P46 OCENA STĘŻEŃ HORMONÓW KALCITROPOWYCH U DZIECI Z NISKĄ MASĄ KOSTNĄ

III Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 24-26.09.2009

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:161-162.

P46

OCENA STĘŻEŃ HORMONÓW KALCITROPOWYCH U DZIECI

Z NISKĄ MASĄ KOSTNĄ

Chlebna-Sokół D., Karalus J.

Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości, Uniwersytet Medyczny Łódź. Ul. Sporna 36/50

Słowa kluczowe: witamina D, niska masa kostna, dzieci

Celem pracy była ocena zależności pomiędzy stężeniami metabolitów witaminy D: 25- hydroksy i 1,25- dihydroksy–choleklacyferolem a parathormonem u dzieci z pierwotnie niską masą kostną.

Pacjenci i metody. Do badań włączono 78 dzieci w wieku 6-20 lat, w tym 35 dziewczynek i 43 chłopców, z pierwotnym obniżeniem gęstości mineralnej kości. W całej analizowanej grupie pacjentów oceniano biochemiczne wskaźniki gospodarki wapniowo-fosforanowej w surowicy i w dobowej zbiórce moczu, metabolit wątrobowy i nerkowy witaminy D oraz parathormon. Wykonano badanie densytometryczne kośćca metodą DXA dla oceny gęstości mineralnej kości a tym samym masy kostnej. Na podstawie trzydniowych, całodobowych zapisów żywieniowych, z zastosowaniem programu Dieta 2 oceniano spożycie wybranych składników pokarmowych, szczególnie analizując spożycie witaminy D, wapnia, fosforu, magnezu, sodu i białka.

Wyniki. Średnie stężenia hormonów kalcitropowych: 25OHD, 1,25(OH)₂D oraz PTH wynosiły odpowiednio: 36,73 ng/ml, 42,2 pg/ml oraz 31,4 pg/ml. Wykazano ujemną istotną statystycznie korelację pomiędzy stężeniami 25OHD oraz PTH (R=,-0,24 p=0,03475), natomiast nie stwierdzono istotnych statystycznie zależności pomiędzy stężeniami 1,25OH)2D a 25OHD i parathormonem. Podział analizowanej grupy pacjentów na dwie podgrupy na podstawie stężenia metabolitu wątrobowego witaminy D – podgrupa 1 w której stężenie 25OHD było poniżej 30 ng/ml (ok. 78 mmol/l) oraz podgrupa 2 – ze stężeniami ≥30 ng/ml pozwolił na wykazanie istotnych statystycznie różnic między podgrupami (średnie stężenie 25OHD w podgrupie 1 wynosiło 19,3 ng/ml i różniło się istotnie statystycznie od podgrupy 2 (p=0,00000) w której średnie stężenie wynosiło średnio 50,88 ng/ml). Istotnie statystycznie różniły się także stężenia PTH w obu podgrupach – w tej w której stężenie 25OHD było niższe średnie stężenie PTH było wyższe i wynosiło 34,9 pg/ml, natomiast w podgrupie 2 PTH wynosił 27,7 (różnica istotna statystycznie, p=0,03716). Różnicy takiej nie stwierdzono w zakresie metabolitu nerkowego (podgrupa 1- 40,07 pg/ml, 2- 41,7 pg/ml). Analiza statystyczna pomiędzy hormonami kalcitropowymi a wskaźnikami DXA nie osiągnęła istotności statystycznej dla całej badanej grupy. Natomiast w podgrupach wykazała istnienie istotnej statystycznie zależności pomiędzy 25OHD a Z-Score Total body w badaniu DXA w podgrupie 1, czego nie zaobserwowano w podgrupie 2. Na podstawie analizy 3-dniowych zapisów dziennych diet za pomocą programu Dieta 2 wyliczono, że średnie spożycie witaminy D pokrywało zapotrzebowanie dobowe na witaminę D w 28%, na wapń w 81,7% oraz na fosfor 186%. Średnie dobowe spożycie białka i sodu wynosiło odpowiednio 89 mg/db i 3703,4 mg/db, co stanowi 183% i 648% zapotrzebowania dobowego.

Wnioski: 1. U dzieci z niską masą kostną wykazano ujemną, istotną statystycznie zależność między stężeniem metabolitu wątrobowego witaminy D a parathormonem, co oznacza iż przy niedoborze tej witaminy zwiększa się wydzielanie parathormonu. 2. Niższe wartości metabolitu wątrobowego witaminy D, a tym samym niedostateczna podaż tej witaminy stwierdzono częściej u dzieci z dużym obniżeniem gęstości mineralnej kości (zależność istotna statystycznie). 3. Należy zwrócić uwagę na niekorzystny stosunek ilości spożywanego wapnia do fosforu, znaczne niedobory w zakresie spożywanej witaminy D oraz nadmierne spożycie białka i sodu u badanych dzieci co należałoby uwzględnić w etiopatogenezie niskiej masy kostnej.

Praca częściowo finansowana w ramach grantu N406 043/31/1352

P46

the EVALUATION of calcitropic hormones’ concentrations in children with low bone mass

Chlebna-Sokół D., Karalus J.

Department of Propedeutics Pediatrics and Bone Metabolic Diseases, Medical University in Lodz, Sporna 36/50 Lodz

Key words: vitamin D, low bone mass, children

The aim of the study was the evaluation of relationships between a vitamin D metabolites concentrations: 25- hydroksy (25OHD), 1,25- dihydroksy–choleklaciferol (1,25(OH)₂D) and parathormone (PTH) in children with a primary low bone mass.

Patients and methods. 78 children, aged 6-20, were enrolled in the study, including 35 girls and 43 boys with primary low bone mineral density. In the all analysed group biochemical indices of calcium-phosphorus balance in serum and 24-hour urine collection, 25OHD, 1,25(OH)₂D and PTH were assessed. For bone mineral density estimation densitometric measurements of the skeleton by DXA was performed. The analysis of selected nutrients was performed by DIETA2 programme, particularly evaluating the intake of vitamin D, calcium, phosphorus, sodium and proteins from the diet.

Results. Mean calcitropic hormones concentrations in serum: 25OHD, 1,25(OH)₂D and PTH resulted respectively: 36,73 ng/ml, 42,2 pg/ml and 31,4 pg/ml. Negative, statistically significant correlation between 25OHD concentrations and PTH was revealed (R=,-0,24 p=0,03475), whereas no other significant correlations between 25OHD, 1,25(OH)₂D and PTH were observed. After distribution, on the basis of 25OHD concentration, the whole group into two subgroups: subgroup 1 in which 25OHD was below 30 ng/ml (78 nmol/l) and subgroup 2 – with 25OHD concentrations ≥30 ng/ml statistically significant differences between groups were revealed: mean 25OHD concentration in subgroup 1 was 19,3 ng/ml and differ significantly (p=0,00000) from subgroup 2 (mean concentration of 25OHD- 50,88 ng/ml). There was also statistically significant (p=0,03716) difference between subgroups regarding PTH concentration which was higher in subgroup 1 than in subgroup 2 (respectively 34,9 pg/ml v. 27,7 pg/ml). No such a difference was observed in 1,25(OH)₂D concentrations (subgroup 1- 40,07 pg/ml, subgroup 2 – 41,7 pg/ml). Statistical analysis regarding calcitropic hormones and DXA indices did not reach significance for whole group, but in subgroups there was statistically significant correlation between 25OHD and Z-score total body in DXA in subgroup 1, what was not observed in subgroup 2. On the basis of the diet analysis with DIETA 2 mean daily intake regarding percent of nutrients’ requirement coverage of vitamin D was 28%, 81,7% of calcium and 186% of phosphorus. Mean daily intake of proteins and sodium was respectively 89 mg/db and 3703,4 mg/db, what is 183% and 648% of daily requirement.

Conclusions: 1. In children with low bone mass negative, statistically significant correlation between liver metabolite of vitamin D and parathormone was revealed, indicates that in deficiency/insufficiency of this vitamin the secretion of PTH increase. 2. Lower values of 25OHD, and therefore insufficient supply with vitamin D, were often seen in children with greater bone mineral density decrease (dependence statistically significant). 3. The adverse proportion in the amount of calcium to phosphorus intake, considerable deficiency in vitamin D intake and excessive intake of proteins and sodium in examined children what may be considered in etiopathogenesis of low bone mass.

The study was partly financed as a grant No. N406 043/31/1352

BADANIA WŁAŚCIWOŚCI STRUKTURALNYCH I MECHANICZNYCH TKANKI KOSTNEJ NASADY BLIŻSZEJ KOŚCI UDOWEJ CZŁOWIEKA

V Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 29.09-1.10.2011

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2011, vol 13 (Suppl. 1). str 151-152

P46

BADANIA WŁAŚCIWOŚCI STRUKTURALNYCH I MECHANICZNYCH TKANKI KOSTNEJ NASADY BLIŻSZEJ KOŚCI UDOWEJ CZŁOWIEKA

Nikodem A.¹, Gabryś P.², Dragan S.²

¹Zakład Inżynierii Biomedycznej i Mechaniki Eksperymentalnej, Wydział Mechaniczny, Politechnika Wrocławska

²Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu, Akademia Medyczna we Wrocławiu

Słowa kluczowe: tkanka kostna, osteoporoza, osteoartroza, właściwości mechaniczne

Wstęp. Tkanka kostna jest materiałem, który dostosowuje swoją strukturę wewnętrzną do panujących warunków obciążeń. Właściwości mechaniczne wpływają na strukturę a zmiany właściwości strukturalnych pociągają za sobą zmiany właściwości mechanicznych.

Cel. Głównym celem pracy było określenie właściwości strukturalnych i mechanicznych tkanki kostnej, poszukiwanie korelacji pomiędzy nimi oraz próba opisu tych zależności za pomocą związków matematycznych.

Materiał i metody. Materiał stanowiły 23 nasady bliższe kości udowej człowieka pochodzące z 3 grup: kontrolnej (4), ze zdiagnozowaną osteoporozą (7), oraz osteoartrozą (12). Właściwości histomorfometryczne każdej z próbek wyznaczono w sposób nieniszczący z użyciem nowoczesnych metod µCT. Właściwości mechaniczne wyznaczono w próbie jednoosiowego ściskania w trzech ortogonalnych kierunkach a następnie w celu określenia wytrzymałości na ściskanie przeprowadzono test na zniszczenie.

Wyniki. Tkanka kostna zmienia się zarówno swoje właściwości mechaniczne jak i strukturalne w zależności od rodzaju i stopnia rozwoju choroby.

