World Congress of Osteoprosis IOF, Rio de Janeiro 14-18.05.2004 (CZ. 4)

P262SA. Clinical and densitometric findingd in male low bone density Venezuelan patients

VitaleM1, Riera-EspinozaG1,2,Ceden˜ o-Taborda J1,3;

1UNILIME, Hospital Universitario Dr. Angel Larralde, Universidad de Carabobo, Valencia, Estado Carabobo, Venezuela, 2UNIDAD METABOLICA, Centro Policlı´ nico Valencia, Venezuela, 3UNICORP, Caracas, Venezuela

W ciągu wielu miesięcy trwania leczenia z powodu zmniejszonej masy kostnej, większość mężczyzn przerywała leczenie, podobnie jak jest to opisane w jednej pracy o osteoporozie u Amerykanów latynoskiego pochodzenia [streszczenie P262SA].

Wspólne badanie naukowców z różnych ośrodków w Wenezueli objęło ponad 160 mężczyzn ze zdiagnozowaną osteopenią [obniżoną gęstością kości] lub osteoporozą [znacznie obniżoną gęstością kości].

Pierwszy autor Milko Vitalle Donello z University of Carabobo i jego współpracownicy stwierdzili, że w ciągu 6 miesięcy od postawienia diagnozy 75% mężczyzn zaprzestało leczenia.

„Jest to prawdziwy problem, ponieważ ocena efektów bieżącego leczenia trwa do dwóch lat”, powiedział współautor Prof. Gregorio Riera Espinoza.

Stosunek wycofujących się jest znacznie wyższy niż obserwowany w innych chorobach przewlekłych, takich jak cukrzyca czy nadciśnienie.

Poza powszechnym postrzeganiem osteoporozy jako choroby kobiecej, mężczyźni kultury latynoamerykańskiej mogą być szczególnie niechętni do stosowania leczenia przeciwko tej chorobie, powiedział Riera Espinoza członek komitety IOF.

Poza problemem z dostosowaniem się do leczenia, rezultaty badań z Wenezueli są podobne do tych z innych stron świata.

Na przykład, głównymi czynnikami ryzyka u badanych mężczyzn były: siedzący tryb życia, niskie spożycie wapnia i palenie papierosów.

Godny uwagi jest fakt, że w prawie połowie przypadków osteoporozy u mężczyzn – także w Wenezueli – były rozpoznawalne  przyczyny w porównaniu do około tylko 25% w przypadku kobiet, powiedział Riera Espinoza.

Pośród zidentyfikowanych najczęściej spotykanych przyczyn u mężczyzn były: alkoholizm, zaburzenia hormonalne i stosowanie sterydów doustnych z powodu innych chorób, jak: reumatoidalne zapalenie stawów, stany zapalne jelit, choroby płuc.

Światowy Kongres Osteoporozy, Rio de Janeiro, 14-18.05.2004

Szacuje się, ze złamania biodra na świecie wzrosną z 1.7 mln rocznie do 6.3 mln rocznie w 2050 roku. Ten alarmujący wzrost jest główną troską zarówno systemów publicznej opieki zdrowotnej jak i starzejących się populacji.

Obecnie Unia Europejska wydaje rocznie szacunkowo 4.8 biliony EUR tylko na opiekę szpitalną. Na poziomie indywidualnym wpływ osteoporozy na rodziny może być traumatyczny; 15-30% osób, które doznały złamania biodra umiera w ciągu roku, a niepełnosprawność związana z osteoporozą zatrzymuje w łóżku więcej pacjentów niż wylewy, zawały czy chroniczna obturacyjna choroba płuc. Finansowy i emocjonalny koszt wzrostu zapadalności na osteoporozę sprawia, że jej szeroka diagnostyka i leczenie powinny stać się priorytetem.

Podczas Światowego Kongresu Osteoporozy w Rio de Janeiro lekarze i badacze z całego świata podsumowują ostatnie dane na temat diagnostyki i leczenia osteoporozy.

Gęstość mineralna kości potwierdzona jako kluczowy wskaźnik ryzyka złamania, szczególnie u młodych osób

Prof. Olof Johnell, vice-przewodniczący Komitetu Doradców Naukowych IOF podkreślił wartość BMD w prognostyce ryzyka złamania. Prof. Johnell przedstawił rezultaty międzynarodowej współpracy analizującej wyniki z 12 różnych badań przeprowadzonych w różnych częściach świata. Ta meta analiza oparta była na danych ponad 40 000 mężczyzn i kobiet włączonych do badań.

