Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:150-151.

 

 

 

¹ Zakład Zaburzeń Endokrynnych i Metabolizmu Kostnego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi;

² Poradnia Leczenia Osteoporozy Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi;

³ Poradnia Endokrynologiczna Wojewódzkiego Szpitala w Piotrkowie Tryb.

⁴ Katedra i Zakład Medycyny Rodzinnej, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu

 

Wstęp. Wykazano, iż ponad 50% pacjentów leczonych z powodu chorób przewlekłych, w tym osteoporozy, przerywa terapię w ciągu pierwszego roku jej stosowania. Problem ten narasta z czasem trwania obserwacji. Stwierdzono, iż 13% pacjentów z osteoporozą w ogóle nie rozpoczyna leczenia, a ponad 20% przerywa terapię w ciągu pierwszych 4 miesięcy trwania choroby. Wykazano, iż przestrzeganie przez pacjentów wprowadzonej terapii osteoporozy poprawia gęstość mineralną kości i zmniejsza ryzyko złamań.

            Celem pracy była ocena, w rocznym badaniu prospektywnym, stopnia przestrzegania zaleceń terapii przewlekłej preparatem alendronian 70 przez pacjentki leczone z powodu osteoporozy.

Materiał i Metody. Ocenie poddano 153 pacjentki w wieku od 48 do 89 lat z rozpoznaną osteoporozą leczone alendronianem 70mg, jeden raz w tygodniu, przez okres roku. Wzięto pod uwagę czas trwania choroby, ciągłość i systematyczność przyjmowania leków oraz przyczynę przerwania stosowanego leczenia.

Wyniki. Ułatwienie pacjentowi kontaktu z lekarzem, stały dostęp do leku oraz częste wizyty w znaczny sposób poprawiają stosowanie się pacjentów do zaleceń. Podczas trwania badania przesterzeganie zasad terapii u wszystkich uczestniczek badania był wysoki i łącznie wyniósł 93,9%. Najczęstszą przyczyną przerwania leczenia były objawy niepożądane stosowanego preparatu. Wiek oraz wykształcenie nie miały wpływu na przestrzeganie terapii. Najgorsze wyniki uzyskano w grupie pacjentek leczonych z powodu osteoporozy dłużej niż 5 lat, szczególnie w podgrupie u której włączono alendronian 70 pierwszy raz lub podjęto leczenie po przerwie.

Omówienie. Uzyskane wyniki wskazują na fakt lepszego przestrzegania zaleceń lekarskich przez pacjentów leczonych z powodu osteoporozy w trakcie dobrego monitorowania i terapii preparatem cotygodniowym. Momentami krytycznymi decydującymi o przerwaniu leczenia były objawy uboczne związane z terapią.

Wnioski. Nie wszyscy pacjenci leczeni z powodu osteoporozy kontynuują zalecone leczenie. Im rzadziej podawany lek i lepsze monitorowanie tym większy odsetek pacjentek kontynuujących terapię co potwierdzono w przeprowadzonym badaniu.

 

 

 

¹ Department of Endocrine Disorders and Bone Metabolism Medical University of Łódź;

² Outpatient Clinic of Osteoporosis in Łódź;

³ Outpatient Clinic of Endocrinology in Piotrków;

⁴ Family Medicine Department, University of Medical Sciences, Poznań

 

Introduction. It has been shown that more than 50% of subjects with chronic disease, including osteoporosis, discontinue treatment during its first year. This problem increases with the time of observation. Additionally, it has been observed that 13% of women, prescribed oral daily alendronate, did not even start the treatment, while 20% of patients discontinued the therapy during the first 4 months. Compliant patients have achieved increased bone mass density with a simultaneous decrease of fracture risk.

The aim of this study was to assess the adherence to alendronate 70 over the period of 12 months in women with postmenopausal osteoporosis.

Material and Methods. Based on a prospective study of 153 patients, the compliance to alendronate 70 therapy was assessed in postmenopausal women, observed during one year.

Results. Facilitation of patient’s contacts with physician, continuous access to prescribed medication and frequent visits considerably improve the patients’ adherence to prescribed recommendations. During the study period, the compliance of all the study participants was high, amounting to total score of 93.9%. The most common reasons for incompliance to treatment were adverse effects of applied agent. Neither the patients’ age nor education level had any effect on the actual compliance level. The lowest compliance was found in the group of patients treated for osteoporosis longer than 5 years, especially in the subgroup where alendronate 70 was either introduced for the first time or readministered after discontinuation.

Conclusions. The received results showed that the better adherence to alendronate 70 therapy could depend on good monitoring and less frequent dose regimen.

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:151-152.

 

 

Institute of Gerontology AMS Ukraine,

Ukrainian Scientific-Medical Centre for the Problems of Osteoporosis, Kyiv, Ukraine

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:152-153.

 

 

Zakład Chemii Bioorganicznej, Wydział Chemiczny, Politechnika Wrocławska

Wybrzeże Wyspiańskiego 27, 50-370 Wrocław

 

Wstęp. Bisfosfoniany stanowią ważną klasą związków chemicznych, które znalazły zastosowanie w leczeniu chorób związanych z upośledzeniem metabolizmu wapnia takich jak choroba Pageta, osteoporoza, szpiczak, osteoliza połączona z hiperkalcemią złośliwą, przerzuty nowotworów do kości, pierwotna nadczynność przytarczyc ponieważ wykazują duże powinowactwo do wapnia i dlatego odkładają się w kościach. Już ponad 25 lat minęło odkąd bisfosfoniany zostały użyte po raz pierwszy w leczeniu choroby Pageta. Od tego czasu stanowią najważniejszą grupę leków antyresorpcyjnych. Ulegają adsorpcji na kryształach hydroksyapatytu, co jest powodem ich długiego okresu półtrwania w kościach. Nie opisano jednak w związku z tym żadnego długotrwałego, niepożądanego efektu Działanie bisfosfonianów polega na inhibicji syntetazy pirofosforany farnezylu. Na powierzchniach resorpcyjnych bisfosfoniany hamują czynność osteoklastów. Mimo iż dokładny molekularny mechanizm działania bisfosfonianów nie został w pełni poznany sadzi się, ze bisfosfoniany mogą bezpośrednio oddziaływać na dojrzałe osteoklasty hamując ich aktywność resorpcyjną na skutek zaburzeń w ich ultrastrukturze. Bisfosfoniany, oddziałując bezpośrednio na osteoklasty lub też pośrednio przez hamowanie osteoklastogenezy, nie tylko hamują resorpcję tkanki kostnej, lecz także działając na osteoblasty mogą pobudzać kościotworzenie przyspieszając apoptozę osteoklastów. Bisfosfoniny hamuja proliferację i zmniejszają procent obumierania komórek makrofagowych w testach in vitro .Pokazano, że efekt działania aminometylenobisfofonianów na komórki makrofagowe polega na indukcji apoptozy.