Wnioski. Tkanka kostna osteoporotyczna, dostosowując się do panujących obciążeń zmienia swą strukturę wewnętrzną poprzez eliminację „zbędnego” materiału kostnego pozostawiając jedynie minimalną jego ilość. Obserwujemy to zarówno w obrazach histologicznych, jak i we wzroście wartości parametrów histomorfometrycznych, związanych z rozbudową wolnych przestrzeni. Ponadto staje się ona bardziej anizotropowa. Natomiast tkanka kostna osteoartrotyczna zmienia swoją strukturę wewnętrzną poprzez zagęszczenie materiału kostnego. Obserwujemy to zarówno na przekrojach histologicznych jak i wartościach parametrów strukturalnych, związanych z rozbudową beleczek kostnych. Jednocześnie tkanka ta zmienia swój charakter na bardziej izotropowy.

P46

INVESTIGATIONS OF STRUCTURAL AND MECHANICAL PROPERTIES OF HUMAN TRABECULAR FEMUR BONE

Nikodem A.¹, Gabryś P.², Dragan S.²

¹Zakład Inżynierii Biomedycznej i Mechaniki Eksperymentalnej, Wydział Mechaniczny, Politechnika Wrocławska

²Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu, Akademia Medyczna we Wrocławiu

Keywords: bone tissue, osteoporosis, osteoartrosis, mechanical properties

Objectives. Bone tissue material can adjust its internal structure to the existing loading conditions. The mechanical properties affect the structural properties but changes in structural properties likewise cause changes in the mechanical properties of the tissue.

Aim. The main purpose of the conducted studies is to determine the structural and mechanical properties of bone tissue, search for correlations between them, and attempt to describe such correlations by means of mathematical relationships.

Materials and methods. The material consisted of 23 epiphyses of human femur bone divided into 3 groups: control (4), osteoporosis (7) and osteoarthrosis (12). Structural properties were determined non-destructively with the use of modern µCT methods. The mechanical properties were determined by an uniaxial compression test in three orthogonal directions.

Results. The values of structural and mechanical parameters vary widely with respect to different conditions of tissue (healthy, osteoporosis and osteoarthrosis bone tissue).

Conclusions. Osteoporotic samples are characterised by dramatic bone mass loss which is presented by decrease in BV/TV value and increase in anisotropy. Because of the destruction of cancellous structure, which contributes to the stability of bone, the remaining trabecular becomes more heavily loaded. This bone loss leads to reduction in trabecular number, trabecular thickness and also number of trabecular interconnection. The samples with osteoarthritis are characterised by higher BV/TV, which is caused by more complex and thickened structure. This bone concentration (especially in subchondral region) is relevant to gradual loss of cartilage and change in load bearing conditions.

Wpływ leczenia alfakalcidolem i węglanem wapnia na wyniki badania kości ręki ilościową metodą […]

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s126.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s30.

P044

Wpływ leczenia alfakalcidolem i węglanem wapnia na wyniki badania kości ręki ilościową metodą ultradźwiękową w przewlekłej niewydolności nerek

Jerzy Przedlacki¹, Wojciech Pluskiewicz², Jadwiga Trębicka¹,

Bogna Drozdzowska², Joanna Matuszkiewicz-Rowińska¹, Kazimierz Ostrowski¹

¹Akademia Medyczna w Warszawie, ²Śląska Akademia Medyczna.

Kl. Ch. Wewn. i Nefrologii AM w Warszawie, 02-097 W-wa, Banacha 1a.

Ilościowa metoda ultradźwiękowa (IMU) dostarcza informacji dotyczącej ilości i jakości kości (mineralizacji i elastyczności). Stwierdzono obniżenie wyników IMU m. in. u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych dializami. Celem obecnej pracy była ocena wyników IMU u chorych we wczesnym i umiarkowanym okresie przewlekłej niewydolności nerek (pnn) i wpływu leczenia za pomocą węglanu wapnia i alfakalcidolu na wyniki IMU. Badania wykonano u 51 chorych (31 mężczyzn i 20 kobiet) w wieku 55,4±10,8 lat (29-71) z pnn trwającą 52,7±49,9 miesięcy (2-216) ze stężeniem kreatyniny w surowicy 3,1±1,5 mg% (1,5-6,0). Badanie IMU wykonano przy użyciu aparatu DBM Sonic 1200 Igea, Włochy w zakresie dystalnej przynasady paliczków bliższych palców II-V lewej ręki. U kobiet uzyskano wynik 1939±73 m/s (1850-2136), u mężczyzn 2010±83 m/s (1819-2171). U 44 pacjentów (28 mężczyzn i 16 kobiet) stwierdzono wynik prawidłowy (³-1SD), u 4 (3 mężczyzn i 1 kobieta) wynik w zakresie -2SD¸-1SD, a u 3 (3 kobiety) wynik poniżej -2SD. Następnie, chorzy zostali podzieleni w sposób losowy na dwie grupy z uwzględnieniem jedynie płci. Jedna grupa była leczona węglanem wapnia (grupa CaCO₃) w dawce 3 x 1,0, a druga węglanem wapnia w tej samej dawce i alfakalcidolem w dawce 0,25 mg co 2 dni (grupa 1a+CaCO₃). Obie grupy nie różniły się wynikami IMU przed leczeniem. Po roku leczenia wykonano badania kontrolne – u 21 w grupie CaCO₃ i u 23 w grupie 1a+CaCO₃.

Przed leczeniem

Po 1 roku leczenia

CaCO₃

2010±84 m/s

2022±94 m/s

1a + CaCO₃

1971±87 m/s

1988±82 m/s

U chorych we wczesnym i umiarkowanym okresie pnn stwierdza się rzadko zaburzenia mineralizacji i elastyczności kości w badaniu IMU. Leczenie zarówno samym węglanem wapnia jak i w połączeniu z małą dawką alfakalcidolu nie wywiera istotnego wpływu na wyniki IMU.

P044
THE INFLUENCE OF CALCIUM CARBONATE AND ALPHACALCIDOL TREATMENT ON PHALANGEAL QUANTITATIVE ULTRASOUND RESULTS IN CHRONIC RENAL FAILURE

Jerzy Przedlacki¹, Wojciech Pluskiewicz², Jadwiga Trebicka¹, Bogna Drozdzowska², Joanna Matuszkiewicz-Rowiiiska¹, Kazimierz Ostrowski¹, ¹Med. Univ. of Warsaw, ²Silesian Med. Academy. Dept. Int. Med. and Nephrol., Medical University of Warsaw, 02-097 Warsaw, Banacha 1a, Poland

Quantitative ultrasound (QUS) informs about bone quantity and quality (mineralization and elasticity). Decreased QUS results were found, among others, in patients with end-stage chronic renal failure treated with dialysis. The aim of the study was to evaluate QUS results in early and moderate chronic renal failure (CRF) and the influence of treatment with calcium carbonate and alphacalcidol on QUS results. Fifty-one patients (31 males and 20 females) aged 55.4±10.8 years (29-71) with CRF lasted for 52.7±49.9 months (2-216), with a serum creatinine of 3.1±1.5 mg% (1.5-6.0) were examined. QUS was performed with the use of the DBM Sonic 1200 Igea device (Italy), at the distal metaphysis of the II-V proximal phalanges of the left hand. QUS was 1939±73 m/s (1850-2136) in women and 2010±83 m/s (1819-2171) in men. There were normal results (5-1SD) in 44 patients (28 males and 16 females), -2SD7-1SD in 4 patients (3 males and 1 female) and below -2SD in 3 patients (3 females). Following this patients were randomly allocated (with respect to gender only) into 2 groups. One group (CaCO3 group) was treated with calcium carbonate in dose of 3 x 1,0 and the second (1a+CaCO₃ group) was treated with calcium carbonate in the same dose and alphacalcidol in a dose of 0,25 mg every second day. There was no difference in QUS results between both groups before treatment. A follow up QUS was performed after 1 year in 21 patients in the CaCO3 group and in 23 patients in 1 a+CaCO₃ group.

Before treatment

After 1-year treatment

CaCO₃

2010±84 m/s

2022±94 m/s

1a+ CaCO₃

1971±87 m/s

1988±82 m/s

Conclusion: Disturbances in bone mineralization and elasticity are rarely found on QUS examination in early and moderate CRF. There is no significant influence of treatment with calcium carbonate and alphacalcidol on the QUS results.

OKOŁODOBOWE STĘŻENIA LEPTYNY I JEJ ROZPUSZCZALNEGO RECEPTORA A UKŁAD RANKL/RANK/OPG U KOBIET […]

I Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 6-8.10.2005

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2005, vol 7 (Suppl. 1), s181-182.

P53
OKOŁODOBOWE STĘŻENIA LEPTYNY I JEJ ROZPUSZCZALNEGO RECEPTORA A UKŁAD RANKL/RANK/OPG U KOBIET PO MENOPAUZIE Z OTYŁOŚCIĄ OLBRZYMIĄ

Ostrowska Z.1, Szapska B.1, Kos-Kudła B.2, Głogowska-Szeląg J.3, Marek B.3, Kajdaniuk D.3, Wołkowska K.1, Kobielski A.4, Świętochowska E.1
1 Zakład Biochemii Klinicznej,
2 Klinika Endokrynologii
3 Zakład Patofizjologii Katedry Patofizjologii i Endokrynologii
4 Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej i Operacyjnego Leczenia Otyłości, Śląska Akademia Medyczna, Zabrze

