Streszczenia zjazdu PTOiTr – 2000 (W53)

Żołyński Krystian, Dudkiewicz Zbigniew, Szmigiel Andrzej

Klinika Chirurgii Urazowej i Ortopedii WAM Łódź Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Krystian Żołyński

Pierwotne wskazania pourazowe do calkowitej alloplastyki stawu kolanowego nie istnieja. Przeglad pismiennictwa ostatnich 15 lat potwierdza wymieniona zasade. .
Wspólczesne mozliwosci leczenia zachowawczego i operacyjnego zlaman sródszpikowych i okolostawowych kolana pozwalaja na uzyskanie poprawnego, badz dobrego lub nawet bardzo dobrego ustawienia odlamów oraz wydolnosci funkcjonalnej stawu. Dopiero rozwijajaca sie u 15 do 50% chorych wtórna artroza ( srednio 10-13 lat po doznanym obrazeniu) zmusza do interwencji chirurgicznej .
( osteotomie, alloplastyki). .
Choroba zwyrodnieniowa, której zaawansowanie zalezy od lokalizacji i morfologii wczesniej doznanych obrazen moze byc nastepstwem uszkodzenia nastepujacych elementów stawu kolanowego: 1. kostnych, 2. torebkowo-wiezadlowo-lakotkowych i 3. mieszanych., tj. obu wyzej wymieniowych. Pierwsza i trzecia przyczyna znieksztalcaja plateau piszczeli zaburzaja kat nachylenia jej powierzchni stawowej, sa powodem koslawosci lub szpotawosci stawu. Po obrazeniach wiezadlowo-torebkowo-lakotkowych zaburzona jest kinematyka stawu a przedzialy przysrodkowy (czesciej) lub boczny ( rzadziej) sa przeciazone nadmiernie, zwlaszcza jesli lakotka byla pierwotnie resekowana i/lub kiedy chory ma odchylenie osi konczyny w kierunku szpotawosci lub koslawosci. Wtórna pourazowa gonartroza wystepuje zwykle jednostronnie i czesciej u mezczyzn. .
W planowaniu przedoperacyjnym ( przed alloplastyka) nalezy uwzglednic wczesniejsze przeprowadzenie zabiegów (osteotomii) poprawiajacej zaburzona os kosci udowej lub piszczelowej jako warunku wstepnego do wykonania alloplastyki. Zabieg ten poprawia zarówno ustawienie-nachylenie plateau piszczeli, osiowe wyrównanie konców stawowych jak i napiecie wiezadel. Mozemy wykonac alloplastyke czesciowa ( przy znieksztalceniu jednego z klykci kosci udowej lub piszczelowej) albo calkowita – stosujac proteze policentryczna , przy zachowaniu wiezadel stawowych i dobrym stanie miesnia czworoglowego , ewentualnie zwiasowo-przegubowa np.: typu Spherocentric przy duzej niestabilnosci i uszkodzeniu aparatu wiezadlowego.

P27

ANALIZA OBJAWÓW SZKIELETOWYCH WRODZONEJ ŁAMLIWOŚCI KOŚCI U DZIECI   

Rusińska A., Jakubowska-Pietkiewicz E., Michałus I., Kurnatowska O., Rychłowska E., Beska K., Chlebna-Sokół D.

Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości, Uniwersytet Medyczny w Łodzi  

Słowa kluczowe: wrodzona łamliwość kości, kości, dzieci

Wstęp. Wrodzona łamliwość kości (Osteogenesis imperfecta; OI) to rzadka choroba tkanki łącznej uwarunkowana genetycznie i zróżnicowana pod względem nasilenia objawów klinicznych. Charakteryzuje się przede wszystkim objawami ze strony układu kostno–stawowego (liczne złamania kości, mogące występować już w życiu płodowym, deformacje i dysproporcje szkieletu, obniżenie napięcia mięśniowego, nadmierna ruchomość w stawach, różnego stopnia ograniczenie sprawności motorycznej). Występować mogą także objawy ze strony innych układów i narządów, takie jak: niebieskie zabarwienie twardówek, nieprawidłowe tworzenie się zębiny, upośledzenie słuchu, zaburzenia oddychania. Zaburzenia te w różnym stopniu współistnieją z objawami szkieletowymi.

Cel. Celem pracy jest analiza objawów klinicznych ze strony szkieletu w przebiegu różnych typów osteogenesis imperfecta u dzieci.

Materiał i metody. Badaniami objęto 83 pacjentów z rozpoznaniem wrodzonej łamliwości kości (typ I – 34 dzieci, typ III – 30, typ IV – 19), w wieku od 1 r.ż. do 18 r.ż., 37 dziewcząt (45% wszystkich dzieci) i 46 chłopców (55% wszystkich dzieci). Przeprowadzono badanie ankietowe dotyczące występujących dolegliwości i stosowanego dotychczas leczenia oraz badanie pediatryczne i antropometryczne. Wśród objawów szkieletowych oceniono nawracające złamania kości, w tym złamania żeber i złamania prenatalne, deformacje kostne, obecność bocznego skrzywienia kręgosłupa, niskorosłości, nadmiernej wiotkości w stawach i zaburzeń lokomocji. Ponadto oceniono gęstość mineralną kośćca metodą absorpcjometrii promieniowania X o podwójnej energii (DXA).

Wyniki. Całkowita liczba złamań przebytych w okresie postnatalnym wynosiła od 0 do 40, nie stwierdzono jednakże znamiennych statystycznie różnic w zakresie średniej bezwzględnej ich liczby pomiędzy poszczególnymi typami wrodzonej łamliwości kości. Deformacje kostne obecne były u 50/83 badanych, w tym najczęściej u pacjentów z typem III (27/30). Skoliozę obserwowano u 40% pacjentów, z porównywalną częstością we wszystkich typach.  Niskorosłość obecna była u 48% pacjentów, zdecydowanie najczęściej w III typie choroby (80%). Nadmierną wiotkość stawów stwierdzono u 16 % badanych. Zaburzenia lokomocji obecne były u 50% pacjentów i występowały najczęściej w typie III OI (93% badanych). Wykazano istotnie statystycznie niższą gęstość mineralną kości u pacjentów z typem III OI, najlepsze wskaźniki gęstości mineralnej prezentowali natomiast pacjenci z typem I OI (p<0,05). Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w zakresie liczby złamań i gęstości mineralnej, ani też w manifestacji innych cech fenotypowych OI pomiędzy pacjentami z mutacją COL1A1 i tych, u których nie zidentyfikowano mutacji.

Wnioski. • Wrodzona łamliwość kości jest heterogenną grupą zaburzeń ze strony szkieletu, charakteryzującą się różnym podłożem genetycznym i zmiennym przebiegiem klinicznym.

• Szkieletowe objawy fenotypowe mogą ulegać zmiennej ekspresji u różnych pacjentów w ramach poszczególnych typów wrodzonej łamliwości kości.

Praca częściowo finansowana w ramach grantu NN407 060 938 oraz z funduszu statutowego nr 503/1-090-02/503-01.

P27

ANALYSIS OF SKELETAL SYMPTOMS OF OSTEOGENESIS IMPERFECTA IN CHILDREN

Rusińska A., Jakubowska-Pietkiewicz E., Michałus I., Kurnatowska O., Rychłowska E., Beska K., Chlebna-Sokół D.

Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości, Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Key words: osteogenesis imperfecta, bone, children

Objectives. Brittle bone disease (Osteogenesis imperfecta, OI) is a rare, genetically conditioned disease of connective tissue, with varying severity of clinical symptoms. Skeletal symptoms of varying severity are most characteristic for this disease (multiple bone fractures that may occur as early as in the foetal life, deformed and disproportionate skeleton, decreased muscle tone, excessive joint mobility, various levels of motor function impairment). Symptoms from other systems and organs may also occur, such as: blue colour of the sclera, abnormal dentine formation, hearing impairment, respiratory disturbances. These disorders coexist in various degree with skeletal symptoms.

Aim. The aim of the study is analysis the skeletal symptoms of different types of osteogenesis imperfecta in children.

Materials and methods. The study included 83 patients with a diagnosis of osteogenesis imperfecta (type I – 34 children, Type III – 30, Type IV – 19), at the age from 1 week to 18 years old, 37 girls (45% all children) and 46 boys (55% all children). A survey on the appearing ailments and the previously used therapy and paediatric and anthropometric examination were conducted. Among skeletal symptoms: recurrent bone fractures, including fractures of ribs and prenatal fractures, bone deformations, presence of skoliosis, short stature, joint hypermobility and locomotor disturbances were estimated. Bone densitometry using dual energy X-ray absorptiometry was also performed.

Results. The total number of fractures ranged from 0 to 40, but there was no significant difference in the average fracture number between different types of OI. Skeletal deformities were present in 50/83 subjects and were the most common in patients with type III (27/30). Skoliosis was observed in 40% patients, with comparable incidence in all types of Osteogenesis imperfecta. In 48% was present the short stature, decidedly more often than not in OI type III (80%). Joint hypermobility was distinguished in 16% patients. Locomotor disturbances were existed in 50% patients and they were performed especially in type III of OI (93%). We revealed a statistically significantly lower bone mineral density in patients with type III OI, the best bone mineral density was in patients with OI type I (p<0.05). There were no significant differences in the number of fractures and bone mineral density, or in other phenotypic manifestations of OI between patients with and without identified mutation in COL1A1.

Conclusions. • OI is a heterogeneous group of skeletal disorders, characterized by different genetic background and variable clinical course.

• Skeletal phenotypic symptoms can subject variable expression in different patients with the same type of OI.

Acknowledgements. The study was partly financed as a grant NN407 060 938 and 503/1-090-02/503-01.

V Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 29.09-1.10.2011

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2011, vol 13 (Suppl. 1). str 131-132

P27

PRZYDATNOŚĆ BADAŃ DENSYTOMETRYCZNYCH I ULTRADŹWIĘKOWYCH KOŚCI W PRZEWLEKŁYCH CHOROBACH PRZEWODU POKARMOWEGO U DZIECI

Chlebna-Sokół D.¹, Rusińska A.¹, Golec J.¹, Czkwianianc E.², Prymus-Kasińska S.³, Jakubowska-Pietkiewicz E.¹

¹Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości, I Katedra Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

²Katedra Gastroenterologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Klinika Gastroenerologii i Pediatrii Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi

³Klinika Gastroenerologii i Pediatrii Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi

Słowa kluczowe: przewlekłe choroby przewodu pokarmowego, densytometria, ilościowe badanie ultradźwiękowe

Cel. Celem pracy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie czy w przewlekłych chorobach przewodu pokarmowego u dzieci badanie ilościowe kośćca może mieć znaczenie kliniczne.

Materiał i metody. Badaniami objęto 47 dzieci w wieku od 3 do 18 lat. U 26 spośród nich rozpoznano zespół złego wchłaniania – zzw, u 21 stwierdzono nieswoiste zapalenie jelit – nzj. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie ankietowe, lekarskie, podstawowe pomiary antropometryczne. Wykonano densytometrię metodą absorpcjometrii promieniowania X o podwójnej energii (DXA) w projekcji total body i spine za pomocą aparatu Prodigy firmy GE Lunar (USA) oraz przeprowadzono badanie ultradźwiękowe kości piętowej z wykorzystaniem aparatu Achilless Solo Plus firmy GE Lunar (USA).

Wyniki. Dolegliwości bólowe ze strony układu ruchu występowały częściej w grupie z nzj, aniżeli w grupie z zzw. Złamania kości przebyło 7 dzieci. U 28/47 (59,5%) rozpoznano niską masę kostną. Najczęściej występowało obniżenie wskaźnika Z-score spine badania DXA oraz współczynnika Stiffness badania ultradźwiękowego. Wykazano zależności pomiędzy stanem odżywienia i składem ciała a gęstością mineralną kośćca. Stwierdzono ujemną istotną statystycznie korelację pomiędzy czasem stosowania steroidoterapii a gęstością mineralną kośćca w grupie z nzj. Niska masa kostna była równie częsta u dzieci z dolegliwościami bólowymi, jak i bez dolegliwości u pacjentów z zzw. W grupie z nzj wszystkie dzieci ze złamaniami miały niską masę kostną.

Wnioski. 1. Badania ilościowe kośćca okazały się przydatne do wykrycia niskiej masy kostnej u pacjentów z przewlekłymi chorobami przewodu pokarmowego. 2. Niska masa kostna występuje często w przebiegu przewlekłych chorób jelit u dzieci i młodzieży. 3. Badanie ultradźwiękowe kości piętowej może być wykorzystane we wstępnej, przesiewowej ocenie szkieletu. 4. Stan odżywienia i steroidoterapię należy uznać za ważne uwarunkowania gęstości mineralnej kośćca u pacjentów z przewlekłymi chorobami przewodu pokarmowego. 5. Badania densytometryczne i/lub ultradźwiękowe kości powinny być wykonywane u każdego pacjenta z nieswoistym zapaleniem jelit lub zespołem złego wchłaniania.

Praca częściowo finansowana przez Uniwersytet Medyczny w Łodzi w ramach działalności statutowej Nr 503-10-902.

P27

THE USEFULNESS OF BONE DENSITOMETRY AND QUANTITATIVE ULTRASOUND EXAMINATION IN CHILDREN WITH CHRONIC DISEASES OF ALIMENTARY TRACT

Chlebna-Sokół D.¹, Rusińska A.¹, Golec J.¹, Czkwianianc E.², Prymus-Kasińska S.³, Jakubowska-Pietkiewicz E.¹

¹Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości, I Katedra Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

²Katedra Gastroenterologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Klinika Gastroenerologii i Pediatrii Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi

³Klinika Gastroenerologii i Pediatrii Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi

Keywords: chronic diseases of alimentary tract, densitometry, quantitative ultrasound

Aim. The aim of the study was to check whether quantitative bone analysis in children with chronic gastrointestinal disorders might have a clinical value.

Materials and methods. The study involved 47 children at the age of 3 to 18 years. Malabsorption syndrome (MS) and inflammatory bowel disease (IBD) were diagnosed in 26 and 21 children, respectively. All patients had questionnaire testing, were examined by a physician, and had basic anthropometric measurements taken. Densitometry was performed using dual energy X-ray absorptiometry (DXA) in total-body and spine projections, with the use of Prodigy unit (GE Lunar, USA). Calcaneal bone ultrasound was performed with the use of Achilles Solo Plus unit (GE Lunar, USA).

Results. Pain complaints in motor system were more frequent in IBD group as compared to MS group. 7 children had a history of bone fractures. In 28/47 (59.5%) the low bone mass was diagnosed. Decreased DXA spine Z-score and lowered ultrasound Stiffness index most frequently were observed. Links between nutritional condition, body composition, and bone mineral density were found. Statistically significant negative correlation between steroid therapy and bone mineral density was found in IBD group. Low bone mass was equally frequent in children with and without pain complaints in MS group. In IBD group, all children with a history of fractures had low bone density.

