1

World Osteoporosis Day – 20.10.2018

Już w sobotę 20.10.2018 odchodzić będziemy coroczny Światowy Dzień Osteoporozy. Z tej okazji w Krakowie pacjenci będą mieć możliwość bezpłatnych badań w kierunku osteoporozy.

Akcja bezpłatnych badań z okazji ŚDO jak co roku organizowana jest w Krakowskim Centrum Medycznym. Adresowana jest do kobiet i mężczyzn po 60 roku życia. Rejestracja telefoniczna możliwa jest pod numerem 12 430 00 00 na hasło Światowy Dzień Osteoporozy. Liczba miejsc ograniczona (decyduje kolejność zgłoszeń).

Światowy Dzień Osteoporozy (ŚDO) po raz pierwszy został zorganizowany 20.10.1996 przez brytyjskie National Osteoporosis Society przy wsparciu Komisji Europejskiej. Głównym organizatorem obchodów było i pozostaje International Osteoporosis Foundation (IOF). Głównym celem akcji jest zwiększania świadomości na temat osteoporozy i jej głównym powikłaniem jakim są złamania niskoenergetyczne. Na przestrzeni 23 lat ŚDO miały różne tematy przewodnie: 

  • 1996: Awareness
  • 1997: Awareness
  • 1998: Awareness
  • 1999: Early Detection
  • 2000: Building Bone Health
  • 2001: Bone Development in Youth
  • 2002: Preventing a First Fracture
  • 2003: Quality of Life
  • 2004: Osteoporosis in Men
  • 2005: Exercise
  • 2006: Nutrition
  • 2007: Risk Factors
  • 2008: Advocate for Policy Change
  • 2009: Advocate for Policy Change
  • 2010: Signs and Symptoms of Spinal Fractures
  • 2011: 3 Steps to Prevention: Calcium, Vitamin D and Exercise
  • 2012: Stop at One: Make your First Break your Last
  • 2013: Strong Women Make Stronger Women
  • 2014: Real Men Build Their Strength from Within
  • 2015: Serve Up Bone Strength
  • 2016: Love Your Bones – Protect your Future
  • 2017: Love Your Bones – Protect your Future


Temat przewodni tegorocznych obchodów pozostał taki jak w latach 2016-2017. Podobnie jak w latach poprzednich organizatorzy zachęcają do ubierania sie w tym dniu na biało by okazać wsparcie osobom chorującym na tę chorobę, pozostającym w grupie ryzyka złamań niskoenergetycznych. Więcej informacji na temat obchodów World Osteoporosis Day oraz materiały promocyjno-informacyjne kampanii dostępne są na stronie
www.




Orthopaedics and Traumatology Eastern Convention

 6-8.12.2018, Poznań 

Nadzór Naukowy:
– Katedra i Klinika Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Ręki Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu
– Polskie Towarzystwo Ortopedyczne i Traumatologiczne
– European Federation of National Associations of Orthopaedics and Traumatology

Wczesna rejestracja do 30.10.2018.

Program dostepny pod adresem www.

Językami wykładowymi są język angielski i rosyjski.

Organizator:
Wydawnictwo Termedia
ul. Kleeberga 2
61-615 Poznań
tel./faks +48 61 656 22 00
efort@termedia.pl

Więcej informacji oraz rejestracja na stronie www.




V Ogólnopolska Konferencja Pułapki Codziennej Praktyki Lekarskiej

13-14.10.2017, Poznań
Miejsce:
IBB Andersia Hotel,
Plac Władysława Andersa 3,
Poznań

Kierownik naukowy:
prof. dr hab. med. Leszek Czupryniak

Partnerstwo merytoryczne i nadzór naukowy:
Klinika Diabetologii i Chorób Wewnętrznych, Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie

Organizator:
Wydawnictwo Termedia

Biuro organizacyjne:
WydawnictwoTermedia
ul. Kleeberga 2
61-615 Poznań
tel./faks +48 61 656 22 00
szkolenia@termedia.pl

Więcej informacji oraz rejestracja na stronie www.




VII Mazurskie Sympozjum Ortopedyczne

16-19.06.2016, Giżycko

Przewodniczący Komitetu Naukowego:
Prof. dr hab. med. Wojciech Marczyński

Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego:
Dr n. med. Tomasz Przymorski

Organizatorzy:
Oddział Urazowo Ortopedyczny Szpitala Powiatowego w Giżycku
CMKP Samodzielny Szpital Kliniczny im. A. Grucy w Otwocku

Centrum Konferencyjne:
Ośrodek AZS Centralnego Ośrodka Sportu Akademickiego w Wilkasach
ul. Niegocińska 5, Wilkasy
11-500 Giżycko

Patronat honorowy:
Polskie Towarzystwo Ortopedii i Traumatologii

Wiecej informacji oraz rejestracja na stronie www




OSTEOPOROSIS AND ATHEROSCLEROSIS



VI Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 25-26.09.2015

 

L41

OSTEOPOROSIS AND ATHEROSCLEROSIS

Sokolovic S.