Słowa kluczowe: Leptyna; sOB-R; OPG; sRANKL; Otyłość; Menopauza

Wstęp
Leptyna (LP), która odgrywa istotną rolę w regulacji apetytu i wydatkowania energii, może być potencjalnym mediatorem ochronnego wpływu tkanki tłuszczowej na tkankę kostną. Pomimo niejednoznacznych wyników badań uważa się, że LP może hamować tworzenie tkanki kostnej działając za pośrednictwem ośrodkowego układu nerwowego. Hormon ten, działając obwodowo, może także bezpośrednio stymulować zarówno tworzenie tkanki kostnej jak i jej resorpcję; ten ostatni efekt jest najprawdopodobniej realizowany za pośrednictwem systemu RANKL/RANK/OPG. Rezultat działania LP na tkankę kostną jest wypadkową, ośrodkowego (negatywnego) i obwodowego (pozytywnego) wpływu hormonu i zależy od stężenia LP we krwi oraz przepuszczalności bariery krew-mózg. Korzystny obwodowy efekt działania LP przeważa wówczas, gdy występuje ośrodkowa oporność na insulinę; stan taki stwierdza się w przypadku otyłości.
Cel pracy
Celem pracy było wykazanie, czy u kobiet po menopauzie z otyłością olbrzymią istnieje związek pomiędzy okołodobowymi stężeniami LP i jej rozpuszczalnego receptora (sOB-R) a osteoprotegeryną (OPG), jej rozpuszczalnym ligandem (sRANKL) oraz wskaźnikiem OPG/sRANKL.
Materiał i metody
Badaniami objęto 27 kobiet po menopauzie, w tym 12 z otyłością olbrzymią (BMI > 40 kg/m2) i 15 zdrowych z należną masą ciała (BMI 20 do 25 kg/m2).
Krew do oznaczeń stężenia LP, sOB-R, OPG i sRANKL pobierano w odstępach 3-godzinnych w ciągu doby. Oznaczenia wykonano w surowicy krwi metodą ELISA
Wyniki
U kobiet po menopauzie z otyłością olbrzymią wykazano istotny wzrost średniego dobowego stężenia LP oraz zmniejszenie okołodobowego stężenia sOB-R, OPG i sRANKL w porównaniu z grupą kontrolną. Obserwowano również istotne zmiany w wartościach amplitudy rytmów LP, OPG i sRANKL oraz stłumienie rytmu sOB-R. Zmianom tym towarzyszył istotny wzrost średniej wartości wskaźnika OPG/sRANKL. Okołodobowe stężenia LP korelowały ujemnie ze średnimi dobowymi stężeniami sOB-R i sRANKL a dodatnio z wskaźnikiem OPG/sRANKL. Natomiast okołodobowe stężenia sOB-R korelowały ujemnie z OPG i wskaźnikiem OPG/sRANKL
Wniosek
Wyniki naszych badań u kobiet po menopauzie z otyłością olbrzymią potwierdzają hipotezę, że leptyna może zmniejszać resorpcję kości i obrót kostny poprzez modulowanie układu OPG/sRANKL.

P53
CIRCADIAN CONCENTRATIONS OF LEPTIN AND ITS SOLUBLE RECEPTOR AND RANKL/RANK/OPG SYSTEM IN POSTMENOPAUSAL WOMEN WITH EXTREME OBESITY

Ostrowska Z.1, Szapska B.1, Kos-Kudła B.2, Głogowska-Szeląg J.3, Marek B.3, Kajdaniuk D.3, Wołkowska K.1, Kobielski A.4, Swiętochowska E.1
1 Division of Clinical Biochemistry
2 Clinic of Endocrinology
3 Division of Pathophysiology, Deparment of Pathophysiology and Endocrinology
4 Department and Clinic of General Surgery, Silesian Medical University, Zabrze, Poland

Keywords: Leptin; sOB-R; OPG; sRANKL; Obesity; Menopause

Introduction
Leptin (LP), which is known to regulate appetite and energy expenditures, may also contribute to mediate the effects of fat mass on bone tissue. Although reported data are somewhat conflicting, there some evidence that LP may decrease bone formation via a central nervous effect and may stimulate both bone formation and bone resorption via direct peripheral effects; the latter effect appear to be mediated through the RANKL/RANK/OPG system. The result of these central (negative) and peripheral (positive) effects may depend on serum LP levels and blood-brain barrier permeability. The two pathways could counterbalance each other, with the peripheral and positive effects being predominant when LP central resistance occurs with obesity onset.
Aim
The aim of the study was to prove if there were any connection between, changes in 24-h profile of LP, sOB-R and OPG, sRANKL serum concentrations and OPG/sRANKL ratio in postmenopausal women with extreme obesity.
Materials and methods
Studies were performed in 27 postmenopausal women (12 with morbid obesity – BMI > 40 kg/m2 and 15 healthy volunteers with correct body mass – BMI
20 to 25 kg/m2). Blood were collected every 3 hours within a day. LP, sOB-R, OPG and sRANKL were determined in serum with the use of ELISA method.
Results
Mean 24-hour concentration of LP was significantly higher in postmenopausal women with extreme obesity versus age-matched control group, while mean daily concentrations of sOB-R, OPG and sRANKL were significantly lower. Significant changes in the values of amplitude of LP, OPG and sRANKL rhythms were also found in obese women. Moreover, the abolition of circadian rhythm of sOB-R was observed. Daily concentrations of LP in obese women were negatively correlated with sOB-R and sRANKL and positively with OPG/sRANKL ratios. However, 24-hour levels of sOB-R were negatively correlated with OPG and OPG/sRANKL ratios.
Conclusion
Our results in postmenopausal women with extreme obesity confirm hypothesis that leptin may reduce bone resorption and slow bone turnover by regulating OPG/sRANKL system.

WPŁYW KADMU NA STRUKTURĘ I FUNKCJĘ PRZYTARCZYC – BADANIA W MODELU DOŚWIADCZALNYM NA ZWIERZĘTACH

II Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 11-13.10.2007
Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2007, vol 9 (Suppl. 2), s196-197.

P51
WPŁYW KADMU NA STRUKTURĘ I FUNKCJĘ PRZYTARCZYC – BADANIA W MODELU DOŚWIADCZALNYM NA ZWIERZĘTACH

Piłat-Marcinkiewicz B.1, Brzóska M. M.2, Lebda-Wyborny T.3, Sawicki B.1

1 Zakład Histologii i Embriologii, Akademia Medyczna w Białymstoku
2 Zakład Toksykologii, Akademia Medyczna w Białymstoku
3 Zakład Histologii i Embriologii, Śląska Akademia Medyczna w Katowicach-Ligocie

Słowa kluczowe: kadm, przytarczyce, parathormon, szczur

Wstęp i cel pracy
Ostatnie wyniki badań epidemiologiczych oraz doświadczalnych wskazują, iż nawet względnie niskie, długotrwałe narażenie na kadm stanowi czynnik ryzyka uszkodzeń układu kostnego. Mechanizmy oddziaływania kadmu na układ kostny pomimo wielu badań wciąż pozostają nie w pełni wyjaśnione. Przytarczyce, poprzez sekrecję parathormonu (PTH), uczestniczą w regulacji gospodarki wapniowej i metabolizmu tkanki kostnej. W związku z tym badając mechanizmy uszkadzającego wpływu kadmu na układ kostny wzięto pod uwagę również możliwości oddziaływania kadmu poprzez wpływ na przytarczyce.
Celem pracy była ocena struktury i funkcji przytarczyc w modelu doświadczalnym na samcach szczura stanowiącym odpowiednik niskiego i wysokiego narażenia na ten metal, które może mieć miejsce w życiu człowieka.
Materiał i metody
Zwierzęta narażano na kadm w postaci wodnych roztworów CdCl2 o stężeniu 1 i 50 mg Cd/dm3, podawanych jako jedyny płyn do picia przez 12 miesięcy. Szczury kontrolne pojono wodą niezanieczyszczoną kadmem. Do badań pobrano tarczyce wraz z przytarczycami oraz krew (na skrzep). Dokonano oceny struktury histologicznej przytarczyc w mikroskopie świetlnym. W przytarczycach wykrywano peptyd pokrewny do parathormonu (PTHrP) techniką immunohistochemiczną Avidin Biotin Peroxidase Complex (ABC) stosując swoiste przeciwciała królicze. Ponadto, w surowicy oznaczono stężenie PTH (zestawem ELISA, Immunotopics Inc.). Do oceny intensywności reakcji immunohistochemicznej (stosunek średniej gęstości optycznej mierzonego pola do jego powierzchni) na PTHrP użyto programu morfometrycznego Image Pro Plus 4.5 (Media Cybernetics).
Wyniki
W obrazie morfologicznym przytarczyc u zwierząt narażanych na kadm w obu stężeniach zaobserwowano poszerzone naczynia krwionośne oraz wyraźnie jasne, hipertroficzne komórki główne. W grupie narażanej na 50 mg Cd/dm3 zaobserwowano lokalne zmiany degeneracyjne tych komórek przy naczyniach krwionośnych. Zmiany w obrazie morfologicznym przytarczyc były bardziej nasilone przy wyższym poziomie ekspozycji. U zwierząt narażanych na 50 mg Cd/dm3 odnotowano wzrost intensywności odczynu immunohistochemicznego na PTHrP, czemu towarzyszył wzrost stężenia PTH w surowicy. Przy narażaniu na 1 mg Cd/dm3 intensywność odczynu immunohistochemicznego na PTHrP i stężenie PTH w surowicy nie odbiegały od wartości kontrolnych.
Wnioski
Wyniki badań wskazują, iż kadm, nawet w warunkach niskiego narażenia może powodować zmiany w strukturze przytarczyc, natomiast w warunkach wysokiego narażenia na ten metal dochodzi również do zmian degeneracyjnych oraz do zwiększenia syntezy i sekrecji PTH. Biorąc pod uwagę fakt, iż PTH jest silnym czynnikiem resorbującym tkankę kostną, na podstawie przeprowadzonych badań można wnioskować, iż wpływ kadmu na przytarczyce może być włączony w patomechanizmy oddziaływania tego metalu na układ kostny.

Badania częściowo finansowano w Grantu KBN (Nr 6PO5D 093 20).