Conclusions. 1. Quantitative bone analysis was helpful in diagnosing low bone mass in patients with chronic gastrointestinal disorders. 2. Low bone mass often occurs in the course of chronic intestinal disorders in children and teenagers. 3. Calcaneal ultrasound may be utilized in preliminary screening of skeleton. 4. Nutritional condition and steroid therapy should be recognized as important factors determining bone mineral density in patients with chronic gastrointestinal disorders. 5. Bone densitometry and/or ultrasound should be performed in every patient with inflammatory bowel disease or malabsorption syndrome.

The study was partly supported by the Medical University of Lodz Grant No 503-10-902

V Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 20-21.09.2013

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2013, vol 15 (Suppl. 2).str 136-137

P35

GROWTH PECULARITIES OF THE BONES AFTER IMPLANTATION BIOGENIC HYDROXYAPATITE OF DIFFERENT COMPOSITION

Luzin V., Grek O., Korotun V., Astrakhantsev D.

SE Lugansk State Medical University

Keywords: rat, bones, defect, OK-015, zinc, growth

Objectives. The bone growth is the continuous process, determined by the plural exo- and endogenous factors. Bone injures may distort as well as stimulate the longitudinal bone growth. The trauma of the bone shaft demands the proper fixation and adequate nutrients and osteotrophic supply.

Aim. The aim of this study was to establish the rate of the bone growth of the rats tibia, implanted with the biogenic hydroxyapatite OK-015, saturated with the zinc.

Materials and methods. 252 white male laboratory rats with the started body mass 135-145 g were subdivided into the 6 experimental groups: 1. – intact rats, 2. – rats with the artificial drill defect in the tibial mid-shaft (2.2 mm in diameter); 3. – rats with the defect, filled by the OK-015 filler; 4-6 groups- defect, filled by the OK-015 filler, saturated with the zinc in corresponding concentrations 0.20%, 0.50% and 1.00%.

At the end of the experimental terms rats were euthanatized under the ether anesthesia. The tibia, humerus and the hip bones and the third lumbar vertebra were removed and undergone the osteometric program.

Results. The presence of the drill defect markedly delay the longitudinal bone growth, so the length of the tibia was less than in intact rats by the 3.21%, 2.44% and 5.43% all around the experimental terms (30-90 days). At the 30^th day the height of the third lumbar vertebra was less than in control by the 3.05%, but the bone thickness was same with the intact rats.

Implantations of the ОК–015 in tibia also leads to the bone growth retardation, which was much more significant on the early terms and obvious in 2^nd group. After the 60^th day the deviations were not so define, as in the group with the empty drill defect. The less changes were seen in the tibia.

In the case of the presence of the zinc in implants the total longitudinal growth was intensified in all studied bones and exceed the lengthening of the bones in 3^rd group. The rapidity of the bone growth directly correlates with the zinc concentration in implants. In 4^th group the temps of the bone growth was equal to the 3^rd group, in 5^th and 6^th groups growth was more rapid than in 3^rd group with the greater amplitude in 5^th group.

Conclusions. Application of the implants OK-15, saturated with the zinc in different concentrations, optimize the reparation after the dyaphyseal trauma and promote the bone growth. The best results are seen in the zinc concentrations by the 0.50%.

P35

OSOBLIWOŚCI WZROSTU KOŚCI PO WSZCZEPIENIU BIOGENNEGO HYDROKSYAPATYTU O RÓŻNYM SKŁADZIE

Luzin V., Grek O., Korotun V., Astrakhantsev D.

SE Lugansk State Medical University

Słowa kluczowe: szczur, kości, wady, OK-015, cynk, wzrost

Wstęp. Zrost kości jest procesem ciągłym, determinowanym przez mnogie czynniki egzo- i endogenne. Urazy kości mogą zarówno wypaczać, jak i stymulować wzrost kości na długość. Uraz trzonu kości wymaga właściwej fiksacji, odpowiednich składników odżywczych oraz ukrwienia.

Cel. Celem badania było ustalenie tempa wzrostu kości piszczelowej szczura z wszczepionym biogennych hydroksyapatytem OK-015 nasyconym cynkiem.

Materiał i metody. 252 białe samce szczurów laboratoryjnych o początkowej wadze ciała 135-145 g zostały podzielona na 6 grup doświadczalnych: 1. Szczury nietknięte, 2. Szczury którym uszkodzono kość piszczelową na przekroju (2,2 mm średnicy); 3. Szczury, którym wszczepiono w ubytek kości materiał OK-015 bez dodatków; grupy 4-6 – ubytki wypełnione przez OK-015, nasycone cynkiem w stężeniach 0,20%, 0,50% i 1,00%. Po zakończeniu eksperymentu zwierzęta uśmiercono w znieczuleniu eterem. Kości piszczelowe, ramienne i udowe oraz trzeci kręg lędźwiowy zostały usunięte i poddane analizie osteometrycznej.

Wyniki. Obecność defektu wywołanego wierceniem znacznie opóźnia wzdłużny zrost kości, tak że długość kości piszczelowej była mniejsza niż u nietkniętych szczurów o 3,21%, 2,44% i 5,43% w całych warunkach eksperymentalnych (30-90 dni). W 30. dniu zrost trzeciego kręgu lędźwiowego był mniejszy niż w grupie kontrolnej o 3,05%, ale grubość kości była taka sama jak w nienaruszonej grupie szczurów.

Implantacje ОК-015 do kości piszczelowej prowadziły do opóźnienia zrostu kości, który był o wiele bardziej znaczący na wczesnym etapie i oczywisty w 2. grupie. Po 60. dniach odchylenia nie były tak wyraźne, jak w grupie z samym uszkodzeniem kości. Najmniej zmian obserwowano w kości piszczelowej.

W przypadku obecności cynku w implantach całkowity wzdłużny wzrost był zintensyfikowany we wszystkich badanych kościach i przekraczał wydłużanie kości w grupie 3. Szybkość zrostu kości wiąże się bezpośrednio ze stężeniem cynku w implantach. W grupie 4. tempo zrostu kości było równe temu w 3. grupie, w 5. i 6. grupie zrost był szybszy niż w grupie 3, z większą amplitudą w 5. grupie.

Wnioski. Zastosowanie implantów OK-15 wysyconych cynkiem w różnych stężeniach, optymalizowało naprawę po uszkodzeniu trzonu kości i sprzyjało zrostowi kości. Najlepsze wyniki osiąga się w stężeniach cynku wynoszących 0,50%.

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s107.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s24-25.