Cel pracy.Kwasy bisfosfonowe podzielono na dwie duże klasy – hydroksyaminobisfosfoniany i aminometylenobisfosfoniany. N-podstawione kwasy bisfosfonowe wykazują silne właściwości antypasożytniczne, a także posiadają wysoką aktywność herbicydową. Znany i szeroko stosowany jest lek antyosteoporotyczny najnowszej generacji należący do aminoetylenobisfosfonianów,- cykloheptyloaminobisfosfonian, skomercjalizowany jako inkadronian. Celem pracy jest synteza nowych N-modyfikowanych pochodnych kwasu aminometylenobisfosfonowego o ukierunkowanych właściwościach fizykochemicznych i aktywności biologicznej, analogów inkadronianu jako potencjalnych leków przeciw osteoporozie, a także badania nad aktywnością cytotoksyczną bisfosfonianów osteogennych wobec linii mysich komórek makrofagopodobnych (J774E).Mysia linia makrofagopodobna J774 używana do testu jest szeroko stosowana linią do zinterpretowania aktywności bisfosfonianów.

Materiał. Struktura przestrzenna łańcucha bocznego R₂ wyznacza komórkowy wpływ bisfosfonianów, i ich względną skuteczność jako inhibitorów resorpcji kości. Działanie bisfosfonianów zależy między innymi od rodzaju rodników przy węglu kwasu bisfosfonowego, długości łańcuchów alifatycznych oraz podstawników w łańcuchach bocznych Każdy bisfosfonian posiada swój własny profil aktywności, zdeterminowany przez indywidualne właściwości łańcucha bocznego. Reakcja syntezy aminmetylenobisfosfonianów polega na trzy-składnikowej reakcji kondensacji pomiędzy aminą I- lub II-rzędową, ortomrówczanem trietylowym i fosforynem dietylowym. Reakcja nie wymaga użycia silnie toksycznych reagentów. Surowe estry aminometylenobisfosfonianów poddaje się hydrolizie kwasem solnym otrzymując odpowiednie kwasy aminometylenobisfosfonowe. Badania skryningowe aktywności bisfosfonianów wykonano przy użyciu testu MTT, mierzącego zahamowanie proliferacji komórek docelowych w 72-godzinnej hodowli in vitro. W badaniach zastosowano mysią makrofagopodobną linie komórkową (J774E). Jako kontrolę zastosowano inkadronian w takich samych stężeniach jak badane związki. Wyniki doświadczeń w postaci ID50 (dawka powodująca zahamowanie proliferacji 50% populacji komórek nowotworowych) oraz procentu zahamowania proliferacji wyznaczono dla każdego związku. Wartości IC50 wyznaczono na podstawie trzech niezależnych eksperymentów.

Wnioski. Zsyntetyzowaliśmy ponad sto aminometylenobisfosfonianów o zróżnicowanej strukturze i zbadaliśmy ich aktywność antyproliferacyjną na mysich makrofagach (linia J774).W teście MTT wybrano związki o najwyższej aktywności. Aktywność wielu jest wyższa niż inkadronianu stosowanego jako związek referencyjny. Wiele aminometylenobisfosfonianów wykazywało aktywność zbliżoną do inkadronianu a, niektóre nie wykazywały aktywności niezbędnej do określenia wartości ID50 w zastosowanych stężeniach. Obecnie trwają badania wybranych bisfosfonianów na proces kościotworzenia u owiec.

 

 

 

Department of Bioorganic Chemistry, Faculty of Chemistry, Wroclaw University of Technology

Wybrzeze Wyspianskiego 27, 50-370 Wroclaw

 

 

Introduction: Bisphosphonates are an important class of drug molecules, used to treat osteoporosis, Paget’s disease, and hypercalcemia due to malignancy because they are powerful inhibitors of bone resorption. More than 25 years have passed since bisphosphonates were first used to treat Paget’s disease. During this time, bisphosphonates have become the most important class of antiresorptive drugs, not only for the treatment of Paget’s disease, but also for other diseases that involve excessive osteoclast-mediated bone resorption, such as tumor-induced osteolysis and hypercalcemia and osteoporosis. They act by inhibiting the enzyme farnesyl diphosphate synthase. Despite this, the molecular mode of their action is still not clear. There is substantial evidence that BPs can have a direct effect on osteoclasts by mechanisms that may lead to osteoclast cell death by apoptosis. BPs can also inhibit proliferation and cause cell death in macrophages in vitro. There is shown that the toxic effect of BPs on macrophages is also due to the induction of apoptotic, rather than necrotic, cell death.

Aim. A subclass of bisphosphonates, derivatives of aminomethylenebisphosphonic acid, has been also described to exhibit promising antiparasitic and herbicidal activities. It is worth to note that a representative of the latest generation of antiosteoporotic drugs — cycloheptylaminomethylenebisphosphonate, discovered in the early 90-ies and commercialized as incadronate, also belongs to such modified aminomethylenebisphosphonic acids. The aim of our studies is synthesis the aminomethylenebisphosphonic acids, analogs of incadronate, as potential antiosteoporosis drugs. The aim of this studies is the preselection in vitro of BPs in the model cell line to choose potent compounds. The mouse macrophage-like cell line J774 used in this study is a convenient model to identify the activity of BPs.

Material and methods. Although the structure of the R2 side chain is the major determinant of antiresorptive potency, both phosphonate groups are also required for the drugs to be active. The simplest procedure for preparation of aminomethylenebisphosphonates relays on three-component reaction between primary or secondary amine, triethyl orthoformate and diethyl phosphite, followed by acid hydrolysis.The in vitro cytotoxic effect of all agents was examined after 72-hours of exposure of the cultured cells to varying concentrations of the tested compounds, using the MTT assay. The in vitro results were presented in terms of inhibitory concentration 50% (IC50) values. The IC50 is the concentration of tested agent, which inhibits the proliferation of 50% of the cancer cell population. Average IC50 values for each preparation were calculated using data from three independent experiments.

Conclusions.We synthesized above hundred aminomethylenebisphosphonates with structural variety and tested their antiproliferative activity on the mouse macrophages cell line J774.We choose the most potent compounds selected in this examination. Its activity is higher that that of referential compound incadronate. Some compounds have the best profile of activity (inhibition of proliferation observed in dose-dependent manner).There are also many compounds with similar activity to that of incadronian Now we are testing the most active compounds in vivo.

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:153-154.