„Jesteśmy w posiadaniu danych z Japonii, Australii, Europy i USA, z prawie każdej części świata” powiedział Prof. Johnell „i stwierdzamy, ze BMD może prognozować złamanie w każdej lokalizacji.” Ale analizy również ujawniły, że istnieje rozbieżność dotycząca wieku i możliwości prognostycznych pomiaru. U młodszych osób dany spadek BMD jest bardziej adekwatny do zwiększonego ryzyka złamania niż identyczny spadek BMD u osób starszych. „To nie jest ogromna różnica, powiedział Prof. Johnell, ale powinna być brana pod uwagę w praktyce lekarskiej.”

Doniesienie OC1. A META-ANALYSIS OF BMD AS A PREDICTOR OF FRACTURE RISK

Johnell O, Kanis JA, Oden A, Johansson H, De Laet C, Delmas P, Eisman JA, Garnero P, Fujiwara S, Kroger H, McCloskey EV, Mellstrom D, Melton LJ, O’Neill T, Pols H, Reeve J, Silman A, Tenenhouse A; WHO Centre for Metabolic Bone Diseases, University of Sheffield, UK, Abstracts WCO, Rio de Janeiro, Brazylia, 14-18.05.2004

Doniesienie OC18. HIP FRACTURE RISK IN STATIN USERS: A POPULATION BASED DANISH CASE-CONTROL STUDY. Abstracts WCO, Rio de Janeiro, Brazylia, 14-18.05.2004

Rejnmark L 1, Olsen ML 2, Johnsen SP 2, Vestergaard P 1, Sorensen HT 2, Mosekilde L 1;
1. Dept. of Endocrinology and Metabolism, Aarhus, Denmark,
2. Dept. of of Clinical Epidemiology, Aarhus, Denmark

Główne retrospektywne badanie przywiązuje wielką wagę do przypuszczenia, ze statyny – leki stosowane do obniżania poziomu cholesterolu – mogą działać ochronnie w osteoporozie. Badanie było jednym z najbardziej oczekiwanych na Światowym Kongresie Osteoporozy w Rio de Janeiro.

Osoby przyjmujące statyny w porównaniu do osób nie przyjmujących tego leku mają o 30% zredukowane występowanie złamań kości udowej. Badanie przeprowadzone przez Larsa Rejnmarka i zespół z University of Aarhus w Danii oceniło efekt stosowania statyn na występowanie złamań u 6 660 mieszkańców Północnej Jutlandii, którzy doznali złamania kości udowej. Przeszukano narodowy rejestr leków administrowanych dla tych pacjentów, ze szczególnym uwzględnieniem użycia statyn w okresie 5 lat przed złamaniem. Kontrolnie badacze sprawdzili dane 33 274 pacjentów zbliżonych wiekowo. „Odkryliśmy, że przyjmowanie statyn wiązało się z istotnie zredukowanym ryzykiem złamania” powiedział Dr Rejnmark. Ci pacjenci, którzy przyjmowali statyny mają do 30% mniejsze ryzyko złamań kości udowej w porównaniu do osób nie przyjmujących tego leku.

Odwołując sie do sprzecznych rezultatów poprzednich badań Rejnmark dodał uwagę ostrzegawczą. „Randomizowane, kontrolowane badania bezpośrednio mierzące działanie statyn na ryzyko złamania są nieodzowne zanim zaczną one być stosowane w leczeniu osteoporozy. Nasze odkrycia mogą zachęcić do takich badań.”

Statyny są jednymi z najlepiej sprzedających się leków na świecie ze względu na ich zdolność redukowania poziomu cholesterolu i zmniejszania ryzyka chorób wieńcowych. Badania epidemiologiczne wskazują, ze statyny mają korzystne działanie w chorobie Alzheimera i w osteoporozie, zaś badania na zwierzętach dają podstawy do domniemywania, że statyny mogą również wspomagać utrzymywanie wytrzymałości kości.

Biorąc pod uwagę łagodne działania niepożądane, niektórzy eksperci zasugerowali, ze statyny mogłyby być szeroko używane jako leki zapobiegawcze, bardziej niż aspiryna. Ale nadal istnieją zasadnicze różnice w kosztach i bezpieczeństwie pomiędzy statynami i aspirynami i powinny zostać wykazane wydatne korzy ści stosowania statyn, zanim będą one szeroko rekomendowane.

