Badanie nad zastosowaniem witaminy D, omega-3 oraz ćwiczeń (stosowanych razem lub osobno), w grupie osób 70+, na zdrowe starzenie się zapoczątkowano 3 lata temu, w 7 ośrodkach zlokalizowanych w Szwajcarii, Portugalii, Francji, Niemczech i Austrii.

   Badania prowadzone na grupie 2157 żyjących samodzielnie pacjentów (bez większych epizodów chorobowych w okresie 5 lat poprzedzających badanie, sprawnych poznawczo oraz ruchowo), mają charakter podwójnie zaślepionych randomizowanych badań klinicznych (NCT01745263). Pacjentów zrekrutowano w okresie 12.2012-11.2014  zaś okres obserwacji w opublikowanym badaniu trwał do listopada 2017 roku. Motywacją do przeprowadzenia badań pozostawała niejasna rola witaminy D, omega-3 i ćwiczeń fizycznych na proces tzw. zdrowego starzenia się.

    W ramach badania pacjenci byli podzieleni na 8 grup: 2000 IU/dzień witaminy D3 + 1 g/dzień omega-3 + trening oporowy (n= 264), witamina D3 + omega-3 (n=265), wit. D3 + trening (n=275), sama wit. D (n=272), omega-3 + trening (n=275), same omega-3 (n=269), sam trening (n=267) oraz grupa placebo (n=270).

    Wyniki nie potwierdzają by którakolwiek grupa uzyskała istotną statystycznie przewagę w zakresie 6 parametrów mierzonych mierzonych przez 3 lata (ciśnienie skurczowe i rozkurczowe, Short Physical Performance Battery (SPPB), Montreal Cognitive Assesment (MoCA), odsetka złamań pozakręgowych czy infekcji). Ogółem 1900 pacjentów (88%) ukończyło badanie. Mimo braku istotnych wyników, autorzy zaobserwowali że zarówno omega-3 jak i witamina D mają potencjał jako suplementy pomagające zredukować ryzyko infekcji u osób po 70 roku życia. Osoby które brały omega-3 miały ogólnie 11% mniejsze ryzyko infekcji ze szczególnym wskazaniem na infekcje górnych dróg oddechowych (11%) oraz układu moczowego (62%). Witamina D nieznacznie wpływała na ogólne ryzyko infekcji (spadek o 16%) w grupie najmłodszych (70-74 lata) oraz obniżała ciśnienie skurczowe o 2,5 mmH u mężczyzn. Końcowa analiza wyników badania ma się ukazać w 2021 roku.

Więcej informacji dostępnych pod adresem www: https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/2772758

W imieniu Organizatorów zapraszamy do udziału w kolejnym VII Kongresie OP i OA, który tradycyjnie odbędzie się na jesień, tym razem w wersji online. Wśród zaproszonych wykładowców znajdują się J. Kanis, S. Cummings oraz S.E. Papapoulos.

        Tematami wiodącymi Kongresu będą postępy w diagnostyce i terapii osteoporozy, w tym osteoporoza w czasie pandemii Covid-19. Omówione będą problemy leczenia długoterminowego, jego skuteczności oraz ryzyko powikłań. Ponadto Organizatorzy przewidują przedstawienie zagadnień związanych z leczeniem osteoporozy premenopauzalnej, genetycznym uwarunkowaniem ryzyka złamań. Przedstawione zostaną też nowe opcje terapeutyczne osteoporozy. Niezależnie od leczenia farmakologicznego osteoporozy i osteoartrozy przedstawione będą zasady leczenia przeciwbólowego. W programie zarezerwowano miejsce na tematykę zdrowego starzenia, problem sarkopenii oraz udział chorób metabolicznych w zaburzeniach kostny.

Ze względu na sytuację epidemiologiczną Kongres zaplanowano w całości w formie zdalnej. Więcej informacji wkrótce. 

Załącznik do pobrania

Analiza zebranych danych trwającego w Finlandii badania wskazuje na zależność pomiędzy zwiększonym BMI a występowaniem zlamań bliższego końca kości udowej w grupie kobiet w wieku pomenopauzalnym.

       Wyniki badania fińsko-brytyjskiego zespołu, opartego na przeszło 12 000 kobiet w wieku pomenopauzalnym, opublikowano w Osteoporosis International. Wskazują one jednoznacznie na wcześniejsze występowanie złamań bkk udowej, większą śmiertelnością po złamaniu oraz większymi stratami BMD w analizowanej kohorcie trwającego już 25 lat badania, w grupie osób z podwyższonym BMI.   