Cardiology Clinic, University Clinical Center Sarajevo & Medical Faculty Sarajevo, Bosnia and Herzegovina

Key words: osteoporosis, atherosclerosis, cardiovascular risk factors

 

Introduction. The association between Osteoporosis and Atherosclerosis has been studied recently in a significant number of RCTs. The evidence based medicine have shown similarities in degenerative/inflammatory pathophysiological pathways and in risk factors. Treatment of one disorder have the impact on the other one. Patients with both disorders share the common risk factors. For both disorders, the prevalence of cardiovascular events and osteoporosis increase for gender and age.

The objective of this paper was to study the atherosclerosis association in osteoporotic patients.

Material and Method. This study is follow-up of previous retrospective study with new prospective included patients. Total of 146 osteoporotic patients were examined for CV risk factors and concomitant diseases. Patients with osteoporosis were divided in two groups: Glucocorticoid induced osteoporosis (GIO) and Postmenopausal osteoporosis  (PMO). The retrospective/prospective clinical study was designed. There were 132 females (90,4%) and 14 males (9,6%). The average age in total was 64,96 years. In the female group the average age was 64,65years (range 39-90y), while in the male group it was 65,47 years (range 46 – 78y). The most frequent cause of OP was PMO observed in 75 pts (51,37%) and  GIO was observed in 71 pts (48,63%). The transthoracic echocardiography was performed as the main diagnostic tool for the calcium deposition in the heart and aorta. 

Results. All patients with osteoporosis had atherosclerosis manifested in a deposition of calcium in the heart and aorta. Majority of patients were females and within the age of approximately 65 years old. The arterial hypertension was present in 96 pts, lipid profile was increased in 89 patients, smoking in 82 and patients, and 71 pts used glucocorticoids to treat rheumatic diseases.

Conclusion. The results obtained from our study have shown the link between cardiovascular risk factors, atherosclerosis and osteoporosis in lipid abnormalities, smoking, arterial hypertension, gender and age.

 

L41

OSTEOPOROZA A MIAŻDŻYCA

Sokolovic S.

Cardiology Clinic, University Clinical Center Sarajevo & Medical Faculty Sarajevo, Bosnia and Herzegovina

Słowa kluczowe: miażdżyca, osteoporoza, czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych

 

Wprowadzenie: Związki pomiędzy osteoporozą a arteriosklerozą są obecnie przedmiotem wielu randomizowanych badań. Medycyna oparta na dowodach (EBM) wykazała wiele podobieństw w zakresie degeneracyjnych/zapalnych szlaków fizjologicznych i czynnikow ryzyka. Leczenie jednej choroby ma wpływ na drugą, wspóne są też u pacjentów czynniki ryzyka. Dla obydwu chorób występowanie zdarzeń sercowo-naczyniowych i osteoporozy wzrasta wraz wiekiem i płcią.

Celem niniejszej pracy było zbadanie wystepowania miażdżycy u pacjentów z osteoporozą.

Materiał I metoda: Badanie to jest kontynuacja wcześniejszego badania retrospektywnego z potencjalnie nowymi włączonymi pacjentami. Łącznie 146 pacjentów z osteoporozą badano pod kątem czynników ryzyka chorób układu krążenia oraz chorób współistniejących. Pacjentów z osteoporozą podzielono na dwie grupy: osteoporozy indukowanej glikokortykoidami (OIG) i osteoporozy pomenopauzalnej (OP). Zaplanowano badania retrospektywno/prospektywne. Wzięły w nim udział 132 kobiety (90,4%) i 14 mężczyzn (9,6%), średni wiek  wynosił 64,96 lat. W grupie żeńskiej średnia wieku wynosiła 64,65 lata (zakres 39-90 lat), podczas gdy w grupie mężczyzn było to 65,47 lat (zakres 46 – 78 lat). Najczęstszą przyczyną osteoporozy była OP zaobserwowana w 75 przypadków (51,37%), zaś OIG zaobserwowano u 71 chorych (48,63%). Wykonano echokardiografię przezklatkową jako główne narzędzie diagnostyczne do zbadania depozycji wapnia w sercu i aorcie.

