UPADKI – ZNACZENIE KLINICZNE. PROBLEM CIĄGLE NIEDOCENIANY
V Środkowo Europejski Kongres Osteoporozy i Osteoartrozy oraz XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Osteoartrologii i Polskiej Fundacji Osteoporozy, Kraków 20-21.09.2013
Streszczenia:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2013, vol 15 (Suppl. 2).str 65-66
L26
UPADKI – ZNACZENIE KLINICZNE. PROBLEM CIĄGLE NIEDOCENIANY
Kumorek A.2,3, Czerwiński E.1,2,3, Amarowicz J.2
1Krakowskie Centrum Medyczne, Kopernika 32, 31-501 Kraków, www.kcm.pl
2Zakład Chorób Kości i Stawów, WNZ, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum
3Polskie Towarzystwo Osteoartrologii, Kopernika 32, 31-501 Kraków
Słowa kluczowe: upadki, epidemiologia, skutki, trendy
Według danych Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich (EUROSTAT), w latach 2010-2030 nastąpi wzrost liczby osób w wieku 65-79 lat do 37,4% w stosunku do 2005 roku, a liczba osób powyżej 80. r.ż. wzrośnie aż o 57,1%. Wraz z pogłębiającym się trendem starzenia się społeczeństwa możemy zaobserwować znaczny wzrost liczby osób zagrożonych osteoporozą, a tym samym złamaniami osteoporotycznymi. Bezpośrednią przyczyną 100% złamań przedramienia, 90% złamań bkk udowej i około 25% złamań kręgosłupa są upadki.
WHO wyznaczyło częstość upadków wśród pacjentów po 65. r.ż. kształtującą się na poziomie od 28% do 35% badanych. Po 80. r.ż. liczba ta wzrasta do ponad 50%. Najbardziej zagrożone upadkiem są te osoby, które już wcześniej upadły. W odniesieniu do rozdziału wg płci, kobiety upadają niemal trzykrotnie częściej niż mężczyźni. Wraz z wyższym odsetkiem osób doznających upadku, wzrasta również ilość incydentów upadków. Więcej niż jeden upadek w ciągu roku stwierdzono u 40% rezydentów domów opieki.
Upadki są jedną z głównych przyczyn inwalidztwa i piątą co do częstości przyczyną zgonów u osób powyżej 75. r.ż. W oparciu o bazy śmiertelności WHO i CEREPI z lat 2002-2004 Polska znajduje się w pierwszej dziesiątce krajów obarczonych najwyższą śmiertelnością po upadku obok Niemiec, Węgier czy też Czech. Obserwujemy również 6-krotnie większą umieralność po upadku osób powyższej 80. r.ż. w porównaniu do osób starszych pomiędzy 65. a 79. r.ż.
Urazowość po upadkach kształtuje się na poziomie 25%-30%. Problemem niejednokrotnie niedostrzeganym jest hospitalizacja po upadku, której wymaga od 30-50% upadających seniorów. Unieruchomienie osoby starszej w łóżku jest obarczone znacznym ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych (w tym odleżyn) oraz szybko postępującej niewydolności oddechowej. W połączeniu z sięgającą 20% dysfunkcją socjo-społeczną jaką jest zespól lęku powypadkowego doprowadzający do utraty samodzielności, a w konsekwencji wykluczenia społecznego upadki słusznie zaklasyfikowano do kanonu wielkich problemów geriatrycznych.
L26
FALLS – CLINICAL SIGNIFICANCE. An underestimated problem
Kumorek A.2,3, Czerwiński E.1,2,3, Amarowicz J.2
1Cracow Medical Centre, Kopernika 32, 31-501 Kraków, www.kcm.pl
2Department of Bone and Joint Diseases Jagiellonian University Collegium Medicum
3Polish Osteoarthrology Society, Kopernika 32, 31-501 Kraków
Keywords: falls, epidemiology, impact, trends
According to European Statistical Office (EUROSTAT) in 2010-2030 the number of people aged 65-79 years will increase to 37.4% as compared to 2005, and the number of people aged over 80 will rise by as much as 57.1%. Along with aging of the population there will be a significant increase in the number of people at risk of osteoporosis and thereby osteoporotic fractures. Falls are the immediate cause of 100% of forearm fractures, 90% of hip fractures and 25% of vertebral fractures.
WHO estimates that the incidence of falls among patients over 65 years of age at a level from 28% to 35%. After the age of 80 this figure rises to over 50%. Patient who have suffered a previous fall are at he highest risk of falling again. With regard to the distribution by gender women suffer falls almost three times more often than men. Along with a higher percentage of people suffering from a fall, also the incidence of falls increases. More than one fall per year was observed in 40% of nursing home residents.
Falls are one of the major causes of disability and the fifth most common cause of deaths in people over the age of 75. According to the WHO and CEREPI mortality databases for 2002-2004, Poland is among the top ten countries burdened with the highest mortality after a fall along with Germany, Hungary or the Czech Republic. There is also a 6-fold higher mortality following a fall of subjects aged over 80 years as compared those between 65 and 79 years of age.
25%-30% of falls result in trauma. An often overlooked problem is post-fall hospitalization, that is necessary in 30-50% cases. Immobilization of an elderly person results in a significant risk of thromboembolic events (including bedsores) and rapidly progressing respiratory failure. With almost 20% of fallers experiencing a post-accident anxiety syndrome which leads to a loss of independence and as a consequence of social exclusion, there is no wonder that falls were incorporated into the canon of great geriatric problems.