1

OCENA GĘSTOŚCI KOŚCI U PACJENTÓW PO HTx NA PODSTAWIE BADANIA DENSYTOMETRYCZNEGO KOŚCI PRZEDRAMIENIA

|

II Krakowskie Sympozjum – Osteoporoza w życiu, praktyce i teorii
Kraków 30.09 – 01.10.1995

Streszczenia:
Materiały kongresowe: REFERATY, s19.


OCENA GĘSTOŚCI KOŚCI U PACJENTÓW PO HTx NA PODSTAWIE BADANIA DENSYTOMETRYCZNEGO KOŚCI PRZEDRAMIENIA
M.Garlicki, R.T.Kukiełka, E.Czerwiński, F.Orchowski, T.Myrdko, A.Dziatkowiak

Klinika Chirurgii Serca i Naczyń IK Collegium Medicum UJ, ul. Prądnicka 80 Kraków Klinika Ortopedii Collegium Medicum UJ, ul. Kopernika 19A Kraków

Od 1988r do IX 1995r w W Klinice Chirurgii Serca i Naczyń w Krakowie wykonano 130 przeszczepów serca (HTx) z dobrym odległym wynikiem u 72% pacjentów. Zde¬cydowaną większość chorych oczekujących na przeszczep serca stanowią pacjenci z krańcową postacią Choroby Niedokrwiennej Serca (ChNS) lll°,IV° NYHA, żadziej innego rodzaju kardiomiopatie. 94% pacjentów przed zabiegiem HTx prowadziło siedząco-leżący tryb życia, 4% pacjentów prowadziło w miarę aktywny tryb życia, 2%> pacjentów oczekiwało na zabieg w szpitalach na oddziale IT. Pacjenci po HTx prowadzeni są wg. trójlekowego (CsA,AzA,Cs) lub dwulekowego (CsA.Cs) modelu leczenia.Średni czas oczekiwania chorych na zabieg HTx w Krakowie wynosi od 5-6 miesięcy.

W wyniku specyficznego trybu życia przed HTx oraz leczenia po HTx zauważono problem spadku masy kostnej u tych pacjentów. Badaniem objęto ,39chorych po HTx w tym .9…kobiet (w wieku od 35..do.56.. lat średni wiek.44..) i 30 mężczyzn (w wieku od.24.do.67..lat średni wiek.48.5.) oraz .10chorych przed HTx w tym 2.kobiety . Wy¬niki badań porównano z odpowiednimi grupami wiekowymi populacji krakowskiej. Badania gęstości kości dokonano aparatem DTX 100 oceniając strukturę kości beleczkowej. Analizie poddano przy użyciu arkusza kalkulacyjnego excel 4.0 wpfyw różnych czynników ryzyka tj:
1)(stosowane leki (l.sterydowe, I. p-zakrzepowe)
2)tryb życia
3)wiek
4)pleć.

Stosowanie leków :p-zakrzepowych , sterydowych, p-tarczycowych, cukrzyca, bierny (leżący, siedząco-leżący) tryb życia, wiek, płeć stanowią istotny czynnik predyspo¬nujący do rozwoju osteoporozy i wystąpienia jej konsekwencji.



L06 CELE I ZADANIA SEKCJI CHORÓB METABOLICZNYCH KOŚCI DZIECI I MŁODZIEŻY (SEKCJI PEDIATRYCZNEJ PFO)

|
III Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 24-26.09.2009

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:55.
 
 
L06
CELE I ZADANIA SEKCJI CHORÓB METABOLICZNYCH KOŚCI DZIECI I MŁODZIEŻY (SEKCJI PEDIATRYCZNEJ PFO)
 
Chlebna-Sokół D. 
Przewodnicząca Zarządu Sekcji Chorób Metabolicznych Kości Dzieci i Młodzieży przy Polskiej Fundacji Osteoporozy
Kierownik Kliniki Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
 