Wg autorów: ” Otyłość związana jest zarówno z wczesnym występowaniem złamań bkk udowej jak i ogólną śmiertelnością. Wpływ BMI na złamanie bkk udowej w starzejącej się populacji to bardzo złożony i wieloczynnikowy temat. Poszczególne czynniki tj. choroby towarzyszące, złe nawyki zdrowotne, niska funkcjonalność, oraz nadmierna otyłość nakładają się na siebie i współwystępują wraz z otyłością.”

Mimo potwierdzonej zależności między otyłością a zwiększonym ryzykiem licznych chorób, dyskusja nad związkiem zwiększonego BMI a zdrowiem kości wciąż trwa. Mając to na uwadze, badacze podjęli się próby oceny odległych efektów wpływu zwiększosnego BMI na epidemiologię złamań bkk udowej w kohorcie kobiet w wieku pomenopauzalnym (12 715 z kohorty Kuopio Osteoporosis Risk Factor and Prevention – OSTPRE). 

     OSTPRE to kohorta składająca się z 14 200 kobiet urodzonych w latach 1932-1941 w jednej z prowincji w Finlandii. Począwszy od 1989 kobiety uczestniczące w badaniu zaczęły otrzymywać okresowo kwestionariusze zawierające pytania demograficzne oraz opisujące stan kliniczny pacjentek. W oparciu o zebrane dane, badacze podzielili respondentki na dwie grupy wiekowe w celu dalszych obserwacji – 58-80 lat oraz >70 lat. 

     W badaniu początkowym w 1989 roku, acjentki deklarowały chęć uczestniczenia w części badania obejmującej badanie densytometryczne oraz towarzyszace protokoły kliniczne. Pozwoliło to badaczom wybrać grupę 3163 pacjentek, z wynikami badania BMD w obrębie szyjki kości udowej. 

     Średni czas obserwacji w niniejszym badaniu kohortowym wyniosł 18.3 roku. Średnie BMI dla grupy badanej wyniosło 26,7 kg/m2. W grupie 12 715 kobiet 39,6% spełniało kryteria poprawnego BMI, 40% miało nadwagę, 19,9% uznano za otyłe, zaś 0,5% miała niedowagę. W toku analizy wykazano, że pacjentki w grupie z otyłością (HR 2,3; 95% CI, 1,4-3,7) oraz z prawidlową wagą (HR 2,0, 95% CI, 1,3-3,1) miały większe ryzyko wczesnego złamania bkk udowej w porównaniu do grupy z nadwagą. Nie zaobserwowano podobnych różnic w odniesieniu do późnego ryzyka złamania bkku. 

     Dalsza analiza wykazało że kobiety z otyłością cechowało większe ryzyko śmiertelności (HR 1,6, 95% CI 1,4-1,8) oraz miały większy BMD na starcie niż ich równieśniczki w grupie z normalną wagą. Dodatkowo u kobiet z otyłością, w okresie obserwacji, odnotowano większy spadek gęstości kości niż u pacjentek w pozostałych grupach (p < 0.001). 

Jak podają autorzy otyłość w połączeniu z niską wartością BMD podnosi ryzyko złamania bardziej niż którykolwiek z tych czynników osobno. 

Więcej informacji w artykule źródłowym pod adresem www: https://link.springer.com/article/10.1007/s00198-020-05665-w

Na całym świecie obchodzony jest dziś Światowy Dzień osteoporozy. Zachęcamy do udziału w akcji promocyjnej Krakowskiego Centrum Medycznego – darmowe badanie densytometryczne na hasło „Światowy Dzień Osteoporozy”.

Akcja adresowana jest do kobiet i mężczyzn po 60 roku życia. Celem umówienia wizyty należy zadzwonić pod numer 12 430 00 00 i podać hasło. Ilość miejsc ograniczona.

Do podobnych akcji dochodzi na całym świecie. International Osteoporosis Foundation zbiera informacje o wszystkich wydarzeniach i umieszcza je na interaktywnej mapie – więcej: http://worldosteoporosisday.org/events. 

Wszelkie materiały informacyjne na temat osteoporozy przygotowane przez specjalistów IOF dostępne są pod adresem www: http://worldosteoporosisday.org/resources. Zachecamy do zapoznania się z polskim opracowaniem przygotowanym przez Prof. E. Czerwińskiego i jego zespół – tutaj: http://www.kcm.pl/wp-content/uploads/2016/01/A.5.2_Broszura_Osteoporoza_2014-10-07.pdf.

