
 - mgr Emil Domański – Powiatowy Zakład Opieki Zdrowotnej w Starachowicach
 - mgr Marta Kaszowska – Szpital Wielospecjalistyczny w Jaworznie

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s164.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5
oraz
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s41.

P081
MODELLING OF BIOLOGICAL ACTIVITY OF TNFα AND ITS SOLUBLE RECEPTORS IN RHEUMATOID ARTHRITIS (MODELOWANIE AKTYWNOŚCI BIOLOGICZEJ TNF α I JEGO ROZPUSZCZALNYCH RECEPTORÓW W REUMATOIDALNYM ZAPALENIU STAWÓW)

Teresa Kokot, Małgorzata Muc-Wierzgoń, Ewa Nowakowska-Zajdel, Andrzej Kozowicz, Barbara Zubelewicz, Adam Sterno
5th Departement of Internal Diseases, Medical University of Silesia, Żeromskiego 7, 41-902 Bytom.

The presented study proposed to apply of non-linear dynamics and computer simulation to modify an approach to the biological role of TNFα and its soluble receptors. The aims of the study were as follows: 1/ to assess dynamics of time dependent variations of TNFα and its soluble receptors concentration in plasma in rheumatoid arthritis (III0), 2/to search for rules regulating the fluctuation (usually non-linear and dynamic) of these parameters, 3/ to determine the velocity of these processes applying characteristic coefficient defining time-dependent changes of TNF system, 4/ to describe the correlation between TNF α and sTNF-Rs concentration using non-linear differential equation, 5/ to work out a mathematical model of fluctuation in time of the cytokine and soluble receptors in analysed diseases. Mathematical modelling was based on clinical measurements of concentration of both TNF and soluble receptors in 45 patients with rheumatoid arthritis (III0 ).
Dynamic mathematical models were presented in the order of three non- linear differential equations, which regards rapid time-dependent changes in the number of TNF secreting cells, serum levels of TNF and sTNF-Rs fluctuations. Obtained data led to the following conclusions: 1/ Elevated values of TNF serum concentration of its soluble receptors in rheumatoid diseases, 2/ Application of the order of three differential equations in order to perform prognostic analysis of variations of cytokine serum concentration and its soluble receptors in a course of rheumatoid arthritis lead to creation of mathematical model which illustrates dynamic and non- linear fluctuation in time base , 3/ The analysis of obtained solutions makes possible to conduct a theoretical and clinical verification of these data, and moreover can be a vital factor in medical prognosis of survival time.

Zachęcamy do zapoznania się z ofertą Kursu Wtórnej Prewencji złamań niskoenergetycznych organizaowanego przez National Osteoporosis Society. Kurs jest dostępny w formie platormy e-learningowej.

Kurs skierowany jest do:
– koordynatorów Fracture Liaison Services
– klinicystów
– pracowników służby zdrowia
– dyplomowane pielęgniarki
– lekarzy pierwszego kontaktu

Zawartość modułów edukacyjnych:
– epidemiologia osteoporozy
– ocena ryzyka złamania
– leczenie w osteoporozie
– ocena ryzyka i zapobieganie upadkom
– nietypowe przypadki
– rzadkie efekty uboczne leczenia

Kurs akredytowany przez:
– Royal College of Physicians
– Royal College of General Practicioners

Więcej informacji oraz rejestracja na stronie www.

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s165.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s41.

P082
KORELACJA MIĘDZY OBRAZEM KLINICZNYM, RADIOLOGICZNYM I ULTRASONOGRAFICZNYM STAWÓW KOLANOWYCH DZIECI CHORYCH NA HEMOFILIĘ

Anna Klukowska*, Zbigniew Czyrny**, Paweł Laguna***, Michał Brzewski****, Małgorzata Serafin-Król**, Roma Rokicka-Milewska*.
* Katedra i Klinika Pediatrii, Hematologii i Onkologii, Akademia Medyczna, Warszawa,00-576 ,ul.Marszalkowska 24.
** Zakład Diagnostyki Obrazowej, Akademia Medyczna, Warszawa.
*** Kliniczny Szpital Dziecięcy.
****Zakład Radiologii Pediatrycznej, Akademia Medyczna, Warszawa.

