I Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 6-8.10.2005

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2005, vol 7 (Suppl. 1), s167-168.

P40
HAMOWANIE WYDALANIA WSKAŹNIKA DEGRADACJI CHRZĄSTKI PO 12 MIESIĄCACH LECZENIA RALOKSYFENEM KOBIET Z GONARTROZĄ I OSTEOPENIĄ

Daniluk S.,1 Badurski J.E.,1 Busłowska J.,2 Holiczer W.,3 Dobreńko A.,1 Jeziernicka E.,1 Nowak N.1
1 Centrum Osteoporozy i Chorób Kostno-Stawowych w Białymstoku, ul. Waryńskiego 6/2; Białystok
2 Szpital Wojewódzki w Białymstoku;
3 Politechnika Białostocka

Słowa kluczowe: gonarthritis, raloksyfen, markery kostne i chrzęstne

Większość leków antyresorpcyjnych stosowanych w osteoporozie hamuje wydalanie wskaźników degradacji chrząstki, a niektóre pobudzają chondrocyty i wywierają protekcyjny wpływ na eksperymentalne artropatie u zwierząt. Spośród nich, estrogeny i raloksyfen (RLX) z grupy SERM nie tylko hamują resorpcję kości, ale i oddziałują receptorowo na chondrocyty. O ile hamujący wpływ estrogenów i HRT na postęp osteoartrozy kolan jest już dobrze udokumentowany, o tyle brak doniesień o podobnym działaniu RLX.
Celem pracy była ocena wpływu 12-miesięcznego leczenia raloksyfenem kobiet w średnim wieku z osteopenią i chorobą zwyrodnieniową kolan (gonartrozą, ch.z.k.) na wskaźniki degradacji chrząstki i markery przebudowy kości.
Badanie przeprowadzono u 65 kobiet w wieku 52-79, średnio 65,4 lat, z rozpoznaną – wg kryteriów ACR i w 1-3 stopniu zaawansowania wg Kellgrena i Lawrensa – ch.z.k., z niską masą kostną (BMD o T-score pomiędzy –1.- i –2.5 w sz.k.u. i w kręgosłupie L1-L4), bez przeciwwskazań do leczenia raloksyfenem. Pacjentki losowo przydzielano do grupy kontrolnej (C), przyjmującej wapń z wit. D, bądź do grupy leczonej (E) j.w. plus 60 mg raloksyfenu, RLX (EVISTA f-my Eli Lilly) dziennie, w przybliżonym stosunku liczbowym 1:2. Uczestniczki obu grup przyjmowały wapń do dawki dziennej 1200 mg, witaminę D3 800 I.U, oraz w razie bólu, tramadol 1-2 x 50 mg/dobę. Ocenę wpływu RLX na chrząstkę stawową oparto o pomiary wydalania z moczem specyficznego dla chrząstki C-terminalnego tetrapeptydu kolagenu typu II (CTX-II) i w przeliczeniu na kreatyninę w moczy (CTX-II/Kr) oraz oligometrycznego białka macierzy chrzęstnej (COMP) metodą ELISA. Przebudowę kości monitorowano: izoenzymem kostnym fosfataza zasadowej (FOS), osteoprotegeryną (OP), C-terminalnym tetrapeptydem kolagenu typu I (CTX-I) i rozpuszczalnym aktywatorem receptora NF-kappa-B (sRANKL) metodą ELISA. Pacjentki badano i w/w wskaźniki badano przed i po 3, 6 i 12 miesiącach leczenia.
Wyniki: Regresyjna analiza zmian w czasie wykazała statystycznie znamienny spadek OP, CTX-II, CTX-II/Kr w grupie E, przy braku jakichkolwiek zmian markerów w C. Wobec stanu sprzed leczenia, spadek wydalania CTX-II jak i CTX-II/Kr po 12 miesiącach wyniósł odpowiednio30% i 40% w grupie E. Nie wykazano różnic w czasie i pomiędzy grupami C i E w markerach metabolizmu kostnego, ani ich korelacji z wskaźnikami degradacji chrząstki, ani w zachowaniu się COMP. Wykazano jednocześnie (1) istotne statystycznie różnice między średnimi indeksów klinicznych WOMAC i CTX-II i CTX-II/Kr w grupie E i C.
Wniosek: Statystycznie istotny spadek wydalania CTX-II i CTX-II/Kr, przy równoczesnym, znamiennym obniżeniu indeksu WOMAC u osób leczonych (E), wobec braku podobnych zmian w grupie kontrolnej (C), przemawia za leczniczym wpływie RLX na zmniejszenie degradacji chrząstki, przy równoczesnej poprawie funkcji kolan i zmniejszeniu dolegliwości. Nie ujawniła się interakcja pomiędzy metabolizmem chrząstki i kości.
Piśmiennictwo: 1. Badurski J., Daniluk S.: XIII Zjazd PTOA i PFO Kraków 2005.