Już we wtorek 20 października obchodzić będziemy Światowy Dzień Osteoporozy. Okażmy wsparcie chorym ubierając się tego dnia na biało. 

        W XXI wieku dokona się największa w historii zmiana w strukturze wieku światowej populacji. W 2015 spośród 7.3 miliarda osób żyjących na całym świecie około 12% miało 60 lat lub powyżej. ONZ przewiduje, że do 2050 roku będzie nas na świecie 9.7 miliarda, w tym 2.1 miliarda osób, które świętowały już 60 urodziny. Choć ten cud długowieczności powinien być świętowany, nie należy zapominać o wpływie tak bezprecedensowej zmiany w strukturze demograficznej na naszą cywilizację. Znacząco zwiększy się występowanie chronicznych przypadłości dolegających osobom starszym, w tym także osteoporozy i powodowanych przez nią złamań.

        Osteoporoza jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób cywilizacyjnych. Wśród osób powyżej 50 roku życia, jedna kobieta na trzy i jeden mężczyzna na pięciu doświadczy złamania osteoporotycznego. Już na początku XXI dochodziło do 9 milionów złamań osteoporotycznych rocznie, w tym 1.6 miliona złamań biodra, które najbardziej obciążają pacjentów i ich rodziny oraz nierzadko przyczyniają się do przedwczesnej śmierci. 1.4 miliona osób, które doświadczyły złamania cierpią z powodu bólu pleców i wielu innych negatywnych następstw obniżających ich jakość życia. Co więcej, walka z osteoporozą nakłada ogromne koszty na służbę zdrowia. W 2010 państwa Unii Europejskiej wydały na ten cel 37 miliardów euro, a w 2015 USA wydało 20 miliardów. 

        Są jednak powody do optymizmu. Osteoporoza jest łatwo diagnozowalna, a ryzyko złamania można w prosty sposób skalkulować. Na świecie dostępna jest szeroka gama możliwych kuracji, które zmniejszają ryzyko złamań biodra, kręgosłupa i innych złamań osteoporotycznych. Efektywne modele leczenia, zapewniające odpowiednie leczenie, powstały w wielu krajach. W ostatnich latach w rosnącej liczbie krajów stworzone zostały National Alliances. W ich skład wchodzą narodowe towarzystwa osteoporozy i inne powiązane organizacje pozarządowe, politycy, organizacje zrzeszające pracowników służby zdrowia (i czasem z prywatnych firm). Mają one łączyć doświadczenie, środki i chęć działania na rzecz osób, które doświadczyły złamań osteoporotycznych

        Jednak nadal wiele pozostaje do zrobienia. Wsparcie finansowe, dostępność diagnozy i leczenia wciąż różnią się bardzo w zależności od kraju, natomiast świadomość społeczna osteoporozy pozostaje niska.

        Obchodzony od 1996 roku ŚWIATOWY DZIEŃ OSTEOPOROZY jest coroczną kampanią służącą zwiększeniu globalnej świadomości na temat prewencji, diagnostyki i leczenia osteoporozy i innych chorób mięśniowoszkieletowych wśród lekarzy, polityków, mediów i ogółu społeczeństwa. Światowy Dzień Osteoporozy wspiera akcje krajowych stowarzyszeń pacjentów chorujących na osteoporozę z całego świata, których działalność jest prowadzona w ponad 99 krajach. Głównym organizatorem obchodów jest International Osteoporosis Foundation (IOF).

        Hasłem przewodnim tegorocznego Dnia Osteoporozy jest: „TO OSTEOPOROZA!”. Podobnie jak w latach poprzednich organizatorzy zachęcają do ubierania się w tym dniu na biało, by okazać wsparcie osobom chorującym na tę chorobę, pozostającym w grupie ryzyka złamań niskoenergetycznych. Promocja Dnia Osteoporozy obejmuje również szeroko zakrojoną kampanię promocyjną z wykorzystaniem dostępnych mediów społecznościowych (Facebook, www.facebook.com/worldosteoporosisday, Twitter, Instagram, Pininterest, Youtube, Google+).