 

¹ Special Hospital for Rheumatology Disease, Novi Sad, Serbia

² Faculty of Medicine, University of Novi Sad, Serbia

 

 

Introduction: Rheumatoid arthritis (RA) as autoimmune, inflammatory arthropathy required specific treatment which includes usage of glikocorticoides (GC).

Aim: The aim of study was to evaluate effect of GC therapy in patients with RA.

Material and methods: We examined 250 patients 57.26 years old (± 9.34 years), 77.67% was female patient, who suffered from RA 8.39 years (1-39 years), in 89.32% was RF positive RA.

Results: Patients used in 95.15% non-fluorides GC. Predominate form was oral application 57.29% (prednisone 41.75% and metilptrednisolon 15.54%), but in 33.98 was intramuscular application of metilprednisolon-acetat. Only 3.88% patients took combination. Stage or RA changes was classified with Stein-Brocker`s criteria and we found that 45.63% of our patients were in Grade 3 anatomical classification but 58.25% were in Grade 2 functional classification, but bettering functional capacity statistically significant correlated (r=0.2227, p=0.024) was GC application. Morning stiffness longer than 60 minutes had 54.37%. Serious adverse effect was not evidenced.

Conclusion: We can conclude that application of corticosteroids in treatment RA can be safe and beneficial for patient.

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:154-155.

¹ Poradnia Leczenia Osteoporozy, ul. Szkotnik 1, 33-100 Tarnów

² Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii, Zakład Chorób Metabolicznych Kości, Zabrze, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

³ Szpital Specjalistyczny, Bytom

⁴ Wydział Energetyki i Paliw, Akademia Górniczo-Hutnicza, Kraków

Założenia i cel pracy. Wstępnym założeniem pracy była teza, że RZS wpływa negatywnie na stan szkieletu. Celem pracy była ocena wyników badań szkieletu wykonanych różnymi metodami: densytometryczną, radiologiczną i ultradźwiękową u kobiet chorych z RZS w porównaniu do analogicznych badań kobiet zdrowych.

Materiał kliniczny. Badaniami objęto 104 kobiety, w tym 62 kobiety chore z RZS z rozpoznaniem według kryteriów ACR z 1987 roku. Średni wiek kobiet chorych z RZS wynosił śr.56,5 ± 9,9 lat, czas trwania choroby wynosił 167,8 ± 126,1. 21 kobiet (34%) było w II okresie choroby wg Steinbrockera z umiarkowaną aktywnością procesu zapalnego. Aktywność choroby oceniano wg DAS 28. Grupę kontrolną stanowiło 42 ochotniczki z wykluczonym RZS oraz innymi chorobami lub/i terapią wpływającą na metabolizm kości. Średni wiek kobiet w grupie kontrolnej wynosił 54,2 ± 5,1 lat.

Metody. Stan zdrowia oceniano na postawie ankiet, kwestionariusza oceny zdrowia HAQ, badań laboratoryjnych, radiologicznych, ultradźwiękowych i densytometrycznych. Pomiary gęstości mineralnej kości dotyczyły: kręgosłupa L1-L4, bliższego odcinka kości udowej (szyjka oraz całe biodro), dalszego odcinka kości przedramienia w 1/3 długości. Pomiary ilościową metodą ultradźwiękową (QUS) dotyczyły: nasad dystalnych paliczków proksymalnych (pomiar Ad-SoS) oraz kości piętowej (SOS, BUA, SI). Zdjęcia radiologiczne dłoni i stóp chorych kobiet posłużyły do określenia stopnia zaawansowania choroby wg kryteriów Steinbrockera. Wskaźnik Barnetta i Nordina (metacarpal index) służył do oceny nasilenia osteoporozy.

Wyniki. Wszystkie wartości wyników pomiarów densytometrycznych, ultradźwiękowych oraz wartość wskaźnika metakarpalnego były istotnie niższe u kobiet chorych z RZS względem wyników w grupie kontrolnej, zarówno w całej grupie, podgrupie kobiet miesiączkujących i w podgrupie kobiet po menopauzie (p<0,0001).

Wnioski. Uzyskane wyniki wykazują poważne zaburzenia stanu szkieletu u kobiet z RZS. Wszystkie wykonane badania szkieletu w porównywalny sposób były zdolne do wykrywania tych zaburzeń, co ma istotne znaczenie praktyczne. Duża częstość występowania niskich wyników densytometrycznych stanowi informację, że chore z RZS powinny być rutynowo poddawane badaniom diagnostycznym w kierunku osteoporozy, a w przypadku stwierdzenia odchyleń od stanu prawidłowego należy stosować leczenie w kierunku osteoporozy.

 

 

 

¹ Outpatient Osteoporotic Clinic, ul. Szkotnik 1, 33-100 Tarnów, Poland

² Dept. and Chair of Internal Diseases, Diabetology and Nephrology, Metabolic Bone Diseases Unit, Medical University of Silesia, Katowice

³ Specialistic Hospital, Bytom

Conclusion. In womenwith rheumatoid arthritis skeletal status was seriously affected. All measurements performed comparably express changes of bone status. Therefore, patients with rheumatoid arthritis ought to be routinely screened towards osteoporosis, and adequate management should be used.

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:155-156.

 

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:156.

 

 

Institute of Gerontology AMS Ukraine,

Ukrainian Scientific-Medical Centre for the Problems of Osteoporosis,

Kyiv, Ukraine

 

            The research was aimed at evaluating the effectiveness of two regimes (continuous and interrupted) of Theraflex (500 mg glucosamine hydrochloride, 400 mg chondroitin sulphate) in patients with knee osteoarthritis. Outcomes evaluated were pain, measures of performance (function, activity of daily living, disability), employment status, range of motion, and patient satisfaction/patient global perceived effects.

            Materials and methods. The first group included 50 patients (aged 64.5±1.1 years) with knee osteoarthritis (II stage, Kellgren-Lawrence’s classification), who took the drug in continuous regime during 9 months. The second group included 50 patients with the same diagnosis (aged 64.6±1.0 years), who took Theraflex twice during 3 months with 3 months interruption. We examined the patients before the treatment and after 1, 3, 6, 9 and 12 months. Methods of study: Mc-Gill questionnaire, visual-analogical scale (VAS), Lequen’s index, WOMAC, EuroQol-5D, 15-m. test, 6-min. test.

            Results. After three months of Theraflex’s treatment it was observed a reliable decrease of pain syndrome in both groups by WOMAC, decrease of constraint in movements, improvement of index of everyday activity, VAS, 15-m.test. Examination of patients during 6, 9 and 12 months show the effectiveness of both regimes of the therapy. Intensity of pain syndrome and functional activity didn’t differ between the groups.