P40
DEPRESSION OF CHONDRAL DEGRADATION MARKER RELEASE AFTER 12 MONTH OF RALOXIFENE TREATMENT IN WOMEN WITH OSTEOPENIA AND KNEE OSTEOARTHRITIS

Daniluk S.,1 Badurski J.E.,1 Busłowska J.,2 Holiczer W.,3 Dobreńko A.,1 Jeziernicka E.,1 Nowak N.1
1 Centrum Osteoporozy i Chorób Kostno-Stawowych w Białymstoku, ul. Waryńskiego 6/2; Białystok, Poland
2 Szpital Wojewódzki w Białymstoku, Bialystok, Poland
3 Politechnika Białostocka, Poland

Keywords: gonarthritis, raloxifene, bone and cartilage markers

(English version of the abstract not submitted)

II Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 11-13.10.2007
Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2007, vol 9 (Suppl. 2), s185-186.

P40
WYBRANE KLINICZNE CZYNNIKI RYZYKA WPŁYWAJĄCE NA CZĘSTOŚĆ TRANSFUZJI POOPERACYJNYCH ORAZ NA POOPERACYJNĄ JAKOŚĆ ŻYCIA U PACJENTÓW NIEZANEMIZOWANYCH PODDANYCH PLANOWO TOTALNEJ ENDOPROTEZOPLASTYCE STAWU BIODROWEGO W MATERIALE KLINIKI ORTOPEDII I REHABILITACJI II WYDZIAŁU LEKARSKIEGO AKADEMII MEDYCZNEJ W WARSZAWIE

Stolarczyk A.1,2, Nagraba Ł.1, Mitek T.1, Kołodziejski P.1

1 Klinika Ortopedii i Rehabilitacji II Wydział Lekarski Akademia Medyczna w Warszawie
2 Zakład Rehabilitacji Klinicznej Oddziału Fizjoterapii II Wydział Lekarski Akademia Medyczna w Warszawie