Wyniki. U wszystkich pacjentów z osteoporozą stwierdzono miażdżycę, przejawiającą się osadzaniem wapnia w sercu i aorcie. Większość chorych stanowiły kobiety oraz pacjenci w wieku około 65 lat. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 96 chorych, podwyższony profil lipidowy u 89 pacjentów, palenie w 82 pacjentów, a 71 chorych stosowało glikokortykosteroidy w leczeniu chorób reumatycznych.

Podsumowanie: Wyniki uzyskane z naszego badania wykazały związek między czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, miażdżycy i osteoporozy, w zakresie zaburzeń lipidowych, w palenie, nadciśnienia tętniczego, płci i wieku.




KRUCHOŚĆ (FRAILTY), SARKOPENIA A UPADKI

V Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 29.09-1.10.2011

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2011, vol 13 (Suppl. 1). str 87

 


L40

KRUCHOŚĆ (FRAILTY), SARKOPENIA A UPADKI

Skalska A.

            Frailty to stan zwiększonej podatności na działanie endo- i egzogennych czynników stresogennych, wynikający ze zmniejszenia rezerw fizjologicznych w następstwie obniżonej wydolności wielu układów oraz wielosystemowej dysregulacji, co ogranicza zdolność utrzymania homeostazy organizmu i reagowania na stres. Konsekwencje obejmują wzrost ryzyka hospitalizacji, upadków i urazów, ujawnienia niepełnosprawności, utraty samodzielności i śmierci. Fizyczny fenotyp kruchości obejmuje niezamierzony spadek wagi, utratę masy i siły mięśniowej, spowolnienie chodu, subiektywne uczucie wyczerpania i małą aktywność fizyczną. Kluczowym elementem kruchości jest sarkopenia – związana z wiekiem utrata masy i funkcji mięśni: siły i ich mocy. Konsekwencją sarkopenii jest wzrost ryzyka upadków, niesprawności, osteoporozy, upośledzenia tolerancji glukozy i zaburzeń termoregulacji. Najbardziej skuteczną metodą zapobiegania zespołowi kruchości i utraty masy mięśniowej jest regularna aktywność fizyczna obejmująca trening siłowy, wytrzymałościowy i równowagi. Dla poprawy funkcji nerwowo-mięśniowej, siły mięśniowej i sprawności funkcjonalnej ważne jest uzupełnienie niedoboru witaminy D.

 

L40

FRAILTY, SARCOPENIA AND FALLS

Skalska A.




HISTOLOGICAL STRUCTURE OF THE REGENERATE IS FORMED DURING IMPLANTATION IN THE TIBIA OF BIOGENIC HYDROXYAPATITE, SATURATED WITH COPPER


V Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 20-21.09.2013

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2013, vol 15 (Suppl. 2).str 84-85

L43

HISTOLOGICAL STRUCTURE OF THE REGENERATE IS FORMED DURING IMPLANTATION IN THE TIBIA OF BIOGENIC HYDROXYAPATITE, SATURATED WITH COPPER

Petrosyants S., Luzin V., Stklyanina L., Berezhnoy E.

SE Lugansk State Medical University

Keywords: rat, tibia, defect, OK-015, regenerate, histological structure

Objectives. The bone healing is the continuous process, determined by the plural exo- and endogenous factors. Bone injures may distort as well as stimulate the longitudinal bone growth. The trauma of the bone shaft demands the proper fixation and adequate nutrients and osteotrophic supply.

Aim. To study the dynamics of the histological structure of the regenerate, formed during implantation in the tibia of biogenic hydroxyapatite OK-015, saturated with copper.

Materials and methods. The experiment was conducted on 252 white male rats with an initial weight of 135-145 g divided into the 6 groups: 1-group – intact animals, 2-group – rats, which were applied through a defect in the tibia with diameter of 2.2 mm. In 3-group were implanted into the defect material OK-015 without additives. 4-6 groups defect blocks filled with OK-015, saturated with copper at concentrations respectively 0.10%, 0.25% and 0.50%. After the experiment the animals were decapitated under ether anesthesia and isolated tibia. On histological sections of 6-8 microns thick, stained with hematoxylin-eosin, examined index of osteointegration and the area occupied by the implanted material.

Results. The index of osteointegration in 4-6 groups was more than in the third group (OK-015 without saturating copper). When the concentration of copper in the material was 0.10% the index of osteointegration was higher than the value of it in third group from 15 to 180 days respectively by 25.38%, 12.06%, 8.68%, 6.52%, 2.21%. In the 5th group was higher than control from 7 to 180 days respectively by 10.13%, 32.08%, 15.48%, 12.80%, 8.83%, 3.58%, and in 6th – group – from 7 to 90 days – by 26.68%, 52.18%, 17.04%, 12.74%, 7.01%.

