Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:93.

 

Horst-Sikorska W., Wawrzyniak A., Marcinkowska M. 

Katedra i Zakład Medycyny Rodzinnej AM im. K. Marcinkowskiego
ul. Przybyszewskiego 49, 60-355 Poznań

 

 

Złamanie bliższego końca kości udowej wpływa znacząco na życie pacjentów.

Celem pracy była ocena wpływu wybranych parametrów stylu i jakości życia przed złamaniem na długość życia pacjentów poddanych leczeniu operacyjnemu złamania bkku. Badaną grupę stanowiło 98 pacjentów w wieku od 49 do 92 lat (średnio 77,4). Źródłem danych na temat stanu zdrowia i jakości życia z okresu sprzed oraz po zdarzeniu była ankieta wypełniona przez pacjentów, a informacje dotyczące metody zastosowanego leczenia chirurgicznego, czasu wdrożenia od momentu wystąpienia złamania uzyskano z dokumentacji medycznej. W trakcie siedmiu lat trwania badania zmarło 44% osób z analizowanej grupy. Roczna śmiertelność wynosiła 24%. Spośród wszystkich żyjących pacjentów po złamaniu bkku leczenie farmakologiczne osteoporozy podjęło 7 chorych. Średni wiek w grupie pacjentów, którzy przeżyli wynosił – 73 lata, tych którzy zmarli 80,5 roku. W grupie pierwszej wcześniejszą aktywność fizyczną deklarowało 85% wobec 16% w grupie osób zmarłych. Samodzielność w życiu codziennym przed złamaniem podawało 95% w grupie pierwszej i 72% z grupy drugiej. Spośród osób z grupy pierwszej przed złamaniem samotnie mieszkało 33%, a w grupie drugiej 47%. Do najważniejszych czynników rokowniczych pacjentów po złamaniu bkku należą wiek pacjenta, stan zdrowia przed złamaniem, sprawność fizyczna oraz samodzielność oraz sytuacja rodzinna, szczególnie samotność. Konieczne jest zapewnienie pacjentom w krytycznym okresie pierwszego roku po złamaniu kompleksowej iciągłej rehabilitacji.

Horst-Sikorska W., Wawrzyniak A., Marcinkowska M. 

Department of Family Medicine, University of Medical Sciences, Poznań, Poland

The hip fracture has a substantial influence on a patient’s life. The aim of this study was to evaluate the influence of selected life style and quality of life factors prior to bone fracture on life expectancy after surgical treatment. The study group consisted of 98 patients aged 49 – 92 years (mean 77.4years). Questionnaires filled by patients were the main source of information about patients’ life style and quality of life before and after hip fracture. Methods and time of surgical treatment of bone fracture were extracted from patients’ medical records. During the 7 – years of follow up died 44 % patients from the study group. The 1- year mortality was 24%. Among all alive patients after hip fracture only 7 persons received the treatment for osteoporosis. The mean age in alive patients group was 73 years, in died patient group was 80.5 years. In alive patients group the physical activity before fracture declared 85% vs. 16% in died patients group, independence in everyday life was respectively 95% vs. 72%, loneliness 33% vs. 47%. The most important prognostic factors after hip fracture are: age, physical and psychological condition, independence, family situation, especially loneliness. It is crucial, especially during the critical first year after hip fracture, to supply a complex and continuous rehabilitation.

Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2009, vol 11 (Suppl. 2), s:115-116.

 

 

¹Zakład Chorób Metabolicznych Kości ŚUM

²Wojewódzki Szpital Chirurgii Urazowej im. dr Janusza Daaba w Piekarach Śląskich

³Wojewódzki Szpital Specjalistyczny Nr 4 w Bytomiu

 

 

 

Celem pracy było oszacowanie ilości złamań bliższego końca kości udowej u mężczyzn i kobiet w populacji powiatu tarnogórskiego w latach 2002 – 2007 oraz trendów ich występowania w przyszłości.