 
Sekcja Chorób Metabolicznych Kości Dzieci i Młodzieży została powołana w dniu 14.06.2008r. przez Zarząd Główny Polskiej Fundacji Osteoporozy. Sekcja działa na podstawie Statutu Polskiej Fundacji Osteoporozy oraz Regulaminu Sekcji.
Aktualną siedzibą Sekcji jest Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości w Łodzi, co wiąże sie z miejscem pracy Przewodniczącej Zarządu.
Celem Sekcji jest działalność naukowa, popularyzatorska i profilaktyczno-lecznicza zmierzająca do zapobiegania chorobom inwolucyjnym układu ruchu poprzez wczesne rozpoznawanie i leczenie zaburzeń metabolizmu kostnego u dzieci i młodzieży.
Cel ten realizowany jest poprzez:
-           Prowadzenie badań naukowych w populacji wieku rozwojowego z zakresu chorób metabolicznych kości
-           Opracowanie wytycznych dotyczących leczenia i profilaktyki chorób metabolicznych kości u dzieci i młodzieży zgodnie ze współczesną wiedzą medyczną
-           Popularyzację wiedzy z zakresu chorób metabolicznych kości dzieci i młodzieży:
Członkami Sekcji mogą być lekarze różnych specjalności zajmujący się leczeniem i profilaktyką chorób metabolicznych kości, a także przedstawiciele nauk podstawowych oraz innych zawodów i specjalności związanych z medycyną, profilaktyką zdrowotną, polityką zdrowotną, opieką nad chorymi dziećmi.
Zebranie założycielskie Sekcji Chorób Metabolicznych Kości Dzieci i Młodzieży odbyło się14 czerwca 2008 roku w Łodzi. Dokonano na nim wyboru organów statutowych Sekcji, w tym władz Sekcji (Zarząd) oraz Zespołów: Naukowo-Konsultacyjnego i Badawczo-Organizacyjnego.
Zespół: Naukowo-Konsultacyjny jest organem o uprawnieniach opiniodawczych.
Zespół Badawczo-Organizacyjny planuje i organizuje wykonanie badań o charakterze naukowym.
Pierwsze posiedzenie naukowe Sekcji Chorób Metabolicznych Kości Dzieci i Młodzieży odbyło się dnia 10 stycznia 2009 roku w Łodzi. Podczas zebrania zaprezentowano referaty naukowe dotyczące złamań kości u dzieci, wrodzonej łamliwości kości a także witaminy D. Zaplanowano ogólnopolskie, wieloośrodkowe projekty badawcze odnoszące się do uwarunkowań złamań kości u dzieci oraz oceny zaopatrzenia populacji wieku rozwojowego w witaminę D.
Sekcja objęła patronat nad Sesją Naukową: „Osteoporoza u dzieci i młodzieży” podczas III Środkowo Europejskiego Kongresu Osteoporozy i Osteoartrozy w Krakowie.


STĘŻENIE OSTEOPROTEGERYNY I LEPTYNY W SUROWICY KRWI DZIECI Z SAMOISTNĄ OSTEOPOROZĄ I OSTEOPENIĄ

|
I Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 6-8.10.2005
 
Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2005, vol 7 (Suppl. 1)
 
 
L09
STĘŻENIE OSTEOPROTEGERYNY I LEPTYNY W SUROWICY KRWI DZIECI Z SAMOISTNĄ OSTEOPOROZĄ I OSTEOPENIĄ
 
Chlebna-Sokół D., Rusińska A., Michałus I., Loba-Jakubowska E., Olszowiec M.
Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, SP ZOZ USK nr 4 im. Marii Konopnickiej w Łodzi, 91-738 Łódź, ul. Sporna 36/50
 