P51
FFECT OF CADMIUM ON THE STRUCTURE AND FUNCTION OF THE PARATHYROID GLAND – STUDIES ON A RAT MODEL

Piłat-Marcinkiewicz B.1, Brzóska M. M.2, Lebda-Wyborny T.3, Sawicki B.1

1 Department of Histology and Embryology, Medical University of Białystok, Poland
2 Department of Toxicology, Medical University of Białystok, Poland
3 Department of Histology and Embryology, Silesian Medical University, Katowice-Ligota, Poland

Key words: Cadmium, parathyroid, parathormone, rat

Introduction and aim
Recent epidemiological and experimental data indicate that even relatively low chronic exposure to cadmium poses a risk for skeletal damage. Mechanisms of cadmium action on the skeleton, in spite of numerous studies, are still not completely explained. The parathyroid gland via parathormone (PTH) secretion is involved in the regulation of calcium and bone tissue metabolism. Thus, studying the mechanisms of cadmium influence on the skeleton we have also took into account the possibility of its action via parathyroid damage. The aim of the study was to estimate the structure and function of parathyroid on a male rat model corresponding to low and relatively high human exposure.
Material and methods
The animals were treated with cadmium in the form of an aqueous solution of CdCl2 at the concentration of 1 and 50 mg Cd/dm3, administered as the only drinking fluid, for 12 months. Control animals drank water free of cadmium. The thyroid lobes with parathyroids and blood from the heart (for cloth) were collected for analysis. Microscopic analysis of the parathyroids structure was perfomed in a light microscope. In the parathyroid gland, the parathyroid hormone-related protein (PTHrP) was detected immunohistochemically by Avidin Biotin Peroxidase Complex technique (ABC) with the use of specific rabbit antibodies. Moreover, serum PTH concentration was determined using Rat Intact PTH Elisa kit (Immunotopics Inc.). The intensity of the immunohistochemical reaction (ratio of the mean optic density of the measured object to its area) for PTHrP was estimated using a morphometric programme (Image Pro Plus 4.5 Media Cybernetics).
Results
In the morphological picture of the parathyroid gland in the animals exposed to cadmium dilatation of blood vessels and hipertrophia of the parathyroid chief cells were observed. Changes in the morphological picture of the parathyroid in the group exposed to 50 mg Cd/dm3 were more intensive than in those exposed to 1 mg Cd/dm3. The exposure to 50 mg Cd/dm3 led to an increase in the intensity of the immunohistochemical reaction for PTHrP and the serum PTH concentration. In the lower level of the exposure to cadmium, the intensity of immunohistochemical reaction for PTHrP and the serum PTH concentration did not differ compared to control.
Conclusions
The results seem to indicate that cadmium, even at low chronic exposure may lead to changes in the structure of the parathyroid, whereas high exposure to this metal also results in degenerative changes and in an increase in the synthesis and secretion of PTH. Taking into account the fact that PTH is a strong bone-resorbing factor, based on the study it may be concluded that cadmium influence on the parathyroid gland may be involved in the patomechanisms of its action in the skeleton.

This study was in part supported financially by the Grant (No. 6PO5D 093 20) from the Committee for Scientific Research (KBN, Poland).

P47 Markery obrotu kostnego u dzieci z otyłością prostą w okresie przedpokwitaniowym

III Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 24-26.09.2009

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:162-163.

P47

Markery obrotu kostnego u dzieci z otyłością prostą w okresie przedpokwitaniowym

Chełchowska M., Gajewska J., Ambroszkiewicz J., Ołtarzewski M., Laskowska-Klita T.

Zakład Badań Przesiewowych, Instytut Matki i Dziecka, Warszawa

Słowa kluczowe: markery obrotu kostnego, otyłość, dzieci

Wstęp. W ostatnich latach narasta zjawisko otyłości u dzieci i młodzieży. Wiadomo, że otyłość w okresie dzieciństwa jest bezpośrednią przyczyną wielu problemów zdrowotnych. Zalicza się do nich zwiększoną częstość złamań kości i patologiczne zmiany w obrębie stawów. Z otyłością związane jest również zwiększenie gęstości mineralnej kości (BMD), co pozwala dostosować szkielet do utrzymania dodatkowej masy ciała. Brak jednak danych określających wpływ otyłości u dzieci na metabolizm kostny. Celem pracy było zbadanie biochemicznych markerów obrotu kostnego u otyłych dzieci w okresie przedpokwitaniowym.

Materiał i metody. Badaniem objęto grupę 40 otyłych dzieci w wieku 4-10 lat. Grupę kontrolną stanowiło 40 zdrowych dzieci o prawidłowej masie ciała w wieku odpowiadającym grupie badanej. Oceniono wskaźniki antropometryczne i obliczono wskaźnik masy ciała (BMI). W surowicy krwi oznaczono osteokalcynę (OC), kostną frakcję fosfatazy alkalicznej (BALP), C-końcowy usieciowany telopeptyd łańcucha alfa kolagenu typu I (CTX) i winianooporną kwaśną fosfatazę (TRAP5b) z zastosowaniem metod immunoenzymatycznych ELISA.

Wyniki. Stężenia markerów resorpcjiCTX i TRAP5b w grupie dzieci otyłych i w grupie kontrolnej były zbliżone. Natomiast pomiędzy badanymi grupami wykazano istotne statystycznie różnice dla markerów kościotworzenia. U dzieci otyłych stężenie OC było niższe o około 30% (78.4±40.7 mg/L vs 110.1±19.4 mg/L; p<0.0001), a aktywność BALP była wyższa o około 30% (133.5±27.1 U/L vs 104.6±21.9 U/L, p<0.0001) niż w grupie kontrolnej. Ponadto, u dzieci otyłych obserwowano pozytywną korelację pomiędzy aktywnością BALP a BMI (r=0.445, p<0.01). Nie stwierdzono korelacji pomiędzy pozostałymi badanymi markerami obrotu kostnego a BMI.

Wnioski. Wykazano, że w okresie przedpokwitaniowym występują różnice w metabolizmie kostnym pomiędzy dziećmi z otyłością a dziećmi o prawidłowej masie ciała. Wyniki wskazują na występowanie zaburzeń procesu kościotworzenia u pacjentów otyłych. Dalsze badania u otyłych dzieci w okresie przedpokwitaniowym pozwolą ocenić wpływ odchudzającego programu terapeutycznego na procesy resorpcji kości i kościotworzenia.

P47

Bone turnover markers in prepubertal obese children

Chełchowska M., Gajewska J., Ambroszkiewicz J., Ołtarzewski M., Laskowska-Klita T.

Department of Newborn Screening, Institute of Mother and Child, Warsaw, Poland

Key words: bone turnover marker, obesity, children

Introduction. Recent years have seen a growing frequency of children and adolescents obesity. Obesity is the direct cause of a number of immediate problems during childhood. Among them the high prevalence of fractures and pathological changes in joints of obese children were observed. Obesity also play a significant role in bone health, because is commonly associated with increased bone mineral density (BMD) as the body adjusts itself to carry the extra weight. Despite the high incidence of childhood obesity, an effect of overweight on bone metabolism is not well understood. The aim of this study was to analyze boneturnover markers in prepubertal obese children.

Material and methods. We examined 40 obese children at the age 4-10 years and 40 healthy non-obese children at the same age as control group. Physical examination including height and weight was performed and body mass index (BMI) was calculated. Serum osteocalcin (OC), bone alkaline phosphatase (BALP), collagen type I crosslinked C-telopeptide (CTX) and tartare resistant acid phosphatase (TRAP5b) were determined by ELISA assays.

Results. We observed similar values of bone resorption markers CTX and TRAP5b in obese children as compared to the age-matched controls. However differences in profile of bone formation markers were found. In obese children the level of OC was lower by about 30% (78.4±40.7 mg/L vs 110.1±19.4 mg/L; p<0.0001) but activity of BALP was higher by about 30% (133.5±27.1 U/L vs 104.6±21.9 U/L, p<0.0001 than in control group. In obese children we observed positive correlation between activity of BALP and BMI (r=0.445, p<0.01). No correlation between the other tested bone turnover markers and BMI were found.

Conclusions. We observed differences in bone metabolism between obese and non-obese prepubertal children. Our results suggest, that bone metabolism abnormalities in obese patients relate to bone formation process. Further studies with lifestyle modification in these children explain an influence of therapy on formation and resorption processes.

WZROST MASY KOSTNEJ PO 1 ROKU STOSOWANIA 1,0 ug ALFA-KALCIDOLU U KOBIET Z OSTEOPOROZĄ

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s127.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s30-31.

P045

WZROST MASY KOSTNEJ PO 1 ROKU STOSOWANIA 1,0 ug ALFA-KALCIDOLU U KOBIET Z OSTEOPOROZĄ

S.Daniluk, J.Badurski, A.Dobreńko, N.Nowak, E.Jeziernicka.

Centrum Osteoporozy i Chorób Kostno-Stawowych.. Białystok. PL

Wprowadzenie Przydatność alfa-kalcidolu (AK) w leczeniu osteoporozy pomenopauzalnej została już wielokrotnie wykazana, jednak nie ustalono jego optymalnej dawki. Celem pracy jest ocena 2-letniej kuracji AK w dawce 1,0 μg na dobę u kobiet z osteoporozą bez złamań. Przedmiotem doniesienia są wyniki po pierwszym roku.

Pacjenci i protokół badania Badaniem objęto 63 kobiety po menopauzie (średni wiek 69 lat) z osteoporozą bez deformacji kręgów, które przyjmowały przez 12 miesięcy AK w dawce 1 μg/dobę oraz wapń 500 mg/dobę. Średnie spożycie wapnia z pokarmem oceniono na 700 mg. Masę kostną w szyjce kości udowej (sz.k.u.) i kręgosłupie L2-L4 po 6 i 12 miesiącach badano metodą DXA, aparatem Hologic QDR4500SL. Wskaźnik tworzenia kości – osteokalcynę oznaczano po 3 i 12 miesiącach, zaś kalciurię oceniano wskaźnikiem wapniowo – kreatyninowym (Ca/Cr) co 2 tyg. w ciągu pierwszych 3 miesięcy leczenia, a następnie co 3 miesiące.

Wyniki w formie średnich wartości badanych parametrów – w tabeli:

Miesiąc	Sz.k.u. BMD	L2-L4 BMD	Osteocalcin	Ca/Cr index
0	0,651	0,768	23,443	0,486
3	NA	NA	27,233	0,701
6	0,663	0,783	NA	0,632
12	0,659	0,778	29,923	0,726

Masa kostna w szyjce kości udowej po 6 miesiącach wzrosła o 1,8% (p<0,05) a w kręgosłupie L2-L4 o 2% (p<0,05), natomiast po 12 miesiącach wzrost wyniósł 1,2 % (p<0,05) w szyjce i 1,3% (p<0,05). w L2-L4. Poziomy osteokalcyny po 3 miesiącach wzrosły o 16% (p<0,05), a po 12 miesiącach o 28% (p<0,05). Wskaźnik Ca/Cr w każdym badaniu w trakcie 1 – rocznego leczenia wykazywał wartości wyższe od wyjściowych w sposób statystycznie zamienny

Wniosek Alfakalcidol w dawce 1 μg/dobę zapobiega utracie masy kostnej w pierwszym roku leczenia, zwiększa poziom wskaźnika tworzenia kości i wydalanie wapnia, ale w granicach uznanych jako prawidłowe.

P045
INCREASE IN BONE MASS AFTER ONE YEAR TREATMENT WITH 1.0 mg ALFACALCIDOL IN WOMEN WITH OSTEOPOROSIS

S. Daniluk, J. Badurski, A. Dobrenko, N. Nowak, E. Jeziernicka,
Centre of Osteoporosis and Osteo-Articular Diseases. Biatystok, Poland

Introduction: Usefulness of alfacalcidol in the treatment of postmenopausal osteoporosis was well established, but its optimal dose is yet to be determined. The aim of the study was to asses the efficacy of two years treatment of alfacalcidol in a dose of 1 mg per day in women with postmenopausal osteoporosis without vertebral fractures. Results after the first year of the treatment are reported.