Ponieważ rezultaty doniesienia Dr Rejnmarka nie skończą dyskusji nad tym, czy statyny powinny być przepisywane dla osób z ryzykiem złamań Dr Rejnmark wierzy, że jego doniesienie zostanie potwierdzone przez kolejne badania, właczając długie badanie kliniczne.

Światowy Kongres Osteoporozy, Rio de Janeiro, Brazylia, 14-18.05.2004

Podczas gdy bisfosfoniany, ranelat strontu, czy terapia hormonalna są dobrze znane w zapobieganiu osteoporotycznemu spadkowi masy kostnej, zapewnienie, ze osoby z czynnikami ryzyka zostaną zdiagnozowane i poddane odpowiedniej terapii nadal pozostaje jednym z głównych zagadnień dla zdrowia publicznego.

Niepowodzenia w tej dziedzinie zostały podkreślone przez Dr. Karstena Dreinhöfera, który przedstawił rezultaty wspólnych badań pod auspicjami IOF i Dekady Kości i Stawów. Badania miały na celu ocenę, jak pacjenci, którzy doznali złamania osteoporotycznego są leczeni w przychodniach. Przeprowadzono ankietę pośród 3 000 ortopedów w 5 państwach europejskich (Francja, Niemcy, Włochy, Hiszpania, Wielka Brytania) i w Nowej Zelandii.

Badanie ujawniło, że mniej niż 20% ortopedów zapewnia badanie densytometryczne pacjentom leczonym z powodu złamań niskoenergetycznych. Około 20% chirurgów odpowiedziało, że nigdy nie zaleciło takim pacjentom wykonanie badania densytometrycznego. Dodatkowo, jedynie połowa chirurgów w Południowej Europie jest świadoma, że takie czynniki jak: katarakta, słabe oświetlenie, problemy z utrzymaniem równowagi lub zwyczajne przeszkody w otoczeniu pacjenta należą do czynników ryzyka złamania osteoporotycznego. „Niestety, te wyniki nie są zaskakujące”, powiedział Dreinhöfer, “ale potwierdzają brak uwagi, jaką chirurdzy ortopedzi powinni poświęcić osteoporozie. Istnieje pilna potrzeba zwiększenia świadomości ryzyka osteoporozy wśród chirurgów ortopedów i edukowania na temat leczenia zasadniczej choroby, a nie tylko złamania.”

Dreinhöfer zasugerował, że jednym ze sposobów, aby to osiągnąć byłoby zaadaptowanie wytycznych WHO, które w formie prostego formularza streszczają opcje diagnostyczne i lecznicze dla pacjentów ze złamaniami. „Ponieważ chirurdzy ortopedzi, traumatolodzy są często pierwszymi i jedynymi lekarzami mającymi do czynienia z pacjentem ze złamaniem, mają również unikatową możliwość zidentyfikowania nieleczonych przypadków osteoporozy” powiedział Prof. Olof Johnell, który z ramienia IOF prowadził rozwój wytycznych WHO.

OC 44, Abstracts WCO, Rio de Janeiro, Brazylia, 14-18.05.2004

WCO, Rio de Janeiro, Brazylia, 14-18.05.2004

Jednym ze sposobów odwrócenia lub zahamowania procesu osteoporotycznego spadku BMD jest zażywanie bisfosfonianów.

Manhart doszedł do tego wniosku analizując dane z 3 badań klinicznych (VERT-MN, VERT-NA i HIP), do których włączonych było 2 000 kobiet po menopauzie z osteoporozą. Uczestniczki badania otrzymywały placebo oraz 2,5 mg i 5 mg rizedronianu dziennie przez 3 lata. Wyniki wykazały, że pacjentki zażywające rizedronian, które miały wzrost BMD miały również zredukowane ryzyko złamań niskoenergetycznych. Natomiast pacjentki z relatywnie dużym wzrostem BMD nie miały lepszych wyników niż te z relatywnie niewielkim wzrostem.

Dwa duże badania na temat ranelatu strontu zaprezentowane na Światowym Kongresie Osteoporozy IOF, RIO DE JANEIRO, Brazylia, 17.05.04

Ranelat strontu może zapobiegać zarówno złamaniom bliższego końca kości udowej jak i złamaniom kręgosłupa u kobiet powyżej 70 roku życia.