Słowa kluczowe: osteprotegeryna, leptyna, osteoporoza, osteopenia
 
Wstęp
W poszukiwaniu przyczyn samoistnej osteoporozy i osteopenii prowadzone są wielokierunkowe badania nad czynnikami mogącymi mieć wpływ na procesy metabolizmu kostnego. Wśród tych czynników wymienia się coraz częściej osteoprotegerynę – inhibitor różnicowania i aktywacji osteoklastów z rodziny TNF oraz leptynę, której wpływ na masę kostną został zauważony. Badania takie dotychczas prowadzone były głównie u dorosłych.
Celem pracy jest ocena zależności pomiędzy stężeniem osteoprotegeryny i leptyny, a gęstością mineralną kośćca u dzieci z samoistną osteoporozą i osteopenią.
Materiał i metody
Badaniami objęto 80 pacjentów w wieku 5 – 18 lat. W grupie tej było 50 dzieci z samoistnym obniżeniem gęstości mineralnej kośćca (18 z osteoporozą i 32 z osteopenią) oraz 30 z prawidłową mineralizacją, uznanych za zdrowe, które stanowiły grupę porównawczą. Gęstość mineralną kośćca oceniano na podstawie badania densytometrycznego metodą absorpcjometrii promieniowania X o podwójnej energii (DXA) aparatem DPX firmy Lunar w programie total body i spine. Osteoporozę rozpoznawano, gdy przy współistnieniu innych objawów klinicznych wskaźnik Z-score znajdował się poniżej -2,0, a osteopenię dla wartości Z-score –1,0 do –2,0. U wszystkich dzieci oznaczono stężenie osteoprotegeryny (OPG) oraz receptora osteoprotegeryny sRANKL w surowicy krwi, a u 21 z nich dodatkowo stężenie leptyny metodą immunoenzymatyczną ELISA. Obliczono również wskaźnik osteoprotegeryna/receptor osteoprotegeryny sRANKL. Analizę statystyczną przeprowadzono w programie Statistica 6.1 za pomocą testu korelacji r Spearmanna, a porównanie pomiędzy grupami metodą analizy wariancji.
Wyniki
Badania wykazały najniższe średnie wartości dla osteoprotegeryny w grupie dzieci z osteoporozą (3,02 pmol/l) natomiast w pozostałych grupach: 3,89 u dzieci z osteopenią oraz 3,74 u dzieci zdrowych. Stężenie receptora osteoprotegeryny sRANKL wynosiło odpowiednio 0,31 vs 0,25 vs 0,36, natomiast wskaźnik osteoprotegeryna/receptor osteoprotegeryny sRANKL w badanych grupach wynosił odpowiednio 9,4 vs 21,6 vs 14,2. Istotną statystycznie różnicę pomiędzy grupami stwierdzono w zakresie wskaźnika osteoprotegeryna/receptor osteoprotegeryny sRANKL. Stężenie leptyny oznaczono pilotażowo u 21 dzieci (7 z osteoporozą, 10 z osteopenią i 4 zdrowych). Analiza wewnątrzgrupowych korelacji wykazała istotną statystycznie dodatnią zależność pomiędzy jej stężeniem a vBMD oraz BMD w programie spine.
Wnioski
1. Przeprowadzone badania wskazują, iż stężenie osteoprotegeryny i jej receptora może mieć udział w zaburzeniach mineralizacji kośćca u dzieci.
2. Na podstawie wstępnej oceny wykazano istotną zależność pomiędzy BMD kręgosłupa oraz objętościową gęstością mineralną a stężeniem leptyny w surowicy.
3. Celem potwierdzenia uzyskanych spostrzeżeń badania powinny być przeprowadzone na większej liczbie pacjentów.
 
Praca finansowana ze środków budżetowych Ministerstwa Nauki i Informatyzacji jako projekt badawczy Nr 3P05E 05624.
 
 
L09
SERUM OSTEOPROTEGERIN AND LEPTIN CONCENTRATION IN CHILDREN WITH PRIMARY OSTEOPOROSIS AND OSTEOPENIA
 
Chlebna-Sokół D., Rusińska A., Michałus I., Loba-Jakubowska E., Olszowiec M.
Department of Paediatric Propedeutics and Bone Metabolic Diseases, Medical University of Lodz, 36/50 Sporna St., 91-738 Lodz, Poland
 
Keywords: osteoprotegerin, leptin, osteoporosis, osteopenia
 
Introduction
Searching for the causes of primary osteoporosis and osteopenia, multidirectional studies were carried out on the factors which may affect bone metabolism processes. Among these factors, more and more frequently, osteoprotegerin is enumerated – an inhibitor of differentiation and activation of osteoclasts from the TNF family and leptin the effect of which on bone mass was recognized. So far, such studies have been carried out mainly in adults.
The aim of the study was to assess the dependence between osteoprotegerin and leptin concentration and bone mineral density in children with primary osteoporosis and osteopenia.
Material and methods
The study comprised 80 patients, aged 5 – 18 years. Fifty children demonstrated primary decrease of bone mineral density (18 with osteoporosis and 32 with osteopenia) and 30 with normal mineralization, accepted as healthy and included into comparative group. Bone mineral density was estimated on the basis of densitometry by dual X-ray absorptiometry (DXA) with DPX Lunar in total body and spine program. Osteoporosis was diagnosed when with coexisting other clinical symptoms, Z-score was below –2,0 and osteopenia for Z-score values between –1,0 to –2,0. Serum concentration of osteoprotegerin (OPG) and osteoprotegerin receptor sRANKL was determined in all children and in 21 of them additionally leptin concentration by immunoenzymatic method ELISA. Osteoprotegerin/osteoprotegerin receptor sRANKL index was also calculated. Statistical analysis was performed in Statistica 6.1 program with r Spearmann correlation test and comparison between the groups by variance analysis method.
Results
The lowest mean values of osteoprotegerin were observed in the group of children with osteoporosis (3,02 pmol/l), whereas in the remaining groups: 3,89 in children with osteopenia and 3,74 in healthy subjects. Osteoprotegerin receptor sRANKL concentration was respectively: 0,31 vs 0,25 vs 0,36, whereas osteoprotegerin/osteoprotegerin receptor sRANKL index demonstrated the following values in the investigated groups: 9,4 vs 21,6 vs 14,2, respectively. Statistically significant difference between the groups was found in the range of osteoprotegerin/osteoprotegerin receptor sRANKL. Pilot determination of leptin concentration was performed in 21 children (7 with osteoporosis, 10 with osteopenia and 4 healthy); the analysis of correlations within the groups showed statistically significant positive dependence between its concentration and vBMD and BMD in spine program.
Conclusions
1. The concentration of osteoprotegerin and its receptor may take part in bone mineralization disturbances in children.
2. Basing on the initial estimation, significant dependence was demonstrated between spine BMD and volumetric mineral density and serum leptin concentration.
3. To confirm the observations, investigations should be carried out on a larger number of patients.    
 