            Conclusion. During 1-year period two regimes of Theraflex it was established effective decrease of intensity of the pain syndrome and improvement of everyday activity in patients with knee osteoarthritis. The analgesic effect after taking Theraflex becomes noticeable after three months and quality of life significantly improved in patients of both groups.

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:156-157.

 

 

¹ Special Hospital for Rheumatologic Diseases, Faculty of Medicine, University of Novi Sad, Serbia

² Faculty of Medicine, University of Novi Sad, Serbia

³ Clinic of Child Habilitation and Rehabilitation, Institute for Child and Youth Heath Care of Vojvodina, Serbia

 

 

Objectives: One of common noninflammatory degenerative disease is knee osteoarthritis (KOA). Chronicle character of disease, prolonged pain episode, reduction of daily activities can influenced on quality of life. The aim of the study was to establish how amount of muscles can influence on quality of health in patients with KOA.

Methods: We examined 100 patients (30 male and 70 female), age 40-80, with the diagnosis of KOA. The muscle mass (MM) was analyzed from body composition by Tanita BC 540 Innerscan Body Composition Monitor. Patients fulfilled EuroQol 5D

Results: Average MM was 49.36 kg (SD 8.41kg) with statistical significant difference (t=5.817; p<0.0001) between gender which indicate significant higher MM for male 62.68kg (SD 6.61kg) than for female 46.47kg (SD 5.45kg). Patients evaluated their state of health on 54.93 (SD 19.56), without statistical significant difference between gender (t=0.488; p=0.629), although female patient evaluated better (55.78 vs. 51.00). Items analyzes indicated that in the first dimension: mobility -95% of patients had some walking problems, in the second dimension: self care- 64.3% of patients had some problem with self care, in the third dimension: usual activity- 89.3% of patients had some problem with performing their usual activity, in the fourth dimension: pain/discomfort 89.3% of patients had moderate pain and discomfort and in the fifth dimension: anxiety/depression 89.3% of patients had moderate anxiety and depression. We found statistical significant correlation between MM and second dimension (r=-0.389; p=0.042) and MM and the fifth dimension (r=-0.550; p=0.002) which indicated that increase of MM could reduce problem with self care and level of anxiety and depression.

Conclusions: Amount of muscle can influence on bettering quality of life in patient with KOA. Cause of that we suggested to educated patient with KOA for daily active exercise in aim to improve state of health.

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:157-158.

¹ Klinika Patologii Noworodków i Niemowląt,

² Zakład Propedeutyki Pediatrii

Uniwersytet Medyczny w Lublinie

 

 

Celem pracy była ocena zależności pomiędzy stężeniem 25(OH)D, traktowanym jako optymalny wskaźnik zasobów ustrojowych witaminy D, a wybranymi biochemicznymi markerami kościotworzenia i resorpcji tkanki kostnej u niemowląt z objawami klinicznymi zaburzeń tkanki kostnej.

Badaniami objęto 55 niemowląt hospitalizowanych w Klinice Patologii Noworodków i Niemowląt Uniwersytetu Medycznego w Lublinie w latach 2007-2008, u których na podstawie wywiadu, badania klinicznego oraz oznaczeń biochemicznych (stężenie wapnia, fosforu, fosfatazy alkalicznej, parahormonu i 25(OH)D w surowicy krwi oraz wskaźnika wapniowo-kreatyninowego w drugiej porcji moczu) rozpoznano krzywicę niedoborową, przedawkowanie witaminy D lub nadwrażliwość na witaminę D. Wśród badanych niemowląt wyodrębniono trzy grupy, jako kryterium podziału przyjęto poziom 25(OH)D. Grupę 1 stanowiły dzieci, u których stężenie 25(OH)D w surowicy wynosiło poniżej 30 ng/mL, grupę 2 tworzyły niemowlęta, u których stężenie 25(OH)D wynosiło od 30 ng/mL do 80 ng/mL. W grupie 3 stężenie 25(OH)D wynosiło ponad 80 ng/mL. W surowicy badanych dzieci, za pomocą metody ELISA, oznaczano stężenie markerów metabolizmu kostnego: osteoprotegeryny (OPG – pmol/L), RANKL – pmol/L, C-końcowego usieciowanego telopeptydu łańcucha alfa kolagenu typu I (CrossLaps, CTX – ng/mL) i C-końcowego propeptydu prokolagenu typu I (CICP – ng/mL). Protokół badań został zaakceptowany przez Komisję Bioetyczną Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.

Wyniki badań opracowano statystycznie (ANOVA) za pomocą programu Statistica 6.0 PL po uprzednim sprawdzeniu normalności rozkładu badanych cech. P < 0,05 uznano za statystycznie istotne.

Na podstawie wyników przeprowadzonych badań nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic w stężeniu oznaczanych markerów metabolizmu kostnego w trzech grupach badanych dzieci (p<0,05). Mimo braku istotności statystycznej, stwierdzono wyraźnie wyższe średnie stężenie inhibitora resorpcji kości jakim jest OPG (4,428 ± 2,44 pmol/L) w grupie dzieci u których stężenie 25(OH)D wynosiło od 31 do 80 ng/mL (grupa 2), w porównaniu z grupą 1 i 3. Podobnie średnie stężenie CICP – markera kościotwórzenia – w grupie 2 (1729,425 ± 684 ng/mL) było wyższe w porównaniu z wartościami oznaczonymi w grupach 1 i 3.

Wnioski: 1. Na podstawie przeprowadzonych badań nie stwierdzono różnic w stężeniu wykładników metabolizmu kostnego w zależności od stężenia 25(OH)D wsurowicy badanych niemowląt. 2. Wyniki badań wskazują że stężenie 25(OH)D nie odzwierciedla procesów kościotworzenia i resorpcji tkanki kostnej u niemowląt. 3. Ocena metabolizm kostnego u niemowląt zdrowych i chorych wymaga dalszych szczegółowych badań

CONCENTRATION OF SELECTED BIOCHEMICAL BONE METABOLISM MARKERS IN INFANTS WITH CLINICAL SYMPTOMS OF BONE TISSUE DISORDERS TO 25(OH)D LEVELS

 

¹ Department of Neonates’ and Infants’ Pathology

² Department of Paediatric Propedeutics

Medical University in Lublin, Poland

Chodźki 2, 20-091 Lublin, Poland

 

 

The aim of the study was to evaluate the relationship between concentration of 25(OH)D, regarded as the best functional indicator of vitamin D status, and selected biochemical markers of bone formation and resorption in infants with clinical signs of bone tissue disorders. The study included 55 infants hospitalized in the Department of Neonates’ and Infants’ Pathology in Lublin in years 2007–2008 in which, on the base of medical history, clinical examination and selected biochemical tests (calcium, phosphorus, total alkaline phosphatase, parathormone and 25(OH)D serum concentrations and the urinary calcium-creatinine ratios in spot urine samples), vitamin D deficiency rachitis, vitamin D overdoses or hypersensitivity to vitamin D were diagnosed. The examined infants were separated into three groups according to 25(OH)D levels. Infants in the 1 group had serum 25(OH)D concentrations below 30 ng/mL, in 2 group serum 25(OH)D level ranged from 31 to 80 ng/mL. In the 3 group serum 25(OH)D concentrations was more than 80 ng/mL. The following bone metabolism markers, using ELISA method, were determined in serum of examined infants: osteoprotegerin (OPG – pmol/L), RANKL – pmol/L, C-terminal cross-linked telopeptide of type I collagen (CrossLaps, CTX – ng/mL) and C-terminal propeptide of type I collagen (CICP – ng/mL). The study protocol was approved by the Bioethics Commission of Medical University in Lublin.