Wstęp
Najskuteczniejszą metodą leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego jest totalna protezoplastyka stawu. Jest to złoty standard w leczeniu tej jednostki chorobowej. Mimo, że całkowita protezoplastyka stawu biodrowego wydawać się może bezpieczną metodą operacyjną to należy zauważyć, że dotyczy ona osób starszych, które obarczone są wieloma czynnikami ryzyka powikłań śródoperacyjnych. Najczęstszym powikłaniem śródoperacyjnym jest krwawienie.
Cel
Wyznaczenie czynników ryzyka wpływających istotnie statystycznie na częstość transfuzji pooperacyjnych po totalnej protezoplastyce stawu biodrowego.
Wpływ krwawień śródoperacyjnych na jakość życia pooperacyjnego.
Materiał
Materiał stanowili pacjenci Kliniki Ortopedii i Rehabilitacji II Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie od stycznia 2001 do października 2004. Do pracy zakwalifikowano 82 pacjentów, 56 kobiet oraz 26 mężczyzn, u których zastosowano dwa rodzaje protez – cementową i bezcementową. Wiek pacjentów wahał się od 42 do 88 lat (średnio 65 lat).
Metoda
Pacjentów podzielono na dwie grupy. Pierwsza z nich składała się z 32 pacjentów, u których zastosowano protezy bezcementowe. Drugą grupę stanowiło 50 pacjentów, którzy zostali poddani protezoplastyce cementowej. Jako czynniki ryzyka uwzględniono wiek, płeć, BMI oraz choroby przewlekłe. Porównano te czynniki z ilością transfuzji pooperacyjnych u pacjentów po protezoplastyce stawu biodrowego.
Ocena jakości życia za pomocą skal: Harris Hip Score, Oxford Hip Score, Postel Merle d’Aubigone (PMA) oraz Hospital for Special Surgery Score (HSS).
Wyniki
W pracy znaleziono kilka czynników ryzyka, które mają istotny wpływ na częstość transfuzji pooperacyjnych są to m.in. płeć żeńska, BMI > 25, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca.
Pacjenci, którym podczas operacji protezoplastyki stawu biodrowego musiano przetoczyć krew ocenili swoją jakość życia gorzej niż pacjenci bez nadmiernej utraty krwi.
Wnioski
Uwzględniając wyniki zaproponowaliśmy schemat postępowania pomagający w kwalifikowaniu pacjentów do odpowiedniego typu operacji protezoplastyki stawu biodrowego

P40
SELECTED CLINICAL RISK FACTORS AFFECTING THE FREQUENCY OF POSTOPERATIVE BLOOD TRANSFUSION AND THE QUALITY OF LIFE AFTER THE OPERATIONS IN THE NON-ANEMIC PATIENTS UNDERWENT ELECTIVE TOTAL HIP REPLACEMENT

Stolarczyk A.1,2, Nagraba Ł.1, Mitek T.1, Kołodziejski P.1

1 Klinika Ortopedii i Rehabilitacji II Wydział Lekarski Akademia Medyczna w Warszawie
2 Zakład Rehabilitacji Klinicznej Oddziału Fizjoterapii II Wydział Lekarski Akademia Medyczna w Warszawie

Introduction
Total hip replacement is the most effective method used for treatment of degenerative hips arthritis. It is the standard for treatment this kind of disease entity.
Total hip replacement may occur the safety method but it has to be marked that it affects mainly aged people with a lot of intraoperative risk factors. The most common complication is bleeding.
Purpose
To determine the risk factors which positively correlate with the number of postoperative blood transfusion after total hip replacement.
The impact of intraoperative bleeding on the quality of life after the surgery.
Material
From January 2001 to September 2004 the consequtive patients were included into the study. 82 patients were qualified, 56 women and 26 men in the mean age 65 (42-88). There were used 2 kinds of prostheses- cemental and uncemental.
Method
The patients were divided into 2 groups. The first group included 32 patients followed uncemented total hip replacement. Second- 50 patients with cemented prostheses. Selected risk factors were: age, sex, BMI and chronic diseases. These risk factors were compared with the number of postoperative transfusions in the patients after total hip replacement. Moreover, the comparison included the quality of life (about 3 years after the operation) in the patients after postoperative blood transfusion and in the patients without any transfusion. There were used: Harris Hip Score, Oxford Hip Score, Postel Merle d’tubigone and Hospital for Special Surgery Score.
Results
Determined risk factors: sex(female), BMI>25, hypertension, ischemic heart disease, which have an important influence on the frequence of blood transfusion after the surgery.
Patients after blood transfusion during the total hip replacement estimated their quality of life much worse than those without excessive blood loss.
Conclusions
Taking the results into consideration, there was determined the special procedure which may help to qualify the patients for the proper type of total hip replacement.