Streszczenia zjazdu PTOiTr – 2000 (W8)

Król R.
Klinika Ortopedii i Traumatologii PAM w Szczecinie

Szereg czynników warunkuje pomyślny wynik realloplastyki stawu biodrowego. Jednym z podstawowych warunków jest stabilne zakotwiczenie panewki endoprotezy w miejscu fizjologicznego położenia, z pełnym oparciem o elementy kostne. Spełnienie tego ostatniego wymogu jest trudne w przypadku migracji ku górze pierwotnie wszczepionej panewki endoprotezy. Sytuacja ta wymaga uzupełnienia różnej wielkości ubytków kostnego stropu panewki w czasie realloplastyki. Celem pracy jest przedstawienie odległych wyników rekonstrukcji stropu panewki litym przeszczepem korowo-gąbczstym w realloplastyce stawu biodrowego. .
Materiał stanowi 36 chorych /14 mężczyzn i 22 kobiety/ w wieku 58-67 lat, leczonych operacyjnie w latach 1988-1998. Czas, jaki upłynął od wykonania pierwotnego zabiegu endoprotezoplastyki do chwili realloplastyki wynosi średnio 10 lat. U wszystkich w omawianej grupie do wypełnienia ubytku w kostnym stropie panewki użyto litego przeszczepu korowo-gąbczastego hetero- lub homogennego, który stabilizowano wg techniki zaproponowanej przez Żuka. .
Radiologiczne cechy wgajania się przeszczepu oceniałem według Garbera i Harrisa uwzględniając zrost przeszczepu z kością miednicy uwapnienie i stopień wtórnej resorbcji przeszczepu oraz pokrycie panewki endoprotezy przez przeszczep. .
Cechy wgajania się przeszczepu i pełną przebudowę kostną stwierdziłem u 20 pacjentów w okresie 10-12 miesięcy. U 14 proces wgajania trwał 18-24 miesięcy. U wszystkich po okresie demineralizacji świadczącej o unaczynieniu przeszczep ulegał wgojeniu i nastąpiła przebudowa zapewniająca dobre oparcie i stabilizację wszczepionej panewce. .
U dwojga operowanych po okresie 18 miesięcy nastąpiła liza przeszczepu i ponowne obluzowanie panewki endoprotezy.

II Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XIV Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 11-13.10.2007
Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2007, vol 9 (Suppl. 2), s183-184.

P38
OCENA WYNIKÓW ARTROSKOPOWEJ REKONSTRUKCJI WIĘZADŁA KRZYŻOWEGO PRZEDNIEGO Z UWZGLĘDNIENIEM ZASTOSOWANEJ TECHNIKI OPERACYJNEJ

Stolarczyk A.1,2, Nagraba Ł1, Mitek T.1, Kołodziejski P.1

1 Klinika Ortopedii i Rehabilitacji II Wydział Lekarski Akademia Medyczna w Warszawie
2 Zakład Rehabilitacji Klinicznej Oddziału Fizjoterapii II Wydział Lekarski Akademia Medyczna w Warszawie