The research results were statistically developed (ANOVA) using Statistica 6.0 PL after checking normality of the distribution of the test. P <0.05 was considered statistically significant.

Based on the results of this study, there were no statistically significant differences in the concentration of bone metabolism markers in three groups of tested infants (p <0.05). Despite the lack of statistical significance, the research revealed clearly higher mean concentrations of bone resorption inhibitor such as OPG (4.428 ± 2.44 pmol / L) in the group of infants in whom the concentration of 25(OH)D ranged from 31 to 80 ng/mL (group 2), compared with group 1 and 3. Similarly, the average concentration of CICP – a marker of bone formation – in group 2 (1729.425 ± 684 ng/mL) were higher compared with the values marked in groups 1 and 3.

Conclusions: 1. Based on the conducted studies, there were no differences in the concentrations of bone metabolism markers, depending on the concentration of 25(OH)D in serum of tested infants. 2. Test results indicate that the concentration of 25(OH)D does not reflect the processes of formation and resorption of bone tissue in infants. 3. Evaluation of bone metabolism in healthy and sick infants requires further detailed study

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:158-159.

 

 

Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości I Katedry Pediatrii UM w Łodzi

 

 

Celem niniejszej pracy jest analiza związku wybranych czynników środowiskowych z występowaniem złamań u dzieci.

Materiał i metodyka. Badaniami objęto 112 dzieci w wieku 5-17 lat, w tym 81 pacjentów z wielokrotnymi złamaniami kości w wywiadzie oraz 31 dzieci uznanych za zdrowe, które stanowiły grupę porównawczą. U każdego dziecka przeprowadzono badanie densytometryczne gęstości mineralnej kośćca metodą DXA w projekcji total body i spine oraz badanie ankietowe uwzględniające wybrane czynniki środowiskowe mogące mieć związek z występowaniem złamań.

Wyniki. W grupie badanejwięcej dzieci aniżeli w grupie odniesienia było mieszkańcami miast (90 v. 78%, p<0,05). Wśród pacjentów narażonych na dym tytoniowy w środowisku domowym średnia liczba złamań była większa aniżeli u nienarażonych (5,3 v. 3,3, p<0,05). Nie obserwowano związku pomiędzy średnim czasem przebywania na słońcu czy liczbą dzieci w rodzinie a występowaniem złamań. U dzieci ze złamaniami ojcowie posiadali najczęściej wykształcenie zawodowe (47%), w grupie odniesienia dominowało wykształcenie średnie techniczne (35%, p=0,05); stwierdzono ujemną korelację pomiędzy wykształceniem ojca a liczbą złamań (R=-0,29, p<0,05). Obserwowano istotną statystycznie dodatnią zależność pomiędzy liczbą godzin wychowania fizycznego w szkole a wskaźnikiem Z-score gęstości mineralnej, zarówno w projekcji Spine, jak i Total body (R=0,27 i 0,22, p<0,05). Ponadto wykazano ujemną korelację pomiędzy czasem aktywności ruchowej w domu a liczbą złamań (R=-0,26, p<0,05).

Wnioski. 1. Wielokrotne złamania kości u dzieci mogą być również uwarunkowane czynnikami środowiskowymi. 2. Narażenie na dym tytoniowy, obniżona aktywność ruchowa w domu oraz wykształcenie ojca wydają się mieć związek z powtarzającymi się złamaniami w wieku rozwojowym.

 

 

 

 

 

 

Department of Propedeutic Paediatrics and Bone Metabolic Diseases, I Faculty of Paediatrics MU in Lodz

 

 

The aim of the study was analysis of relationships between selected environmental factors and bone fractures in children.

Patients and methods. The study comprised 112 children aged 5-17 years, 81 patients with history multiple bone fractures and 31 healthy patients in control group. In all children densitomeric examination of the skeleton with DXA method at total body and spine were taken. Moreover questionnaire examination taking into consideration environmental factors which are probably connected with bone fractures was carried out.

Results. In examined group more children than in controls were inhabitants (90 v. 78%, p<0,05). The mean fracture number was higher in patients subjected to tobacco smoking (5,3 v. 3,3, p<0,05). There was not observed relationship between mean time of sunlight exposure or number of children in family and fractures. Fathers of children with fractures predominantly have a vocational education (47%), in control group the most often was mean technical education (35%); there was negative correlation between father’s education and number of fracture (R=-0,29, p<0,05). There was observed significant relationship between the time of children school physical education and bone mineral density (R=0,27 i 0,22, p<0,05). Moreover was negative correlation between the time of physical home activity and fracture number (R=-0,26, p<0,05).

Conclusions. 1. Multiple bone fracture in children may be also determinated by environmental factors. 2. Exposure to tobacco smoking, decreased physical activity and father’s education seems to be connected with consecutive fractures in the developmental period.

 

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:159-160.

 

 

Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości, I Katedra Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.

 

 

Ocena gospodarki wapniowo-fosforowej i gęstości mineralnej kośćca u dzieci w pierwszym miesiącu życia, zarówno donoszonych jak i urodzonych przedwcześnie (stanowiących grupę ryzyka wystąpienia osteopenii wcześniaczej), jest istotna w celu wczesnego wykrycia zaburzeń w tym zakresie.

Celem pracy była ocena wskaźników gospodarki wapniowo-fosforowej i gęstości mineralnej kośćca metodą ultradźwiękową u dzieci w okresie noworodkowym.