P025
ANALIZA PROPAGACJI FALI ULTRADŹWIĘKOWEJ DO OCENY MODELU ZROSTU KOSTNEGO ZŁAMAŃ KOŚCI DŁUGICH IN VITRO

Wojciech Glinkowski 1,2, Maciej Kornacki3, Tomasz Jędral 2 , Antoni Latuszek 4
1Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu AM w Warszawie
2Zakład Anatomii Prawidłowej AM w Warszawie
3Wydział Biologii UW 4Pracownia Ultradźwięków Politechnika Warszawska 02-005 Warszawa ul. Lindleya 4

Ilościowe badanie zrostu kostnego zyskuje coraz większe zainteresowanie w dziedzinie biologii tkanki kostnej. Ocena parametryczna powinna przynosić więcej danych obiektywnych dotyczących postępu gojenia się złamania. Analiza propagacji fali ultradźwiękowej uznana została jako nieinwazyjna technika oceny właściwości mechanicznych kości i przebiegu gojenia się złamań. Opracowano model fizyczny gojenia się złamania w celu przeprowadzenia testu ilościowego pomiaru ultrasonometrycznego. Nieinwazyjne badanie metodą kontaktową przeprowadzono przy użyciu ultradźwiękowego testera tkanki kostnej. Dwadzieścia cztery preparaty, macerowanych kości piszczelowych badano przed i po przecięciu. Fragmenty kostne zamontowano na statywie tak że zachowywano kontakt między nimi. Świeżo przygotowany cement kostny w stanie półpłynnym wprowadzno w szczelinę międzyfragmentami. Przetworniki ultradźwiękowe (100 kHz) umiejscawiano bezpośrednio na fragmentach kostnych i oceniano proces ich twardnienia jako symulacji mineralizacji kostniny. Przetworniki umieszczano na przednio-przyśrodkowej powierzchni piszczeli dokładnie przylegające do kości i badanie przeprowadzono z użyciem ultrasonograficznego żelu sprzęgającego. Pomiary przeprowadzano przy wyśrodkowaniu pozycji szczeliny między przetwornikami. Przeprowadzono co najmniej 145 pomiarów w każdym przypadku, co 5 sekund. Mierzono czas propagacji ultradźwięków przez szczelinę złamania i archiwizowano. Uzyskane wyniki w formie plików DAT przenoszono do pamięci komputera przez łącze i oprogramowanie UMT-LINK, a następnie przeliczano wartość czasu transmisji na prędkość propagacji fali przy pomocy oprogramowania TMS2ASCI. Zmienne pomiarowe analizowano i wykreślano krzywe twardnienia cementu kostnego. Prędkość propagacji fali ultradźwiękowej kości po osteotomii była istotnie (p<0,0001) niższa i wyniosła średnio 1995,61 m s-1 (std 525,55 ), a istotny wzrost (p<0,0001) zaobserwowano po zakończeniu twardnienia cementu 3086,7 m s-1 ( std 515,97). Najważniejszym warunkiem dla przeprowadzenia odpowiedniego pomiaru było zlokalizowanie przetworników po obu stronach szczeliny złamania. Wyniki analizy wykazały tendencję do poprawy powtarzalności wyników po symetrycznym ustawieniu głowic w jednakowej odległości od szczeliny złamania. W dobrze zdefiniowanych warunkach badań in vitro potwierdzono potencjał diagnostyczny techniki ultradźwiękowego, nieinwazyjnego badania gojenia się złamań w praktyce klinicznej.

P025
ULTRASONIC WAVE PROPAGATION ANALYSIS FOR ASSESSMENT OF LONG BONE FRACTURE HEALING MODEL IN VITRO

Wojciech Glinkowski1,2, Maciej Kornacki3, Tomasz Jedral2, Antoni Latuszek4,
1Department of Orthopedics and Traumatology of Locomotor, Medical University Warsaw,
2Department of Anatomy, Medical University Warsaw,
3Faculty of Biology, University of Warsaw, 4University of Technology Warsaw, Poland

Quantitative determination of fracture healing has gained great interest in the field of bone biology. Parametric assessment should bring more objective data concerning the fracture healing progress. Ultrasonic wave propagation analysis was evaluated as a noninvasive technique for the assessment of bone mechanical properties and fracture healing. We have developed a physical model of fracture healing to test quantitative ultrasonometric measurement. Noninvasive, contact testing was performed with the ultrasonic bone tester. Twenty four dry, macerated tibias were osteotomized. Fragments were mounted in contact with them¬selves on stable bone holder. Bone cement was mixed and in its semiliquid form inserted between the bone fragments. Ultrasonic transducers (100 kHz) were located directly on both fragments and the process of bone cement hardening was assessed to simulate callus mineralization. Transducers were placed on the antero-medial surface of the tibia and fit closely to both sides of the ultrasonographic probe with the use of coupling gel for ultrasonography. Measurement was performed when the fracture gap centered between transducers. At least 145 measurements per case were performed, every 5 seconds. Propagation time across the fracture gap and its amplitude were measured and archived. Achieved data was transmitted into the PC via interface using UMT-LINK software. Further calculation of speed of sound was performed with TMS2ASCI software. Measurement variables were analyzed and bone cement hardening curves were drawn. The ultrasound velocity in osteotomized tibiae was significantly (p < 0,0001) low (1995,61 m s-1, std 525,55 ), but had significantly (p < 0,0001) increased after bone cement hardening (3086,7 m s-1, std 515,97). The most important condition for proper measure¬ment was transducer location on both sides of fracture gap. Result analysis showed a tendency for better repeatability of measurement with symmetric distance of probes to the fracture gap. In vitro studies under well-defined conditions confirmed the potential of this technique for the non-invasive assessment of bone fracture healing in clinical practice.

I Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 6-8.10.2005

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2005, vol 7 (Suppl. 1), s159.

P33
OSTEOPOROSIS IN SCOLIOSIS

Shevchenko S.D., Ermak T.A., Spiliotina T.V.
Sytenko Institute of Spine and Joint Pathology AMS Ukraine, Kharkov

Keywords: a bony rarefication, a scoliosis

The development of scoliosis is associated with the congenital pathology of mineralisation and vertebral growth by many orthopaedists. Some signs of scoliosis progression are based on local osteoporosis measurement (Movshovich, Frakash-Kon).
The purpose of research was to reveal whether the local bony rarefacation. We observed 137 children with the scoliosis in age 6-15 years old.
On base of the data of densitometry of our patients (one-photon densitometer NK-364, Hungary) the bone mineral content (BMC) is established, that, bone mineral density (BMD) 62,8 % of patients was more than on 10 % less in comparison with age norm of children of the Kharkov population.
Frequency of revealing and range of osteopenia accrued with age of the patients and with increasis of degree of the deformity. It is revealed, that scoliosis authentically progresses in children with low mineral density of a bone.
In patients, who had radiological signs of progressing (Movshovich, Frakash-Kon), osteopenia was marked in 72 %.
Long-term supervision of patients with a scoliosis has not revealed restoration of BMC and BMD up to normal. It means that “peak” of bony mass in this category of children will be decreased.
From our data we think that:
1. The orthopedic a local bony rarefication usually pathology with accompanied common osteopenia.
2. The osteopenia can with a prognostic parameter of dynamics of the disease.
3. The therapy should be complex, with the correction of mineral metabolism.

P33
OSTEOPOROZA W SKOLIOZIE

Shevchenko S.D., Ermak T.A., Spiliotina T.V.
Sytenko Institute of Spine and Joint Pathology AMS Ukraine, Kharkov, Ukraina

Słowa kluczowe: zrzeszotnienie kości, skolioza

Zdaniem wielu ortopedów rozwój skoliozy jest związany z wrodzoną patologią mineralizacji i wzrostu kręgosłupa. Niektóre oznaki skoliozy można wykryć w lokalnej ocenie osteoporozy (Movshovich, Frakash-Kon).
Celem badania było wykrycie lokalnego zrzeszotnienia kości. Badanych było 137 dzieci ze skoliozą w wieku 6-15 lat.
Na podstawie badania densytometrycznego (densytometr pojedynczej wiązki NK-364, Węgry) oceniono zawartość mineralną kości (BMC) oraz to, że gęstość mineralna kości (BMD) u 62.8% pacjentów jest ponad 10% mniejsza w porównaniu do normy wiekowej dzieci z populacji Kharkov.
Częstość występowania i zakres osteopenii korelował z wiekiem pacjentów i ze wzrostem stopnia deformacji. Wykazano, że skolioza postępuje u dzieci z niską gęstością mineralną kości. U pacjentów, którzy mieli radiologiczne oznaki postępującej skoliozy (Movshovich, Frakash-Kon) osteopenię oznaczono w 72% przypadkach.
W odległej obsewacji pacjentów ze skoliozą nie odnotowano poprawy BMC i BMD do zakresu normy. Oznacza to, ze masa szczytowa kości u tych dzieci będzie zmniejszona.
Z naszych danych wnosimy, że:
1. Ortopedzi powinni wiazać lokalne zrzeszotnienie kości w skoliozie ze współistniejącą osteopenią.
2. Osteopenia może być parametrem prognostycznym w przewidywaniu dynamiki choroby.
3. Należy stosować kompleksową terapię zawierającą poprawę metabolizmu kostnego.

II Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 11-13.10.2007
Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2007, vol 9 (Suppl. 2), s177-178.

P32
ZMIENNOŚĆ GENU DLA RECEPTORA STEROIDOWEGO A PARAMETRY BADANIA DENSYTOMETRYCZNEGO U DZIECI Z CHOROBAMI LIMFOPROLIFERACYJNYMI – DONIESIENIE WSTĘPNE

Jakubowska-Pietkiewicz E.1, Bulas M.2, Młynarski W.2

1 Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości I Katedry Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, ul. Sporna 36/50, 91-738 Łódź
2 Klinika Chorób Dzieci I Katedry Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

Słowa kluczowe: receptor steroidowy, densytometria, dzieci

Badania densytometryczne wykonywane są w celu oceny mineralizacji kośćca zależnej zarówno od czynników środowiskowych jak i genetycznych. Wśród nich, w etiologii wtórnej niskiej masy kostnej brany jest pod uwagę udział genu kodującego dla receptora steroidowego.
Celem pracy była analiza zależności pomiędzy polimorfizmem genu kodującego receptor steroidowy, a wynikami badań densytometrycznych u dzieci z chorobami limfoproliferacyjnymi.
Pacjenci i metody
Badania przeprowadzono u 17 dzieci w wieku od 6 do 18 lat; u 14 spośród nich rozpoznano ostrą białaczkę limfoblastyczną, a u 3-chłoniaka nieziarniczego z linii T. U wszystkich dzieci oceniono częstość występowania genotypów i alleli polimorfizmu ER22/23EK genu NR3C1 kodującego receptor steroidowy metodą PCR-RFLP (Mnl I). Wykonano także badanie densytometryczne kośćca metodą DXA w programie total body i spine oraz ultradźwiękowe kości piętowej aparatem Achilles solo plus, w którym analizowano parametry SOS, BUA oraz Stiffness. Obniżenie gęstości mineralnej szkieletu rozpoznawano przy wartościach Z-score poniżej -1.0 w badaniu densytometrycznym oraz poniżej -2.0 w ultradźwiękowym kości piętowej. Analizę statystyczną przeprowadzono testem U Manna-Whitneya.
Wyniki
Analiza genetyczna wykazała u 15/17 dzieci obecność homozygot ER a u 2/17 –heterozygot ER/EK. Na podstawie badania densytometrycznego stwierdzono obniżenie gęstości mineralnej kości u 8/17 dzieci, przy czym u 6 wartości Z-score mieściły się poniżej -1.0 a u 2 poniżej -2.0. Także u 8 dzieci wystąpiło obniżenie wartości co najmniej jednego parametru badania ultradźwiękowego. Wyniki badań densytometrycznych u dzieci homozygotycznych (ER) mieściły się w zakresie wartości prawidłowych. Wykazano związek pomiędzy obecnością alleli EK a obniżeniem gęstości mineralnej szkieletu w programie spine oraz wskaźnikiem BUA badania ultradźwiękowego kości piętowej choć różnice nie osiągnęły istotności statystycznej z powodu małej liczebności grupy badanej (p=0,1).
Wniosek
Obecność allela EK w genie kodującym receptor steroidowy może wiązać się z niską masą kostną i gorszą strukturą tkanki kostnej u dzieci z chorobami limfoproliferacyjnymi.
Badania są kontynuowane.

Praca częściowo finansowana ze środków na naukę w latach 2006-2009 jako projekt badawczy Nr N406 050 31/1860 oraz jako praca własna Nr 502 11 434.

P32
POLYMORPHISM OF THE GLUCOCORTICOID RECEPTOR GENE AND PARAMETERS OF DENSYTOMETRIC EXAMINATIONS IN CHILDREN WITH LYMPHOPROLIPHERATIVE DISEASES –PRELIMINARY STUDY

Jakubowska-Pietkiewicz E.1, Bulas M.2, Młynarski W.2

1 Department of Paediatric Propedeutics and Bone Metabolic Diseases, Medical University of Lodz, Sporna St. 36/50, 91-738 Lodz, Poland
2 Department of Children Diseases, Medical University, Lodz, Poland

Key words: steroid receptor, densitometry, children

Densitometric examinations are performed to estimate skeletal mineralization which conditioned by environmental, as well as genetic factors. Among them, in the etiology of secondary low bone mass the polymorphism of glucocorticoid eceptor gene is taken into consideration.
The aim of the study was to analyze the dependence between polymorphism of the glucocorticoid receptor gene and densitometric results in children with lymphoprolipherative diseases.
Patients and methods
The study comprised 17 children, aged from 6 to 18 years; there were 14 patients with acute lymphoblasic leukaemia and 3 with non-Hodgkin lymphoma (T-cells). In all the children the frequency of occurrence of ER22/23EK polymorphism in NR3C1glucocorticoid receptor gene by the PCR-RFLP method (polymerase chain reaction- restriction fragment leght polymorphism) (Mnl I) were made. Densitometric examination in total body and spine programmes by DXA method and ultrasound examination of the heel with the Achilles Solo plus (SOS, BUA and Stiffness parameters) apparatus were performed. Decrease of bone mineral density was diagnosed for Z-score DXA parameters below -1.0 and below -2.0 in the ultrasound examination of the heel. Statistical analysis was carried out with the use of U Mann-Whitney test.
Results
In 15/17 children homozygous ER and in 2/17 heterozygous ER/EK were presented.
On densitometric criteria the decrease of bone mineral density in 8/17 children was observed; in 6 of them Z-score <-1.0 and in 2 <-2.0. In 8/17 patients decrease of at least one of the ultrasound parameters were diagnosed. The results of densitometric examination in homozygous children (ER) were normal values. There was association between homozygous EK and decrease of bone mineral density in spine programme and BUA parameter of ultrasound examination, but differences were of statistical significance (number of children is too small – p=0.1)
Conclusion
The present of EK allele in the glucocorticoid receptor gene may be associated with low bone mass and worse structure of bone tissue in children with lymphoprolipherative disease.

The study are continuate.

The study was partly financed by Ministry of Science and Higher Education grant No N40605031/1860 and Medical University grant – 502 11 434.

Streszczenia zjazdu PTOiTr – 2000 (W64)

Uldis Kesteris 1, Hans Wingstrand 1, Kevin Hardinge 2, Thomas Ilchmann 3.