5 KROKÓW DO ZDROWYCH KOŚCI I PRZYSZŁOŚCI BEZ ZŁAMAŃ

1. Ćwicz regularnie – najlepsze są ćwiczenia z obciążeniem i równoważne.
2. Zadbaj o dietę bogatą w składniki odżywcze dobre dla kości – wapń, witamina D i białko są najważniejsze dla zdrowia kości. Bezpieczne – krótkie (ok 20 min dziennie) ekspozycje na promieniowanie słoneczne dostarczy niezbędnej dla organizmu witaminy D.
3. Unikaj złych nawyków – utrzymuj zdrową wagę ciała, unikaj palenia i nadmiernego spożywania alkoholu.
4. Dowiedz się czy masz czynniki ryzyka i poinformuj o nich lekarza, szczególnie jeżeli miałeś wcześniejsze złamania, cierpisz na choroby lub bierzesz leki, które wpływają na zdrowie kości.
5. Poddaj się badaniom, a w razie konieczności, leczeniu. Jeżeli jesteś w grupie wysokiego ryzyka prawdopodobnie będziesz potrzebować leków, aby skutecznie przeciwdziałać złamaniom               

IOF zachęca do wykonania 5 MINUTOWEGO TESTU, który pozwoli określić czy jesteś w grupie ryzyka złamania.

W związku z trwającą sytuacją epidemiologiczną na świecie organizatorzy największego na świecie kongresu w dziedzinie chorób mięśniowo-szkieletowych podjęli decyzję o przesunięciu Kongresu na 26-29 sierpnia 2021.

Decyzja organizatorów podyktowana jest dużym prawdopodobieństwem utrzymania istniejących ograniczeń w podróżowaniu wiosną 2021 a jednocześnie nadzieją na powszechne wdrożenie szczepień ochronnych na COVID-19. Pełna treść listu z decyzją i wyjaśnieniem organizatorów dostępna jest tutaj: : https://wco-iof-esceo.org/sites/wco21/pdf/WCO21-Lettre-postpo-2.pdf.

Możliwość składania abstraktów rozpocznie się 1.02.2021 i potrwa do 26.05.2021.

Zachęcamy do udziału w darmowym wykładzie online na temat złamań atypowych oraz odpowiednio dobranej terapii bisfofonianami. Prowadzącym spotkanie będzie profesor Peter Ebeling. Całość szkolenia odbędzie się w języku angielskim. Webinar dostępny będzie również po terminie spotkania – adres poniżej.

           W ramach webinaru Prof Ebeling dokona przegląda najnowszych doniesień naukowych w zakresie epidemiologii, patofizjologii oraz leczenia złamań atypowych kości udowej (AFF). Ponadto przeprowadzi on analizę wpływu rasy etnicznej na AFF oraz częśtości ich występowania w porównaniu do zmniejszającej się liczby złamań niskoenergetycznych na skutek zastosowanej terapii bisfosfonianami. Prowadzący przedstawi zmiany w mineralizacji tkanki kostnej zachodzące w AFF oraz najnowsze wyniki w zakresie podatności genetycznej i geometrycznej kości w odniesieniu do AFF. 

Najistotniejsze cele edukacyjne szkolenia obejmują:
1. To understand the evidence for the absolute risk of atypical femur fracture as compared with reductions in the risk of hip and other fractures with bisphosphonate treatment.
2. To understand the effects of ethnicity on AFF risk and its clinical implications.
3. To understand the pathophysiology of AFF, including possible genetic and bone geometric risk factors.
4. To explore the possible role of increased bone mineralization in AFF.
5. To gain the knowledge necessary to balance the low risk of AFF with benefits of bisphosphonate therapy in making treatment decisions.

Ten oraz inne webinary IOF są dostępne po adresem www: https://www.osteoporosis.foundation/educational-hub/material/webinars?fbclid=IwAR19_1PFrhUsI9cCoaM7kqH6QIHSsSn3kqtCztkP_-J43K_n9Ruxa5GQ1OM

Badacze Framingham Heart Study opublikowali wyniki 40 letniej obserwacji w JAMA internal medicine.

        Na przestrzeni ostatnich lat, odsetek złamań bliższego końca kości udowej, standaryzowany do wieku, w USA zmniejszał się. Mimo, iż zjawisko to było łączone z efektami wdrażanego leczenia osteoporotycznego, to badacze nie byli do końca przekonani, że jest to jedyne wyjaśnienie. Odpowiedzi udzielić mogą prowadzone od 1948 roku badania Framingham Heart Study, zajmujące się czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, w tym czynnikami związanymi ze stylem życia tj. dieta czy używki. Aktualnie badaniem objęte jest już czwarte pokolenie mieszkańców Framingham.