The bioresorption rate of OK-015 in the presence of copper ions also increased. Compared to the third group on the samples of 4-group was lower on 7, 15 and 90 days by 4.64%, 10.25% and 11.18%. When the concentration of copper in the implant were 0.25% and 0.50% the area occupied by the implanted material was smaller than the third group during all periods of the experiment respectively by 3.00%, 10.39%, 8.25%, 4.58%, 11.64%, 6.62% and 7.62%, 15.78%, 10.81%, 8.59%, 13.50%, 10.38%.

Conclusions. Saturation of biogenic hydroxyapatite with copper is accompanied by optimization of the processes of reparative regeneration of bone and acceleration processes of bioresorption and implant reconstruction.

This is manifested primarily decrease in the area occupied by the particles of the implanted material, as well as an increase in the index of osteointegration.

 

L43

BUDOWA HISTOLOGICZNA REGENERATU POWSTAJE PODCZAS WSZCZEPIANIA W KOŚĆ PISZCZELOWĄ BIOGENNEGO HYDROKSYAPATYTU NASYCONEGO MIEDZIĄ

Petrosyants S., Luzin V., Stklyanina L., Berezhnoy E.

SE Lugansk State Medical University

Słowa kluczowe: szczur, kość piszczelowa, ubytek, OK-015, regeneracja, struktura histologiczna

Wstęp. Zrost kości jest procesem ciągłym, determinowanym przez mnogie czynniki egzo- i endogenne. Urazy kości mogą zarówno wypaczać, jak i stymulować wzrost kości na długość. Uraz trzonu kości wymaga właściwego zespolenia, odpowiednich składników odżywczych oraz ukrwienia.

Cel. Badanie dynamiki budowy histologicznej regeneratu tworzonego podczas wszczepiania w kość piszczelową biogenicznego hydroksyapatytu OK-015, nasyconego miedzią.

Materiał i metody. Doświadczenie prowadzono na 252 dojrzałych białych samcach szczurów o początkowej wadze 135-145 g, podzielonych na 6 grup: 1 grupa – zwierzęta nieoperowane, 2 grupa – szczury, którym uszkodzono kość piszczelową na przekroju 2,2 mm. W grupie 3 wszczepiono w ubytek kości materiał OK-015 bez dodatków. Grupy 4-6 – ubytki kości wypełniono OK-015 nasyconym miedzią w stężeniu odpowiednio 0,10%, 0,25% i 0,50%. Po zakończeniu eksperymentu zwierzęta uśmiercono w znieczuleniu eterem i wyizolowano kości piszczelowe. Na wycinkach histologicznych o grubości 6-8 mikronów, barwionych hematoksyliną i eozyną, zbadano indeks osteointegracji i obszar zajmowany przez wszczepiony materiał.

Wyniki. Indeks osteointegracji w grupach 4-6 był wyższy niż w trzeciej grupie (OK-015 bez nasycenia miedzią). Gdy stężenie miedzi w materiale wynosiło 0,10% indeks osteointegracji był wyższy niż jego wartość w trzeciej grupie od 15 do 180 dni, odpowiednio o 25,38%, 12,06%, 8,68%, 6,52%, 2,21%. W 5 grupie był wyższy niż w grupie kontrolnej od 7 do 180 dni, odpowiednio o 10,13%, 32,08%, 15,48%, 12,80%, 8,83%, 3,58%, a w 6. grupie – od 7 do 90 dni – o 26,68%, 52,18 %, 17,04%, 12,74%, 7,01%. Wskaźnik bioresorpcji OK-015 w obecności jonów miedzi również wzrosnął. W porównaniu do 3. grupy, na próbkach 4. grupy był niższy po 7, 15 i 90 dniach o 4,64%, 10,25% i 11,18%. Gdy stężenie miedzi w implancie wynosiło 0,25% i 0,50% obszar zajmowany przez wszczepiony materiał był mniejszy niż w grupie trzeciej w trakcie wszystkich okresów eksperymentu odpowiednio o 3,00%, 10,39%, 8,25%, 4,58%, 11,64%, 6,62% i 7,62%, 15,78%, 10,81%, 8,59%, 13,50%, 10,38%.

Wnioski. Nasyceniu biogennych hydroksyapatytów miedzią towarzyszy optymalizacja procesów reparacyjnej regeneracji kości i przyspieszenie procesów bioresorpcji oraz rekonstrukcji implantu. Przejawia się to przede wszystkim w zmniejszeniu powierzchni zajmowanej przez cząstki implantowanego materiału, jak również we wzroście wskaźnika osteointegracji.