1. University Hospital
    Lund, Sweden,
2. Wrightington Hospital,
    Wigan, England, 3BG Unfallklinik,
    Tübingen, Germany. Dept of Orthopedics,
    University Hospital, S-221 85 Lund, Sweden

Rola polietylenowego debris (odpadki polietylenowe) w procesie obluzowania składników po cementowej całkowitej alloplastyce stawu biodrowego (THA) nie jest oczywista i mechanizm obluzowania cementowych panewek i trzpieni wykazano jako różny. .
Cel: Celem naszego badania było określenie czy występują różnice w zużyciu polietylenu w THA w których albo panewkowy albo udowy składnik osobno ulega obluzowaniu po długim okresie służenia. Metoda: Dokonywaliśmy in vivo pomiaru zużycia polietylenu panewkowego u 81 pacjentów (91 stawów biodrowych) zoperowanych z zastosowaniem całkowitej alloplastyki stawu biodrowego protezą Charnley’a i poddanych rewizji z powodu aseptycznego obluzowania albo panewkowego albo udowego składnika. Przeanalizowano konwencjonalne radiogramy miednicy 50 THA z obluzowaniem panewkowego składnika (grupa C) i 41 THA z obluzowaniem udowych składników (grupa F) rewidowanych po 10 do 26 latach. Średni wiek w czasie pierwotnej alloplastyki wynosił 47 (26-70) lat w grupie C i 53 (35-71) lat w grupie F (p= 0.003). .
Wyniki: .
Średnie zużycie (stopień zużycia) w grupie C wynosiło 0,3 mm/rok, w grupie F – 0,1 mm/rok (p=0,0001). Znamienne różnice w zużyciu linearnym były zauważone już 2 lata po zabiegu: średnie zużycie linearne wynosiło 0,3 mm/rok i 0,2 mm/rok odpowiednio w biodrze z obluzowaniem panewki i obluzowaniem trzpienia (p.=0,03). Całkowite linearne zużycie wynosiło odpowiednio 3,6 mm i 1,5 mm (p=0,0001). Całkowite zużycie objętościowe było dwa razy większe u pacjentów z obluzowaniem panewek. Stopień zużycia znamiennie korelował z wiekiem (p=0,0005), ale nie z wagą i nie z płcią. Nie wykazano znamiennej korelacji pomiędzy zużyciem i wiekiem, wagą i płcią pomiędzy grupami. Dyskusja: .
Nasze wyniki wskazują, że polietylenowe debris w cementowych THA prawdopodobnie pełni istotną rolę w obluzowaniu panewki, ale mniejszą w obluzowaniu trzpienia. To potwierdza teorię, że obluzowanie składnika panewkowego ma naturę biologiczną podczas gdy obluzowanie składnika udowego rozpoczyna się od niewydolności mechanicznej.

Na stronie Osteoporosis International ukazał się artykuł przedstawiający stanowisko ekspertów European Society and Economic Aspects of Osteoporosis, Osteoarthritis and Musculoskeletal Diseases (ESCEO) oraz International Osteoporosis Foundation, w sprawie kontrowersyjnej suplementacji wapnia. Artykuł dostępny jest nieodpłatnie dla wszystkich zainteresowanych. 

Temat suplementacji wapnia pozostaje dyskusyjną kwestią. W ostatnich latach pojawiają się coraz liczniejsze 
badania i metanalizy w kierunku roli wapnia w zapobieganiu złamaniom i jego związku ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zawału mięśnia sercowego. Opublikowany 20 listopada 2016, w OI przegląd literatury, efekt pracy specjalistów ESCEO i IOF zawiera ponad 90 odniesień do literatury. 

Autorzy podejmują się odpowiedzi na pytanie czy suplementacja wapnia (z lub bez witaminy D), stosowana u osób w starszym wieku ma swoje uzasadnienie mimo ewentualnych powikłań. Efektem wspólnej pracy było ustalenie kilku podstawowyh wniosków:

1. Suplementacja wapnia połączona z witaminą D daje wymierny efekt w postaci niewielkiej redukcji liczby złamań.  Do tej pory nie   udało się udowodnić by wdrożenie tej strategii w skali populacji jako rozwiązanie systemowe było efektywne.

2. Redukcja liczby złamań będące efektem samodzielnej suplementacji wapnia nie znajduje potwierdzenia w literaturze naukowej.

3.  Do efektów uocznych stosowania suplementacji wapnia zaliczamy kamienie nerkowe oraz dolegliwości ze strony układu            pokarmowego. 

4. Za redukcję liczby upadków odpowiada w głównej mierze suplementacja witaminy D, nie zaś suplmentacja wapnia.  

5. Twierdzenia o zwiększonym ryzyku epizodów sercowo-naczyniowych jako skutek stosowania suplementacji wapnia nie są  wystarczające w świetle obecnie dostępnych doniesień. 

Reasumując eksperci zalecają by suplementacja wapnia, w połączeniu z suplementacją witaminy D była stosowana u osób z dużym ryzykiem niedoboru wapnia i witaminy D oraz u osób leczonych na osteoporozę.
 
Pełna treśćartukułu dostępna jest pod adresem www.

P28

EFEKTY USPRAWNIANIA PACJENTÓW Z WTÓRNĄ OSTEOPOROZĄ W PRZEBIEGU WRODZONEJ ŁAMLIWOŚCI KOŚCI Z WYKORZYSTANIEM TRENINGU WIBRACYJNEGO 

Graff K., Jelonek E., Jaworski M., Łukowicz M.

Instytut Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka 

Słowa kluczowe: fizjoterapia, trening wibracyjny, wrodzona łamliwość kości

Wstęp. Wrodzona łamliwość kości (OI) jest chorobą genetycznie uwarunkowaną o zróżnicowanym obrazie klinicznym. Złamania zaburzają oś kończyn, upośledzają wykonywanie podstawowych czynności, powodują zaburzenia równowagi oraz pogorszenie lokomocji. Obecne leczenie polega na wykonywaniu korekcji ortopedycznych, leczeniu farmakologicznym oraz fizjoterapii. Prowadzone są również badania nad możliwością terapii komórkowej oraz przeszczepianiem komórek mezenchymalnych.

Cel. Celem pracy była ocena wpływu treningu wibracyjnego na stan funkcjonalny, równowagę, siłę mięśniową oraz tkankę kostną u pacjentów z wtórną osteoporozą.

Materiał i metody. MATERIAŁ. Badaniami objęto grupę 44 pacjentów z OI w wieku 3-18 lat. Grupę kontrolną stanowiło 18 pacjentów (w tym 9 z typem I OI i 9 z typem III OI). W grupie klinicznej było 26 pacjentów (7 z typem I, 15 z typem III i 4 z typem IV OI).

METODA. Możliwości funkcjonalne oceniono w oparciu o kwestionariusz ADL, wskaźnik mobilności RIVERMEAD oraz test lokomocji. Pomiar siły przeprowadzono na urządzeniu Leg-Tensor. Równowagę oceniono na platformach AMTI. Ocenę  mechanostatu uzyskano metodą DXA. Metabolizm kostny oceniano przy pomocy markerów CTx, P1NP. trening wibracyjny przeprowadzano dwa razy dzienne po 32 min. (rezonans harmoniczny na platformie Galileo 2×6 min. oraz rezonans stochastyczny na platformie SRT Zepter Medical 2×10 min.).

Wyniki.

1. Trening wibracyjny wpływa na poprawę postawy ciała, lokomocję oraz wykonywanie czynności dnia codziennego.

2. Wśród pacjentów poddanych treningowi wibracyjnemu zaobserwowano istotny wzrost siły mięśni prostujących staw kolanowy oraz liczbę powtórzeń w czasie testu.

3. Platforma AMTI umożliwia skuteczne monitorowanie oraz różnicuje poziom równowagi w zależności od ich możliwości lokomocyjnych.