         W swoim badaniu Swayambunathan i wsp. zawarli wyniki obserwacji w latach 1970-2010 (4 918 mężczyzn oraz 5 634 kobiet). Autorzy zaobserwowali spadek odsetka (standaryzowany do wieku) złamań bkk udowej o 4,4% w badanym okresie. Analiza wykazała istnienie korelacji pomiędzy zmniejszeniem odsetka złamań a spadającą liczbą osób palących i nadużywających alkohol. W badanym okresie odsetek palących spadł z 38% na początku obserwacji do 15% pod jej koniec. Analogicznie zaobserwowano spadek nadmiernego spożycia alkoholu z 7 do 4,5%.  Autorzy uwzględniając pozostałe istotne czynniki ryzyka zaobserwowali, że odsetek osób z niedowagą lub otyłością i wczesną menopauzą pozostał na podobnym poziomie przez cały okres obserwacji.

        Autorzy podkreślają, że wskazywanie leczenia osteoporotycznego jako jedynego czynnika wpływającego na obniżenie częstości złamań bkk udowej jest nieuzasadnione. Oprócz leczenia należy należy kłaść nacisk na modyfikację modyfikowalnych czynników – nawyków życiowych pacjentów tj. palenie czy spożywanie alkoholu. 

Więcej informacji (w języku angielskim) dostępne pod adresem www: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32730556/

W lipcu tego roku w Osteoporosis International ukazał się artykuł, w którym autorzy różnicowali wynik FRAX w zależności od czasu od wystąpienia pierwotnego złamania niskoenergetycznego.

   Od wprowadzenia FRAX w 2008 roku, opracowano i udostępniono do użytku 71 modeli kalkulatora w 66 krajach. Od tego czasu pozostaje on najczęściej stosowanym narzędziem do liczenia ryzyka złamania kości u osób po 50 roku życia. Jego powszechność spowodowało, że jest on uwzględniany w wytycznych diagnostyki i leczenia w wielu krajach, w tym w Polsce. Jednocześnie nie ustają dyskusje nad możliwościami ulepszenia istniejącego algorytmu. W 2017 roku zespół Johansson opublikował pracę, w której przedstawił jak kształtuje się ryzyko wtórnego złamania po wystąpieniu pierwszego niskoneregtycznego złamania. W swojej pracy autorzy zwrócili uwagę, że bezpośrednio po złamaniu ryzyko gwałtownie wzrasta, po czym maleje przez okres następnych 2 lat.  Po okresie 2 lat, ryzyko wtórnego złamania zaczyna ponownie rosnąć i pozostaje znacznie wyższe, niż u osób które nigdy nie doznały złamania niskoenergetcyznego. 

      Wychodząc naprzeciw ww. badaniu Kanis i wsp. opracowali kohorty w oparciu o kryterium czasu wystąpienia pierwszego złamania osteoporotycznego, wykorzystując charakterystyczne dla choroby lokalizacje tj. dalszy koniec kości przedramienia (S52.5-52.6), kliniczne złamanie kręgosłupa (S12.0-12.2, S12.7, S22.0-22.1, S32.0), złamania kości ramiennej (S42.2-42.3) oraz złamania bkk udowej (S72.0-72.2). 

       Wyniki badania (18 872 pacjentów) wskazują na możliwe kliniczne zastosowanie czasu wystąpienia złamania jako elementu podnoszącego jakość obliczonego 10-letniego prawdopodobieństwa ryzyka złamania. Z uwagi na różne uwarunkowania socjoekonomiczne w różnych częsciach świata pozostaje kwestią sporną możliwość bezpośredniej adaptacji wyników do wszystkich modeli. Jak zauważają jednak autorzy współczynniki prawdopodobieństwa w przypadku złamań kręgoslupa są zbieżne z wcześniejszymi badaniami przeprowadzonymi na populacji brytyjskiej. 

Więcej informacji na temat badania Kanis i wsp. dostępne pod adresem www: https://link.springer.com/article/10.1007/s00198-020-05517-7

Wg publikacji „Fragility fractures in Europe: burden, management, opportunitites” w ciągu najbliższych 10 lat na skutek dużej liczby nieleczonych osób, koszty leczenia złamań osteoporotycznych wzrosną o 27%.