POTENCJAŁ TERAPEUTYCZNY BISFOSFONIANÓW

I Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 6-8.10.2005

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2005, vol 7 (Suppl. 1), s103-104.

L40
POTENCJAŁ TERAPEUTYCZNY BISFOSFONIANÓW

Roman S. Lorenc, Marcin Kruk
Zakład Biochemii i Medycyny Doświadczalnej, Instytut „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka”, Warszawa

Bisfosfoniany są analogami pirofosforanu, w których atom tlenu w mostku P-O-P został zastąpiony atomem węgla wraz z podstawionymi dwoma łańcuchami bocznymi. Właściwości bisfosfonianów wynikają z ich budowy chemicznej. Wiązanie P-C-P nie jest hydrolizowane in vivo, co czyni te związki stabilnymi metabolicznie, obecność dwóch grup fosforanowych tłumaczy ograniczoną wchłanialność z przewodu pokarmowego (około 1%). Natomiast wysokie powinowactwo do hydroksyapatytu umożliwia jego akumulację w tkance kostnej. Potencjał terapeutyczny poszczególnych bisfosfonianów jest zróżnicowany, a różnica w mocy oddziaływania sięga nawet do 10 000 razy. Najsilniej działające bisfosfoniany zawierają w łańcuchu bocznym grupę aminową lub atom azotu.
Oddziaływanie bisfosfonianów na kość wykracza poza ich zdolności wiązania się do hydroksyapatytu, odznaczają się bowiem także bezpośrednim wpływem na komórki kostne. Autoradiografia kości wskazuje, że w 24 godz. po podaniu znakowanego radiologicznie związku jest on preferencyjnie lokowany na powierzchni resorpcyjnej kości, tuż pod warstwą osteoklastów. Z kolei mikroskopia elektronowa udokumentowała, że błony rąbka szczoteczkowego osteoklastów rozwarstwiają się po 24 godz. przy całkowitym ich zaniku w okresie 48 godz. od chwili podania leku. Selektywność oddziaływania bisfosfonianów na kość zasadniczo związana jest z lokalizacją leku w kości jak również z jego powinowactwem do hydroksyapatytu. Odkrycia histomorfometryczne na poziomie tkankowym potwierdziły obniżoną aktywację remodelacji połączonej z redukcją resorpcji kostnej. Najaktywniejsze aminobisfosfoniany, posiadają pełną aktywność farmakologiczną bez wywierania negatywnego wpływu na mineralizację.
Wchłanianie z przewodu pokarmowego ulega wydatnemu obniżeniu w sytuacji, gdy bisfosfoniany są przyjmowane razem z pożywieniem, które w istotny zakłóca ich wchłanianie. Dlatego zalecenia terapeutyczne podnoszą konieczność przyjmowania leku 1 godzinę przed posiłkiem. Po podaniu doustnym czy też parenteralnym, bisfosfoniany są szybko wychwytywane przez tkankę kostną a reszta wydalana wraz z moczem. Efektywność wiązania ich przez kość jest wyższa w miejscach aktywnego obrotu kostnego i spada wraz z wiekiem. Okres półtrwania bisfosfonianów w kości jest podobny do okresu półtrwania samej kości i jest szacowany na 200-300 dni, dla szczurów i 10 lat dla człowieka.

L40
THERAPEUTIC POTENTIAL OF BISPHOSPHONATES

Roman S. Lorenc, Marcin Kruk
Department of Biochemistry and Experimental Medicine, The Children’s Memorial Health Institute, Warsaw, Poland

Bisphosphonates are analogs of pyrophosphate in which the oxygen bridge in POP has been replaced by a carbon, with has two additional side-chains. The chemistry of bisphosphonates predicts their properties. The P-C-P bond is not hydrolysed in vivo, which makes these compounds metabolically stable. The two highly charged phosphate groups vastly reduce the membrane permeability, which accounts for the limited absorption in the gastrointestinal tract (around 1%). Due to the bigeminal phosphate structure, these compounds bind avidly to hydroxyapatite and concentrate in bone. On the same the other side-chain of the carbon is responsible for its pharmacological activity, with various potency even in 10.000-fold limits. The most potent compounds contain an amino group or nitrogen atom in the side-chain.

The effect of bisphosphonates on bone is not related to their ability to bind to hydroxyapatite, but is due to direct action on bone cells. The more potent compounds, such as the amino bisphosphonates, have full pharmacological activity without producing any detectable effects on mineralization. Autoradiography of bone sections shows that, 24 hours after the administration of radioactively labelled compound is preferentially localized on bone resorption surfaces underneath osteoclasts. Electron miscrographs show disruption of the osteoclast ruffled border membrane. 24 hours and total its absence after 48 hours from administration of the drug. The selective action on bone is probably due to the localization of the drug in bone as a result of its binding to hydroxyapatite. At the tissue level, histomorphometric findings are consistent with decreased activation of bone remodeling and reduction of bone resorption. The pharmacokinetics properties of these compounds are determined by their chemical structure.