Acknowledgements
The study was financed by Ministry of Science and Computerization, grant No 3P05E 05624.


Niedobór estrogenów w okresie dojrzewania a układ kostny

|

II Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 11-13.10.2007

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2007, vol 9 (Suppl. 2), s97

L06
NIEDOBÓR ESTROGENÓW W OKRESIE DOJRZEWANIA A UKŁAD KOSTNY

Męczekalski B.

Katedra i Klinika Endokrynologii Ginekologicznej, Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu,
ul. Polna 33, 60-535 Poznań

Do czynników odpowiedzialnych za występowanie osteoporozy u młodych kobiet należą czynniki genetyczne, dietetyczne i hormonalne. Rola czynników hormonalnych jest szczególna. Odnosi się ona przede wszystkim do głębokiego hipoestrogenizmu zarówno pierwotnego jak i wtórnego. Prawidłowy przebieg procesu dojrzewania ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia prawidłowej gęstości tkanki kostnej. Uzyskanie optymalnej szczytowej tkanki kostnej ma zasadnicze znaczenie w aspekcie niskiego ryzyka występowania osteoporozy. Występuje znacząca różnica pomiędzy szczytową masą kostną osiąganą przez młode kobiety i młodych mężczyzn. Jest ona osiągana około 25-30 roku życia. Szczytowa masa kostna kobiet jest około 30-35% niższa niż u mężczyzn. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że około 45-50% szczytowej masy kostnej kształtuje się w okresie dojrzewania. Stany kliniczne związane z niedoborem estrogenów to przede wszystkim niewydolność podwzgórzowo-przysadkowa oraz pierwotna niewydolność jajników pod postacią dysgenezji gonad lub hipoplazji jajników oraz hiperprolaktynemia. Wyselekcjonowanie pacjentek z tymi zaburzeniami ma istotne znaczenie w aspekcie profilaktyki i leczenia osteopenii i osteoporozy. Leczenie obejmuje nie tylko stosowanie terapii hormonalnej, ale również zalecenia dietetyczne i odpowiednio dozowany wysiłek fizyczny.

L06
HYPOESTROGENISM DURING PUBERTY AND SKELETAL SYSTEM

Męczekalski B.

Department of Gynecological Endocrinology, Poznan University of Medical Sciences in Poznan, ul. Polna 33, 60-535 Poznan, Poland

Genetic, dietetic and hormonal factors are main factors responsible for osteoporosis in young women. The role of hormonal factors is very particular. Proper peak bone mass density has very important influence on the low osteoporosis risk. Peak bone mass density in women is approximately 30-35% lower than in men. Additionally 45-50% of peak bone mass is formed during puberty. It is mainly related to primary and secondary hypoestrogenism. Hypothalamic-pituitary insufficiency and ovarian insufficiency are the main such disorders. The selection of patients from these groups has very important significance in the aspect of osteoporosis prophylaxis and treatment. Osteoporosis treatment includes not only hormonal therapy, but also dietetic management.




OTYŁOŚĆ BRZUSZNA ŁĄCZY ARTERIOSKLEROZĘ Z NISKĄ MASĄ KOŚCI W KOŚCI UDOWEJ

|

Światowy Kongres Osteoporozy IOF w Rio de Janeiro 2004

Ostatnio połączono dwa groźne i poważne problemy zdrowotne. Naukowcy odkryli, że kobiety z niską gęstością mineralną bliższego końca kości udowej były bardziej narażone na arteriosklerozę.