Materiał i metody: Przeprowadzono badania u 30 noworodków, w tym u 15 urodzonych o czasie (pomiędzy 38 a 41 hbd), z urodzeniową masą ciała 2650-4000g (średnio 3375g) i u 15 urodzonych przedwcześnie, tj. pomiędzy 24 a 36 hbd, z urodzeniową masą ciała 600-2500g (średnio 1620g). Do badań kwalifikowani byli pacjenci w pierwszym miesiącu życia hospitalizowani w Klinice Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości, u których wykluczono choroby narządu ruchu oraz przyczyny mogące mieć wpływ na wtórne zaburzenia gospodarki wapniowo – fosforowej. U wszystkich dzieci wykonano:badanie ankietowe, badanie lekarskie ze szczególnym uwzględnieniem nieprawidłowości w zakresie układu ruchu, oznaczenie wapnia fosforu, magnezu i fosfatazy zasadowej w surowicy ogólnie przyjętymi metodami, ilościowe badanie ultradźwiękowe (QUS – quantitative ultrasound) kości piszczelowej z użyciem aparatu Sunlight Omnisense 7000P

Wyniki: Analiza wskaźników gospodarki wapniowo – fosforowej wykazała istotne zaburzenia w grupie dzieci urodzonych przedwcześnie – u 8/15 stwierdzono wysokie stężenie fosforu w surowicy, u 6/15 znacznie podwyższone wartości fosfatazy zasadowej, co przemawia za przyspieszonym obrotem kostnym i może być objawem rozwijającej się osteopenii; natomiast w grupie noworodków donoszonych zaburzenia te wystąpiły z mniejszą częstością i wykazywały tylko nieznaczne odchylenia od wartości prawidłowych. Badanie ultradźwiękowe kości piszczelowej wykazało obniżenie wskaźnika Z-score u 10/15 badanych wcześniaków (wartości Z-score w zakresie -5,0 do 0,3), natomiast w grupie noworodków donoszonych tylko u 2/15 stwierdzono obniżone parametry Z-score (od -1,6 do 3,0). Na uwagę zasługuje fakt, iż w grupie wcześniaków u 13/15 dzieci stosowano suplementację witaminą D i/lub preparatami wapniowo-fosforowymi, ponadto 12/15 matek tych dzieci stosowało profilaktykę niedoboru witaminy D w ciąży, pomimo tego stwierdzono u tych noworodków obniżenie gęstości mineralnej kości.

Wnioski: 1. W grupie wcześniaków zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforowej występują istotnie częściej niż u noworodków donoszonych. 2. Pomimo stosowania przez matki profilaktyki niedoboru witaminy D w czasie ciąży oraz suplementacji witaminą D i/lub preparatami wapniowo-fosforowymi u większości wcześniaków stwierdza się obniżenie gestości mineralnej kości w badaniu ultradźwiękowym. Badania są kontynuowane.

 

Department of Propedeutic Paediatrics and Bone Metabolic Diseases, I Faculty of Paediatrics Medical University of Lodz

 

 

Evaluation of calcium-phosphorus metabolism and bone mineral density in first month of life, in both – full-term neonatesand prematures (as a risk group of osteopenia) is very important in order to early detection of disorders at this field. 

The aim of the study was to evaluate calcium-phosphorus metabolism indices and bone mineral density by ultrasound examination in children in neonatal period.

Material and methods. The study was performed in 30 neonates, among them 15 full-term babies (born between 38 and 41 hbd), with birth weight 2650-4000g (mean 3375g) and 15 born preterm (between 24 and 36 hbd), with birth weight 600-2500g (mean 1620g). Patients qualified for this study were in first month of life, hospitalized in Department of Propedeutic Paediatrics and Bone Metabolic Diseases, without locomotor system diseases and other reasons affecting to secondary calcium-phosphorus metabolism disorders. In all children, questionnaire, physical examination with the emphasis to abnormalities in locomotor system, levels of calcium, phosphorus, magnesium and bone alkaline phosphatise, quantitative ultrasound examinations of the tibia by Sunlight Omnisense 7000P apparatus, were assessed.

Results. Analysis of calcium-phosphorus indices revealed significant disorders in preterm neonates group – in 8/15 high level of serum phosphorus, in 6/15 significant increase of bone alkaline phosphatise were found, it could support accelerated bone turnover and could be a symptom of beginning osteopenia; however in full-term neonates these disorders were less frequent and there were slightly deviated from normal ranges. Ultrasound tibia examination showed the decrease of Z-score index in 10/15 prematures (Z-score ranges between -5,0 and 0,3), whereas in group of full-term neonates only in 2/15 decreased Z-score parameters (between -1,6 and 3,0) were observed. It deserves note, that in 13/15 of premature, vitamin D and/or calcium-phosphorus supplementation was applied, furthermore 12/15 mothers of these children complied prophylactic of vitamin D deficiency in pregnancy, in spite of this decrease of bone mineral density was found.

Conclusions: 1. Calcium-phosphorus metabolism disorders are significantly more frequent in preterm children than full-term neonates. 2. In spite of prophylactic of vitamin D deficiency in pregnancy and vitamin D and/or calcium-phosphorus supplementation in preterm born neonates, the decrease of bone mineral density in ultrasound examination in most of premature infants was found. The study is being continued.

 

 

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:161-162.

 

 

 

Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości, Uniwersytet Medyczny Łódź. Ul. Sporna 36/50

 

Celem pracy była ocena zależności pomiędzy stężeniami metabolitów witaminy D: 25- hydroksy i 1,25- dihydroksy–choleklacyferolem a parathormonem u dzieci z pierwotnie niską masą kostną.

Pacjenci i metody. Do badań włączono 78 dzieci w wieku 6-20 lat, w tym 35 dziewczynek i 43 chłopców, z pierwotnym obniżeniem gęstości mineralnej kości. W całej analizowanej grupie pacjentów oceniano biochemiczne wskaźniki gospodarki wapniowo-fosforanowej w surowicy i w dobowej zbiórce moczu, metabolit wątrobowy i nerkowy witaminy D oraz parathormon. Wykonano badanie densytometryczne kośćca metodą DXA dla oceny gęstości mineralnej kości a tym samym masy kostnej. Na podstawie trzydniowych, całodobowych zapisów żywieniowych, z zastosowaniem programu Dieta 2 oceniano spożycie wybranych składników pokarmowych, szczególnie analizując spożycie witaminy D, wapnia, fosforu, magnezu, sodu i białka.