Materials and Methods: 63 postmenopausal osteoporotic women, without vertebral fractures were included. All the subjects received 1 mg of alfacalcidol and 500 mg of calcium per day. Mean dietary calcium intake was 700 mg/d. Bone mineral density (BMD) of the femoral neck and L2-L4 lumbar spine was measured after 6 and 12 months by the DXA method used HOLOGIC QDR4500SL. The marker of bone formation – osteocalcin was evaluated after 3 and 12 months, whereas the Ca/Cr index every 2 weeks during the first 3 months, and after this ever 3 months. Results: Mean value of assessed parameters (in table)

Month	Neck BMD	L2-L4 BMD	Osteocalcin	Ca/Cr index
0	0,651	0,768	23,443	0,486
3	NA	NA	27,233	0,701
6	0,663	0,783	NA	0,632
12	0,659	0,778	29,923	0,726

Neck BMD after 6 months increased 1,8% (p<0,05), L2-L4 2% (p <0,05), however after 12 months, 1,2% (p<0,05) and 1,3% (p<0,05) respectively. Osteocalcin levels after 3 months of treatment increased 16% (p<0,05) and after 12 months 28% (p < 0,05). Each Ca/Cr index during the first year of the study was higher than at baseline.

Conclusions: 1mg alfacalcidol daily prevents bone loss after one year of treatment and increases level of marker of bone formation. Urine calcium excretion is higher, but still within of normal values.

OCENA GOSPODARKI WAPNIOWEJ I MASY KOSTNEJ U OSÓB Z OTYŁOŚCIĄ OLBRZYMIĄ

I Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 6-8.10.2005

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2005, vol 7 (Suppl. 1), s183-184.

P54
OCENA GOSPODARKI WAPNIOWEJ I MASY KOSTNEJ U OSÓB Z OTYŁOŚCIĄ OLBRZYMIĄ

Czerwińska E.,1 Walicka M.,1 Tałałaj M.,1 Marcinowska-Suchowierska E.,1 Wasiak D.,2 Wierzbicki Z.,2 Rowiński W.2
1 Klinika Medycyny Rodzinnej i Chorób Wewnętrznych CMKP w Warszawie, ul. Czerniakowska 231
2Klinika Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej AM w Warszawie, ul. Nowogrodzka 59

Słowa kluczowe: homeostaza wapniowa, masa kostna, otyłość olbrzymia

Wprowadzenie
Osoby otyłe są predysponowane do rozwoju zaburzeń homeostazy wapniowej i zmian masy kostnej z powodu spożywania niezbilansowanej diety, unikania ekspozycji na słońce i małej aktywności fizycznej. Ustalono, że osoby z nadwagą mają większą masę kostną w porównaniu z osobami szczupłymi, natomiast wpływ otyłości, a zwłaszcza otyłości olbrzymiej na homeostazę wapniową i masę kostną nie jest jednoznaczny.
Cel pracy
ocena homeostazy wapniowej, zaopatrzenia organizmu w witaminę D, masy kostnej i przemian kostnych u osób z otyłością olbrzymią.
Materiał
Pacjenci z otyłością olbrzymią (BMI ≥ 40kg/m2) zakwalifikowani do operacji bariatrycznej z powodu braku redukcji masy ciała podczas leczenia zachowawczego otyłości. U osób tych wykluczono choroby nerek, wątroby, przyjmowanie leków wpływających na przebudowę tkanki kostnej. Badaniami objęto 56 osób (w tym 47 kobiet i 9 mężczyzn), średnia wieku wynosiła 35.7 lat, a średnia wartość BMI = 45.8 kg/m2.
Metody
U pacjentów wykonywano następujące badania: 1. stężenie w surowicy krwi: wapnia, biochemicznych markerów obrotu kostnego czyli wiązań sieciujących kolagen β-CrossLaps jako wskaźnika resorpcji kości oraz osteokalcyny jako wskaźnika kościotworzenia, 25(OH)witaminy D jako wykładnika zaopatrzenia organizmu w witaminę D i parathormonu jako wykładnika czynności przytarczyc 2. stężenie wapnia i kreatyniny w II porannej porcji moczu oraz wyliczono wskaźnik kalciurii (iloraz wapń / kreatynina – FUCa/Cr) 3. badanie densytometryczne z zastosowaniem dwuenergetycznej densytometrii DXA (Hologic Delphi 70620); określano masę tkanki tłuszczowej (FM) i jej procentową zawartość w organizmie (FM%), masę beztłuszczową (LM), zawartość składników mineralnych w kości (BMC) oraz gęstość mineralną kości (BMD) w obrębie kręgosłupa lędźwiowego, szyjki kości udowej i całego szkieletu (total body). Na podstawie ankiet żywieniowych oceniano spożycie wapnia.
Wyniki badań
U osób z otyłością olbrzymią stwierdzono (w nawiasach średnia ±SD oraz zakres normy):
1. prawidłowe stężenie wapnia w surowicy (9.00 ±0.68, N 8.5-10.5 mg/dl)
2. podwyższone stężenie PTH w surowicy (84.6 ±60.2, N 12-65 pg/dl), które dodatnio koreluje z BMI
3. obniżone stężenie 25(OH)D w surowicy (4.8 ±3.4, N 15-45 ng/ml)
4. prawidłowe stężenie β-CrossLaps (0.343 ±0.163, N 0.137-0.573 ng/ml)
5. obniżone stężenie osteokalcyny (13.5 ±5.8, N 15-46 ng/ml)
6. gęstość mineralna kości (BMD) i zawartość składników mineralnych w kości (BMC) w granicach normy ustalonej dla rasy, płci i wieku: średnia BMD w kręgosłupie lędźwiowym 1.02g/cm2 ±0.13, w szyjce kości udowej 1.14g/cm2 ±0.13, w całym szkielecie 1.18g/cm2 ±0.09
7. prawidłowy wskaźnik FUCa/Cr (0.09 ±0.06, N 0.04-0.12)
8. spożycie wapnia w diecie poniżej zalecanej dawki dziennej (śr 700 mg/dobę, RDA 1000 mg)
Wnioski
1. Otyłość olbrzymia sprzyja rozwojowi wtórnej nadczynności przytarczyc oraz ogólnoustrojowym niedoborom witaminy D,
2. Gęstość mineralna kości mieści się w granicach norm referencyjnych dla płci i wieku.
3. Osoby z otyłością olbrzymią powinny być suplementowane solami wapnia i preparatami witaminy D.

P54
CALCIUM HOMEOSTASIS AND BONE MASS IN PATIENTS WITH MORBID OBESITY

Czerwińska E.,1 Walicka M.,1 Tałałaj M.,1 Marcinowska-Suchowierska E.,1 Wasiak D.,2 Wierzbicki Z.,2 Rowiński W.2
1Department of Family and Internal Medicine, Postgraduate Medical School
2 Department of General and Transplant Surgery, The Medical University of Warsaw; Poland

Keywords: calcium homeostasis, bone mass, morbid obesity

Introduction
Because of unbalanced diet, decreased sun exposure and low levels of physical activity, morbidly obese patients are known to have abnormal calcium metabolism, which might be detrimental to bone density. In contrast, small degree of overweight is reported to have positive influence on the skeleton through increased mechanical load, but data concerning influence of morbid obesity on bone mass are conflicting.
Aim
To determine calcium homeostasis, vitamin D supply, bone mass and bone turnover in patients with morbid obesity (BMI ≥ 40kg/m2).
Subjects
56 patients (47 women, 9 men) with morbid obesity, selected for the bariatric procedure of the stomach because of ineffectiveness of dietetic and pharmacological treatment of obesity, with mean age 35.7y and mean BMI 45.8kg/m2. Renal and hepatic diseases were excluded, as well as drug therapy which might influence bone metabolism.
Methods
Serum calcium, biochemical bone turnover markers (β-CrossLaps as a marker of bone resorption, osteocalcin as a marker of bone formation), 25(OH)D as a marker of vitamin D supply and PTH as a marker of parathyroid glands activity as well as urine Ca/Cr ratio (FUCa/Cr) were studied. Bone mineral density (BMD) of lumbar spine, proximal femur and total skeleton, bone mineral content (BMC), fat mass (FM), FM%, lean body mass (LM) were measured by dual energy X-ray absorptiometry (DXA) (Hologic Delphi 70620). Daily calcium intake was assesed based on information from a food questionnaire completed by each patient.
Results
In morbidly obese patients we found (mean ±SD and normal range):
1. normal serum calcium concentration (9.00± 0.68, N 8.5-10.5 mg/dl)
2. increased serum PTH concentration (84.6 ±60.2, N 12-65 pg/dl), with positive correlation to BMI
3. decreased serum 25(OH)D concentration (4.8 ±3.4, N 15-45 ng/ml)
4. normal serum β-CrossLaps concentration (0.343 ±0.163, N 0.137-0.573 ng/ml)
5. decreased serum osteocalcin concentration (13.5 ±5.8, N 15-46 ng/ml)
6. BMD and BMC within normal range for age and gender; BMD of lumbar spine 1.02g/cm2 ±0.13, proximal femur 1.14g/cm2 ±0.13, total skeleton 1.18g/cm2 ±0.09
7. FUCa/Cr within normal range (0.09 ±0.06, N 0.04-0.12)
8. calcium intake below recommended daily dose (700mg/day, RDA 1000mg)
Conclusions
1. Morbid obesity is accompanied by secondary hyperparathyroidism and vitamin D deficiency.
2. Bone mineral density in the morbidly obese is within normal range for age and gender.
3. Morbidly obese patients should be supplemented with calcium and vitamin D.

P48 UDZIAŁ LEPTYNY I WISFATYNY W METABOLIZMIE TKANKI KOSTNEJ U DZIEWCZĄT W OKRESIE POKWITANIA

III Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 24-26.09.2009

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:163-164.