W prezentacji podczas Światowego Kongresu Osteoporozy IOF w Rio de Janeiro (OC16) Dr. László Tankó z Center for Clinical and Basic Research in Ballerup w Danii zasugerował, ze otyłość brzuszna i towarzyszące jej zakłócenia w metabolizmie tłuszczu mogą być zasadniczą przyczyną zarówno niskiego BMD jak i choroby7 wieńcowej u kobiet.

 

Dr Tankó i współpracownicy w ciągu ponad 9 lat przebadali ponad 450 kobiet po menopauzie, kalkulując współczynnik obwodu pasa do obwodu bioder, gęstość mineralną kości i różnorodne markery biochemiczne związane z obrotem kostnym i chorobą wieńcową. Odkryli oni, ze otyłość brzuszna miała związek ze spadkiem poziomu korzystnych protein Apo AI.

Apo AI wchodzi w związki z HDL, tzw. „dobrym cholesterolem”, i uważa się, że wysoki poziom tych protein zapobiega chorobie wieńcowej. Duńczycy odkryli, że niskie poziomy Apo AI są związane ze zwiększoną arteriosklerozą i utrata gęstości mineralnej w bliższym końcu kości udowej. To stwarza w przyszłości możliwość terapii mających na celu podniesienie poziomu Apo AI w celu zapobiegania zarówno niskiego BMD bliższego końca kości udowej oraz arteriosklerozie

 

Te rezultaty mają natychmiastowe zastosowanie dla 2 grup pacjentów. „Jeżeli lekarz stwierdzi niskie BMD bliższego końca kości udowej, powinien również wykonać badania na nie wykrytą arteriosklerozę,” powiedział Dr Tankó. „Odwrotnie, pacjenci z chorobami naczyń obwodowych powinni zostać poddani badaniom bliższego końca kości udowej w celu określenia konieczności wdrożenia aktywnego leczenia zapobiegającego potencjalnym złamaniom.”

 

Poza sprawami klinicznymi, związek z otyłością wprowadza możliwość prewencji. „Biorąc pod uwagę, że choroba wieńcowa oraz złamania bliższego końca kości udowej są głównymi przyczynami śmierci wśród osób starszych, te wyniki jeszcze raz zwracają uwagę na wczesne zapobieganie – ćwiczenia i zdrowe odżywianie się zmniejszają otyłość brzuszną”, powiedział Dr Tankó.

 

Źródło:

Abstrakt OC16.

LARGE WAIST CIRCUMFERENCE AND RELATED LOW APO-A PREDICT ACCELERATED BONE LOSS FROM THE HIP: RESULTS FROM A 9-YEAR PROSPECTIVE STUDY

Tanko´ LB, Alexandersen P, Bagger B, Qin Q, Christiansen C; Center for Clinical and Basic Research, Ballerup, Denmark

 



Odżywianie, aktywność fizyczna a zdrowe kościu u kobiet

|

MEDICINA SPORTIVA Vol. 4 (Suppl. 1): S11 – S48, 2000

Odżywianie, aktywność fizyczna a zdrowe kościu u kobiet
(Nutrition, physical activity and bone health in women)
Richard D. Lewis, Christopher M. Modlesky
Department of Food and Nutrition, Dawson Hall, The University of Gorgia, Athens