Kobiety w tym przedziale wiekowym mają zwiększone ryzyko wystąpienia złamania bliższego końca kości udowej, co jak wykazano zwiększa śmiertelność na poziomie 15-30%, głównie w pierwszych 6 miesiącach po złamaniu. Dane ukazują, że przyjmowanie 2g ranelatu strontu dziennie może w tej subpopulacji zredukować ryzyko złamania bliższego końca kości udowej do 36%, a złamań kręgosłupa do 59%.

Te własciwości ranelatu strontu zostały ocenione w 2 randomizowanych, podwójnie zaślepionych badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo. Pięcioletnie badanie TROPOS (TReatment Of Peripheral OSteoporosis) miało na celu ocenę efektywności stosowania ranelatu strontu w leczeniu złamań obwodowych, zaś badanie SOTI (Spinal Osteoporosis Therapeutic Intervention) ocenę możliwości leku w zapobieganiu złamaniom kręgosłupa u kobiet z obniżoną gęstością mineralną kości, powszechnie zwaną osteopenią.

Jest to skuteczny i szybko działający lek w redukowaniu ryzyka złamań u kobiet po menopauzie (działający podczas 1 roku terapii) i jest on dobrze tolerowany” powiedział Prof. Rene Rizzoli z Division of Bone Diseases, University Hospital w Genewie i przewodniczący Committee of Scientific Advisors IOF. Prof. Rizzoli i współpracownicy przeanalizowali dane ponad 2000 ochotniczek z badania TROPOS, które na początku badania miały ponad 74 lata i niskie BMD szyjki kości udowej, identyfikujące osteoporozę. Około połowa z pacjentek (982) przyjmowała codziennie ranelat strontu, podczas gdy reszta (995) otrzymywała placebo. Wszystkie uczestniczki badania otrzymywały suplementację wapnia i wit. D. Pod koniec 3-letniego okresu leczenia osoby przyjmujące ranelat strontu miały relatywnie znacznie zredukowane (36%) ryzyko złamania bliższego końca kości udowej.

„To jest sensacyjny nowy lek dla kobiet” powiedział Prof. Ego Seeman z Austin Hospital, University of Melbourne. Seeman, autor publikacji IOF ” Progress in Osteoporosis”, wraz ze współpracownikami testował właściwości ranelatu strontu w odniesieniu do kręgosłupa, używając kombinacji danych zarówno z badania TROPOS i SOTI. (abstrakt OC45). Skupili się oni na 1 170 uczestniczkach, które na początku badania miały osteopenię w kręgosłupie lędźwiowym. Nieco ponad 700 z tych pacjentek doznało wcześniejszych złamań niskoenergetycznych zanim zaczęły terapię ranelatem strontu. Podczas pierwszych 3 lat badania pozostałe pacjentki, tj. 448 osób miały zredukowane ryzyko złamania kręgosłupa o 59%.

Co istotne, Seeman stwierdził, że te pacjentki, które doznały wcześniejszych złamań niskoenergetycznych również miały o 37% obniżone ryzyko złamania kręgosłupa podczas przyjmowania ranelatu strontu. „Większość złamań występuje u kobiet z umiarkowanym ryzykiem” powiedział Seeman „ale jak dotychczas nie było leku redukującego ryzyko złamania u kobiet z umiarkowanym ryzykiem. Te rezultaty potwierdzają i ujednolicają ogólne wnioski, że ten nowy lek redukuje ryzyko złamania kręgosłupa zarówno u kobiet z osteoporozą jak i osteopenią.”

Stront jest pierwiastkiem występującym w naturze. Jest on dobrze tolerowany w połączeniu z kwasem ranelanowym. Odwrotnie niż inne istniejące w osteoporozie terapie ranelat strontu sprzyja sieciowemu kościotworzeniu przez preferencyjną aktywację osteoblastów.