4. Trening wibracyjny stymuluje kościotworzenie u pacjentów niezależnie od wcześniejszego leczenia farmakologicznego.

5. Trening wibracyjny ma pozytywny efekt proanaboliczny, co powoduje zwiększoną wytrzymałość mechaniczną kości (mechanostat).

P28

EFFECTS OF VIBRATORY TRAINING IN PATIENTS WITH OSTEOPOROSIS IN THE COURSE OF OSTEOGENESIS IMPERFECTA (OI)

Graff K., Jelonek E., Jaworski M., Łukowicz M.

Instytut Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka

Key words: physiotherapy, whole body vibration, osteogenesis imperfecta

Objectives. Osteogenesis imperfect (OI, Lobstein syndrome) is a congenital bone disorder with a differential clinical representation. It is characterized by brittle bones that are prone to fracture and these fractures collide the bone axis and handicap basic daily activities, cause balance disturbances and handicap locomotion. Nowadays the basic treatment consists of orthopedic corections, pharmacological treatment and physiotherapy. There are also research concerning mezynchymal cell therapy.

Aim. The main purpose of this work was to evaluate the influence of vibratory training on balance, functional status, muscle strength and bone turnover in patients with secondary osteoporosis.

Materials and methods. Material. The group of 44 children aged 3-18 were evaluated. Control group estimated 18 children with type I (9) and type III (9) of OI, clinical group estimated 26 children with type I (7), type III (15) and type IV (4) of OI.

Method. Functional status was evaluated by ADL questionary, Rivermead mobility index and locomotion test. Muscle strength was tested on Leg-tensor and balance was tested on AMTI platform. The evaluation of mechanical status was done by DXA and bone turnover was evaluated with CTx and P1NP markers. Vibratory training was conducted 2 a day on stochastic resonance for 20 minutes for three weeks. Patient was trained in different positions: standing, sitting, state of the squares, kneel on one and both knees and march in place. During the march patient was balancing forward and back and to the sides.

Results. Vibratory training positively affects body posture, locomotion pattern and basic daily activities. We observe statistically significant improvement in the muscle strength and muscle resistance of knee extensors. AMTI platform provides effective monitoring of locomotion functions and differentiates the balance level according to locomotive possibilities. Vibratory training stimulates osteogenesis irrespectively of prior pharmacological treatment. Vibratory training influence positively a proanabolic effect that causes better mechanical resistance of the bone.

V Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 29.09-1.10.2011

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2011, vol 13 (Suppl. 1). str 132-133

P28

WYSTĘPOWANIE NIEDOBORU WITAMINY D3 U DZIECI ZE ZŁAMANIAMI NISKOENERGETYCZNYMI

Karpiński M.¹, Popko J.¹, Żelazowska-Rutkowska B.², Wysocka J.²

¹Klinika Ortopedii i Traumatologii Dziecięcej UDSK 15-274 Białystok ul. J. Waszyngtona 17

²Zakład Laboratoryjnej Diagnostyki Pediatrycznej UDSK

Słowa kluczowe: złamania niskoenergetyczne, niedobór witaminy D

Wstęp. W ostatnich latach obserwujemy narastającą liczbę złamań u dzieci zwłaszcza niskoenergetycznych. Postuluje się różne czynniki ryzyka wystąpienia tych złamań: mała aktywność fizyczna, otyłość, obniżona gęstość mineralna kości, obniżone stężenie witaminy D3. Niedobór witaminy D3 jest związany ze zwiększonym ryzykiem złamań osteoporotycznych u dorosłych, natomiast brak jest jednoznacznych dowodów na związek między obniżonym stężeniem witaminy D3, a złamaniami u dzieci. Postanowiliśmy w sposób prospektywny ocenić grupę dzieci ze złamaniami niskoenergetycznymi.

Cel. Czy istnieje zależność między stężeniem witaminy D3 w surowicy, a wystąpieniem złamania niskoenergetycznego?

Materiał i metody. Do badania zakwalifikowaliśmy 150 dzieci, które były hospitalizowane w naszej Klinice od marca 2010 roku z powodu złamania niskoenergetycznego. W wywiadzie pytaliśmy rodziców o tygodniowe spożycie mleka, napojów gazowanych, aktywność fizyczną, przyjmowane leki, wcześniejsze złamania. Każdemu z naszych pacjentów, oznaczaliśmy stężenie witaminy D3 (25-OH) w surowicy. Ponadto oznaczyliśmy stężenie witaminy D3 u 60 pacjentów hospitalizowanych z innych przyczyn, bez złamania w wywiadzie. Wskaźnik Cole`a służył do określenia prawidłowej masy ciała.

Wyniki. W badanej grupie stężenie witaminy D3 tylko u 2 pacjentów mieściło się w granicy normy – odpowiednio 31ng/ml i 39ng/ml (norma 30-60ng/ml), co stanowiło mniej niż 1,5% przebadanych dzieci. 12,5% pacjentów miało stężenie witaminy D3 ≤ 4ng/ml czyli awitaminozę D3. 15% pacjentów mieściło się w przedziale 5-10ng/ml, natomiast aż 56% pacjentów w przedziale od 10-20ng/ml. Pozostali pacjenci (16%) wykazywało stężenie witaminy D3 pomiędzy 20 a 30 ng/ml. Analiza rozkładu średniego stężenia witaminy D3 w poszczególnych porach roku wykazała najniższe stężenie w miesiącach wczesnowiosennych i systematyczny wzrost wartości stężeń, aż do osiągnięcia maksymalnych wartości w miesiącach zimowych. W grupie kontrolnej odnotowaliśmy średnie stężenie witaminy D3 o 30% wyższe niż w grupie badawczej o każdej porze roku

Wnioski. 1. Dzieci ze złamaniami niskoenergetycznymi mają obniżone stężenie witaminy D3 w surowicy. 2. Średnie wartości stężenia witaminy D3 w surowicy rosną w przeciągu roku osiągając maksymalne wartości w miesiącach zimowych. 3. Wskazana jest suplementacja witaminy D3 zimą i wiosną.

P28

PREVALENCE OF VITAMIN D3 INSUFFICIENCY IN CHILDREN WITH LOW-ENERGY FRACTURES

Karpiński M.¹, Popko J.¹, Żelazowska-Rutkowska B.², Wysocka J.²

¹Klinika Ortopedii i Traumatologii Dziecięcej UDSK 15-274 Białystok ul. J. Waszyngtona 17

²Zakład Laboratoryjnej Diagnostyki Pediatrycznej UDSK

Keywords: low energy fractures, vitamin D insufficiency

Objectives. In recent years the growing number of fractures, of forearm particularly, in children is observed. Different risk factors of low-energy fracture occurrence are postulated. Those are low physical activity, obesity, lowered bone mineral density, lowered level of vitamin D3 plasma concentration. It is known that vitamin D3 deficiency is associated with increased risk of osteoporotic fractures in adults. However, unequivocal evidence for the connection between lowered concentration of vitamin D3 and fractures in children is still to be found. It was decided to estimate the group of children with low-energy fractures in a prospective way.

Aim. The present study seeks to provide correlation between low-energy fractures and prevalance of vitamin D3 insufficiency.

Materials and methods. 150 children who experienced low-energy fracture and were hospitalized in our Department since March 2010 were qualified to study. In the questionnaire distributed among parents questions concerning weekly milk and carbonated drinks consumption, physical activity, drugs taken, and previous fractures were asked. Concentration of vitamin D3 (25-OH) were determined in every patient. Furthermore, we measured witamin D3 serum concentration in 60 patients hospitalized due to other reasons without fracture in medical history. Cole’s indicator served the purpose of proper weight estimation.