Słowa kluczowe: hemofilia, artropatia hemofilowa, ultrasonografia, chondromalacja, staw kolanowy, zapalenie błony maziowej.

Celem pracy była ocena obrazu klinicznego, radiologicznego i ultrasonograficznego ( USG) stawów kolanowych u chorych na ciężką postać hemofilii i choroby von Willebranda, ustalenie zależności między tymi obrazami oraz przydatności USG w ocenie zaawansowania artropatii hemofilowej. Badania przeprowadzono u 39 chłopców, uwzględniając jedynie tych, którzy przebyli wylewy do stawów kolanowych. Średni wiek dzieci wynosił 10,01±3,01 lat (od 2 do 16 lat). U pacjentów z niewielkimi (1-3 punkty) i średnio nasilonymi ( 4-7 punktów) zmianami radiologicznymi w kościach stawu kolanowego obserwowano zwiększenie ilości płynu, znaczny przerost i stan zapalny błony maziowej w badaniu USG. U chorych na hemofilię ze znacznie nasilonymi zmianami kostnymi (8-13 punktów) ilość płynu była zwykle prawidłowa, odczyn zapalny niewielki, natomiast utrzymywał się znaczny przerost błony maziowej. Ocenę radiologiczną artropatii hemofilowej przeprowadzono w oparciu o klasyfikację Petterssona i wsp. Stwierdzono dobrą korelację pomiędzy stopniem zniszczenia chrząstki widocznym w obrazie USG a zaawansowaniem zmian kostnych w badaniu radiologicznym. Ze wzrostem liczby przebytych wylewów krwi do stawu kolanowego nasilało się niszczenie chrząstki oraz kości stawu. Badanie USG stawu jest przydatne w ocenie płynu, błony maziowej oraz chrząstki stawu u chorych na hemofilię.

P082
CORRELATION BETWEEN CLINICAL, RADIOLOGICAL AND ULTRASONOGRAPHICAL IMAGE OF KNEE JOINTS IN CHILDREN WITH HAEMOPHILIA

Anna Klukowska1, Zbigniew Czyrny2, Pawet Laguna3, Michal Brzewski4, Malgorzata Serafin-Krol2, Roma Rokicka-Milewska1,
1. Department of Paediatrics, Haematology and Oncology, Medical Academy, Marszalkowska 24, 00-576 Warsaw, 2. Diagnostic Imaging Department, Faculty II, Medical Academy,3University Childrens Hospital, Warsaw,4Department of Paediatric Radiology, Medical Academy, Warsaw, Poland

The aims of the study were to evaluate the clinical, radiological and ultrasonographical images of knee joints in children with severe haemophilia and von Willebrand’s disease, to determine the correlation between these images and to assess the usefulness of ultrasonography (USG) in evaluating the intensity of haemophilic arthropathy. Thirty-nine boys were included in the study, all had a past history of knee bleeding. The average age of the children was 10,02±3,01 years. In patients with slight radiological changes in bones of the knee joint (1-3 points) and moderate changes (4-7 points), an increase in synovial fluid, considerable hypertrophy and inflammation of the synovium were observed on USG. In haemophilic patients with severe bone changes (8-13 points) fluid amount was usually normal and there was slight inflammation but considerable hypertrophy of the synovium. Radiological evaluation of haemophilic arthropathy was made according to the Pettersson et al. classification. A positive correlation between the degree of cartilage damage on USG and the progression of bone changes in radiographs was found. Cartilage and bone damage progressed with the increase in number of intraarticular haemorrhages into the knee joint . In our opinion USG is useful in evaluating fluid, synovium and cartilage of joints in haemophiliacs.