Źródła:

Abstrakt OC 39

PATIENTS AT HIGH RISK OF HIP FRACTURE BENEFIT FROM TREATMENT WITH STRONTIUM RANELATE

Rizzoli R1, Reginster JY2, Diaz-Curiel M3, Ortolani S4, Benhamou C5, Compston J6, Meunier PJ7; 1Div. of Bone Diseases, Dept of Rehabilitation and Geriatrics, Univ. Hospital, Geneva, SWITZERLAND, 2Dept of Epidemiology and Public Health, University of Lie` ge, Lie` ge, BELGIUM, 3Servicio de Medicina Interna, Fundacion Jimenez Diaz, Madrid, SPAIN, 4Centre for Metabolic Bone Disease, Istituto Auxologico Italiano, Milano, ITALY, 5Hopital de la Madeleine, Orle´ ans, FRANCE, 6Dept of Medicine, University of Cambridge, Cambridge, UK, 7Dept of Rheumatology and Bone Diseases, Edouard Herriot Hospital, Lyon, FRANCE

Abstrakt OC45

STRONTIUM RANELATE: THE FIRST ANTI-OSTEOPOROTIC AGENT TO REDUCE THE RISK OF VERTEBRAL FRACTURE IN PATIENTS WITH LUMBAR OSTEOPENIA

SEEMAN E1, DEVOGELAER JP2, LORENC RS3, SPECTOR T4, BRIXEN K5, VELLAS B6, BALOGH A7, STUCKI G8, MEUNIER PJ9, REGINSTER JY10; 1Endocrine Unit, Austin Hospital, University of Melbourne, Melbourne, AUSTRALIA, 2Université Catholique de Louvain, Louvain, BELGIUM, 3The Children’s Memorial Health Institute, Warsaw, POLAND, 4Saint Thomas Hospital, Department of Rheumatology, London, UK, 5Odense University Hospital, Odense, DENMARK, 6CHU Hôpital de Purpan, Toulouse, FRANCE, 7University of Debrecen, Medical and Health Sciences Center, Department of Obstetrics and Gynaecology, Debrecen, HUNGARY, 8Department of Physical Medicine, Ludwig-Maximilians-University, Munich, GERMANY, 9Department of Rheumatology and Bone Diseases, Edouard Herriot Hospital, Lyon, FRANCE, 10WHO Collaborating Center for Public Aspects of Osteoarticular Disorders, Department of Epidemiology and Public Health, Liège, BELGIUM

Światowy Kongres Osteoporozy Rio de Janeiro 2004

Pomiar gęstości mineralnej kości (BMD) jest metodą z wyboru dla lekarzy chcących oszacować, czy ich pacjenci są narażeni na złamanie niskoenergetyczne kości. Jednakże branie pod uwagę dodatkowych czynników wnosi, że Indeks Złamań jest lepszy w przewidywaniu złamań niż samo BMD.

Złamania bliższego końca kości udowej występują częściej w populacjach ludzi starszych, którzy cierpią na osteoporozę. Wyniki pomiarów densytometrycznych są zazwyczaj używane do identyfikacji pacjentów z osteoporozą i zagrożonych złamaniami niskoenergetycznymi, w szczególności bliższego końca kości udowej. Dr. Kenneth Faulkner z GE Healthcare and the Osteoporosis Diagnostic and Treatment Center, Richmond w USA (abstrakt OC3) donosi, że porównując te dane z pomiarami geometrii kości, wiekiem, wysokością i wagą można opracować Indeks Upadków, który dokładniej przewiduje ryzyko złamania.

Faulkner i współpracownicy wykonywali pomiary BMD i Indeksu Upadków u 422 kobiet, z których 58 doznało wcześniejszych złamań. Matematycznie zdeterminowany Indeks Upadków wyznacza zdolność kości udowej do wytrzymania upadku. Wykazano, że Indeks Upadków był znacząco niższy u tych 58 kobiet, które doznały wcześniejszego złamania kości udowej. Również pomiary BMD były znacząco niższe u tych kobiet.

„Indeks Upadków” jest lepszym narzędziem w przewidywaniu złamań kości udowej niż sama densytometria”, powiedział Dr. Faulkner, dodając, że niezbędne są badania weryfikujące potwierdzające te wyniki. Indeks Upadków powinien również być zrecenzowany i zatwierdzony przez odpowiednie agendy zanim może być dopuszczony do stosowania w praktyce lekarskiej.

Pomiary indeksu wymagają użycia densytometrów, które mierzą nie tylko gęstość mineralną, ale również geometrię kości, np. przekrój poprzeczny kości. Większość nowoczesnych densytometrów jest wyposażonych w te możliwości.

Źródło:

Abstrakt OC3.

FALL INDEX PREDICTS HIP FRACTURE INDEPENDENT OF AGE AND BONE DENSITY

Faulkner KG1, Wacker WK1, Barden HS1, Burke PK2; 1GE Medical Systems Lunar, Madison WI USA, 2Osteoporosis Diagnostic and Treatment Center, Richmond VA, USA

Światowy Kongres Osteoporozy Rio de Janeiro 2004

Dowody na to, że palenie zwiększa ryzyko osteoporozy były kontrowersyjne, ze sprzecznymi rezultatami z serii małych badań. Największe jak dotąd badanie przechyla szalę na korzyść związków z ryzykiem.