Słowa kluczowe: więzadło krzyżowe przednie, rekonstrukcja

Wstęp
Leczenie uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego stanowi istotny problem kliniczny. Dotyczy on osób młodych, czynnych zawodowo i uprawiających sport. Aktualnie stosowaną metodą leczenia jest artroskopowa rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego.
Materiał
Materiał stanowili pacjenci leczeni w Klinice Ortopedii i Rehabilitacji
II Wydziału Lekarskiego od stycznia 2002 do września 2003 roku.
Wiek pacjentów wahał się od 17 do 51 roku życia. Wykonano 60 rekonstrukcji więzadła
krzyżowego przedniego, przebadano 43 pacjentów, u których zastosowano artroskopową rekonstrukcję więzadła krzyżowego przedniego z zastosowaniem autologicznych przeszczepów z więzadła rzepki oraz ścięgna m. półścięgnistego i smukłego.
Metoda
Pacjentów podzielono na dwie grupy. Pierwszą grupę składającą się z 23 osób, poddano rekonstrukcji metodą więzadła rzepki. Drugą grupę liczącą 20 pacjentów poddano rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego za pomocą przeszczepu z ścięgien m. półścięgnistego i smukłego. W ocenie posłużono się skalą: Lysholma, IKDC oraz KOOS.
Wyniki
W skali Lysholma pacjenci, u których zastosowano rekonstrukcje WKP z użyciem pasma centralnego więzadła rzepki (podgrupa I) uzyskali 70,52 pkt, natomiast pacjenci, u których zastosowano rekonstrukcję WKP z użyciem ścięgien mięśnia półścięgnistego i smukłego (podgrupa II) uzyskali 74 pkt.
Pacjenci bez wcześniejszych urazów operowanego stawu kolanowego uzyskali odpowiednio: podgrupa I 69,9 pkt., podgrupa II 77 pkt.
Pacjenci z wcześniejszymi urazami operowanego stawu kolanowego uzyskali odpowiednio: podgrupa I 71,08 pkt., podgrupa II 70,33 pkt.
W skali IKDC pacjenci
z podgrupy I uzyskali średni wynik 76,12 pkt., natomiast pacjenci z podgrupy II 82,74 pkt.
Pacjenci bez wcześniejszych urazów operowanego stawu kolanowego uzyskali odpowiednio: podgrupa I 69,31 pkt., podgrupa II 79,22 pkt.
Pacjenci z wcześniejszymi urazami operowanego stawu kolanowego uzyskali odpowiednio: podgrupa I 82,37pkt., podgrupa II 86,65 pkt. w skali KOOS:
We wszystkich podskalach pacjenci uzyskali zadowalające wyniki.
Wnioski
Na podstawie analizy zebranych w badanej grupie pacjentów danych można wysnuć wniosek, że mimo iż rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego za pomocą pasma centralnego więzadła rzepki jest „złotym standardem” to pooperacyjne wyniki pacjentów, u których zastosowano rekonstrukcję przy użyciu autoprzeszczepu ze ścięgna mięśnia półścięgnistego i smukłego są bardzo zachęcające.

P38
THE COMPARISON OF TWO METHODS OF ARTHROSCOPIC ANTERIOR CRUCIATE LIGAMENT RECONSTRUCTION.

Stolarczyk A.1,2, Mitek T.1, Nagraba Ł.1, Kołodziejski P.1

1 Klinika Ortopedii i Rehabilitacji II Wydział Lekarski Akademia Medyczna w Warszawie
Kierownik:Prof. dr hab. med. Jarosław Deszczyński
2 Zakład Rehabilitacji Klinicznej Oddziału Fizjoterapii II Wydział Lekarski Akademia Medyczna w Warszawie
Kierownik: dr n. med. Artur Stolarczyk

Key words: anterior cruciate ligament, ACL, reconstruction

Introduction
Treatment of anterior cruciate ligament injuries is a major clinical problem. It concerns young, active and sport practicing people. Arthroscopic anterior cruciate ligament reconstruction is currently used surgical procedure.
Materials
The study included patients treated between January 2002 and September 2003 in Orthopedics and Rehabilitation Clinic of Bródnowski Hospital in Warsaw. The age of our patients ranged form 17 to 51 years.
60 anterior cruciate ligament reconstructions were performed and 43 of the patients, who underwent arthroscopic anterior cruciate ligament reconstruction with use of patellar ligament or semitendinosus and gracilis muscles tendons autografts, were evaluated.
Methods
The patients were divided into two groups. Group I consisted of 23 patients, underwent arthroscopic anterior cruciate ligament reconstruction using patellar tendon autograft. Group II consisted of 20 patients underwent arthroscopic anterior cruciate ligament reconstruction using semitendinosus and gracilis tendons autograft.
Lysholm, IKDC, KOOS scales were used to evaluate the function of the operated knees.
Results
Analysis of results aquired in all evaluation scales showed despite the fact that patellar tendon autograft reconstruction is a „gold standard”, postoperative results of patients who underwent reconstruction with semitendinosus and gracilis tendons autografts are encouraging.