1

CHRZĄSTKA STAWOWA ORAZ KOŚĆ ZBITA I GĄBCZASTA PODOBNIE WYCHWYTUJĄ STRONT PODAWANY DOUSTNIE SZCZUROM

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s189-190.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s47.

 
 
 
P106
CHRZĄSTKA STAWOWA ORAZ KOŚĆ ZBITA I GĄBCZASTA PODOBNIE WYCHWYTUJĄ STRONT PODAWANY DOUSTNIE SZCZUROM
 
J.Badurski, J. Supronik, Z.Kaliszewski, B.Kaliszewska, K.Naruszewicz (1) and M.Jabłoński, M.Gorzelak (2):
(1)Centrum Osteoporozy i Chorób Kostno-Stawowych, Białystok;
(2)Oddział Ortopedii w Akademii Medycznej w Lublinie, Polska.
 
Wprowadzenie: Sole strontu stymulują zarówno chondrocyty jak i osteoblasty, lecz hamują osteoklasty. Trwają wieloośrodkowe badania nad skutecznością strontu w leczeniu osteoporozy, ale również nad jego wpływem na chrząstkę stawową poddawaną czynnikom katabolicznym. Ponieważ proporcja wychwytu strontu przez chrząstkę stawową i kość zbitą oraz beleczkową jest nieznana, podjęliśmy badania wyjaśniające dystrybucję tego pierwiastka po jego długotrwałym, doustnym podawaniu.
Materiał i metody: Cztery grupy szczurów płci męskiej przez sześć miesięcy otrzymywały wodne roztwory chlorku strontu: 0.001%(1.75 μM/dzień), 0.05%(87.5 75 μM/d) i 0.1%(175 μM/d) vs wodę jako kontrolę. Chrząstki stawowe stawów biodrowych i kolanowych oraz kości zbita i gąbczasta trzonu i nasady bliższej k.udowej wypreparowywano i suszono. Stront w nich oznaczano metodą absorpcji atomowej AAS-ETA aparatem Perkin-Elmera 4100ZL stosując grafitową kuwetę THGA.
Wyniki: Stężenia strontu wyrażane w mg na kg suchej masy tkanek badanych podane są w tabeli:
 
 
Kontrola
0,001%
0,05%
0,1%
Chrząstka kolana
85
1917
3681
4800
Chrząstka biodra
83
2011
4604
5719
Kość zbita
151
2316
3962
5681
Kość gąbczasta
131
1947
3561
4826

Wniosek:
Stężenia strontu we wszystkich badanych tkankach rosną proporcjonalnie do wzrastających dawek podawanego preparatu i są porównywalne pomiędzy kością i chrząstką stawową, wyższe w biodrze niż w kolanie oraz wyższe w kości korowej niż w beleczkowej.
 
 
 
P106
UPTAKE OF STRONTIUM BY BONE AND BY JOINT CARTILAGE OF RATS AFTER ORAL ADMINISTRATION IS COMPARABLE
Janusz E. Badurski, Jerzy Supronik, Zbigniew Kaliszewski, Barbara Sicinska1, Mirostaw Jablonski and Maciej Gorzelak2,

1Centre of Osteoporosis and Osteoarticular Diseases, Biatystok,
2
Dept. Orthopaedics, Academy of Medicine, Lublin, Poland

Introduction: Strontium salts stimulate osteoblasts and chon- drocytes but inhibit osteoclasts. Because the distribution of strontium after oral administration in trabecular and cortical bone as well as in joint cartilage is unknown, we have tested it in rats.
Materials and Methods: Four groups of male rats six weeks of age received 0.001% (1.75 uM/day), 0.05% (87.5 uM/day) and 0.1% (175 uM/Day) water solutions of strontium chloride vs. water as a control for six months. Cartilages of knee and hip joints as well as cortical and trabecular tissue of the femur were prepared than dried and strontium concentrations were measured by the AAS-ETA method by the Perkin-Elmer 4100ZL machine with a THGA graphite cuvete.
Results: Concentrations of strontium expressed in mg per kg of dry tissue are listed in table:
 
Controls
0,001%
0,05%
0,1%
Knee cartilage
85
1917
3681
4800
Hip cartilage
83
2011
4604
5719
Cortical bone
151
2316
3962
5681
Trabecular bone
131
1947
3561
4826
 
Conclusion: In three examined solutions strontium concentra­tions in bone and cartilage are comparable, larger in the hip than in the knee cartilage, higher in cortical than in trabecular bone.