W wystąpieniu ustnym Prof. John A. Kanis, dyrektor WHO Collaborating Centre for Metabolic Bone Diseases at Sheffield University i członek zarządu IOF opisał rezultaty meta-analizy ponad 60 000 przypadków (74% kobiet) pochodzących z 10 prospektywnych kohortowych badań na świecie.

Kanis i współautorzy odkryli, że palenie – niezależnie czy w przeszłości czy obecnie – było związane z wyższym ryzykiem złamania. „Palenie może dołączyć do listy czynników ryzyka, które mają na celu identyfikację pacjentów z wysokim ryzykiem i którzy powinni otrzymać leczenie redukujące to ryzyko” powiedział Prof. Kanis.

Do pewnego stopnia palenie wydaje się wywierać swój negatywny efekt poprzez pomoc w obniżaniu gęstości mineralnej kości. Jednakże to nie wszystko. Palenie zdaje się również mieć inne skutki, które zwiększają ryzyko złamań. Te mogą dotyczyć zwiększonego ryzyka upadku poprzez zmniejszenie siły mięśni, a także redukcję fizycznej aktywności, przypuszczalnie w związku z innymi chorobami skojarzonymi z paleniem.

Światowy Kongres Osteoporozy IOF w Rio de Janeiro 2004

Ostatnio połączono dwa groźne i poważne problemy zdrowotne. Naukowcy odkryli, że kobiety z niską gęstością mineralną bliższego końca kości udowej były bardziej narażone na arteriosklerozę.

W prezentacji podczas Światowego Kongresu Osteoporozy IOF w Rio de Janeiro (OC16) Dr. László Tankó z Center for Clinical and Basic Research in Ballerup w Danii zasugerował, ze otyłość brzuszna i towarzyszące jej zakłócenia w metabolizmie tłuszczu mogą być zasadniczą przyczyną zarówno niskiego BMD jak i choroby7 wieńcowej u kobiet.

Dr Tankó i współpracownicy w ciągu ponad 9 lat przebadali ponad 450 kobiet po menopauzie, kalkulując współczynnik obwodu pasa do obwodu bioder, gęstość mineralną kości i różnorodne markery biochemiczne związane z obrotem kostnym i chorobą wieńcową. Odkryli oni, ze otyłość brzuszna miała związek ze spadkiem poziomu korzystnych protein Apo AI.

Apo AI wchodzi w związki z HDL, tzw. „dobrym cholesterolem”, i uważa się, że wysoki poziom tych protein zapobiega chorobie wieńcowej. Duńczycy odkryli, że niskie poziomy Apo AI są związane ze zwiększoną arteriosklerozą i utrata gęstości mineralnej w bliższym końcu kości udowej. To stwarza w przyszłości możliwość terapii mających na celu podniesienie poziomu Apo AI w celu zapobiegania zarówno niskiego BMD bliższego końca kości udowej oraz arteriosklerozie

Te rezultaty mają natychmiastowe zastosowanie dla 2 grup pacjentów. „Jeżeli lekarz stwierdzi niskie BMD bliższego końca kości udowej, powinien również wykonać badania na nie wykrytą arteriosklerozę,” powiedział Dr Tankó. „Odwrotnie, pacjenci z chorobami naczyń obwodowych powinni zostać poddani badaniom bliższego końca kości udowej w celu określenia konieczności wdrożenia aktywnego leczenia zapobiegającego potencjalnym złamaniom.”

Poza sprawami klinicznymi, związek z otyłością wprowadza możliwość prewencji. „Biorąc pod uwagę, że choroba wieńcowa oraz złamania bliższego końca kości udowej są głównymi przyczynami śmierci wśród osób starszych, te wyniki jeszcze raz zwracają uwagę na wczesne zapobieganie – ćwiczenia i zdrowe odżywianie się zmniejszają otyłość brzuszną”, powiedział Dr Tankó.

Źródło:

Abstrakt OC16.