Absorption from alimentary tract is significantly reduced when bisphosphonates are taken with food with calcium substantially interfering with absorption. It is recommended that the drug is taken in the morning with a full glass of water, about 1 hour before breakfast. Following either i.v. or oral administration, bisphosphonates are very rapidly taken up by the skeleton and the balance is excreted in the urine. The uptake in bone is higher at sites of active bone turnover and decreases with skeletal age. Within 24 hours, less than 1% of the alendronate administered is found in all other tissues. The half-life in bone is similar to the half-life of bone itself, and was estimated at 200-300 days for rats, and 10 years for humans.




L37 LOSY CHORYCH PO ZŁAMANIU SZYJKI KOŚCI UDOWEJ

III Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 24-26.09.2009

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:93.
 
 
L37
LOSY CHORYCH PO ZŁAMANIU SZYJKI KOŚCI UDOWEJ
 
Horst-Sikorska W., Wawrzyniak A., Marcinkowska M. 
Katedra i Zakład Medycyny Rodzinnej AM im. K. Marcinkowskiego
ul. Przybyszewskiego 49, 60-355 Poznań
 
Słowa kluczowe: Osteoporoza, złamanie bliższego końca kości udowej, śmiertelność
 
Złamanie bliższego końca kości udowej wpływa znacząco na życie pacjentów.
Celem pracy była ocena wpływu wybranych parametrów stylu i jakości życia przed złamaniem na długość życia pacjentów poddanych leczeniu operacyjnemu złamania bkku. Badaną grupę stanowiło 98 pacjentów w wieku od 49 do 92 lat (średnio 77,4). Źródłem danych na temat stanu zdrowia i jakości życia z okresu sprzed oraz po zdarzeniu była ankieta wypełniona przez pacjentów, a informacje dotyczące metody zastosowanego leczenia chirurgicznego, czasu wdrożenia od momentu wystąpienia złamania uzyskano z dokumentacji medycznej. W trakcie siedmiu lat trwania badania zmarło 44% osób z analizowanej grupy. Roczna śmiertelność wynosiła 24%. Spośród wszystkich żyjących pacjentów po złamaniu bkku leczenie farmakologiczne osteoporozy podjęło 7 chorych. Średni wiek w grupie pacjentów, którzy przeżyli wynosił – 73 lata, tych którzy zmarli 80,5 roku. W grupie pierwszej wcześniejszą aktywność fizyczną deklarowało 85% wobec 16% w grupie osób zmarłych. Samodzielność w życiu codziennym przed złamaniem podawało 95% w grupie pierwszej i 72% z grupy drugiej. Spośród osób z grupy pierwszej przed złamaniem samotnie mieszkało 33%, a w grupie drugiej 47%. Do najważniejszych czynników rokowniczych pacjentów po złamaniu bkku należą wiek pacjenta, stan zdrowia przed złamaniem, sprawność fizyczna oraz samodzielność oraz sytuacja rodzinna, szczególnie samotność. Konieczne jest zapewnienie pacjentom w krytycznym okresie pierwszego roku po złamaniu kompleksowej iciągłej rehabilitacji.
 
 
L37
FATE OF PATIENTS AFTER FEMORAL NECK FRACTURE
 
Horst-Sikorska W., Wawrzyniak A., Marcinkowska M. 
Department of Family Medicine, University of Medical Sciences, Poznań, Poland
 
Key words: Osteoporosis, hip fracture, mortality.
 
The hip fracture has a substantial influence on a patient’s life. The aim of this study was to evaluate the influence of selected life style and quality of life factors prior to bone fracture on life expectancy after surgical treatment. The study group consisted of 98 patients aged 49 – 92 years (mean 77.4years). Questionnaires filled by patients were the main source of information about patients’ life style and quality of life before and after hip fracture. Methods and time of surgical treatment of bone fracture were extracted from patients’ medical records. During the 7 – years of follow up died 44 % patients from the study group. The 1- year mortality was 24%. Among all alive patients after hip fracture only 7 persons received the treatment for osteoporosis. The mean age in alive patients group was 73 years, in died patient group was 80.5 years. In alive patients group the physical activity before fracture declared 85% vs. 16% in died patients group, independence in everyday life was respectively 95% vs. 72%, loneliness 33% vs. 47%. The most important prognostic factors after hip fracture are: age, physical and psychological condition, independence, family situation, especially loneliness. It is crucial, especially during the critical first year after hip fracture, to supply a complex and continuous rehabilitation.
 




