ZASTOSOWANIE RANELINIANU STRONTU W LECZENIU OSTEOARTROZY
V Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 20-21.09.2013
Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2013, vol 15 (Suppl. 2).str 53-54
L14
ZASTOSOWANIE RANELINIANU STRONTU W LECZENIU OSTEOARTROZY
E.Czerwiński1,2,3, M.Berwecka2, K.Boczoń2
1Krakowskie Centrum Medyczne, Kopernika 32, 31-501 Kraków, www.kcm.pl
2Zakład Chorób Kości i Stawów, WNZ, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum
3Polskie Towarzystwo Osteoartrologii, Kopernika 32, 31-501 Kraków
Słowa kluczowe: ranelinian strontu, osteoartroza, DMOAD, MRI
Osteoartroza jest najczęstszą chorobą stawów. Po 65r.ż. dotyczy 68% kobiet i 58% mężczyzn. Niestety nadal nie dysponujemy lekiem, który wpływałby zarówno na dolegliwości (SMDOAD – Symptom Modyfying OA Drugs), jak i na przebieg zmian osteoatrotycznych (DMOAD – Disease Modifying OA Drugs). Przesłanką do badań nad zastosowaniem ranelinianu strontu (SR) w osteoartrozie był z jednej strony wpływ SR na chondrocyty (wzrost syntezy kolagenu typ II, wzrost wysokiej gęstości proteoglikanów), a z drugiej obserwowane spowolnienie postępu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa u chorych leczonych SR w osteoporozie. W badaniach SOTI i TROPOS (4220 pacjentów) choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa była o 42% mniej zaawansowana u osób leczonych SR w stosunku do placebo.
Celem badania SEKOIA (Strontium Ranelate Efficacy in Knee Osteoarthritis trial) była ocena wpływu SR na przebieg zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych. W badaniu wzięło udział 1683 pacjentów z 18 krajów w 98 ośrodkach. Kryterium włączeniowym były bóle kolana w większości dni ostatniego miesiąca (40 mm VAS) oraz zmiany radiologiczne w skali Kellgrena i Lawrence’a 2-3° (szerokość szpary nie mniej niż 2,5mm). Pacjenci byli w średnim wieku 62,3 lat (7,0), kobiety stanowiły 71% grupy. U 62% chorych stwierdzono zmiany radiologiczne w skali 2°, a u 38% 3°.
Badanie prowadzono przez okres 3 lat w 3 grupach pacjentów: leczonych SR-1g/d, SR-2g/d oraz grupie placebo. Wyniki kliniczne oceniano wg skali WOMAC, a szerokość szpary stawowej oceniano na RTG mierzonej w przedziale przyśrodkowym (JSN – Joint Space Narrowing). Stan chrząstki i warstwy podchrzęstnej kości oceniano w badaniu MRI. W porównaniu do grupy placebo nie stwierdzono różnic w dolegliwościach wg skali WOMAC w grupie leczonej SR-1g, natomiast w grupie SR-2g zmiany były znamiennie niższe o 8 mm. Progresja zwężenia szpary stawowej w grupie placebo wynosiła 0,37 mm, natomiast w grupie SR-1g 0,23 mm, a w grupie SR-2g 0,27 mm. Różnice między grupami leczonych SR w porównaniu do placebo są statystycznie znamienne. Obniżenie całkowitej objętości chrząstki było znamiennie większe w grupie placebo w porównaniu do grupy leczonych (8,22% vs. 6,72%, p=0,003). Natomiast obniżenie to w przedziale przyśrodkowym było aż o 96% większe (13,80 vs. 0,55, p=0,023). Zmiany w szpiku kości po 3 latach w grupie leczonych były znamiennie większe w porównaniu do placebo (+0,19 vs. -0,50, p=.04) ze znacznym zwiększeniem wielkości zmian. Badania dowodzą, że SR może być zakwalifikowany jako lek modyfikujący przebieg osteoartrozy (DMOAD).
L14
APPLICATION OF Strontium ranelate IN THE TREATMENT OF OSTEOARTHRITIS
E.Czerwiński1,2,3, M.Berwecka1, K.Boczoń1
1Department of Bone and Joint Diseases Jagiellonian University Collegium Medicum
2Cracow Medical Centre, Kopernika 32, Kraków www.kcm.pl
3Polish Osteoarthrology Society, Kopernika 32, 31-501 Kraków
Keywords: strontium ranelate, osteoarthritis, DMOAD, MRI
Osteoarthritis is the most common joint disease. It affects 68% of women and 58% of men over the age of 65. Unfortunately, a cure that would affect both the ailments (SMDOAD – Symptom Modyfying OA Drugs) and the arthritic changes (DMOAD – Disease Modifying OA Drugs) is still unknown. The reason for applying strontium ranelate (SR) in osteoarthritis therapy was on one hand the known impact of SR on chondrocytes (increased synthesis of type II collagen, the increase in high-density proteoglycans), on the other hand the observed decreased progression of arthritic changes of the spine in patients treated with SR for osteoporosis. In the SOTI and TROPOS studies (4220 patients) the spine osteoarthritis was 42% less advanced in SR-treated patients as compared to the placebo group.
The aim of the SEKOIA study (Strontium ranelate Efficacy in Knee Osteoarthritis trial) was to evaluate the effect of SR on progression of knee osteoarthritis. The study involved 1683 patients from 98 centers in 18 countries. One of the eligibility criteria was knee pain on at least half of the days of the preceding month (40 mm VAS) and on radiography Kellgren and Lawrence grade 2 or 3 (joint space width >2.5 mm).
The mean age of subjects was 62.3 years (7.0), women represented 71% of the group. 62% of patients were Kellgren and Lawrence grade 2 while 38% were grade 3.
The study was conducted over a period of three years in three groups: two treated with respectively SR 1g/day and SR 2g/day and a placebo group. Clinical results were evaluated with WOMAC scale and joint space width was radiologically measured in the medial compartment (JSN – Joint Space Narrowing). Cartilage and subchondral bone were evaluated by MRI. There was no difference in complaints assessed by WOMAC between the placebo-treated group and the SR-1g group whereas the changes were significantly lower by 8 mm in SR-2g group. Progression in JSW narrowing in the placebo group was 0.37 mm, while in the SR-1g and SR-2g group it was 0.23 mm and 0.27 respectively. Differences between the groups treated with SR as compared to the placebo group were statistically significant. Reduction of the overall cartilage volume was significantly greater in the placebo group compared to the group treated with SR (8.22% vs. 6.72%, p=0.003). However, this decrease in the medial compartment was as much as 96% higher (13.80 vs. 0.55, p=0.023). Changes in bone marrow after 3 years in the treated group were more significant as compared to the placebo group (+0.19 vs. -0.50, p=.04) with a considerable increase in the volume of changes. Research shows that strontium ranelate may be classified as a drug-modifying osteoarthritis (DMOAD).