LARGE WAIST CIRCUMFERENCE AND RELATED LOW APO-A PREDICT ACCELERATED BONE LOSS FROM THE HIP: RESULTS FROM A 9-YEAR PROSPECTIVE STUDY

Tanko´ LB, Alexandersen P, Bagger B, Qin Q, Christiansen C; Center for Clinical and Basic Research, Ballerup, Denmark

World Congress of Osteoprosis IOF, Rio de Janeiro 14-18.05.2004 (CZ. 4)

Rizedronian buduje kość, redukuje złamania u mężczyzn

OC43. Therapeutic efficacy of Risedronate in men with primary and secondary osteoporosis: One year result in 316 patients

Ringe JD (1), Dorst A (1), Faber H (1), Moeller G (2), Salem M (1), Grauer A (3);

1. Medizinische Klinik IV, Klinikum Leverkusen, Teaching Hospital University of Cologne, D-51375 Leverkusen, Germany,
2. Procter & Gamble Pharmaceuticals Germany GmbH, D-64331 Weiterstadt, Germany,
3. Procter & Gamble Pharmaceuticals, Mason, OH, USA

Inne badanie prezentowane na Światowym Kongresie Osteoporozy IOF w Rio de Janeiro

ukazuje korzyści ze stosowania przez mężczyzn leków na osteoporozę, które są powszechnie stosowane wyłącznie u kobiet.

Alendronian jest obecnie jedynym bisfosfonianem stosowanym w leczeniu osteoporozy u mężczyzn, prawdopodobnie dołączy do niego inny bisfosfonian- rizedronian.

Naukowcy z Niemiec pod kierownictwem Dr.Johanna D. Ringe z University of Cologne `s Teaching Hospital w Leverkusen porównywali efekty stosowania rizedronianu i Vit.D z wapniem z grupą kontrolną stosującą tylko wapń i Vit.D.[streszczenie OC 43]

Badanie objęło 318 mężczyzn z osteoporozą, wśród nich także tych, którzy przebyli złamania kręgów.

Ringe donosi o istotnych korzyściach w grupie stosującej rizedronian po upływie roku.

Gęstość mineralna kości znacząco rosła w kręgosłupie i szyjce kości udowej, podobnie jak to obserwowano w leczeniu rizedronianem kobiet z osteoporozą w wieku pomenopauzalnym.

Ponadto naukowcy zauważyli, że tylko 5% z grupy mężczyzn leczonych rizedronianem miało świeże złamania kręgów w porównaniu do 12,7% w grupie kontrolnej.

„Na podstawie tego badania stwierdzamy, że rizedronian jest równie skuteczny u mężczyzn”, powiedział Ringe.

World Congress of Osteoprosis IOF, Rio de Janeiro 14-18.05.2004 (CZ. 4)

OC9. Low 25-hydroxycholecalciferol (25OHD) level is a risk faktor of accelerated bone loss in elderly men: The MINOS study

Szulc P1, Munoz F1, Marchand F2, Delmas PD1;

1INSERM Research Unit 403, Lyon, France, 2SSMB, Montceau les Mines, France

Duże badanie na mężczyznach po 50-tym roku życia wykazało, że niski poziom Vit.D jest czynnikiem ryzyka przyspieszającym utratę masy kostnej i w konsekwencji wzrostu ryzyka złamań.

Kości u mężczyzn są narażone na niedobór Vit.D, zgodnie z badaniami prezentowanymi przez Dr. Pawel Szulca z INSERM 403 Unit w Lyon, Francja.[streszczenie OC 9].

W badaniu nazwanym MINOS pod kierownictwem Prof. Pierre’a D.Delmasa, dyrektora IOF, Szulc i jego współpracownicy przebadali ok.700 mężczyzn w wieku 50-85 lat w ciągu prawie 5-ciu lat w celu określenia poziomu Vit.D, który może oddziaływać na tempo utraty masy kostnej.

Według Szulca, badanie to jest ważne nie tylko dlatego, że dotyczy mężczyzn, ale również dlatego, że dotyczy mężczyzn poruszających się samodzielnie.

Wcześniejsze badania typowo dotyczyły kobiet, często mieszkających w ośrodkach pomocy społecznej.

Naukowcy odkryli, że w tej populacji niedobór Vit.D rzeczywiście był czynnikiem ryzyka przyspieszającym utratę masy kostnej.

U mężczyzn, którzy mieli poziom Vit.D we krwi poniżej 25 mikrogramów na 1 ml, częstość występowania ubytku masy kostnej była ok. dwukrotnie większa niż u tych mężczyzn, u których poziom Vit.D sięgał progowego poziomu.” powiedział Szulc.