Zastosowanie serm-ów w leczeniu osteoporozy dzisiaj i w przyszłości

II Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 11-13.10.2007, L38


 Dębski R.

 

Klinika Położnictwa i Ginekologii CMKP, Warszawa

 

(brak streszczenia)

(no abstract submitted)




Diagnostyka obazowa aseptycznego i septycznego obluzowania endoprotez stawu biodrowego

Jan Świątkowski
Katedra i Klinika Ortopedii Akademii Medycznej w Warszawie
Adres do korespondencji: 02-005 Warszawa, ul. Lindley’a 4

Streszczenia zjazdu PTOiTR – 2000

W3

Najistotniejszym problem klinicznym wymagającym potwierdzenia i ilustracji technikami obrazowania są zmiany zachodzące kości świadczących o obluzowaniu aseptycznym i septycznym endoprotezy stawu.biodrowego Autor omawia przydatność diagnostyczną badań rentgenowskich, scyntygrafia tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego w ustaleniu ostatecznego rozpoznania metodami.




Wzrost BMI i WHR a redukcja gęstości mineralnej kośćca obwodowego

 

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s63-64.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s12.


L38
Wzrost BMI i WHR a redukcja gęstości mineralnej kośćca obwodowego podczas starzenia się polskich mężczyzn

Ewa Anita Jankowska1, Elżbieta Rogucka1, Marek Mędraś2
1 Zakład Antropologii PAN, Wrocław,
2 Kat. i Kl. Endokrynologii AM we Wrocławiu

Cele pracy były następujące: 1) ocena związków pomiędzy BMI i WHR a gęstością mineralną (BMC) kośćca obwodowego; 2) porównanie BMC a) u osób z BMI³27 i u tych z prawidłową masą ciała, b) u osób z nadmiernym otłuszczeniem brzusznym (WHR³0,95) i u tych z prawidłową dystrybucją tkanki tłuszczowej; 3) oszacowanie, w jakim stopniu BMI i WHR mogą modyfikować ryzyko względne wystąpienia osteopenii w badanej populacji. Materiał stanowiła grupa 272 zdrowych mężczyzn, w wieku 20-60 lat, mieszkańców Wrocławia. BMC części beleczkowej, korowej i całej kości promieniowej oceniono metodą pQCT (Stratec 960). BMI i WHR posłużyły jako wskaźniki, odpowiednio, otłuszczenia ogólnego i dystrybucji tkanki tłuszczowej. Zależności pomiędzy zmiennymi oceniano metodą regresji liniowej. Różnice wartości BMC zależnie od BMI i WHR testowano przy pomocy analizy kowariancji ANCOVA. Regresja logistyczna pozwoliła określić ryzyko względne wystąpienia osteopenii zależnie od BMI i WHR. Odnotowano korelację pomiędzy BMI i jedynie trab BMC (r=0,17;p.=0,03). U osób z BMI³27, w porównaniu do tych z BMI<27, odnotowano wzrost tylko trabBMC (F=5,38;p.=0,02). BMI (BMI³27 versus BMI<27), przy kontroli WHR, nie zmienił ryzyka wystąpienia osteopenii u badanych. Odnotowano ujemne korelacje pomiędzy WHR a trabBMC (r=-0,30;p.<0,001), cortBMC (r=-0,30;p.<0,001) i total BMC (r=-0,34;p.<0,001). Wśród badanych z WHR³0,95, w porównaniu do osób z WHR<0,95, stwierdzono redukcję trabBMC, cortBMC i total BMC. Wśród mężczyzn z WHR³0,95 (przy kontroli BMI) odnotowano około 1,5-krotny wzrost ryzyka wystąpienia osteopenii w zakresie trabBMC (OR=1,40; 95%CI=1,01-1,94), cortBMC (OR=1,82;95%CI=1,29-2,57) oraz total BMC (OR=1,61;95%CI=1,14-2,26) w porównaniu do osób z WHR<0,95. BMI jest nieistotny jako predyktor stanu kośćca obwodowego mężczyzn, podczas gdy podwyższone wartości WHR (otyłość brzuszna) często współistnieją z osteopenią.


