Sarkopenia na przestrzeni życia – nowe opracowanie w Calcified Tissue International
Zachęcamy do zapoznania się z opublikowanym w ostatnim czasie opracowaniem w zakresie sarkopenii. W swojej publikacji autorzy, pod przewodnictwem Prof. Cyrusa Coopera, skupiają się na 3 podstawowych czynnikach definiujących sarkopenię (masie, sile i funkcji mięśni).
Sarkopenia to związana z wiekiem choroba charakteryzująca się uogólnioną, postępującą utratą masy i siły mięśniowej. Ciężko dokładnie określić jak częstym zjawiskiem jest sarkopenia. Dane epidemiologiczne różnią się znacząco w zależności od zastosowanej definicji schorzenia.
Stosowane definicje odnoszą się najczęściej do masy i siły mięśniowej oraz funkcji mięśni. Najnowsze badania zespołu Uniwersytetu w Southampton (MRC Lifecourse Epidemiology Unit) oceniły epidemiologię tego schorzenia w oparciu o wyżej wymienione składowe.
W głównej mierze przegląd podkreśla podobieństwa i różnice w zależnościach między masą, siłą i funkcją mięśni w odniesieniu do wieku, płci, geografii, czasu wystąpienia schorzenia. Dodatkowo w analizie znalazły się indywidualne czynniki ryzyka.
Przegląd opisuje ponadto jak różne podejścia do pomiarów ww. wartości mięśni wpływają na częstotliwość ich występowania w badaniach epidemiologicznych.
Praca dostępna jest pod adresem www.
Wśród najważniejszych doniesień zaobserwowano, że:
– Istnieją różnice w zaleznościach między szczytową masą mięśniową a późniejszą utratą tkanki mięśniowej, siły i funkcji mięśni między różnymi grupami etnicznymi na przestrzeni lat.
– Największy spadek odnotowano w odniesieniu do funkcji mięśni, zaś w drugiej kolejności do siły mięśniowej. Spadek masy mięśniowej był mniej wyraźny.
– Mimo iż mężczyzn cechują istotnie wyższe wartości siły, masy i funkcji mięśni niż kobiety niezależnie od wieku – to spadek tych parametrów był analogiczny u obu płci.
– Wyższe wartości masy mieśniowej notowane u niektórych grup etnicznych nie przenoszą się na wyższe wartości siły i funkcji mięśniowej.
– Populacje badane w Azji wykazują podobny spadek masy mięśniowej co nieazjatyckie ale odnotowują znacznie gwałtowniejszy spadek siły i funkcji mięśni.
– Siedzący tryb życia, otyłość oraz wielochorobowość są środowiskowymi czynnikami ryzyka, które wpływają na wszystkie trzy składowe sarkopenii. Rola nikotyny i alkoholu jest w tym przypadku mniej istotna niż w osteoporozie czy chorobach sercowo-naczyniowych.
– Odżywianie istotnie wpływa na możliwy rozwój sarkopenii. Odpowiednia podaż białka może potencjalnie spowolnić utratę masy mięśniowej aczkolwiek jednocześnie nie ma aż takiego wpływu na siłę i funkcję mięśni.
– Aktywność fizyczna (w szczególności zaś trening oporowy) uprawiana z dużą intensywnością jest korzystny z punktu widzenia siły i funkcji mięśni.
– Badania kliniczne łączące suplementację białka z aktywnością fizyczną prezentują obiecujące wyniki w zakresie zmniejszenie spadku siły i funkcji mięśni wraz z procesem starzenia się.
Słowami jednego z autorów pracy Prof. Cyrusa Coopera:
Sarkopenia przyczynia się do zwiększonego ryzyka wystapienia zespołu frailty, upośledzenia funkcjonalności, niskiej jakości życia związanej ze stanem zdrowia czy przedwczesnych zgonów w grupie osób starszych.
Zrozumienie cech charakterystycznych epidemiologii w zakresie masy, siły i funkcji mięśni jest bardzo istotnym, pierwszym krokiem do osiągnięcia konsensusu w kwestii definicji sarkopenii. Pozwoli to lepiej zrozumieć skalę problemu i ustalić istotne kliniczne progi interwencyjne do celów diagnostycznych. Tym samym pozwalając na rozwój skutecznych metod prewencji i leczenia.
Źródło:https://www.iofbonehealth.org/news/understanding-epidemiology-sarcopenia-throughout-lifecourse