STRESZCZENIE

Wapń i witamina D3 mogą korzystnie wpływać na skład mineralny kości i zminimalizować ryzyko złamań u kobiet. Niestety, spożycie wapnia wśród kobiet jest niskie, również u wielu z nich kobiet stwierdza się niedobory witaminy D3. Suplementacja wapnia (1000 mg) może zmniejszyć utratę masy kostnej u kobiet w okresie przedmenopauzalnym i wczesnym pomenopauzalnym, szczególnie w kościach, które zawierają dużą komponencie kości korowej. Suplementacja witaminy D3 zwalnia utratę masy kostnej oraz zmniejsza liczbę złamań u kobiet w późnym okresie pomenpauzalnym. Podczas gdy nadmierne spożycie sodu i białka potencjalnie może wpływać na skład mineralny kości poprzez zwiększone wydalanie wapnia, fitoestrogeny zawarte w produktach sojowych, mające aktywność estrogenową, mogą zwolnić utratę masy kostnej. Aktywność fizyczna pod postacią ćwiczeń z obciążaniem może zmniejszyć ryzyko osteoporozy u kobiet poprzez wzrost zawartości mineralnej kości we wczesnym okresie dorosłości oraz zmniejszenie utraty masy kostnej podczas menopauzy. Aktywność fizyczna z dużym obciążaniem, np. ćwiczenia oporowe, wydają się być najlepszym bodźcem zwiększającym zawartość mineralną kości; niemniej jednak regularne chodzenie również może pozytywnie wpływać na skład mineralny kości pod warunkiem, że jest uprawiane z dużą częstotliwością. Niezależnie od zmian w składzie mineralnym kości, ćwiczenia fizyczne, które poprawiają siłę mięśniową, wytrzymałość i poczucie równowagi, mogą zredukować ryzyko złamań poprzez zmniejszenie ryzyka upadków. Wspólny efekt wpływu aktywności fizycznej i suplementacji wapniem na masę kostną wymaga dalszych badań.

 

Słowa kluczowe: wapń, witamina D3, ćwiczenia fizyczne, zwartość mineralna kości, osteoporoza

 

*Przedruk z czasopisma International Journal of Sport Nutrition 8: 250-284, 1998 za zgodą Redakcji

*Translated and reprinted from International Journal of Sport Nutrition 8: 250-284, 1998 with kind permission of the Editor



Zapobieganie upadkom i rehabilitacja

|

Medycyna po Dyplomie. Osteoporoza. Wyd. Specjalne, maj 2004

Krystyna Księżopolska-Orłowska

Artykuł w załączniku
 

 

Zapobieganie_upadkom_i_rehabilitacja.pdfDownload


Znaczenie badania płynu stawowego w rozpoznaniu barwnikowego kosmkowo-guzkowego zapalenia błony maziowej

|

Terapia 5/2004. Reumatologia

Dr med. Mariusz Puszczewicz, prof. dr hab. med. Irena Zimmermann-Górska
Katedra i Klinika Reumatologiczno-Rehabilitacyjna i Chorób Wewnętrznych AM w Poznaniu
Kierownik: prof. dr hab. med. Irena Zimmermann-Górska

Barwnikowe kosmkowo-guzkowe zapalenie błony maziowej (Pigmented Villonodular synovitis) (PVNS) jest przewlekłym zapaleniem błony maziowej, po raz pierwszy opisanym przez Jaffego (1) w roku 1941. Jego charakterystyczną cechą jest rozplem synowiocytów wykazujących cechy „paranowotworowe” oraz nacieki z lipofagów i makrofagów obładowanych hemosyderyną z wytworzeniem guzków i kosmków w obrębie błony maziowej stawów, pochewek ścięgnistych i kaletek stawowych. W klasyfikacji WHO zmiany te zaliczane są do niezłośliwych procesów nowotworopodobnych (2). Etiologia choroby jest nieznana.

PVNS występuje w trzech postaciach klinicznych: 1) izolowanej zmiany, obejmującej pochewki ścięgniste znanej także jako olbrzymiokomórkowy guzek pochewek ścięgnistych
2) odosobnionego wewnątrzstawowego guzka (umiejscowiona postać PVNS)
3) postaci rozlanej z wytworzeniem kosmków i barwnikowych zmian, obejmujących całą błonę maziową stawu

PVNS stwierdza się zazwyczaj u osób w wieku 20-50 lat, częściej u kobiet. Opisywane są także przypadki tej choroby u dzieci i u osób w podeszłym wieku.

Artykuł w pełnej wersji do pobrania w pliku pdf.

07_Znaczenie_badania_plynu_stawowego.pdfDownload


Problemy interpretacyjne w ocenie badań obrazowych narządu ruchu

|

Streszczenia IV Ogólnopolskiego Sympozjum Chorób Metabolicznych Tkanki Kostnej PTOiTr, Jurata 3-5.09.04

Jan Swiątkowski, Dariusz Chmielewski, Marek Gołebiowski, Ewa Jarkiewicz – Kochman
Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu I Zakład Radiologii Klinicznej Akademii Medycznej w Warszawie

W diagnostyce chorób i  uszkodzeń narządu ruchu od 1895 roku aż do połowy XX wieku dominowały klasyczne dwupłaszczyznowe zdjęcia rentgenowskie. Postęp jaki dokonał się w końcu XX wieku spowodował zaistnienie nowych, udoskonalonych badań obrazowych, których interpretacja różni się od klasycznych rentgenogramów. Mając  na uwadze trudności interpretacyjne współczesnych badań obrazowych chcieliśmy  podzielić się własnymi doświadczeniami  w pokonywaniu tych przeszkód. Do szczegółowej oceny wybraliśmy 100 przypadków, w których wystąpiła  niezgodność oceny radiologicznej z kliniczną.