Publikacja w Archives of Osteoporosis autorstwa Borgstroma i wsp. przedstawia wyniki oparte na danych zebranych w pięciu krajach UE (Francja, Niemcy, Włochy, Hiszpania i Wielka Brytania) oraz Szwecji. Badanie oparto o retrospektywne obserwacje, literaturę oraz dostępne dane z baz krajowych. 
      Liczba złamań niskoenergetycznych w badanych krajach oszczacowana na 2,7 mln (2017) wg autorów wzrośnie do 3,3 mln w 2030 roku. Uwzględniając wszystkie koszty roczne związane z leczeniem rzeczonych złamań (37 mld euro w 2017 i przewidywany 47,4 mld euro), wzrost kosztów wg autorów wyniesie 27%. Szacuje się że w samym 2017 roku strata QALYs (quality adjusted life years) przekroczyła 1 mln lat. Przewidywana liczba lat z niepełnosprawnoscią (DALYs – diasbility adjusted life years) dla osób 50+ po złamaniu niskoenergetycznym wyniosła 21 lat na grupie 1000 pacjentów. Wartość ta przekracza te obserwowane u osób po udarze czy POChP. Uśredniony odsetek nieleczonych pacjentów w badanych krajach wyniosła 73% dla kobiet oraz 63% dla mężczyzn – co stanowi wzrost o ok. 17% w stosunku do 2010 roku. Autorzy szacują że powszechne wdrożenie Fracture Liasion Services w tych krajach pozwoliłoby zredukować liczbę złamań o conajmniej 19 000 złamań w skali roku. 
      Wg autorów obserwowana tendencja wzrostowa utrzyma się przez najbliższe kilka dekad. Uwzględniając braki w leczeniu pacjentów a także wysoką kosztoefektywność sytemów opartych na koordynatorze konieczne jest podjęcie działań, które pozwolą prowadzić skuteczną diagnostykę i leczenie pacjentów z grupy wysokiego ryzyka złamań niskoenergetycznych.  

Pełna treść opracowania dostępna jest nieodpłatnie w języku angielskim na stronie Archives of Osteoporosis: https://link.springer.com/article/10.1007/s11657-020-0706-y#Sec1

Dzięki International Osteoporosis Foundation system Fracture Liaison Services stał się marką rozpoznawaną na całym świecie. Obecnie organizacja uruchamia nowy program partnerski, który zgodnie z założeniami pozwoli podwoić liczbę obecnie istniejących FLS na świecie do końca 2022.

Celem osiągnięcia swojego ambitnego celu IOF nawiązuje współpracę z firmami AMGEN oraz UCB, a także Uniwersytetem w Oksfordzie. Uruchuchomienie programu Capture the Fracture Partnership będzie największą tego typu inicjatywą uruchomioną w dziedzinie chorób mięśniowo-szkieletowych w historii. Adresowana jest w głównej mierze do konkretnych krajów Azji – Pacyfiku, Ameryki Łacińskiej, Środkowego Wschodu oraz niektórych regionów Europy.

Wśród dodatkowych celów autorzy inicjatywy wyznaczyli zredukowanie liczby złamań bliższego końca kości udowej i trzonów kregów o 25% do 2025 roku. Obecnie wg statystyk, liczba chorych na osteoporozę przekracza 200 mln co skutkuje złamaniem niskoenergetycznym pojawiającym się co 3 sekundy. Zgodnie z badaniami naukowymi, systemy wtórnej prewencji oparte na koordynatorze są na tą chwilę najskuteczniejszą formą przeciwdziałania tym złamaniom. Wg badań epidemiologicznych 80% osób z grupy wysokiego ryzyka nie otrzymuje odpowiedniej opieki medycznej po pierwszym złamaniu niskoenergetycznym. Na skutek tego co roku odnotowuje się ok 8,9 mln nowych złamań osteoporotycznych. 

Autorzy inicjatywy oprocz doskonalenia wdrażanych programów mentoringowych, przygotowują uniwersalne narzędzie do zbierania danych z FLS-ów objętych analizą, które pozwoli obserwować postępy akcji. 

Inicjatywa zachęca  dodatkowo członków organizacji naukowych do:
– promowania FLS jako skutecznej formy prewencji w swoim kraju, 
– otwierania nowych ośrodków w ramach funkcjonujących jednostek opieki zdrowotnej, 
– czynnego włączania się w opracowywanie rozwiązań charakterystycznych dla danego kraju;

Więcej informacji na temat Capture the Fracture oraz Programu Partnerskiego na stronie www (wersja ENG): https://www.capturethefracture.org/capture-fracture-partnership

Na przestrzeni ostatnich dekad powiązano niedobór witaminy D z licznymi schorzeniami onkologicznymi, a także tymi w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego, neurologicznego i oddechowego. W świetle ostatnich dowodów naukowych do grupy tych schorzeń należy dołaczyć COVID-19.