L38
INCREASED BMI AND WHR VALUES, AND REDUCED BMC AT THE ULTRA-DISTAL RADIUS IN THE COURSE OF MALE AGING

Ewa Anita Jankowska1, Elżbieta Rogucka1, Marek Mędras,
1Institute of Anthropology, Polish Academy of Sciences, Wroclaw,
2Department of Endocrinology, Wroclaw Medical University, Poland

Aims of the study: 1) an evaluation of relationships between BMI and WHR, and bone mineral content (BMC); 2) a comparison of BMC a) between overweight men (BMI≥27) and non-obese subjects, b) between abdominally obese males (WHR≥0,95) and men without visceral adiposity; 3) an estimation of relative risk of osteopenia with regard to BMI and WHR values in a population based sample of Polish males. Patients comprised a group of 272 healthy men, aged 20–60, inhabitants of Wroclaw in the Lower Silesia region of Poland. Trabecular, cortical and total BMC at the ultra-distal radius were assessed by pQCT ( Stratec 960). BMI and WHR were used as parameters of general obesity and fat distribution, respectively. Relationships between variables were established by linear regression. The differences in BMC depending on BMI and WHR were tested by an analysis of co-variance (ANCOVA). A logistic regression allowed to estimate the relative risk of osteopenia (T-score <–1,0) with regard to BMI and WHR. BMI was positively related only to trabBMC (r=0,17; p.=0,03). Men of BMI≥27 had only a higher trab BMC when compared to nonoverweight subjects (F=5,38; p.=0,02). BMI (BMI≥27 versus BMI<27), controlled for WHR, did not affect a relative risk of male osteopenia. WHR was inversely related to trabBMC (r=–0,30; p.50,001), cortBMC (r=–0,30; p.50,001) and totalBMC (r=–0,34; p.50,001). Men of WHR≥0,95 had all densitometric parameters reduced when compared to men of WHR<0,95. Abdominally obese males (WHR≥0,95), controlled for BMI, had an increased relative risk of being osteopenic within trabecular (OR=1,40; 95% CI=1,01–1,94), cortical (OR=1,82; 95% CI=1,29–2,57) and total BMC (OR=1,61; 95% CI=1,14–2,26). BMI, as a predictor of bone mineral content at the ultra-distal radius, was rather of minor significance, whereas visceral adiposity (assessed by WHR) was accompanied by male osteopenia.

 




Program Capture the Fracture ma już 300 placówek zarejestrowanych na całym świecie

Po pozytywnym rozpatrzeniu aplikacji, Moscow City State Hospital stał się oficjalnie 300 ośrodkiem Fracture Liaison Services spełniających warunki programu Capture the Fracture firmowanego przez International Osteoporosis Foundation (IOF).   

Program Capture the Fracture (CTF) przedstawiający najlepsze praktyki w dziedzinie wtórnej prewencji złamań osteoporotycznych powoli wpisuje się w stały krajobraz placówek medycznych na świecie.  Aktualnie placówki zaliczane w poczet CTF znajduję się na terenie 39 krajów. Według podziału geograficznego IOF najwięcej placówek zlokalizowanych jest w Europie – 168 FLS-ów. W dalszej kolejności znalazły się rejon Azji/Pacyfiku – 57 placówek, Ameryki Północnej – 39, Ameryki Południowej – 29 oraz Afryka Subsaharyjska – 7 placówek.

Rosnąca sieć rozpoznawalnych placówek Fracture Liaison Services budzi szczególne nadzieje w kontekście zbliżającego się Światowego Dnia Osteoporozy, który wzorem lat ubiegłych będzie miał miejsce 20 października. 




VII Konferencja Post EULAR & ACR

7-8.12.2018, Poznań

Miejsce:
IBB Andersia Hotel,
pl. Andersa 3,
Poznań

Przewodniczący Komitetu Naukowego:
prof. dr hab. Włodzimierz Samborski

Partnerstwo merytoryczne i nadzór naukowy:
Klinika Reumatologii i Rehabilitacji Ortopedyczno-Rehabilitacyjnego Szpitala Klinicznego im. Wiktora Degi Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
oraz
Oddział Poznański Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego

Organizator:
Wydawnictwo Termedia

Biuro organizacyjne:
Wydawnictwo Termedia
ul. Kleeberga 2
61-615 Poznań
tel./faks +48 61 656 22 00

Więcej informacji oraz rejestracja na stronie www.




Powikłania kostne leczenia złamań ręki i nadgarstka (od złamania do zwyrodnienia)

19.10.2017, Warszawa

Miejsce szkolenia:
Centrum Szkoleniowe CEMED
ul. Broniewskiego 89, Warszawa

Koordynator merytoryczny:
Lek med Paweł Nowicki

Omawiane problemy:
– osteotomia kości promieniowej
– płytka kości łódeczkowatej
– four corner fusion
– osteotomia derotacyjna kości śródręcza

Część praktyczna zakłada pracę w warunkach tzw. cadaver na certyfikowanych preparatach anatomicznych.

Więcej informacji oraz zapisy pod adresem www.