Materiał. Badaniem objęto 129 mężczyzn i 411 kobiet z powiatu tarnogórskiego i miasta Piekary Śląskie w wieku 50 – 101 lat (średni wiek kobiet: 78,0 +/-9,0 lat, średni wiek mężczyzn 73,7 +/- 11,4 lat) leczonych z powodu niskoenergetycznego złamania bliższego końca kości udowej (szyjki, przezkrętarzowe oraz podkrętarzowe, oznaczonego kodami ICD – 10: S72.0, S72.1, S72.2). Badani reprezentowali praktycznie wszystkie złamania mające miejsce w latach 2002-2007, w populacji liczącej 64200 osób w wieku powyżej 50 lat (35200 kobiet i 28450 mężczyzn w podanej grupie wiekowej).

Metoda. Z historii chorób w/w chorych leczonych w Wojewódzkim Szpitalu Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich uzyskano dane na temat stanu demograficznego i klinicznego oraz daty i okoliczności wystąpienia złamania. Obliczono współczynniki występowania złamań w przeliczeniu na 100000 osób w wieku powyżej 50 roku życia, z uwzględnieniem roku zdarzenia i płci. Oszacowano wielkość zmiany w zakresie analizowanych współczynników w wymienionym okresie, a stosując technikę regresji oszacowano prawdopodobny wymiar zjawiska w przyszłości.

Wyniki. W badanej populacji latach 2002 – 2007 było 554 złamań bliższego końca kości udowej (2002 r.: 78, 2003 r.: 82, 2004 r.: 89, 2005 r.: 99, 2006 r.: 90, 2007 r.: 116). Oszacowana częstość występowania złamań wyniosła, wśród mężczyzn 49/100000 w 2002 r. i 116/100000 w 207 r., a wśród kobiet 212/100000 w 2002 r. i 236/100000 w 2007 r. Obserwowany trend (dla mężczyzn i kobiet razem) kształtował się na poziomie 48%, a wyniki ekstrapolowania trendu na następne lata wskazują na ryzyko dalszego zwiększania liczby złamań.

Wnioski. W zbadanej populacji (mężczyźni i kobiety w wieku powyżej 50 lat) obserwuje się wyraźne zwiększenie występowania niskoenergetycznego złamania bliższego końca kości udowej w latach 2002-2007. Złamania te są około dwukrotnie częstsze u kobiet niż u mężczyzn. Wynik analizy rocznych współczynników sugeruje, że nie można wykluczyć kontynuacji obserwowanego trendu kolejnych latach.

 

 

¹Metabolic Bone Diseases Unit, Medical University of Silesia

² Dr J. Daab Regional Hospital of Trauma Surgery, Piekary Śląskie, Poland

³ Regional Specialist Hospital no. 4, Bytom, Poland

 

 

The aim of this study was to estimate the incidence and future trends of a hip fracture in the female and male population of the district of Tarnowskie Góry and the city Piekary Śląskie for a period of 2002 – 2007.

Material. 129 men and 411 women from the district of Tarnowskie Góry and city Piekary Śląskie, aged 50-101 years (women mean age 78,0 +/-9,0 years, men mean age 73,8 +/-11,5 years) that were treated because of low energy hip fracture (Femoral Neck, Intertrochanteric and Subtrochanteric fracture) at the Regional Hospital of Trauma Surgery in Piekary Śląskie for the years 2002 – 2007. A total number inhabitants in the over -50-year old population of the district of Tarnowskie Góry and city Piekary Śląskie during this period was about 64200 (females – 35800, males – 28450)

Patients with fracture were identified from the ICD – 10 code : S72.0, S72.1, S72.2.

Methods. The case histories of the patients from the Regional Hospital of Trauma Surgery in Piekary Śląskie revealed the demographic and clinical conditions, the date and the fracture circumstances of each case. Taking into account the date and the sex of each event, there were the ‘fracture frequency coefficients’ estimated per 100000 people aged over 50 years. In the range of those coefficients we have evaluated the changes which appeared among the population. Using regression analyses the probable future range of the considered phenomenon has been estimated.

Results. In the population for the years 2002 – 2007 there were 554 hip fractures noticed (2002: 78, 2003: 82, 2004: 89, 2005: 99, 2006: 90, 2007: 116). We have estimated the fracture incidence up to the mark: 49/100000 in 2002 and 116/100000 in 2007 for male, and 212/100000 in 2002 and 236/100000 in 2007 for female. This trend (for male and for female together) reached about 48 percent and after the extrapolation of the current results for the following years we will be observe further upward tendency among discussed fractures.