      W maju ukazały się dwie prace poruszające kwestię zależności między witaminą D a COVID-19, który z dnia na dzień stał się największym wyzwaniem stojącym przed Światową Organizacją Zdrowia. Ilie i wsp. w swojej pracy zaobserwowali, że osoby z niedoborem wit. D częściej chorowały na COVID-19 a także były obciążone większym ryzykiem zgonu z jego powodu. W tym samym czasie Daneshkhah i wsp. odnotowali, że liczba zidentyfikowanych przypadków COVID-19 byla wyższa w krajach, gdzie niedobór wit D wynika w dużej mierze z położenia geograficznego. Jednocześnie autorzy zwracają na uwagę, że liczba potwierdzonych przypadków jest ściśle związana z liczbą wykonywanych testów oraz podjętymi działaniami prewencyjnymi – co nie zostało uwzględnione w ich pracy. Na wyniki wpłynąć mogły także inne towarzyszczące czynniki, których na tą chwilę autorzy nie byli w stanie zidentyfikować. Mimo, że wniosków z prac nie możemy być pewni, warto zwrócić uwagę, że w przeszłości różne prace zwracały uwagę na zależność między wit D a układem odpornościowym. 

Niedobór witaminy D może prowadzi do zmniejszenia zdolności białych krwinek do dojrzewania, a co za tym idzie do produkcji antygenów niezbędnych do zwalczania infekcji. Witamina D może zapobiegać uwalnianiu przez makrofagi cytokin prozapalnych oraz chemokin. Dodatkowo zaś może zwiększać ekspresję ACE-2 (enzym konwertazy angiotensyny), która jak dowiedziono jest powiązana z lepszym rokowaniem chorych na COVID-19. 

Wyniki badań mogę mieć szczególne znaczenie w populacjach obciążonych zwiększonym ryzykiem niedoborów wit D, wliczając osoby otyłe, niedożywione, z zepsołem krótkiego jelita, długotrwale leczone lekami przeciwpadaczkowymi oraz starsze. Jednocześnie potrzebne są dalsze badania, żeby potwierdzić wyniki. 

Źródło: https://osteoporosis.ca/vitamin-d-and-potential-impact-on-the-severity-of-covid/?fbclid=IwAR07VGk4NIGpoRiEGgGmMMZqGhYCv4jeNxH8dnjguQptkyf0undP-mrMyRw

Organizatorzy tegorocznego Światowego Kongresu Osteoporozy i Osteoartrozy, w odpowiedzi na wezwanie hiszpańskiego Ministra Zdrowia (w związku z szerzącą się liczbą zachorowań na koronawirusa), podjęli decyzję o przeniesieniu terminu kongresu na 20-23.08.2020.

Uwzględniając przyczyny odwołania wydarzenia organizatorzy zakwalifikowali je jako działanie „siły wyższej”, w tym przypadku zagrożenia epidemią COVID-19. Opłacone rejestracje przechodzą automatycznie na nowy termin wydarzenia. Osoby, które nie są w stanie uczestniczyć w wydarzeniu w terminie 20-23.08.2020 mają możliwość otrzymania 50% zniżki na udział w wydarzeniu w 2021 roku w Londynie. 

Więcej informacji na stronie www wydarzenia: https://mailing.humacom.com/t/ViewEmail/i/EDF84C7652201CC32540EF23F30FEDED/30058E3CC1850932025DA65DC0D0F53A

W związku z trwającą sytuacją epidemiczną w Hiszpanii, Organizatorzy Swiatowego Kongresu Osteoporozy i Osteoartrozy, podjęli decyzję o zmianie charakteru wydarzenia na zdalny.

Organizatorzy WCO-IOF-ESCEO zdecydowali się na zmianę formy Kongresu na wersję wirtualną w związku z kolejnymi decyzjami rządu hiszpańskiego wynikającymi z toczącej się epidemii COVID-19. 

Kongres będzie miał charakter wykładów prowadzonych „na żywo” zgodnie z programem sesji (wykłady plenarne oraz Spotkania z Ekspertem) prowadzonych przez wyznaczonych Prowadzącących. Uczestnicy sesji będą mieć możliwość zadawania pytań. Pozostałe doniesienia naukowe przedstawione zostaną w formie nagranych wcześniej wystąpień  – zarówno w zakresie wyselekcjonowanych donsiesień ustnych, sponsorowanych i niesponsorowanych sympozjów a także sesji plakatowych. Nagrane spotkania będą dostępne dla zarejestrowanych uczestników Kongresu przez okres 3 miesięcy od jego otwarcia. 