Choroby tarczycy i nadnerczy a zagrożenie osteoporozą

|

Dr med. Daria Baszko-Błaszyk, prof. dr hab. med. Jerzy Sowiński
Katedra i Klinika Endokrynologii, Przemiany Materii i Chorób Wewnętrznych AM w Poznaniu

Terapia 2005 luty, Zeszyt nr 2 Temat: OSTEOPOROZA

 

Pełny artykuł w załączniku

 

Kol._21-23_nr2.2.pdfDownload


Udział czynników ryzyka złamania kości w algorytmie diagnostycznym osteoporozy

|

Jerzy Przedlacki

Terapia 03/2006. Osteoporoza


Artykuł w załączniku

Przedlacki_J_11-16.pdfDownload


Zastosowanie przeszczepów kostnych

|

Jan Blacha
Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii AM w Lublinie
20-950 Lublin, ul. Jaczewskiego 8

Streszczenia zjazdu PTOiTR – 2000

W27

Przeszczepy kostne są stosowane od wielu lat w praktyce klinicznej. Podstawą prawną dopuszczającą ich stosowanie jest ustawa z dnia 26.10.1995 o pobieraniu tkanek i organów (Dz. U. Nr 138/1995 poz. 682) z nowelizacją z dnia 20.06.1997 (Dz. U. Nr 104/1997 poz. 661). Szczegółowe zasady pobierania, przygotowywania, przechowywania i stosowania przeszczepów kostnych opracowane zostały przez banki przeszczepów kostnych oraz inne instytucje, w których wykorzystuje się przeszczepy kostne. Przeszczepy kostne mogą być pobierane ze zwłok lub od żywych dawców. Po pobraniu podlegają procesom konserwacji lub sterylizacji, które mogą zachowywać lub niszczyć własności biologiczne przeszczepu. .
W realloplastykach stawu biodrowego używa się przeszczepów litych lub rozdrobnionych, allo lub autogennych, stabilizowanych lub nie. Przeszczepy lite służą do naprawy ścian panewki stawu biodrowego lub kości udowej albo wzmocnienia stabilności wszczepów biodrowych. Ten rodzaj przeszczepu jest najczęściej stabilizowany wkrętami, pętlami lub siatką. Szczególną odmianą przeszczepów litych są masywne przeszczepy bliższej części kości udowej lub części miednicy, w których osadza się elementy sztucznego stawu. Przeszczepy rozdrobnione są stosowane do naprawy jamistych ubytków panewki lub kości udowej. W połączeniu z użyciem metalowej siatki, pierścieni i koszyków wzmacniających, przeszczepów litych lub w kombinacji tych sposobów są używane także do naprawy mieszanych rodzajów ubytków. Przeszczepy rozdrobnione łatwiej wgajają się niż przeszczepy lite. Jednak każdy rodzaj przeszczepu do wgojenia wymaga właściwego, witalnego podłoża i stabilizacji zaś do dalszej przebudowy stymulacji biomechanicznej. Właściwe użycie przeszczepów jest procedurą technicznie wymagającą, nie zawsze możliwą do przeprowadzenia. Proces wgajania i nieuchronnego przejściowego osłabienia przeszczepu raczej ujawni niż zatuszuje popełnione błędy. .
Zaletą właściwego użycia przeszczepów w realloplastyce stawów biodrowych jest możliwość, stabilnego i długotrwałego osadzenia wszczepu opartego o odtworzone łożysko kostne. Istnieją też ograniczenia ich stosowania wynikające z ryzyka przenoszenia chorób lub immunizacji.



Stanowisko Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Wielodyscyplinarnego Forum Osteoporotycznego w sp

|

Stanowisko Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Wielodyscyplinarnego Forum Osteoporotycznego w sprawie STANDARDÓW DIAGNOSTYKI I LECZENIA OSTEOPOROZY W POLSCE (dane z dn. 21.12.05)

dr hab.med. Edward Czerwiński, prof. dr hab.med. Roman Lorenc, prof. dr hab.med. Ewa Marcinowska-Suchowierska, prof. dr hab.med.  Andrzej Milewicz

Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja. Osteoporoza a ryzyko złamania. 2006

Artykuł w załączniku

Standardy_PTOA_i_WFO.pdfDownload


Częstość występowania osteoporozy i trendy sekularne w złamaniach szyjki kości udowej (…)

|

 

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s27-28.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s3.