Results. Only two patients in study group (less than 1,5%) had vitamin D3 concentration in the limit of norm respectively 31ng/ml and 39ng/ml (normal limits are 30 – 60 ng/ml). In 12,5% of patients concentration of vitamin D was ≤ 4ng/ml, (avitaminosis). Vitamin D3 concentration in 15% of patients varied between 5-10 ng/ml, while as much as in 56% of patients between 10-20 ng/ml. The value of vitamin D3 concentration varying between 20 to 30 ng/ml was determined in the remaining group of patients (16%). Analyse of average values of vitamin D3 concentration in particular seasons revealed the lowest concentration in early spring and systematic grow of values till they reach maximum in winter. In control group we state average values 30 % higher in every season than in test group.

Conclusions. 1. Children with low-energy fractures are characterized with lowered serum vitamin D3 concentration. 2. Average values of serum vitamin D3 concentration increase during the year reaching its maximum values in winter. 3. Supplementation of witamin D3 in winter and early spring is advisable.

V Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 20-21.09.2013

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2013, vol 15 (Suppl. 2).str 137-138

P36

STUDY OF CALCANEONAVICULAR JOINT

Voloshin V.

Lugansk State Medical University, Human Anatomy Department, Ukraine

Keywords: calcaneonavicular joint, radiography, variations

Objectives. Calcaneonavicular joint is defined as abnormal coalescence of the calcaneus with the tarsal navicular bone. The normal morphologic relationship of the calcaneus with the navicular bone can be described as a slender gap between the two articulated bone structures. The scientific literature about calcaneonavicular morphology has been based primarily on retrospective findings of association between radiographically or surgically proved calcaneonavicular coalition in particular patients and a previously defined clinical syndrome in those patients. The purpose of the present study was to determine radiographically demonstrated variations in calcaneonavicular morphology.

Aim. Variations in calcaneonavicular morphology depicted on the medial oblique view were classified into four groups according to morphologic type, and the prevalence of each type was calculated. We compared the prevalence of each type in male and in female cadavers.

Materials and methods. One-way analyses of variance were used to compare mean ages of patients for each type and mean calcaneonavicular gaps for each type.

Results. 94 from 105 variations (89.52%) were characterized by a wide calcaneonavicular gap and smooth, rounded, and well-defined calcaneal and navicular cortices (first morphological type). Joint produced by synchondrosis (second morphological type) (6.74%) were characterized by a narrow calcaneonavicular gap, flattening and widening of the calcaneus where it approaches the navicular, and smooth, regular, and well-defined cortical surfaces. Joint produced by syndesmosis (third morphological type) (3.74%) were characterized by a narrow calcaneonavicular gap, flattening and widening of the calcaneus where it approaches the navicular, and rough, irregular, and poorly defined calcaneal and navicular cortices. There were no cadavers with type 4 morphology (synostosis). The combined prevalence of types 2 and 3 was 10.48%.

The numbers of male and female cadavers with all morphologycal types were approximately equal (p=0.876), and there was no statistically significant correlation between any of these three morphologic types and age (p=0.334). The calcaneonavicular gap was significantly narrower in types 2 and 3 than in type 1 (p=0.01), which was characterized as the normal morphology.

Conclusions. Most joints that we studied were characterized by a wide calcaneonavicular gap and smooth, rounded, and well-defined calcaneal and navicular cortices.

P36

PROBLEMATYKA STAWU PIĘTOWO-ŁÓDKOWATEGO

Voloshin V.

Lugansk State Medical University, Human Anatomy Department, Ukraine

Słowa kluczowe: staw piętowo-łódkowaty, radiografia, odchylenia

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s108.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s25.

P026
ILOŚCIOWE MONITOROWANIE PRZEBIEGU GOJENIA ZŁAMAŃ Z ZASTOSOWANIEM SYSTEMU RODIA. METODA ROZSZERZENIA ZASTOSOWANIA DENSYTOMETRII RENTGENOWSKIEJ
Wojciech Glinkowski1,2, Maciej Kornacki 3

1Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Akademii Medycznej w Warszawie;
2Zakład Anatomii Prawidłowej Akademii Medycznej w Warszawie;
3Uniwersytet Warszawski, Wydział Biologii
02-005 Warszawa ul. Lindleya 4

System RODIA wykorzystywany do ilościowej analizy ocyfrowanych radiogramów zastosowano do rozszerzenia możliwości ilościowego badania densytometrycznego. Badanie umożliwia monitorowanie przebiegu gojenia złamań trzonów kości długich wykorzystując porównania wartości względnych gęstości optycznych.
Opisana metoda pozwala też na wskazanie prognozy zakończenia gojenia złamania. Istnieje możliwość prowadzenia badań prospektywnych, w których analizowane są obrazy cyfrowe kości pacjentów poddanych badaniu densytometrycznemu aparatem wykorzystującym wiązkę wachlarzowatą. Badanie przeprowadzane jest dwutorowo. Po pierwsze polega ono na: analizie indywidualnej i oznaczeniu wartości BMD powyżej, poniżej i w szczelinie złamania, a po drugie analizie towarzyszącego badaniu obrazu cyfrowego kości. Obrazy graficzne zapisywane w formacie TIFF konwertowane są do plików w formacie GIF89 przy zastosowaniu bezstratnej kompresji. Wykorzystanie do badań wyników badań densytometrycznych wyrażonych w g/cm2 daje możliwość standaryzacji warunków wykonania badania i zamianę podejścia z relatywnego na nierelatywne. Dane wejściowe dla systemu RODIA w postaci pliku graficznego konwertowane są do dwuwymiarowej macierzy współrzędnych i wartości gęstości optycznej piksela. Zastosowanie systemu RODIA do obrazów TIFF pochodzących z densytometrii pozwala na obserwowanie charakterystyki przebiegu krzywych tempa zrostu, a porównanie do wyników densytometrii umożliwia ilościowe oznaczenia gęstości minerałów powstającej kostniny co zwiększyć może zakres możliwości badawczych densytometrii.

P026
APPLICATION OF THE RODIA SYSTEM FOR MONITORING OF QUANTITATIVE FRACTURE HEALING – A METHOD OF X-RAY DENSITOMETRY ENHANCEMENT
Wojciech Glinkowski1,2, Maciej Kornacki3,

1Department of Orthopedics and Traumatology of Locomotor, Medical University Warsaw,
2Department of Anatomy, Medical University Warsaw,
3Faculty of Biology, University of Warsaw, 02-005 Warszawa ul. Lindleya 4, Poland

The RODIA System used for quantitative analysis of digitalized radiograms was used to enhance quantitative densitometric examination. Evaluation allows to monitor the progress of fracture healing of long bones employing a comparison of relative values of optical density. The described method gives an opportunity to predict the end of fracture healing. There is a possibility to lead prospective studies, where digital images of patient bones evaluated with densitometry by a fan beam device. Evaluation is performed in two ways. At first the image of the fractured bone is custom analyzed. An evaluation of BMD is performed at a level above, below and within the fracture gap. Next a graphic file attached to bone scan is assessed. The graphic files are saved in the TIFF format and than converted into GIF89 lossy compression file.
Use of the densitometric examination expressed in g/cm2 allows to standardize the examination and change the relative approach to irrelative. Input data into the RODIA system as an image file was converted into a two-dimensional matrix of coordinates and each pixel represented a value of optical density. Application of RODIA System to TIFF files from densitometry allows to assess quantitatively the course characteristics of fracture healing. Comparing the results of densitometry allows to present quantitatively bone mineral density to enhance bone densitometry.