P48

UDZIAŁ LEPTYNY I WISFATYNY W METABOLIZMIE TKANKI KOSTNEJ

U DZIEWCZĄT W OKRESIE POKWITANIA

Kulik-Rechberger B., Możejko-Pastewka B., Wójcik-Sierucha E.¹, Kozłowska M., Furmaga-Jabłońska W.¹

Zakład Propedeutyki Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie

¹Klinika Patologii Noworodków i Niemowląt Uniwersytetu Medycznego w Lublinie

Słowa kluczowe: leptyna, wisfatyna, wskaźniki metabolizmu kostnego, dziewczęta

Tkanka tłuszczowa jest nie tylko magazynem energii lecz także źródłem wielu cytokin działających zarówno lokalnie jak i systemowo. Wśród cytokin wymieniane są leptyna i wisfatyna. Leptyna syntetyzowana jest głównie w podskórnej tkance tłuszczowej, wisfatyna w tkance tłuszczowej śródbrzusznej. Nie można wykluczyć, że cytokiny te mają wpływ na wzrastanie kości, dlatego też celem niniejszej pracy było określenie czy istnieją zależności między zasobami tkanki tłuszczowej, wymienionymi cytokinami, tempem wzrastania i wskaźnikami metabolizmu kostnego u dziewcząt w okresie pokwitania.

Materiał i Metody. Badaniami objęto 87 dziewcząt w wieku od 11,8 do 13,7 lat (średnia wieku 12,3±0,3). Mierzono ich wysokość, masę ciała, długość kończyn dolnych, szerokość bioder oraz grubość fałdów skórno-tłuszczowych na brzuchu, pod łopatką i na ramieniu. Obliczano wskaźnik masy ciała (BMI) i procentową zawartość tłuszczu. Pobierano krew celem oznaczenia stężenia leptyny, wisfatyny, N- końcowego propeptydu prokolagenu typu I (PINP, wskaźnik kościotworzenia) oraz C-końcowego telopeptydu kolagenu typu I (CrossLaps, wskaźnik resorpcji kostnej). Dziewczęta podzielono na trzy grupy w zależności stadium rozwoju płciowego, ocenianego na podstawie rozwoju piersi (wg. skali Tannera). Grupę I (n=21) stanowiły dziewczęta w stadium drugim, grupę II (n=38) w stadium trzecim, grupę III (n=28) w stadium czwartym.

Wyniki. Dziewczęta w grupie I były istotnie niższe, miały mniejszą masę ciała i mniejsze zasoby tkanki tłuszczowej pomimo, że były starsze niż dziewczęta z pozostałych grup. Istotnie niższe (p<0,01) w tej grupie było również stężenie leptyny (8,5±5,49 ng/ml). Stężenia leptyny w grupie II i III były podobne (odpowiednio 13,07±8,93 oraz 14,03±6,93 ng/ml). Stężenia wisfatyny nie różniły się między grupami i wynosiły w grupie I – 2,98±1,45, w grupie II – 3,48±1,40, w grupie III – 3,57±1,15 ng/ml. Analizując stężenia PINP i CrossLaps stwierdzono, że w grupie I i II były one podobne (odpowiednio: w grupie I – 944,31±524,14 µg/L i 2,80±0,74 ng/ml, w grupie II – 825,72±301,81 µg/L i 2,76±0,66 ng/ml) i statystycznie istotnie wyższe (p<0,01) niż w grupie III (PINP- 533,63±255,45 µg/L, CrossLaps- 2,16±0,61 ng/ml). Nie stwierdzono korelacji między stężeniem markerów obrotu kostnego i leptyny czy wisfatyny.

Wniosek. Na podstawie przeprowadzonych badań nie stwierdzono, że leptyna i wisfatyna biorą bezpośredni udział w metabolizmie kostnym u dziewcząt w okresie pokwitania

P48

THE CONTRIBUTION OF LEPTIN AND VISFATIN TO BONE METABOLISM IN GIRLS DURING PUBERTY

Kulik-Rechberger B., Możejko-Pastewka B., Wójcik-Sierucha E.¹, Kozłowska M.,

Furmaga-Jabłońska W.¹

Department of Paediatric Propedeutics, Medical University of Lublin

¹Department of Neonates’ and Infants’ Pathology, Medical University of Lublin

Key words:leptin, visfatin, markersof bone metabolism, girls

Adipose tissue is not only the store of energy but also the source of many cytokines that have both local and systemic activity. Among cytokines there are leptin and visfatin. Leptin is synthesized mainly in subcutaneous, visfatin in visceral fat tissue. It can not be excluded that these cytokines influence bone growth therefore the aim of our study was to assess relationships between fat tissue, mentioned cytokines and markers of bone metabolism in girls during puberty.

Material and methods. The study groups was composed of 87 girls aged 11,8–13,7 years (mean 12,3±0,3). Body height, weight, leg length, bi-iliac breath and skin-folds thicknesses on abdomen, at subscapular and triceps sites were examined. Body mass index (BMI) and % of body fat were calculated. During the first examination blood was taken to assess serum concentration of leptin, visfatin, N-terminal propeptide of procollagen type I (PINP, the marker of bone formation) and C-terminal telopetide of collagen type I (CrossLaps, the marker of bone resorption). Girls were divided into three groups, according to the pubertal stages that were assessed based on breast development (Tanner scale). The group I (n=21) was composed of girls in the second, group II (n=38) of girls in third and group III (n=28) of girls in the fourth stage.

Results. Girls from group I were significantly smaller, had lower body mass and fat tissue them girls from others group despite these girls were older then others. In this group significantly lower (p<0,01) was also leptin concentration (8,5±5,49 ng/ml). Concentration of leptin in groups II and III were similar (respectively: 13,07±8,93 and14,03±6,93 ng/ml).Serum concentration of visfatin didn’t differ between groups and was: in group I – 2,98±1,45, in group II – 3,48±1,40, and in group III – 3,57±1,15 ng/ml. Taking into consideration the concentrations of PINP and CrossLaps it was assessed that they were similar in group I and II (respectively: 944,31±524,14 µg/L and 2,80±0,74 ng/ml as well as 825,72±301,81 µg/L and 2,76±0,66 ng/ml) and statistically significant higher than in group III (PINP- 533,63±255,45 µg/L, CrossLaps- 2,16±0,61 ng/ml). No correlations were found between bone metabolism markers and leptin or visfatin concentrations.

Conclusion. In this study we did not find that leptin and visfatin contribute directly in bone metabolism in girls during puberty

WPŁYW SPOŻYCIA WAPNIA W MŁODOŚCI I OKRESACH PÓŹNIEJSZYCH NA WYNIKI LECZENIA PREPARATEM […]

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
wersja polska
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s128.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5

wersja angielska
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s31.

P046
WPŁYW SPOŻYCIA WAPNIA W MŁODOŚCI I OKRESACH PÓŹNIEJSZYCH NA WYNIKI LECZENIA PREPARATEM OSSEINOWO-HYDROKSYAPATYTOWYM U KOBIET Z OSTEOPOROZĄ

Roman Lorenc1, Witold Tłustochowicz2, Krzysztof Hoszowski3, Jacek Łukaszkiewicz1, Patrick Biason4.
1Instytut Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka, ,
2Centralny Wojskowy Szpital Kliniczny,
3Szpital Kolejowy.
4Institut de Recherche Pierre Fabre – Labege – France. Zakład Biochemii i Medycyny Doświadczalnej. Instytut Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka al. Dzieci Polskich 20, 04-736 Warszawa-Międzylesie, Polska,.

Niskiej masie kostnej będącej główną przyczyną problemów zdrowotnych u pacjentów z osteoporozą można zapobiegać, jak również można ją zwiększać stosując odpowiednie zabiegi profilaktyczne i lecznicze. Środki zawierające sole wapnia są obecnie w powszechnym użyciu, lecz Osteogenon (OHC) zastosowany w tym badaniu, zawiera nie tylko sole wapnia, lecz również inne minerały, białka i czynniki wzrostowe. Wpływ OHC na ewolucję masy kostnej badano w okresie 2 lat, w porównaniu z suplementacją węglanem wapnia (CC). Oba sposoby leczenia wspomagano witaminą D dla uniknięcia obniżonej absorpcji wapnia. W badaniu uczestniczyło 125 kobiet w wieku od 55 do 83 lat. Stwierdzono, że oba rodzaje leczenia miały dodatni wpływ na końcowe wartości BMD. Stwierdzono również, że wyniki leczenia OHC i CC zależą od spożycia wapnia jakie miało miejsce w okresie wzrostu i konsolidacji masy kostnej. Leczenie OHC wykazało znacząco wyższą skuteczność u pacjentów z niskim spożyciem wapnia. Obie terapie wywołały znaczący spadek stężenia markera resorpcji kostnej (NTx) i wzrost stężenia markera kościotworzenia (BGP).
Wyjaśnienie mechanizmu różnic w działaniu OHC i CC wymaga dalszych badań.

P046
THE IMPORTANCE OF PAST HISTORY OF CALCIUM SUPPLEMENTATION ON THERAPEUTIC EFFECT OF OSSEIN – HYDROXYAPATITE COMPOUND IN OSTEOPOROTIC FEMALES

Roman Lorenc1, Witold Tlustochowicz2, Krzysztof Hoszowski3, Jacek Lukaszkiewicz1, Patrick Biason4,
1The Children’s Memorial Health Institute,
2The Central Clinical Hospital Military School of Medicine,
3The Railway Hospital, 4Institut de Recherche Pierre Fabre – Labege – France.
1 Department of Biochemistry and Experimental Medicine, The Children’s Memorial Health Institute, al. Dzieci Polskich 20, 04-736 Warszawa-Miedzylesie, Poland

Low bone mass, which is a main cause of health problems of osteoporotic patients, can be prevented or improved with appropriate treatment. Medications containing calcium salts are in general use now, but Osteogenone (OHC) used in this trial contains not only calcium salts, but other minerals, proteins and growth factors. Its effect on bone mass evolution over two years was compared to calcium carbonate (CC). Both treatments were supplemented with vitamin D to facilitate calcium absorption. The two-year studies with a participation of 125 postmenopausal women aged 55-83 years were undertaken. It was found, that both treatments had a beneficial effect on the final BMD values, as compared to the baseline values. It was also found, that the results of treatment were influenced by calcium intake during period of the bone mass increment and consolidation, OHC being more effective than CC in the patients with low calcium intake. Both treatments induced a significant fall in the bone resorption markers NTx and rise of the bone formation marker (osteocalcin).
The mechanism of different action of OHC in relation to CC requires further investigation.

STATUS TKANKI KOSTNEJ U KOBIET Z NADWAGĄ I OTYŁOŚCIĄ

I Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 6-8.10.2005

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2005, vol 7 (Suppl. 1), s184-185.