Wyniki. Średnie stężenia hormonów kalcitropowych: 25OHD, 1,25(OH)₂D oraz PTH wynosiły odpowiednio: 36,73 ng/ml, 42,2 pg/ml oraz 31,4 pg/ml. Wykazano ujemną istotną statystycznie korelację pomiędzy stężeniami 25OHD oraz PTH (R=,-0,24 p=0,03475), natomiast nie stwierdzono istotnych statystycznie zależności pomiędzy stężeniami 1,25OH)2D a 25OHD i parathormonem. Podział analizowanej grupy pacjentów na dwie podgrupy na podstawie stężenia metabolitu wątrobowego witaminy D – podgrupa 1 w której stężenie 25OHD było poniżej 30 ng/ml (ok. 78 mmol/l) oraz podgrupa 2 – ze stężeniami ≥30 ng/ml pozwolił na wykazanie istotnych statystycznie różnic między podgrupami (średnie stężenie 25OHD w podgrupie 1 wynosiło 19,3 ng/ml i różniło się istotnie statystycznie od podgrupy 2 (p=0,00000) w której średnie stężenie wynosiło średnio 50,88 ng/ml). Istotnie statystycznie różniły się także stężenia PTH w obu podgrupach – w tej w której stężenie 25OHD było niższe średnie stężenie PTH było wyższe i wynosiło 34,9 pg/ml, natomiast w podgrupie 2 PTH wynosił 27,7 (różnica istotna statystycznie, p=0,03716). Różnicy takiej nie stwierdzono w zakresie metabolitu nerkowego (podgrupa 1- 40,07 pg/ml, 2- 41,7 pg/ml). Analiza statystyczna pomiędzy hormonami kalcitropowymi a wskaźnikami DXA nie osiągnęła istotności statystycznej dla całej badanej grupy. Natomiast w podgrupach wykazała istnienie istotnej statystycznie zależności pomiędzy 25OHD a Z-Score Total body w badaniu DXA w podgrupie 1, czego nie zaobserwowano w podgrupie 2. Na podstawie analizy 3-dniowych zapisów dziennych diet za pomocą programu Dieta 2 wyliczono, że średnie spożycie witaminy D pokrywało zapotrzebowanie dobowe na witaminę D w 28%, na wapń w 81,7% oraz na fosfor 186%. Średnie dobowe spożycie białka i sodu wynosiło odpowiednio 89 mg/db i 3703,4 mg/db, co stanowi 183% i 648% zapotrzebowania dobowego.

Wnioski: 1. U dzieci z niską masą kostną wykazano ujemną, istotną statystycznie zależność między stężeniem metabolitu wątrobowego witaminy D a parathormonem, co oznacza iż przy niedoborze tej witaminy zwiększa się wydzielanie parathormonu. 2. Niższe wartości metabolitu wątrobowego witaminy D, a tym samym niedostateczna podaż tej witaminy stwierdzono częściej u dzieci z dużym obniżeniem gęstości mineralnej kości (zależność istotna statystycznie). 3. Należy zwrócić uwagę na niekorzystny stosunek ilości spożywanego wapnia do fosforu, znaczne niedobory w zakresie spożywanej witaminy D oraz nadmierne spożycie białka i sodu u badanych dzieci co należałoby uwzględnić w etiopatogenezie niskiej masy kostnej.

 

 

 

 

Department of Propedeutics Pediatrics and Bone Metabolic Diseases, Medical University in Lodz, Sporna 36/50 Lodz

The aim of the study was the evaluation of relationships between a vitamin D metabolites concentrations: 25- hydroksy (25OHD), 1,25- dihydroksy–choleklaciferol (1,25(OH)₂D) and parathormone (PTH) in children with a primary low bone mass.

Patients and methods. 78 children, aged 6-20, were enrolled in the study, including 35 girls and 43 boys with primary low bone mineral density. In the all analysed group biochemical indices of calcium-phosphorus balance in serum and 24-hour urine collection, 25OHD, 1,25(OH)₂D and PTH were assessed. For bone mineral density estimation densitometric measurements of the skeleton by DXA was performed. The analysis of selected nutrients was performed by DIETA2 programme, particularly evaluating the intake of vitamin D, calcium, phosphorus, sodium and proteins from the diet.

Results. Mean calcitropic hormones concentrations in serum: 25OHD, 1,25(OH)₂D and PTH resulted respectively: 36,73 ng/ml, 42,2 pg/ml and 31,4 pg/ml.  Negative, statistically significant correlation between 25OHD concentrations and PTH was revealed (R=,-0,24 p=0,03475), whereas no other significant correlations between 25OHD, 1,25(OH)₂D and PTH were observed. After distribution, on the basis of 25OHD concentration, the whole group into two subgroups: subgroup 1 in which 25OHD was below 30 ng/ml (78 nmol/l) and subgroup 2 – with 25OHD concentrations ≥30 ng/ml statistically significant differences between groups were revealed: mean 25OHD concentration in subgroup 1 was 19,3 ng/ml and differ significantly (p=0,00000) from subgroup 2 (mean concentration of 25OHD- 50,88 ng/ml). There was also statistically significant (p=0,03716) difference between subgroups regarding PTH concentration which was higher in subgroup 1 than in subgroup 2 (respectively 34,9 pg/ml v. 27,7 pg/ml). No such a difference was observed in 1,25(OH)₂D concentrations (subgroup 1- 40,07 pg/ml, subgroup 2 – 41,7 pg/ml). Statistical analysis regarding calcitropic hormones and DXA indices did not reach significance for whole group, but in subgroups there was statistically significant correlation between 25OHD and Z-score total body in DXA in subgroup 1, what was not observed in subgroup 2. On the basis of the diet analysis with DIETA 2 mean daily intake regarding percent of nutrients’ requirement coverage of vitamin D was 28%, 81,7% of calcium and 186% of phosphorus. Mean daily intake of proteins and sodium was respectively 89 mg/db and 3703,4 mg/db, what is 183% and 648% of daily requirement.

Conclusions: 1. In children with low bone mass negative, statistically significant correlation between liver metabolite of vitamin D and parathormone was revealed, indicates that in deficiency/insufficiency of this vitamin the secretion of PTH increase. 2. Lower values of 25OHD, and therefore insufficient supply with vitamin D, were often seen in children with greater bone mineral density decrease (dependence statistically significant). 3. The adverse proportion in the amount of calcium to phosphorus intake, considerable deficiency in vitamin D intake and excessive intake of proteins and sodium in examined children what may be considered in etiopathogenesis of low bone mass.

 

 

 

 

 

 

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:163-164.

 

 

Zakład Propedeutyki Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie

¹ Klinika Patologii Noworodków i Niemowląt Uniwersytetu Medycznego w Lublinie

 

 

Tkanka tłuszczowa jest nie tylko magazynem energii lecz także źródłem wielu cytokin działających zarówno lokalnie jak i systemowo. Wśród cytokin wymieniane są leptyna i wisfatyna. Leptyna syntetyzowana jest głównie w podskórnej tkance tłuszczowej, wisfatyna w tkance tłuszczowej śródbrzusznej. Nie można wykluczyć, że cytokiny te mają wpływ na wzrastanie kości, dlatego też celem niniejszej pracy było określenie czy istnieją zależności między zasobami tkanki tłuszczowej, wymienionymi cytokinami, tempem wzrastania i wskaźnikami metabolizmu kostnego u dziewcząt w okresie pokwitania.