To doniesienie potwierdza użyteczność, a wręcz konieczność pomiaru poziomu Vit.D u starszych mężczyzn, zwłaszcza po 70-tym roku życia i u mężczyzn z niską gęstością mineralną kości nie mających poczucia swojego zaawansowanego wieku.

„Rezultaty te sugerują także pośrednio, że suplementacja Vit.D i wapnia może być pożyteczna w zapobieganiu postępującego ubytku masy kostnej u starszych mężczyzn.

World Congress of Osteoprosis IOF, Rio de Janeiro 14-18.05.2004 (CZ. 4)

Mężczyźni w różnym wieku mogą stać się ofiarą katastrofalnych złamań kości. Oszacowano, że ok.1 na 5-ciu mężczyzn po 50-tym roku życia jest zagrożony rozwojem osteoporozy, jednakże niewielu zdaje sobie z tego sprawę.

Z tego powodu IOF ustaliła, że tematem Światowego Dnia Osteoporozy w 2004 r., ustalonego na 20 października, będzie osteoporoza u mężczyzn.

Pomimo że generalnie rośnie społeczna świadomość występowania osteoporozy u mężczyzn, badania naukowe dotyczące osteoporozy związanej z męską biologią, diagnoza i leczenie są bardziej opóźnione niż w przypadku osteoporozy u kobiet.

”Osteoporoza u mężczyzn jest niebadana i nieopisywana „-powiedział Prof. John Bilezikan z Columbia University School of Medicine w Nowym Jorku.

„Tylko 4% literatury traktującej o osteoporozie, dotyczy występowania tej choroby u mężczyzn.

Jedyną nadzieją na tym polu jest rewolucja w badaniach genomicznych.

Na IOF-WCO naukowcy ze Szwajcarii i Francji donieśli o odkryciu genu związanego ze zwiększonym ryzykiem obniżenia gęstości mineralnej kości i osteoporotycznych złamań u mężczyzn.[streszczenie OC 37], bardziej szczegółowo opisany w osobnej notatce o genach związanych z osteoporozą.

Źródło:

OC37. MISSENSE SUBSTITUTIONS IN LDL RECEPTOR-RELATED PROTEIN 5 (LRP5): A NEW GENETIC SUSCEPTIBILITY FACTOR FOR IDIOPATHIC OSTEOPOROSIS IN MEN

Ferrari SL1, Deutsch A2, Cohen-Solal M3, Ostertag A3, Antonarakis SE2, Rizzoli R1, de Vernejoul MC3; 1Division of Bone Diseases, Dept of Rehabilitation and Geriatrics, Geneva University Hospital, Switzerland, 2Division of Medical Genetics, Geneva University Hospital, Switzerland, 3INSERM U349, Hospital Lariboisie` re, Paris, France

Światowy Kongres Osteoporozy, Rio de Janeiro, Brazylia, 14-18.05.2004

Miejsce pomiaru BMD może być również istotnym kryterium diagnostycznym. Dr Yu Bagger i zespół badawczy Centre for Clinical and Basic Research, Ballerup w Danii donieśli, że redukcja BMD w kości udowej może być lepszym wyznacznikiem śmiertelności.

Dr Bagger przeanalizował dane zebrane od ponad 6 500 kobiet po menopauzie w wieku 45-70 lat. Kobiety były w obserwacji średnio 10 lat z wykonywanymi pomiarami BMD w przedramieniu, kości udowej i kręgosłupie. Kobiety ze spadkiem gęstości mineralnej równej 2.5 odchylenia standardowego miały zwiększone ryzyko śmiertelności. Odpowiednio ten wzrost  wynosił 80% przy spadku BMD w kości udowej, ale tylko 30% w kręgosłupie i 50 % w przedramieniu. „Odkryliśmy również, że kobiety z uprzednimi złamaniami kręgosłupa miały 2.6-krotnie wyższe ryzyko śmiertelności” powiedział Dr. Begger.

Doniesienie OC22. BONE MASS MEASUREMENT PREDICTS MORTALITY IN ELDERLY WOMEN: THE PERF STUDY

Bagger YZ, Tanko´ LB, Alexandersen P, Qin G, Hansen HB, Christiansen C; Center for Clinical and Basic Research, Ballerup, Denmark, Abstracts WCO, Rio de Janeiro, Brazylia, 14-18.05.2004