P55
STATUS TKANKI KOSTNEJ U KOBIET Z NADWAGĄ I OTYŁOŚCIĄ

Przybyłowicz K.,1 Cichon R.,1,2 Wądołowska L.,1 Przybyszewska J.,2

1) Instytut Żywienia Człowieka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie
2) Katedra Żywienia i Dietetyki Akademii Medycznej w Bydgoszczy

Słowa kluczowe: kobiety okołomenopauzalne, sposób żywienia, stan tkanki kostnej, BMI

Wstęp
W przypadku chorób kośćca otyłość jest postrzegana jako czynnik ochronny. Kobiety po menopauzie z wyższym BMI mają wyższą gęstość mineralną kośćca, bo m.in. tkanka tłuszczowa przejmuje po menopauzie częściowo rolę gruczołu dokrewnego. Wynika z tego, że im więcej tkanki tłuszczowej i/lub mięśniowej, tym więcej krążących estrogenów u kobiet pomenopauzalnych. Ochronny wpływ tkanki tłuszczowej u kobiet otyłych wiąże się najprawdopodobniej ze zwiększeniem kościotworzenia lub obniżenia resorpcji kości, albo oba te procesy występują jednocześnie.
Cel pracy
Ocena BMI w zależności od stanu kośćca w kontekście występowania osteoporozy.
Materiał i metodyka
Badaniami objęto 277 kobiet w wieku 39-59 lat. Przeprowadzono pomiary masy ciała (kg) i wysokości (cm), a następnie na ich podstawie wyliczono wskaźnik BMI (kg/m2). Oceny stanu kośćca dokonano metodą ultrasonograficzną, polegającą na pomiarze średniej prędkości fali ultradźwiękowej przechodzącej w obrębie nasad dalszych paliczków proksymalnych za pomocą urządzenia DBM Sonic Bone Profiler, firmy Igea. Status tkanki kostnej wyrażono wskaźnikiem Z-score BMD. Analizę współzależności pomiędzy BMI a statusem tkanki kostnej przeprowadzono testem ANOVA. Obliczenia statystyczne wykonano przy pomocy programu komputerowego Statistica v. 6.0, przy poziomie istotności P≤0,05.
Wyniki
Analiza stanu tkanki kostnej wykazała u prawie połowy badanych kobiet nieprawidłowości wskazujące na osteopenię lub osteoporozę. W badanej populacji kobiet stwierdzono istotne różnice pomiędzy BMI kobiet o różnym statusie kośćca (p=0,047). Najniższy odsetek wartości prawidłowych oceny stanu kośćca zaobserwowano w grupie kobiet z nadwagą i otyłością.
Podsumowanie
Otyłość i nadwaga nie są czynnikami protekcyjnymi w odniesieniu do ryzyka osteoporozy w badanej populacji kobiet.

Badania finansowano w ramach projektu KBN Nr 3 P06T 03922

P55
BONE MINERAL STATUS IN WOMEN WITH OVERWEIGHT AND OBESITY

Przybyłowicz K.,1 Cichon R.,1,2 Wądołowska L.,1 Przybyszewska J.2

1 Instytut Żywienia Człowieka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie
2 Katedra Żywienia i Dietetyki Akademii Medycznej w Bydgoszczy

Keywords: peri-menopausal women, nutrition, bone mineral status, BMI

Introduction
Taking into consideration bones diseases, obesity is perceived as a protective factor. Women after menopause with higher BMI have higher bone mineral density, as i.a. fat tissue takes partly over the role of the endocrine gland. It stems from the fact that the more there is fat or/and muscles tissue in the body, the more there are estrogens circulating in women after menopause. The protective influence of the fat tissue for obese women is connected most probably with the increase of the bone creation or with decrease of the bone resorption, or those processes occur simultaneously.
Aim of the work
The BMI evaluation depending on bone mineral status when taking into consideration osteoporosis.
Materials and methods
The study involved 277 women aged 39-59. The measurements of body mass (kg) and height (cm) were completed based on which the BMI (kg/m2) was calculated. The evaluation of the bone mineral state was done ultrasonographically, that is measuring the mean ultrasonic wave speed crossing the further bottoms of the finger-joints, using the DBM Sonic Bone Profiler Igea apparatus. Bone mineral status was expressed by the Z-score BMD index. The analysis of the correlation between the BMI and bone mineral status was made using the ANOVA test. All statistical calculations were made using the Statistica v.6.0 computer program, at p0.05.
Results
The analysis of the bone tissue state showed irregularities indicating osteopeny or osteoporosis in almost half of the studied women. Significant differences were stated between the BMI and bone mineral status in the analyzed women’s population (p=0,047). The lowest percentage of regular skeleton state was found in the group of women with overweight and obesity.
Conclusion
Overweight and obesity are not factors protecting when osteoporosis risk is taken into consideration in the analyzed women’s group.

The research was financed within the 3 P06T 03922 KBN project.

WPŁYW TALIDOMIDU NA UKŁAD KOSTNY U SZCZURÓW OWARIEKTOMIZOWANYCH

P52
WPŁYW TALIDOMIDU NA UKŁAD KOSTNY U SZCZURÓW OWARIEKTOMIZOWANYCH

Kaczmarczyk-Sedlak I., Trzeciak H. I.

Katedra Farmakologii, Śląska Akademia Medyczna, ul. Jagiellońska 4, 41-200 Sosnowiec, Polska

Słowa kluczowe: kość, osteoporoza, owariektomia, szczur, talidomid

Talidomid jest lekiem, z którym wiąże się wielkie nadzieje, pomimo udowodnionego wcześniej działania teratogennego, m.in. w zakresie układu kostnego. Jednak wpływ talidomidu na procesy remodelacji tkanki kostnej nie został poznany. Lek jest stosowany m.in. w sarkoidozie, w trądzie, w aftowym zapaleniu jamy ustnej, świerzbiączce. Pojawiło się wiele doniesień naukowych o korzystnym działaniu tego leku w szpiczaku mnogim, w nowotworach i w innych schorzeniach.
Celem pracy było zbadanie wpływu talidomidu na rozwój osteoporozy indukowanej owariektomią u szczurów.
Badania były przeprowadzone na szczurach szczepu Wistar (205±10 g), które podzielono na 5 grup: I – sham-szczury pozornie operowane, II – szczury owariektomizowane (OVX), III – OVX + talidomid (15 mg/kg p.o.), IV – OVX + talidomid (30 mg/kg p.o.), V – OVX + talidomid (60 mg/kg p.o.). Lek był stosowany raz dziennie przez 4 tygodnie.
U szczurów oznaczono zawartość substancji mineralnych i zawartość wapnia w kości udowej, piszczelowej i kręgu L-4. Badano także parametry histomorfometryczne kości udowej (szerokość beleczek, szerokość chrząstki nasadowej) oraz kości piszczelowej (szerokość osteoidu, przyrost kości na grubość, powierzchnię przekroju poprzecznego trzonu i jamy szpikowej). Ponadto badano wytrzymałość mechaniczną trzonu i szyjki kości udowej.
Obustronna owariektomia wywołała osteoporotyczne zmiany w kościach szczurów, które częściowo ustępowały po zastosowaniu talidomidu w dawce 15 mg/kg p.o. (zmniejszenie szerokości osteoidu, zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego jamy szpikowej, zwiększenie szerokości beleczek kostnych, wzrost siły złamania szyjki kości udowej). Talidomid podany owariektomizowanym szczurom w dawce 30 mg/kg p.o. nie wpływał na tkankę kostną w zakresie badanych parametrów. Talidomid zastosowany w dawce 60 mg/kg p.o. powodował nasilenie zmian osteoporotycznych (zwiększenie powierzchni przekroju poprzecznego jamy szpikowej oraz zmniejszenie szerokości beleczek kostnych). Reasumując, wpływ talidomidu na tkankę kostną zmienioną osteoporotycznie zależy od dawki.

Badania były finansowane w ramach grantu No 2 P05D 021 29 Ministerstwa Nauki i Informatyzacji.

P52
EFFECT OF THALIDOMIDE ON THE SKELETAL SYSTEM IN OVARIECTOMIZED RATS

Kaczmarczyk-Sedlak I., Trzeciak H. I.

Department of Pharmacology, Medical University of Silesia, Jagiellońska 4, 41-200 Sosnowiec, Poland

Key words: bone, osteoporosis, ovariectomy, rat, thalidomide

Thalidomide is a drug which was withdrawn from the market because of its severe teratogenicity. In spite of this, research into thalidomide was not halted, and the drug has been established to be effective for the treatment of various diseases, including leprosy, multiple myeloma, AIDS, aphthous stomatitis, sarcoidosis, atoptic dermatitis, tumors of various organs and many other diseases.
The effect of thalidomide on the skeletal system has not been recognized.
The aim of the present study was to examine the effect of thalidomide on bone remodeling in bilaterally ovariectomized rats.
The experiments were carried out on Wistar rats (205±10 g), divided into 5 groups: I – sham-operated control rats, II – ovariectomized control rats (OVX), III – OVX + thalidomide (15 mg/kg p.o.), IV – OVX + thalidomide (30 mg/kg p.o.), V – OVX + thalidomide (60 mg/kg p.o.). The drug were administered once a day for 4 weeks.
Bone mass, content of mineral substances and calcium were examined in the tibia, femur and L-4 vertebra. Histomorphometric parameters of the tibia (width of osteoid, transverse growth, area of the transverse cross section of the bone marrow cavity and the cortical bone) and the femur (width of trabeculae, width of epiphyseal cartilage) were studied. In the femur, mechanical properties were studied.
Bilateral ovariectomy induced osteoporotic skeletal changes in mature female rats, which were partially counteracted by administration of thalidomide in dose 15 mg/kg p.o.
Thalidomide (30 mg/kg p.o.) did not affect the investigated parameters. Thalidomide (60 mg/kg p.o.) caused intensification of the osteoporotic changes.

This study was supported by grant No 2 P05D 021 29 from the Ministry of Science and Informatization, Poland.

P49 TRANSIENT HYPERPHOSPHATASEMIA OF INFANCY AND EARLY CHILDHOOD – ANALYSIS OF PUBLISHED REPORTS

III Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 24-26.09.2009

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:164-165.

P49

TRANSIENT HYPERPHOSPHATASEMIA OF INFANCY AND EARLY CHILDHOOD – ANALYSIS OF PUBLISHED REPORTS

Kutilek S.

