REHABILITACJA W OSTEOPOROZIE
II Krakowskie Sympozjum – Osteoporoza w życiu, praktyce i teorii
Kraków 30.09 – 01.10.1995
Streszczenia:
Materiały kongresowe: REFERATY, s18.
REHABILITACJA W OSTEOPOROZIE
B. Frańczuk
Krakowskie Centrum Rehabilitacji, Kraków, ul.Modrzewiowa 20
Rehabilitacja jest jednym z elementów terapeutycznych stosowanych w leczeniu osteoporozy i należy podkreślić, że nie można z niej zrezygnować stosując jedynie leczenie farmakologiczne.
Istotą zagadnienia jest, w poszczególnych postaciach osteoporozy, zapewnienie pacjentowi aktywności fizycznej, utrzymanie właściwej siły mięśniowej, zapewnienie racjonalnego ruchu całego ciata. Zabiegi rehabilitacyjne mają na celu, poprzez zwięk¬szenie aktywności ruchowej, Ułatwienie penetracji leków do tkanki kostnej poprzez poprawę ukrwienia jak również wzmocnienie mięśni będących integralnym elementem układu kostno – stawowego.
Zabiegi rehabilitacyjne stosowane w osteoporozie powinny być prowadzone i kontro¬lowane przez wykwalifikowanych fizjoterapeutów w przygotowanych do tego celu Ośrodkach.
Ćwiczenia przez nich prowadzone dzielą się na aerobowe (tlenowe) oraz anaerobowe (beztlenowe) i uzupełniane są w miarę konieczności o zajęcia poprawiające koordy¬nację, zmysł równowagi, silę mięśniową. W ostatecznym jednak efekcie ich głównym zadaniem jest poprawa struktury kostnej.
Poszczególne etapy ćwiczeń są ściśle określone i można je podzielić na takie grupy jak – ćwiczenia rozgrzewające przed właściwymi zajęciami, ćwiczenia poprawiające zakres ruchomości i rozciągające, ćwiczenia mające na celu wzmocnienie kości, ćwiczenia wzmacniające gorset mięśniowy, ćwiczenia rozluźniające. Podkreślić należy, że tylko systematyczna terapia w ostateczności przyniesie za¬kładany efekt terapeutyczny. Poprzedzona szczegółowymi badaniami wydolności organizmu każdorazowo musi być ustalona do każdego przypadku indywidualnie. Nie przeszkadza to jednak, aby zajęcia terapeutyczne były organizowane w większych grupach. Stwarza to pacjentowi większą motywację do ćwiczeń niż w samotności. Rehabilitacja w osteoporozie musi być oparta o jednoczesne podawanie środków farmakologicznych z okresowymi kontrolami stanu ogólnego oraz obrazem struktury kostnej. W miarę uzyskiwania wyników tych badań, zajęcia muszą być korygowane.