L05
Częstość występowania osteoporozy i trendy sekularne w złamaniach szyjki kości udowej w Republice Czeskiej
J.Stepan, S. Havelka, R. Zahora
Charles University Faculty of Medicine, Prague, Department of Internal Medicine, City Hospital, Litomerice, Czech Republic

Metodyka: Gęstość mineralna kości badana była w podzielonych wiekowo, randomizowanych grupach 429 mężczyzn i 713 kobiet z dwóch miast (Praga i Litomerice) w obrębie kręgosłupa lędźwiowego, szyjki kości udowej i całego ciała metodą DXA i w obrębie końca bliższego przedramienia metodą SXA. Proporcje kobiet i mężczyzn w każdej z grup z gęstością kości poniżej określonej granicy w którymkolwiek z wymienionych miejsc były odwzorowane na strukturę populacji Republiki Czeskiej. Dane dotyczące złamań szyjki kości udowej u kobiet i mężczyzn w latach1965-1999 zaczerpnięto z centralnego rejestru.
Wyniki. Ogółem, w 1997 szacunkowo 428000 kobiet i 195000 mężczyzn po 50 roku życia miało osteoporozę a kolejne 680000 kobiet i 435000 mężczyzn osteopenię. Liczba hospitalizacji z powodu złamania szyjki kości udowej w 10 milionowej populacji Czech wzrosła na przestrzeni 30 lat 15-krotnie. Starzenie się populacji może tłumaczyć 48 % i 69% tego wzrostu odpowiednio dla mężczyzn i kobiet.

Wnioski. Wyniki tych przekrojowych badań populacyjnych w Republice Czeskiej wykazują częstość występowania osteoporozy i osteopenii porównywalną z danymi publikowanymi dla Holandii i Stanów Zjednoczonych. Wzrost częstości większy niż wynikałoby to z faktu starzenia się populacji może w przyszłości w jeszcze większym stopniu wpływać na wzrost częstości złamań. Wyniki te dają podstawę do ekonomicznych rozważań na temat diagnostyki, leczenia i następstw osteoporozy.

L05
PREVALENCE OF OSTEOPOROSIS AND SECULAR TRENDS OF HIP FRACTURE INCIDENCE IN MEN IN THE CZECH REPUBLIC
Jan Stepan, Stanislav Havelka, Roman Zahora,
Charles University Faculty of Medicine, Prague, Department of Internal Medicine, City Hospital, Litomerice, Czech Republic
Methods: Bone mineral density was assessed in an age-stratified random sample of 429 men and 713 women from two cities (Prague and Litomerice) at the lumbar spine, proximal femur and total body by dual X-ray absorptiometry and at the distal forearm by single X-ray absorptiometry. The proportion of men and women in each age group with bone density below specified levels at any of these skeletal sites was projected to the population structure of the Czech Republic. Data on hip fracture incidence in men and women from 1965 to 1999 in Czech men and women were obtained from the central register.
Results: Overall, in 1997, an estimated 428000 women and 195 000 men over age 50 had osteoporosis and another 680 000 women and 435 000 men had osteopenia. Hospital discharges for hip fracture in the Czech population of 10 million increased over a 30 years period by 15-fold. Population aging explained for 48% and 69% of this increase in men and women, respectively.
Conclusions: The results of this population-based cross sectional study in the Czech Republic document a prevalence of osteoporosis and osteopenia which is comparable with that published for the Netherlands and the United States. An increase in incidence rates above that due to population aging, may increase future fracture rates still further. The results offer a basis for economical considerations in diagnosis, treatment and consequences of osteoporosis.

 



Wiosenno-letnia Szkoła Tyreologii

|

 14-15.06.2019, Gdynia

Kierownik naukowy:
prof. dr hab. Andrzej Lewiński

Organizator logistyczny i merytoryczny:
Wydawnictwo Termedia 

Partnerstwo merytoryczne i nadzór naukowy:
Klinika Endokrynologii i Chorób Metabolicznych Uniwersytetu Medycznego w Łodzi 

Uczestnicy konferencji otrzymają punkty edukacyjne.

Wczesna rejestracja do 28.02.2019.

Więcej informacji na stronie www.