Center for Clinical and Basic Research – CCBR and Dept of Paediatrics, Pardubice, Czech Republic

Key words: Alkaline phosphatase; hyperphosphatasemia; childhood

Transient hyperphosphatasemia of infancy and early childhood (THI) is characterized by transiently increased serum activity of alkaline phosphatase (S-ALP), predominantly its bone or liver isoform, in children under 5 years of age. There are no signs of metabolic bone disease or hepatopathy corresponding with the increased S-ALP, nor there is a disease common to all children with THI. The THI criteria include:

1) an age of less than 5 years;

2) variable, unrelated symptoms;

3) no bone or liver disease in relation to increased serum alkaline phosphatase activity
(S-ALP);

4) isoenzyme and isoform ALP analysis showing elevations in both bone and liver activity;

5) return to normal S-ALP values within four months.

So far, 126 papers regarding > 500 patients with THI have been published. According to the principles of evidence based medicine, clinical trials provide the strongest evidence when it comes to evaluation of diagnostic accuracy or treatment efficacy. However, in case of rather infrequently encountered and incidentally detected condition, such as THI, large and systematic studies are extremely difficult to perform. Prevalent source of information on THI comes from case reports or observational reports involving either individual patients or small cohorts of patients. Conclusions from such reports can be subject to potential source of bias, due to the low patient numbers and the absence of a standard protocol with uniform diagnostic criteria. Therefore, the weakest evidence may come from unsystematic isolated clinical observations and generalisations from such brief reports where methodological problems exist. We assume that a systematic review of the evidence using specific evaluation criteria may be helpful. In this presentation we attempted to analyse and consequently summarize published data on THI. In general, THI is a benign condition, predominantly occurring before 2 years of age and is probably having no consequences in later years.

PATIENT ADHERENCE TO BISPHOSPHONATE THERAPY

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy
V Krakowskie Sympozjum Osteoporozy
Kraków 27-29.09.2001

Streszczenia:
Materiały kongresowe: STRESZCZENIA, s129.
Druk: Drukarnia Skinder, ISBN – 83-904008-5-5
oraz
Osteoporosis International 2001; vol. 12 (Suppl 1), s31.

P047
PATIENT ADHERENCE TO BISPHOSPHONATE THERAPY (STOSOWANIE SIĘ PACJENTÓW LECZONYCH BISFOSFONIANAMI DO ZALECEŃ)

Wojciech P. Olszynski1, Rolf J. Sebaldt2, Jonathan D. Adachi2, Jacques Brown3, David A. Hanley4, Alan Tenenhouse5, John Caminis5, Annie Petrie2, Alexandra Papaioannou2, Greg Stephenson6, Charles H. Goldsmith2.

1University of Saskatchewan,
2McMaster University,
3Laval University,
4University of Calgary,
5McGill University, 6Procter & Gamble Pharmaceuticals. Suite 103 – 39 Twenty-Third Street East, Saskatoon, Saskatchewan, CANADA S7K 0H6.

To assess adherence with bisphos¬phonate (B) therapy, either etidronate (E) or alendronate (A), initiated in patients with osteoporosis (OP), we analyzed CANDOO, our prospective observa¬tion¬al database of OP and osteopenia patients seen at our Canadian tertiary care sites. All patients in CANDOO initially seen in Jan/95 or later, who started E or A on or after their initial clinic visit and who were seen at least once in clinic after initiating B were in¬cluded. There were 1176 patients (1037 women) in the E group and 1003 (855 women) in the A group. At the start of B, patients in the E group were slightly older than those in the A group (65 vs 61, p<0.001) but the 2 groups had a similar prevalence of prior vertebral fracture (23% vs 20%, n.s.), and similar lumbar spine bone mineral den¬sity (LS-BMD) t-scores (-2.46 vs –2.48). Using survival curve analysis, at 3, 6, 9 and 12 months after start of B therapy, 97%, 94%, 91% and 88% of patients in the E group and 91, 86%, 83% and 80% of patients in the A group were still continuing therapy. The difference between the survival curves is statistically significant (logrank p=0.036). Compliance diverges within the first 3 months, but the rate of subsequent discontinuation is similar in both groups at 1% of the initial cohort each month. We conclude that an adherence rate of 80-88% after 1 year can be attained with B therapy in a tertiary care setting. The determinants of B adherence need to be established.

OSTEOPROTEGRYNA, SRANKL, TNF-, INTERLEUKINA-6 W PATOLOGII I REGULACJI GĘSTOŚCI MINERALNEJ KOŚCI [..]

I Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 6-8.10.2005

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2005, vol 7 (Suppl. 1), s185-186.

P56
OSTEOPROTEGRYNA, SRANKL, TNF-, INTERLEUKINA-6 W PATOLOGII I REGULACJI GĘSTOŚCI MINERALNEJ KOŚCI U KOBIET Z OTYŁOŚCIĄ

Krela-Kaźmierczak I., Łykowska-Szuber L., Linke K.
Katedra i Klinika Gastroenterologii i Żywienia Człowieka AM, Poznań

Słowa kluczowe: Osteoporoza, otyłość, sRANKL, TNF-alpha

Wstęp
Otyłość jest czynnikiem protekcyjnym dla BMD, lecz mechanizm tego zjawiska pozostaje niejasny. sRANKL jest czynnikiem stymulującym osteoklasty. Il-6 i TNF- podwyższają ekspresję sRANKL a obniżają ekspresję OPG na osteoblastach.
Cel pracy
Ocena: Tkanki tłuszczowej Fat Mass -(FM), Masy ciała szczupłego -Lean Body Mass (LBM), Wskaźnika masy ciała – Body Mass Index -BMI, Gęstości mineralnej kości – Bone Mineral Density (BMD), – rozpuszczalnego aktywatora receptora jądrowego ligandu NF-kappa B – soluble Receptor Activator of Nuclear (NF)-kB Ligand sRANKL, Osteoprotegryny – OPG, Interleukiny-6 – Il-6 i Czynnika martwicy nowotworów- Tumor Necrosis Factor -TNF- u kobiet otyłych.
Materiał i metody
Oceniano: FM, LBM, BMI(kg/m2) metodą bioelektrycznej impedancji -Bodystat 1500; BMD mierzono metodą DEXA-LUNAR DPX-IQ. Stężenie: sRANKL, OPG, Il-6i TNF- w surowicy oznaczono metodą ELISA. Grupy badane: I kobiety otyłe z prawidłowym BMD (n=15) w wieku średnim 394,9 lat II kobiety z prawidłowym BMI i z osteoporozą: (n=15) w średnim wieku 557,7 lat.
Wyniki
BMI:I 30,323,77; II 25,33,46.BMD (g/cm2) L2-4: I 1,2260,09 (T-score: 0,630,49), II 0,8860,075 (T-score:–2,540,65)(p<0,05). FM(kg):I-31,817,88 II 22,596,25(p<0,01). LBM(kg) I 55,2412,79; II 41,486,34 kg (p<0,01). Stężenie [c] w surowicy: sRANKL(pmol/l) I 0,30,34 II 0,460,74(p<0,05); OPG (pmol/l) –I 1,380,93 II 3,051,57(p<0,01); TNF- (pg/ml) I 33,3328,79; II 42,4639,72 (NS); Il-6 (pg/ml):I 3,081,36 II 13,9311,63(p<0,01).
Wnioski
Kobiety otyłe mają wyższe BMD, FM, LBM niż kobiety z osteoporozą i prawidłową masą ciała. OPG, sRANKL, IL-6 są wyższe u kobiet z osteoporozą niż u kobiet z otyłością co jest prawdopodobnie spowodowane podwyższonym metabolizmem kostnym w tej grupie. Stężenie TNF- nie różni się istotnie w obu grupach badanych . W otyłości zaobserwowano niższe stężenia OPG niż w osteoporozie, co może być czynnikiem redukcji BMD.

P56
SOLUBLE RECEPTOR ACTIVATOR OF NUCLEAR FACTOR (NF)-KB LIGAND (SRANKL), OSTEOPROTEGRIN (OPG), TUMOR NECROSIS FACTOR ALPHA (TNF-ALPHA) AND INTERLEUKIN-6 (IL-6) IN REGULATION OF BONE MINERAL DENSITY (BMD) IN OBESE AND OSTEOPOROTIC WOMEN

Krela-Kaźmierczak I., Łykowska-Szuber L., Linke K.,
Department of Gastroenterology and Human Nutrition, University of Medical Sciences, Poznań, Poland

Keywords: Osteoporosis, obesity, sRANKL, TNF-alpha

Introduction
Abnormalities in the balance of sRANKL/RANK/OPG system lead to severe disturbances of bone remodeling. Obesity is a protecting factor for BMD, but the mechanism is still unclear.
RANKL is a member of Tumor Necrosis Factor (TNF) Family in the main stimulatory factor for formation of nature osteoclast. Stimulators of the osteoclastogenesis such Il-6 and TNF-alpha increase the expression of sRANKL and decrease OPG expression in osteoblast. In reduction FM in obesity treatment by low caloric diet is risk of LBM with BMD reduction.
The aim and methodes
The aim of the study was evaluation: Fat Mass (FM), Lean Body Mass (LBM), BMI in Body Composition by bioelectrical impedance methods using Bodystat 1500; Bone Mineral Density (BMD) by Dual Energy X-ray Absorptiometry (DEXA) using LUNAR DPX-IQ, RANKL, OPG, Il-6 and TNF-alpha serum concentrations was measured by ELISA Kit. I OBESITY GROUP – 15 women mean age 394,9 II OSTEOPOROTIC GROUP – 15 women mean age 557,7.
Results
BMI – I -30,323,77; BMI -II –25,33,46. BMD (g/cm2) L2-4 was normal in obese women:1,2260,09 (T-score 0,630,49) and lower in osteoporotic women: 0,8860,075 (T-score –2,540,65) (p<0,05). Obesity group have higher FM (31,817,88 kg) than osteoporotic group –FM (22,596,25kg)(p<0,01).LBM –I – 55,2412,79 kg; LBM –II – 41,486,34 kg (p<0,01). Serum concentration of: sRANKL(pmol/l)- I – 0,30,34 II– 0,460,74(p<0,05); OPG (pmol/l) –I – 1,380,93 II – 3,051,57(p<0,01); TNF-a(pg/ml) – I- 33,3328,79 II – 42,4639,72 (NS); Il-6 (pg/ml) – I – 3,081,36 II –13,9311,63 (p<0,01).
Conclusions
Obese women have higher BMD, FM, LBM than osteoporotic women. OPG, sRANKL are higher in osteoporosis than in obesity what is probably caused by high bone metabolism. Il-6 is higher in osteoporosis. TNF-a no differ in osteoporotic and obese women. In obesity we observed lower OPG than in osteoporosis, what may be a risk of BMD resorption.