Materiał i Metody. Badaniami objęto 87 dziewcząt w wieku od 11,8 do 13,7 lat (średnia wieku 12,3±0,3). Mierzono ich wysokość, masę ciała, długość kończyn dolnych, szerokość bioder oraz grubość fałdów skórno-tłuszczowych na brzuchu, pod łopatką i na ramieniu. Obliczano wskaźnik masy ciała (BMI) i procentową zawartość tłuszczu. Pobierano krew celem oznaczenia stężenia leptyny, wisfatyny, N- końcowego propeptydu prokolagenu typu I (PINP, wskaźnik kościotworzenia) oraz C-końcowego telopeptydu kolagenu typu I (CrossLaps, wskaźnik resorpcji kostnej). Dziewczęta podzielono na trzy grupy w zależności stadium rozwoju płciowego, ocenianego na podstawie rozwoju piersi (wg. skali Tannera). Grupę I (n=21) stanowiły dziewczęta w stadium drugim, grupę II (n=38) w stadium trzecim, grupę III (n=28) w stadium czwartym.

Wyniki. Dziewczęta w grupie I były istotnie niższe, miały mniejszą masę ciała i mniejsze zasoby tkanki tłuszczowej pomimo, że były starsze niż dziewczęta z pozostałych grup. Istotnie niższe (p<0,01) w tej grupie było również stężenie leptyny (8,5±5,49 ng/ml). Stężenia leptyny w grupie II i III były podobne (odpowiednio 13,07±8,93 oraz 14,03±6,93 ng/ml). Stężenia wisfatyny nie różniły się między grupami i wynosiły w grupie I – 2,98±1,45, w grupie II – 3,48±1,40, w grupie III – 3,57±1,15 ng/ml. Analizując stężenia PINP i CrossLaps stwierdzono, że w grupie I i II były one podobne (odpowiednio: w grupie I – 944,31±524,14 µg/L i 2,80±0,74 ng/ml, w grupie II – 825,72±301,81 µg/L i 2,76±0,66 ng/ml) i statystycznie istotnie wyższe (p<0,01) niż w grupie III (PINP- 533,63±255,45 µg/L, CrossLaps- 2,16±0,61 ng/ml). Nie stwierdzono korelacji między stężeniem markerów obrotu kostnego i leptyny czy wisfatyny.

Wniosek. Na podstawie przeprowadzonych badań nie stwierdzono, że leptyna i wisfatyna biorą bezpośredni udział w metabolizmie kostnym u dziewcząt w okresie pokwitania

 

 

 

Department of Paediatric Propedeutics, Medical University of Lublin

¹ Department of Neonates’ and Infants’ Pathology, Medical University of Lublin

 

 

Adipose tissue is not only the store of energy but also the source of many cytokines that have both local and systemic activity. Among cytokines there are leptin and visfatin. Leptin is synthesized mainly in subcutaneous, visfatin in visceral fat tissue. It can not be excluded that these cytokines influence bone growth therefore the aim of our study was to assess relationships between fat tissue, mentioned cytokines and markers of bone metabolism in girls during puberty.

Material and methods. The study groups was composed of 87 girls aged 11,8–13,7 years (mean 12,3±0,3). Body height, weight, leg length, bi-iliac breath and skin-folds thicknesses on abdomen, at subscapular and triceps sites were examined. Body mass index (BMI) and % of body fat were calculated. During the first examination blood was taken to assess serum concentration of leptin, visfatin, N-terminal propeptide of procollagen type I (PINP, the marker of bone formation) and C-terminal telopetide of collagen type I (CrossLaps, the marker of bone resorption). Girls were divided into three groups, according to the pubertal stages that were assessed based on breast development (Tanner scale). The group I (n=21) was composed of girls in the second, group II (n=38) of girls in third and group III (n=28) of girls in the fourth stage.

Results. Girls from group I were significantly smaller, had lower body mass and fat tissue them girls from others group despite these girls were older then others. In this group significantly lower (p<0,01) was also leptin concentration (8,5±5,49 ng/ml). Concentration of leptin in groups II and III were similar (respectively: 13,07±8,93 and14,03±6,93 ng/ml).Serum concentration of visfatin didn’t differ between groups and was: in group I – 2,98±1,45, in group II – 3,48±1,40, and in group III – 3,57±1,15 ng/ml. Taking into consideration the concentrations of PINP and CrossLaps it was assessed that they were similar in group I and II (respectively: 944,31±524,14 µg/L and 2,80±0,74 ng/ml as well as 825,72±301,81 µg/L and 2,76±0,66 ng/ml) and statistically significant higher than in group III (PINP- 533,63±255,45 µg/L, CrossLaps- 2,16±0,61 ng/ml). No correlations were found between bone metabolism markers and leptin or visfatin concentrations.

Conclusion. In this study we did not find that leptin and visfatin contribute directly in bone metabolism in girls during puberty

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:164-165.

 

 

Center for Clinical and Basic Research – CCBR and Dept of Paediatrics, Pardubice, Czech Republic

 

Transient hyperphosphatasemia of infancy and early childhood (THI) is characterized by transiently increased serum activity of alkaline phosphatase (S-ALP), predominantly its bone or liver isoform, in children under 5 years of age. There are no signs of metabolic bone disease or hepatopathy corresponding with the increased S-ALP, nor there is a disease common to all children with THI. The THI criteria include:

1) an age of less than 5 years;

2) variable, unrelated symptoms;

3) no bone or liver disease in relation to increased serum alkaline phosphatase activity
(S-ALP);

4) isoenzyme and isoform ALP analysis showing elevations in both bone and liver activity;

5) return to normal S-ALP values within four months.

So far, 126 papers regarding > 500 patients with THI have been published. According to the principles of evidence based medicine, clinical trials provide the strongest evidence when it comes to evaluation of diagnostic accuracy or treatment efficacy. However, in case of rather infrequently encountered and incidentally detected condition, such as THI, large and systematic studies are extremely difficult to perform. Prevalent source of information on THI comes from case reports or observational reports involving either individual patients or small cohorts of patients. Conclusions from such reports can be subject to potential source of bias, due to the low patient numbers and the absence of a standard protocol with uniform diagnostic criteria. Therefore, the weakest evidence may come from unsystematic isolated clinical observations and generalisations from such brief reports where methodological problems exist. We assume that a systematic review of the evidence using specific evaluation criteria may be helpful. In this presentation we attempted to analyse and consequently summarize published data on THI. In general, THI is a benign condition, predominantly occurring before 2 years of age and is probably having no consequences in later years.