Szczegóły odnośnie organizacji spotkania zostaną dostarczone bezpośrednio zarejestrowanym uczestnikom Kongresu.

Więcej szczegółów na stronie www: https://mailing.humacom.com/t/ViewEmail/i/EDF84C7652201CC32540EF23F30FEDED/30058E3CC1850932025DA65DC0D0F53A

Zachęcamy do zapoznania się z raportem na temat osteoporozy w Polsce opublikowanym w listopadzie 2019.

Jak podają autorzy celem raportu jest przedstawienie epidemiologii osteoporozy, zrealizowanych świadczeń, wykorzystanych recept na leki stosowane w osteoporozie, ciągłości farmakoterapii oraz złamań osteoporotycznych. Publikacja obejmuje zakres 2013-2018. Raport opublikowano w ramach Światowego Dnia Osteoporozy, obchodzonego standardowo 20 października każdego roku. 

Do najważniejszych wniosków autorzy włączyli:

1.  Osteoporoza jest chorobą, która na świecie dotyka 22,1% kobiet oraz 6,1% mężczyzn powyżej 50. roku życia. Szacowana liczba osób chorych na osteoporozę w Polsce w 2018 roku, oparta na wskaźnikach epidemiologicznych, to 2,1 mln, z czego 1,7 mln to kobiety.
2.  Do głównych niemodyfikowalnych czynników ryzyka zachorowania na osteoporozę należą zaawansowany wiek, płeć żeńska oraz rasa kaukaska. Wskazuje się również szereg potencjalnie modyfikowalnych czynników ryzyka, takich jak niska podaż wapnia, niedobór witaminy D, nadmierne spożycie alkoholu, palenie tytoniu, czy siedzący tryb życia i nieuruchomienie.
3.  Na podstawie danych Narodowego Funduszu Zdrowia oszacowano, że w 2018 roku chorobowość rejestrowana wyniosła niemal 555 tys. Ogólnopolski wskaźnik chorobowości rejestrowanej na 100 tys. ludności powyżej 50. roku życia wyniósł 3 674, przy czym różnice na poziomie powiatów były dziesięciokrotne.
4.  Wartość refundacji świadczeń z powodu osteoporozy w 2018 roku wyniosła 42 mln zł dla 222 tys. pacjentów. W 2018 roku recepty na leki stosowane w leczeniu osteoporozy zrealizowało 133 tys. pacjentów, a wartość tych leków wyniosła 47,6 mln zł. Średnia wartość refundacji w przeliczeniu na pacjenta wyniosła 306 zł zaś średnia wartość dopłat pacjenta 53 zł.
5.  Porównując szacowaną liczbę chorych (pkt 1) z wartością chorobowości rejestrowanej (pkt 3) oszacowano, że stopień niedoszacowania liczby chorych na osteoporozę w 2018 roku wyniósł 74%. Odpowiada to liczbie 1,56 mln niezdiagnozowanych osób, z czego prawie 500 tys. było powyżej 80. roku życia.
6.  26,5% pacjentów stosujących leki oparte na alendronianie, którzy rozpoczęli terapię w 2017 roku, przyjmowało je regularnie tzn. charakteryzowali się MPR ⩾ 80% (ang. medication possesion ratio—stopień posiadania leku). W przypadku pacjentów leczonych przy pomocy denosumabu średni MPR wyniósł 90%.
7.  W 2018 roku odnotowano 120 tys. złamań, które najczęściej przypisywane są osteoporozie. Wartość refundacji świadczeń z tego powodu wyniosła 476 mln zł, z czego 71% to środki przeznaczone na świadczenia z powodu złamań bliższego końca kości udowej (b.k.k.u.) (34,7 tys. złamań w 2018 roku).
8.  W 2017 roku śmiertelność roczna po złamaniach b.k.k.u. wyniosła 29,4%. Liczba utraconych lat życia, które można bezpośrednio przypisać tym złamaniom to 20,0 tys.
9.  Dane o złamaniach w 2017 roku wskazują, że w ciągu 6 miesięcy od złamania jedynie u 2,5% wykonano badanie densytometryczne, a po 2,0% z nich została zrealizowana recepta na leki stosowane w leczeniu osteoporozy.
   
   Pełna treść raportu dostępna jest pod adresem www: https://zdrowedane.nfz.gov.pl/pluginfile.php/211/mod_resource/content/6/1911_nfz_o_zdrowiu_osteoporoza.pdf